Þjóðviljinn - 02.04.1949, Blaðsíða 5

iÆugardagur- 2.’• apríf- 1049. '•5V
ÞJÖBVILHNIí
rrl
MALSVARAR
rSÆ*?r3
lr!
LÆPALYÐSINS
iorgunblaiið lýgur upp í opið geðið
á 10000 Reykvíkingum
Valtýr henðSr sig upp
1 fyrradag, morguninn eftir að
lögreglu- og hvítliðaskríll höfðu
gert hinar óhugnanlegu morð-
árásir á friðsama reykvíska
borgara var Morgunblaðið mjög
dauft og niðurdregið og sektar-
kenndin mótaði hverja blaðsíðu.
Er það eitt nægileg lýsing á at-
burðum þeim sem gerðustu 30.
marz 1949, því það þarf mikið
til að gera rauf í þá brynju
mannhaturs og fyrirlitningar
sem menn eins og Valtýr Stef-
ánsson og hjálparkokkar hans
eru klæddir í. En í gær hafa
Morgunblaðsmenn að mestu lag
fært veilu sína, samkvæmt skip
un yfirboðaranna, og koma með
alskapaða lygasögu. Það er að
vísu erfitt að ljúga til um at-
burði sem 10 þúsundir manna
hafa séð og þó má það ef til
vill takast að trufla og rugla
jafnvel sjónarvotta, ef lygarn-
ar eru nægilega einbeittar og ó-
svífnar. Og alltaf standa vonir
til hins að móta skoðanir þeirra
sem fjarverándi voru, og fyrir
það er mikið gefandi.
Saga vellýgna Týra
Hin almótaða lygasaga Morg-
unblaðsins er á þessa leið. Að-
eins nokkur hundruð kommún-
istar söfnuðust saman á úti-
fundinum í Lækjargötu. Þegar
þessir fáu kommúnistar komu
á Austurvöll voru þar fyrir þús
undir friðsamra borgara, sem
hlýtt höfðu kalli Ólafs Thórs,
Stefáns Jóhann og Eysteins
Jórissonar og„sýndu aðdáunar
verða stillirigu og þolinmæði
gagnvart tiltektum kommúnista
skriisins .... Á þeim dundi
grjóthríð og- skítkast skrílsins
álltfrá því að hún (?) hófst.
Eii þessir ungu menn hreifðu
hvorki legg né .lið til sjálfsvarn
. . Þegar hér er komið sögu,
hefur lögreglan í tvö (eða þrjú)
skipti lyft kylfum sínum gegn
mannfjöldanum og hrakið hann
með barsmíðum út um víðan
Austurvöll. Hörðustu atlögunni
er nýlokið og fólkið er tekið að
safnast saman á ný, heitt í geði
en hljótt í munni. Sá sem þetta
ritar var staddur meðal hinna
fremstu, öndvert miðju Alþingis
húsinu. Mér verður litið upp frá
samtali við félaga minn, og sé
þá hvar þeir Hallgrímur Bene-
diktsson og Sigurður Hlíðar, al-
þingismenn, stefna frá Alþingis
hússdyrum og til vinstri, frá
mér séð, yfir auða svæiðið milli
Heimdallarliðsins og lögreglunn
ar. Andartaki síðar gengur Her
mann Jónasson sömu leið. Mann
fjöldinn var gjörsamlega hljóð-
ur og kyrr, utan einn maður
kallaði, og þó lágt: Milli — Her
manns! Beindust nú augu allra
slysum og jafnvel bana af völd
um hins tryllta kommúnista-
skríls.“ Þegar síðan er búið að
lýsa því hvemig hinir friðsömu
borgarar hafi í tvo tíma látið
rigna yfir sig grjótkasti og skít
mokstri „skrílsins“ án þess að
hreifa „legg né lið“ og án þess
að hljóta meiri áverka en „hætt
una á stórslysum og bana,“ er
hlaupið léttilega yfir hitt að lög;
reglan og „varalið" hennar hafi
að lokum neyðzt til að dreifa
„skrílnum“ — en að sjálfsögðu
eftir ýtarlegar aðvaranir til
fólks!
Vemdaðir vemdarar
Þeim mönnum hlýtur að vera
undarlega innanbrjóst sem setja
saman úr hugarflugi sínu slíka
lygarsögu, vitandi það að 10
þúsundir manna muni stimpla
þá uppvísa ósannindamenn.
