Þjóðviljinn - 25.05.1949, Qupperneq 6

ÞJÖÐVILJINN
Miðvikudagur 25. maí 1949.
6
Viðtal við Jessie Storie
Framh. af 3. síðu.
ana 14. til 28. ágúst. Má gera
ráð fyrir miklu f jölmenni þarna,
því þegar hafa tilkynnt þátt-
töku sína 10 þúsundir æsku-
fólks víðsvegar um heim. Frá
Englandi koma t. d. yfir 1000
manns, frá Bandaríkjunum 300,
frá Kanada 150 og mikill fjöldi
frá Norðurlöndum. Skemmti-
atriði verða fjölbreytt mjög og
glæsileg. Ungverska ríkisstjóm
in hefur verið boðin og búin að
aðstoða við undirbúninginn, og
m. a. leyft sambandinu afnot af
mjög fullkomnu skemmtisvæði
þarna i borginni. Söngfólk, dans
ara og hljóðfæraleikarar frá hin
um ýmsu löndum munu kynna
þjóðlög og þjóðdansa sína. Vönd
uðustu kvikmyndir hvers lands
verða sýndar. Fyrirlestrar
haldnir og sérstakir umræðu-
fundir, o. s. frv. o. s. frv. -——-
Eftir hátíðina, eða dagana 2. til
8. september, verður svo einnig
haldið í Búdapest þing
Alþjóðasambands okkar með
um 800 þátttakendum. — Það
er ósk mín og von, að íslenzk
æska láti ekki vanta fulltrúa
frá sér á þessa glæsilegu hátíð
og þing og það sem henni fylgir.
StriðsæsinGazöflin óttast
mátt sambandsins
Að lokum spurði ég Jessie
Storie, hvort það væri annars
nokkuð sem hún vildi sérstak-
lega beina til ísienzks æsku-
fólks.
— Já, ég vil í nafni Alþjóða-
sambands okkar senda íslenzk-
um æskulýð beztu kveðjur, á-
samt ósk um að hann láti ekki
sitt eftir liggja að efla vöxt
og viðgang þessarar hreyfingar
sem hefur sett sér það mark að
vernda frið, frelsi og lýðræði í
heiminum. Máttur þessarar vold
ugu hreyfingar sést bezt á því,
hversu mjög stríðsæsingaöfl
hins engilsaxneska kapítalisma
óttast hana. Hvað eftir annað
hafa þau sent flugumenn inn í
fylkingar okkar, ef takast mætti
að sundra sambandinu, en allar
slíkar tilraunir hafa farið út
um þúfur. Samband okkar held
ur áfram að eflast jafnt og þétt,
því að málstaður þess er mál-
staður allra ungra kvenna og
karla, og hver svo sem
hörundslitur þeirra kann að
hver, þjóðerni eða stéttarstaða.
Það er málstaður friðar, frelsis
og fullkominna mannréttinda
um allan heim.
i J. A.
★
Rétt er að láta fylgja
heimilisfang framkvæmdaráðs
Alþjóðasambandsins til hægðar-
auka fyrir þau félög og einstakl
inga sem mundu vilja afla sér
einhverra nánari upplýsinga
þaðan. Heimilisfangið er:
World Federation of
Democratic Youth,
21 Bis Rue de Chateaudun,
París 9 e,
France.
STOtKA ÓSKAST
til afgreiðslust-jrfa frá næstu mánaðamótum.
Eiginhandarumsókn ásamt mynd er verður
endursend, sé skilað í skrifstofu vora, Lækjargötu
4, eigi síðar en. 2S. þ.m.
Flugfélag íslands h.f.
Innilegar þakkir votta ég öllum þeim er á
margvíslegan hátt sýndu samúð við andlát og út-
för konunnar minnar,
Unnaí Bfargai Metúsalemsdótfinx,
og heiðruðu minningu hennar.
Fyrir mína hönd og annara nánustu vanda-
manna.
Páll Daníelsson.
Innilegusíu þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð við fráfall og jarðarför mannsins
míns,
Kolbeins Högnasonar
frá Kollafirði.
Fyrir mína hönd og annara aðstandenda,
Málfríður Jónsdóttir.
EVELYN WAUGH:
31. DAGUR.
KEISARARIKIÐ AZANIA
ASM. JONSSON
þýddi.
með niðursoðnum kirsuberjum, sem maðurinn
hennar hafði gefið henni í skaðabætur fyrir sætið
í farþegavagninum. I myrkrinu, eina armlengd
frá henni heyrðust hræðslukennd brek og hnegg
og reiðilegt stapp í vagngólfið.
Þrátt fyrir tilskipanir Seths átti lögreglan
erfitt með að halda mannfjöldanum frá járn-
brautarstöðinni. Tuttugu til þrjátíu lögregluþjón-
ar börðust einbeittlega með löngum bambusprik-
um, sem þeir létu dpnja á hrokknum kollunum,
er komu í ljós yfir ryðgaðri járngirðingunni.
