Þjóðviljinn - 03.06.1949, Blaðsíða 6

wróÐViuiNN
t,.- . Föstodagur 3. júní 1949.

ilAyPJ-HliLWJf
vv*s»*ípU*/v.-*fci.

—tp1
Æ'#-y
Þýzkaland á vegániáfúm
j^Ú skoðun, að - Vesturveldin
vœru staðráðin í því, að
hindra með öllu móti samein-
ingu Þýzkalands, var endan-
lega staðfest, er Bevin s.l. laug
ardag lagði fram tillögur
þeirra. Skilyrðislaus krafa um,
að Bonnstjórnarskráin verði lát
in ná til alls Þýzkalands gat
haft þann tilgang einan, að
gera samkomulag óhugsandi.
Bonnstjórnarskráin er samin
eftir beinum fyrirmælum Vest-
urveldanna, sem hvað eftir ann
að gripu fram fyrir hendur
„stjórnlágaþings", sem ekkert
umboð hafði frá þýzku þjóðinni
til að semja stjórnskipunarlög.
Ákvörðunin um að brytja
Þýzkaland í fjölda smárikja er
tilraun til að hverfa hundrað ár
aftur í timann, endurvekja
það Þýzkaland, sem til var fyr-
ir daga Bismarcks. Slík öfug-
þróun hlýtur að hafa í för með
sér afturkast, skapa skilyrði
fyrir nýja, þyzka þjoðrembings—
stefnu.
«ANDARIKJAMENN hafa
gerzt forvígismenn sam-
bandsstjórnarfyrirkomulagsins,
vegna þess að takmark þeirra
er að gera Þýzkaland eða a. m.
k. yesturhernámssvæðin að út-
vígi auðvaldsskipulagsins gegn
sósíalismanum í Evrópu. Þeir
vilja leggja sem mest völd í
hendur st jórna smáríkjanna,
évo að þjóðnýting stóriðnaðar
og aðrar félagslegar umbætur,
sem einungis sterk miðstjórn
getmfT frámkvæmt séú útilokað-
ar. Ríkjaskiptingin í Vestur-
•Þýzkalandi er þannig, að aftur-
haldsöflum eru nokkurn veg-
inn • tryggð völd í .vissum fjölda
ríkja. • Þjóðnýting stóriðnaðar-
ins, skipting stórjarðanna og
aðrar ráðstafanir til að kippa
fótúnum undan þeim þjóðfélags
öflum, sem komu Hitler til
valda, eru því útilokaðar með
Boiinstjórnarskránni.
w_AÐ sem öllu máli skiptir er,
" hverskonar Þýzkaland
það verður, sem rís úr rústum
ósigursins. Ef það verður
Þýzkaland einokunarhringa,
júnkara, hernaðarsinna og
heimsdrottnunarbrjálæðinga,
þefur sigurinn yfir Hitlers-
ÍÞýzkalandi verið að engu gerð-
:hr. 1 þá óhéillaátt stefnir nú
•Vestur-Þýzkaland óðfluga und-
ir kandaiískri léiðsögn. Krafan
um, að Bcmnstjórnarskráin sé
ifátin ná til ’Aúsiur-tíy’zkálands
er tilraun til að knýja þann
landshluta aftan í draugalest-
ina. Alþýða Austur-Þýzkalands,
sem undir forystu einingar-
. .. .y-rijþn&a ....
flokks sósíaldemókrata og
kommúnista hefur þjóðnýtt
stóriðjuna og skipt upp stór-
jörðunum, framkvæmt þá bylt-
ingu, sem ein getur skapað frið
samt Þýzkaland, hefur að von-
um vísað á bug öllum tilboðum,
um að slást með í förina norð-
ur og niður. 1 almennum kosn-
ingum í Austur-Þýzkalandi
fengu flokkarnir, sem ábyrgð
hafa borið á stjórnarstefnunni
þar frá því stríði lauk, yfir-
gnæfandi meirihluta atkvæða.
•• f
I striðslok lýsti stjórn sósíal-
demókrata yfir, að hún myndi
gera það að stefnumáli sínu,
að yfirráð yfir stóriðnaði Vest-
ur-Þýzkalands skyldu tekin úr
höndum þeirra manna, sem
gerðu árásarstyrjaldir Hitlers
mögulegar. Þessar yfirlýsingar,
og samskonar loforð sem Bevin
gaf verkamönnum i Ruhr, hafa
nú verið gersamlega svikin.