Mikill meirihluti Reykvíkinga
veit að á útifundi Fulltrúaráðs
ins voru þúsundir og aðrar þús
undir á leiðinni þegar fundin-
um lauk Allur þessi f jöldi safn-
aðist saman á Austurvelli
til að bíða svara Al-
að dyrum Alþingishússins, og
væntu menn að þingmenn væru
á leiðinni út. En það voru ekki
þingmenn, sem út komu. Alveg
í þessum svifum opnast dyrnar
enn, og út streyma lögregluþjón
ar, á að gizka 20 stykki. Og
jafnharðan hlaupa á fætur þeim
óeinkennisbúnir menn, vopnaðir
kylfum og varðir hjálmum. Sá
undirritaður ekki fyrir endann
á þeim út úr dyrunum er hann
lagði á flótta. Því það skipti
engum togum, að árás lögregl-
unhar og hvítliðanna hófst —
með þeim atgang og afleiðing-
um sem öllum eru kunnar. En
inni í Alþingishúsinu voru kylf-
ur ekki látnar ráða kasti. Þar
var allt útreiknað og saímansvar
ið. Lyddurnar og lepparnir
breiddu sig á gluggana að inn-
an — skælbrostu, því landráð
skulu vera yndisleg og þokka-
full og sjarmerandi.
Sjónan7ottur,
þingis við kröfu sinni um
þjóðaratkvæði. Þar voru þá fyr-
ir nokkur hundruð manna upp
við Alþingishúsið, og áttu vænt-
anlega að „vernda“ það, en ut-
an við þennan hóp margföld röð
lögregluþjóna sem áttu að
vfernda verndarana! Þúsundirn-
ar sem komngr voru til að mót-
mæla landráðaáformum Alþing-
is dreifðust um völlinn friðsam-
ar og rólegar. Þær höfðu sent
nefnd inn í húsið og undirstrik-
uðu aðeins kröfur hennar með
því að hrópa: „Þjóðaratkvæði
— þjóðaratkvæði — þjóðarat-
kvæði“ og rétta upp hendurnar
kröfu sinni til stuðnings.
„Kommunum verður
kennt um allt“
Morgunblaðið segir að þúsund
irnar sem komu til að mótmæla
landráðunum hafi látið grjót-
kastið dynja á verndurum þeim
sem stóðu upp við þinghúsið
undir vemd lögreglunnar tímun
um saman en þessir friðsemdar-
menn þafi sig hvergi hrært.
Allir viðstaddir vita að þetta er
fáránlegur uppspuni. Þúsund-
irnar voru mjög rólegar og stillt
ar allan tímann þar til á þær
var ráðizt af villimannlegri
grimmd. Hins vegar gerðu
nokkrir stráklingar sér þáð til
dundurs að henda fúleggjum
og mold og smásteinum í hina
vernduðu verndara, en af því
hlutust engin meiðsli í upphafi.
Hvers eðlis þessi strákapör
voru sést á þvi að fólk sem
var nærstatt stráklingunum
heyrði þá tala saman sín á milli.
„Eigum við að kasta,“ sögðu
sumir. „Já, allt i lagi,“ var
svarað, „kommunum verður
kennt um allt!“
Morðtilraun við 13 ára
dreng
Það er mjög athyglisverð stað
reynd að lögreglan gerði enga
tilraun til að stöðva grjótkast
þessara stráklinga, og hefði það
þó verið hægur vaiídi. Þeir voru
fáir í einum hnapp, og tveir
þrír lögregluþjónar hefðu auð-
veldlega getað stuggað þeim
burt. En ekkert þvílíkt var
reynt og verður skýringin á því
nánar rakinn hér í blaðinu síð-
ar. Þess í stað var lögreglan
látin æsa fólk upp vitandi vits
og af ráðnum hug. Var gerð út-
rás frá Ajlþingishúsinu sam-
kvæmt skipun Ölafs Thórs, al-
gerlega að tilefnislausu, og
voru þá þrír menn barðir til
óbóta, meðal þeirra þrettán ára
unglingur sem fékk svo ljótt
högg að fólk í kring óttaðist
að hann hefði látið lífið. Við
þessa fyrstu árás á friðsama
Reykvíkinga sem neyttu sjálf-
sagðrar réttinda sinna, varð að
vonum mikil ólga á mannhafinu,
en Ölafur Thórs glotti uppi í
þingsalnum.
Gas til að vernda
_____glæpamenn_____________
Eftir þessa skrílmannlegu á-
rás jókst grjótkastið riokkuð,
en var þó enn umfangslitið. En
sem heild var hópurinn stilltur
vel og lét reiði sína í ljós með
upphrópunum einum saman.
Enn gerði lögreglan ekkert til
að koma í veg grjótkasts ungl-
inga heldur æsti til þess. Og
loks kemur að þeirri stund að
Framhald af 1. síðu.