Þrátt fyrir þetta hafði heill skari áhorfenda
komið sér fyrir á þaki stöðvarinnar, þar sem
lögreglan náði ekki til þeirra. Indverjinn, sem
útvegaði alþjóðablaðamannaskrifstofunni myndir,
átti annríkt við að mynda heldra fólk. Þetta fólk
hafði ekki beinlínis fylgt fyrirmælum keisar-
ans út í yztu æsar. Kaþólski erkibiskupinn reyk-
aði dauðadrukkinn við arm kapellánsins síns,
fulltrúiLe Courier d’Azanie mætti í einni skyrtu,
opinni í hálsinn, með beyglaðan sólhjálm á höfð-
inu, í hvítum og kripluðum buxum og á striga-
skóm. Skipaumboðsmaður Miðjarðarhafslánd-
anna, er einnig var varakonsúll Stóra-Bretlands,
Hollands, Svíþjóðar, Portúgals og Lettlands,
hafði farið í þunna regnkápu utanyfir náttföt-
in, því hann kom beint úr rúminu. Asíubanka-
stjórinn, sem var varakonsúll fyrir Rússland,
Frakkland og Italíu svaf ennþá svefni hinna rétt-
látu, og kaupmaður nokkur, af óþekktum upp-
runa, sem átti að mæta fyrir hin stórveldin, átti
þessa stundina annríkt yfir á meginlandinu, við
að umhlaða haschish-farmi, sem hann var lengi
búinn að bíða eftir frá Alexandríu. Nokkur
azanísk stórmenni í þjóðarbúningum sátu á á-
breiðum, sem þrælar höfðu breitt úr handa þeim,
og horfðu á tærnar á berum fótum sér og skipt-
ust af og til á skoðunum um kynferðismál. 1
tilefni dagsins hafði húsdýrum stöðvarstjórans
— einni geit og tveim kalkúnum —- verið hent
út úr venjulegum húsakynnum sínum — biðsal
kvenna — og spígsporuðu nú með velþóknun
um stöðvarpallinn og átu jafnóðum það rusl,
sem til féll.
Það var ekki fyrr en klukkutíma eftir ákveð-
inn tíma, að píparar og trumbuslagarar lífvarð-
arins tilkynntu komu keisarans. Töfin var að
kenna gamla bílnum, sem hafði þrjózkazt gegn
margendurteknum tilraunum fanganna við að
flytja hann út á vegarbrúnina. Amtmaðurinn,
sem var látinn sæta ábyrgð fyrir þetta óhapp,
var barinn duglega, og lækkaður í tigninni úr
greifa og niður í barón — áður en ferðinni var
haldið áfram. Keisarinn neyddist til að fara út úr
vagninum og ríða á múldýri síðasta spottann,
en farangur hans dúaði upp og niður á höfðum
nokkurra þegna hans, sem voru þarna viðstaddir.
Hann var í vondu skapi, þegar hann kom.
Hann gaf stöðvarstjóranum og hinum tveim vara
konsúlum illt auga, og lét sér nægja að brosa
fýlulega út í annað munnvikið til blaðáljósmynd-
arans. Lífvörðurinn heilsaði með byssunum. Á-
horfendurnir á stöðvarþakinu hrópuðu hikandi
húrrahróp, og hann keisarinn gekk beint að einka
vagni sínum. Connolly herforingja og leifum
keisarafylgdarinnar var troðið í sæti sín. Stöðv-
arstjórinn stóð með hattinn í hendinni og beið
eftir nánari fyrirskipunum.
„Hans hátign er nú tilbúinn að fara.“
Stöðvarstjórinn veifaði með hattinum til járn-
brautarstjórans og lífvörðurinn heilsaði aftur
með byssunum. Pípararnir og trumbuslagararnir
léku þjóðsönginn. Tvær dætur framkvæmda-
stjóra járnbrautarfélagsins stráðu rósum á braut
arteinana. Lestin blés, Seth brosti — en ekkert
gerðist. Þegar fyrsta versi þjóðsöngsins lauk,
dó hljómlistin út. Lífvörðurinn heilsaði hikandi
með byssunum, kaþólski biskupinn hélt áfram að
slá taktinn í einhverju lagi, sem hann heyrði
innra með sér og geiturnar og kalkúnarnir spíg-
sporuðu meðal vandræðalegra áhorfendanna. En
um það bil sem allt virtist stöðvað í helfrosinni
þögn, kipptist vélavagninn til, svo lestin hristist
endanna á milli, og þaut síðan einn á stað út í
buskann til ósegjanlegrar gleði fyrir negrana á
stöðvarþakinu.
„Keisarinn hefur ekki fyrirskipað neina seink-
un.“
„Þetta gat ég ekki vitað fyrirfram,“ sagði
stöðvarstjórinn. „Dráttarvagninn er farinn á
gtað einn — ég fell í ónáð á þessu atviki."
En Seth gerði engar athugasemdir. Farþegarn-
ir komu út á stöðvarpallinn og reyktu og gerðu
af gamni sínu. Keisarinn leit ekki á þá. Þetta
óvænta atvik hafði hitt hann á viðkvæmasta stað.
Hann var gerður að athlægi, einmitt á þeirri
stund sem átti að vera bæði virðuleg og sigri hrós
andi. Hann hafði orðið fyrir vonbrigðum með
þessi hátíðahöld, sem liann hafði skipulagt af
svo miklum áhuga. Slík frammistaða var langt
frá því að vera virðingu hans samboðin.
Basil gekk fram hjá glugganum hans og sá
bregða fyrir þunglyndislegu en ákveðnu andliti
undir hvítum sólhjálmi. Einmitt á þessari stund
tók keisarinn ákvörðun. „Þjóð mín er einskisvert
fólk. Eg skipa fyrir, en enginn hlýðir mér. Eg er
eins og mikill hljómlistarmaður — án hljóðfæris.
Ónýtur bíll þversum í vegi fyrir keisaralegri
skrúðgöngu -r- keisaralest án dráttarvagns —
geithafrar á járnbrautarstöðinni. — Eg get ekk-
ert gert með þetta fólk — Erkibiskupinn er full-
ur. Gömlu óðalsbændurnir hlógu, þegar dráttar-
vagninn fældist. Eg verð að finna siðmenntaðan
mann, nútíma mann — fulltrúa nýja tímans og
DAVÍÐ