Brezki hernámsstjórinn Ro-
bertson hefur lýst yfir, áð at-
vinnulíf Vestur-Þýzkalahfls
verði endurreist „iheð þeim ein'
um hömlum, sem híein hernað-
aðarsjónarmið gerá náuðsyn-
legar." Bretar ætla sem ságt
ekki að setja neinar hömlur á,
að einokunarauðvaldið undlroki
á ný þýzku þjóðiria.
‘ ‘kFLUGASTI bandamaður
EVELYN

36. DAGUR.
KEISARARIKIÐ AZANIA
ÁSM. JONSSON
O1
þýzku auðdrottnarina eru
stéttarbræður þeirra í Banda-
rikjunum. Með því að gefa
bandarísku hringunum von um
hlutdeild í gróðanum af iðnað-
arbákni Vestur-Þýzkálands hef
ur þýzka hringavaldið áflað sér
einlægra talsmanna á hæstu
stöðum í Washirigton. Rann-
sóknarnefná hefur komizt að
raun um, að hernámsstjórn
Bandaríkjanna hefur á þeim
fjórum árum, sem liðin eru síð
an hernám Þýzkalands trófst,
ekki hreyft hörid né fót til að’
framkvæma fyrirmæli um
upplausn þýzku hringanria,
sem henni voru géfiri i
upphafi hernáriisins. Vest-
urveldin hafa aflétt öllum höml
um á fjárfestingu útléndinga í
Þýzkalandi og æðsfu menri
Marshalláætlunarinriar haf a
boðað stríðan straum einkafjár
magns frá Bandaríkjunum til
‘ Þýzkalands. I skjóli Bonnstjórn
arskrárinnar er þýzka þjóðin
seld i ánauð innlends og er-
• lends Tiringavalds. Þess vegna
vilja ráðherrar Vesturveldanna
t- .•:.'• ■: - . -•■,. j}K
ekki vita af sameiningu Þýzka
lands nema á grundvelli þessa
plaggs.
•M. T. Ó.
við að vopna þegna sína, en þar sem orrustunni
við Ukaka var lokið, áður en hervæðingu hans,
slapp hann við þann vanda, að velja á milli
stríðsaðilanna. Hann hafði skilið lið sitt eftir
uppi í fjöllúnum, en farið með nokkur hundruð
manna lífvörð til borgarinnar, til að hylla sigur-
vegarann. Hann var þegar búinn að minnast
sigursins i nokkra daga, og það svo rækilega, að
hann bar þess nokkur merki, þó hraustur væri.
Fjodor fursti hraðaði sér til hans. „Það eru
öll borð setin. Mér þykir það ákaflega leitt,
en það er ekkert borð laust — það komast ekki
fleiri að hér.“
Jarlinn leit sljólega á hann og sagði: „Eg vil
fá borð, brennivín og nokkra kvenmenn og hrátt
úlfaldakjöt handa fylgdarliði mínu.“
„Það er ekkert borð laust“.
„Kærðu þig ekkert um það. Það er allt í lagi.
það eru nokkrir hermenn með mér, og þeim
verður ekkert fyrir að ryðja borð.“
Hljómsveitin var hætt að leika, og það var
steinhljóð í yfirfullum salnum. Það var óttasvip-
ur á andlitunum undir pappirshöttunum og pappa
nefjunum.
„Skríddu undir borð, Svarta Meri“, sagði
Connolly. „Það verða róstur hér áður en lýkur.’“
Hr. Youkoumian hvarf hljóðlaust út um eld-
húsdyrnar.
„Nú — hvað er nú þetta?“ sagði brezki sendi-
herrann. „Eg sé ekki betur en það sé einhver
að gera eitthvað af sér.“
Jarlinn hafði rennt augunum tuddalega yfir
óttasleginn hópinn, og varð nú liti.ð mitt á meðal
pálmanna og pappírsskrautsins og kom augá á
keisarann. Hönd hans fálmaði eftir gimsteina-
skreyttum sverðshjöltunum ■— og 20 hendur viðs
vegar í salnum gripu um skammbyssuskefti og
flöskustúta. Meterslangt og illa meðfarið sverð
glampaði á lofti, og jarlinn féll á kné á gólfina
og rak upp hyllingaróp.
Seth stóð á fætur og krosslagi hendumar í
hinni hefðbundnu fagnaðarkveðju.
„Friður sé með húsi þinu, jarl“.
Lénsherrann stóð á fætur, og vandræði Fjod-
ors fursta leystust á þann hátt, að keisarinn fór
með fylgdarliði sínu.