Meirihluti þjóðarinnar vill upp-
lausn Kommúnistaflokksins hið
skjótasta! Þessvegna, góðir Is-
lendingar. Standið við hlið þjóð-
ernissinna í baráttunni gegn
öfgastefnunni.“
„Við munum ekki linna bar-
áttunni fyrr en fullum sigri er
náð, kommúnismanum útrýmt
að fullu og öllu og hann er gerð
ur útlægur af Islandi um aldur
og ævi.“
„Það er hlutverk þjóðarinnar
í náinni framtíð að skera úr,
hvort hún vill heldur: vaxandi
skuldir, aukna skatta, logandi
hatur og sundrung, eða frið og
gengi undir styrkri stjórn þjóð-
ernissinna, sem með eldlegum
áhuga réttlætisins og brennandi
föðurlandsást berjast gegn
myrkravöldunum, sem vinna að
því að koma íslenzku þjóðinni á
kaldan klaka. fslandi allt!
Sigurjón Sigurðsson“.
Draumur nazistans um
afnám Alþingis
f útvarpsræðu 20. apr. ’36,
(birt í „Mjölni“, marz-apríl ’36)
er aðalefnið vitlaust kommúnista
níð hrátt úr áróðri Göbbels. En
einnig þar kemst að ádeilan á
Alþingi og þingræði. Sigurjón
Sigurðsson segir:
„En óvirðingin ein er eiris og
talandi tákn þess að dagar Al-
þingis sem samastaðar sundr-
lögregla og blóðþyrstur heim-
dallarskríll æðir út á völlinn.
Hvítliðahyskið geystist í fyrstu
áfram og lamdi allt sem fyrir
var konur, börn, gamalmenril
og að lokum styttu Jóns
Sigurðssonar — og var það
táknrænt. Þegar þar var komið
hljóp mörgum kapp í kinn, hvít-
liðaskríllinn fékk verðugar mót
tökur margir voru afvopnaðir
og pústraðir rösklega, aðrir
misstu vopn sín í hræðslunni og
flýðu í áttina til Alþingishúss-
ins. Ósigur glæpahyskisins var
orðinn alger -— þegar lögreglu-
stjóri kom vinum sinum til
hjálpar með hinni trylltu gas-
árás, sem síðan hélt áfram í al-
geru æði fram á nótt án nokk-
urs tilefnis.
Auðvirðilegri en
glæpahyskið
w
Þannig var í stuttu máli at-
burðarás miðvikudagsins, og er
þá ósagt frá hryðjuverkum ög
brjálæði hvítliðanna og ein-
stakra lögregluþjóna. Þetta
vita allir þeir 10.000 Reykvík-
ingar, þeir friðsömu borgarar,
sem safnazt höfðu saman á
Austurvelli til að mótmæla
landráðum og krefjast þjóðar-
atkvæðis. Gegn vitneskju þessa
mannfjölda teflir Morgunblaðið
lygunum eiMUm. En þær munu
falla um sjálfar sig. Enn auð-
virðilegri en glæpalýðurinn sjálf
ur sem gerði morðárásina á frið
sama Reykvíkinga eru þeir
menn sem eftir hryðjuverkin
taka málstað glæpamannanna
og gera hann að sínum.
ungar og stéttahaturs eru senm
taldir, og það verður hlutshipti
þjóðarinnar að skera úr hvort
heldur á að taka við þing blóð-
ugra bolsévika eða LÖGGJAF-
ARÞING ÞJÓÐERNISSINNA,
ÞAR SEM EIGA SÆTI SÉR-
FRÓÐIR MENN í ATVINNU-
MÁLUM ÞJÓÐARINNAR . . .“
(Leturbreyt. Þjóðviljans).
Það er ekki verið að fara í
felur með nazistafyrirmyndirn-
ar.
Veit Framsókn og Al-
þýðuflokkurinn hvað
þau gera?
Það er þessi maður, sem tiú
framkvæmir vilja Bjarna Ren.
& Co. Hvílíkur barnaleikur var
Nazistaflokkurinn gamli hjá
því að hafa fcngið aðstöðu til
að ráða lögreglu Reykjavíkur,
og vopna mörg hundruð af naz-
istasinnuðum skril úr Heim-
dalli og geta látið liðið hamra
á þeim sem voga að hafa aðra
skoðun en nýnazistarnir, Banda
ríkjalepparnir, á þátttöku ís-
lands í hernaðarbandalagi.
En vita Ieiðtogar Framsókn-
arflokksins, sem fylltu flokks-
herbergi sitt í þinginu af Heim-
dallarskrílnum hvað þeir eru að
gera? Veit fólkið í Alþýðu-
flokknum hvernig það er að>
sleppa lausri nazistadeild Sjálf-
stæðisflokksins ?
ar, þó þerin væri hætt við stór-
Útrás hvítliðaskrílsins var með öllu
tilefnislaus
Úr frásögn sjónarvctts
ÚR FRÁSÖGN sjónarvotts
Lögreglustjórinn