„Eg vil fá þetta borð“, sagði jarlinn og bennti
á tóma keisarastúkuna.
Og innan stundar sat hans hágöfgi í ró og
spekt við borðið með flösku af brennivíni frá
hr. Youkoumian framan við sig og stóran vindil
... : w
í munninunj og ;gaf hýrt auga j konunum, sem
dönsuðu fram hjá honum — áþ þess að hafa
hugmynd um þá skelfingu, sem hftnn hafði vakið
með komu sinnii a»æ
Uti í bílnurií sváí "keisaralegi^ bilstjórinn svo
fpst, að það ætlaði ekki að verða hægt að vekja
hann. Stjörnurnar ljómuðu á himninum, það var
ryk í svölu næturloftinu, sem angaði eins og
ilmjurtasafi. Frá Ngumoherbúðunum, sem voru
faldar milli eukalyptustrjánna, steig þunn reykj-
arslæða frá brennandi mykju, og trumbur heyrð-
ust barðar. Seth ók einn heim til keisarahallar-
innar.
„Þetta eru óþolandi villimenn", hugsaði hann.
„Eg er sannfærður um, að ensku lávarðarnir
hegða sér ekki svona í ásýnd konungs síns. Jafn-
vel trúustu þjónar mínir eru fífl og fúlmenni.
Ef ég aðeins gæti treyst einni einustu manneskju
— framfarasinnaðri og menntaðri marinéskju —“
— Það liðu sex vikur.
Það liðu sex vikur. Hinn sigursæli her var
smám saman afvopnaður og dreifðist upp i f jöll-
in í hundruðum tötralegra smáhópa — búfén-
í.ður og konur á undan, stríðsmennirnir á eftir,
klyfjaðir vekjaraklukkum og allskonar drasli
úr rændum krambúðum — hermenn framfaranna
og nýja tímans á heimleið til þorpanna sinna.
Óeirðirnar stöðvuðúst, götulífið í Matodi féll
aftur i sínar gömlu skorður — það var braskað
með kopra, mango og khat. Kvöldklukkurnar
hljómuðu, gamlar konur með ramstaða asna,
fullir kökubakkar, svartir af flugum, 'skrækár
raddir, sem þuldu trúarjátningar í trúboðsskól-
anum, líkþráir betlarar og götusalar og arabískir
herramenn á kvöldgöngu með snjáðar regnhlífar.
1 bilaða bílnum úti fyrir járnbrautarstöðinni
bætti svört fjölskylda úr hermdarverkunum með
eigin byggingarlist, grundvallaðri á leir, trjá-
greinum, druslum og útflöttum benzínbrúsum.
Þrjú farþegaskip á leið frá Marseille, og þrjú
ó heimleið frá Madagascar og Indokína dvöldu
eins og vénjulega sex klukkustundir á flóanum
framan við Matodi. Fjórum sinnum dragnaðist
lcstin frá Matodi til Debra-Dowa: Pálmalundar,
hraunbreður, kjarr, háslétta, rytjulegur húpcn-
ingur á hinum strjálu beitilöndum, flöt plógför
■' þurri jörðinni. Hvítklæddir azanískír^ðrérigir
skófu nokkrar rákir i jörðina með í’féplógmri'’ .
keilulöguð hálmþök innan trévirkja, reyftsulur
frá hlóðaeldi þorpanna eins og blýants§tryt, ,víð ;
heiðan himininn. . rr. ■
Sálmasöngur á máli landsbúa i trúboðsstöð
með bárujárnsþaki, fornir helgisiðir í skúggaleg-
um guðshúsum, krúnuskalli og vefjarhöttur,
Irumbur og ótal íhringjandi kluklcur úr lélegu
silfri. Og lengra Uppi í hálendinu, sem gnæfði
yfir lágri Wandaströndinni, þar sém farþega-
skipin,. kcfmu ekki, þg frum^kógurinn náði óslitjnn
niður aS sjónum -j- þar voru stundaðir aðrir og
eldrí hélgísiðir og önnur vizka, Sem aðeins var
DAYÍÐ
Stúlkur — fltvinna.
%eð‘íi‘1. — jt a
ii94
V < ■ tw.-X'.* ■ ■'• .'■■. . -• •' .<';ióíít ft'.n:
Stúlkur óskast nú þegar til afgreiðslusta'i^faúog
1 i eldhús, til að smyrja brauð. ú ani-,
Upplýsingar í Matbamuni, Læk^Ýgc?fu''ð'f~kí.A
1—3 í dag.
v.M3t ’JMCMijl'i
j*