Þjóðviljinn - 25.06.1949, Blaðsíða 6

6

WÖÐVIUEraí
liitin'Wr
i"'iiffifi 'Murý.1 » »>*■ lu H'H Kmim ,» •'.
Eaugardagur 25. júni 1949; - ■>?■■
í»»>í|i| lyit ■ H»Iy«> r 11J.t 'I1T1 mi'n fciir.mmrnm *W#:
Samþykktir Söiumiðstöðvarinnar
Þjóðviljannm barst fyrirj ir viðskiptasamningLmilli I3-
nokkru skýrsla um aðalfund} lands og hernámssvifÍírefRússa i
Sölumiðstöðvar hraðfrystihús-
anna Og birti þá nokkurn hluta
skýrslunnar. Siðari hlutinn fer
hér á eftir:
Eftir nokkrar umræður um
skýrslu stjórnarformanns og
reikninga félagsins fluttu erind-
rekar S. H. þeir dr. Magnús Z.
Sigurðsson, Guðmundar Alberts
son og Jón Gunnarsson skýrsl-
ur um störf sín, og um fram-
líðarmöguleika og horfur hver
á sínu svæði. Bar þeim saman
um, að verðlag á framleiðslunni
væri allt of hátt, miðað við
verðlag á heimsmarkaðnum,
keppinautar vorir hefðu miklu
lægra verð og að breyta þyrfti
umbúðum og pakka í smærri
pakka en nú er gert. Hinsvegar
bæru gæði íslenzku flakanna
af, en það væru ekki sterk rök
gagnvart verzlunarhöftum og
sparnaðarráðstöfunum erlendra
yfirvalda.
Á fundinum voru kosnar tvær
nefndir, fjárhagsnefnd og alls-
herjarnéfnd, er f jalla skyldu um
mál þau,. er fyrir fundinum
lágu .
Á fundinum voru meðal ann-
ars samþykktar eftirfarandi til
lögur:
1. Fundurinn felur stjórn S.
H. að athuga möguleika á að
koma upp dreifingarkerfum er-
lendis fýrir hraðfrystan fisk,
þar sem nauðsyn krefur.
2. Aðalfundur S.H. felur
stjórn S.H. að athuga við um-
boðsmenn sína hvort ekki sé
hægt að finna öruggan markað
fyrir heilfrystan smáfisk (ýsu
og þorsk).
3. Þar sem allt bendir nú til
þess, að ef til vill standi fyrir
dyrum ýmsar breytingar á fram
leíðslubáttum frystihúsanna,
beinir aðalfundur S.H. því til
stjómar S.H. að athuga sam-
ræmingu vinnuaðferða frysti-
húsanna og í því sambandi að
koma sem mestu af vinnunni
inn á það, að vélar séu notað-
ar við vinnsluna meira en nú
er. 1 því sambandi vill fundur-
inn benda á, að ef til vill væri
réttast að fá frá Ameríku vel
færan sérfræðing i þessum efn-
um.
4. Aðalfundur S.H. samþykkir
að kjósa þriggja manna nefnd
til þess að ,athuga möguleika á
að koma Fiskmatinu inn á ann
að form en það hingað til hef-
ur verið framkvæmt á.
Verksvið nefndarinnar sé
meðal annars:
að endurskoða reglugerðir fisk-
matsins, að finna leiðir til þess
að þennig sé að freðfiskmatinu
búið, að daglega matið í húsun-
cm sé það öruggt, að hægt sé
að treysta því algerlega, ásamt
Öðrum breytingum.
5. Á fundinum kom fram al-
menn ánægja yfir því, að ríkis
stjórnin skuli hafa komið á
stjórnmálasambandi við Spán.
Þess vegna samþykkti aðalfund
urinn að. fela stjórn S.H. að
ræða við ríkisstjórn Islands um
að athugaðir verði möguleikar
Þýzkalandi. -•*'
W • *' . .i'*
Að lokum vár gengið til «tjom
arkosningar. og voru þessir
menn kjomir i stjórn: - - ■
Elías Þorsteinsson, Keflavík,
Sigurður Ágústsson, Stykkis-
hólmi,
Eggert Jónsson, Réykjavík.
Ólafur Jónsson, Reykjavík,
Ólafur Þórðarson, Reykjavik.

EVELYN WAUGH : >“
ASM. JONSSON
^lympíunefndin
Framhald af 1. siðu
nefndin stofnaði. Skiptist fé
þetta í fyrmefndan sjóð og til
þess að bera kostnað af undir-
búningi undir þátttöku í Ólym-
píuleikunum 1952.
I Ólympíunefndinni voru:
Hallgrimur Hallgrímsson form.,
Erlingur Pálsson varaform.,
Kristján L. Gestsson gjaldkeii,
Ólafur Sveinsson ritari, Einar
B. Pálsson, Jens Guðbjörrisson
og Jón Kaldal.
Nefndin sá um undirbúning
Islands að þátttöku í vetraról
ympíuleikunum í St. Moritz og
Ólympíuleikunum í London.
Auk þess hjálpaði hún íþrótta-
kehnurum" ög íþróftáfrömuðúm
að komast á leikana í London
og leigði flugvél til að flytja
þátttakendur þangað.
Þarf borgarptjórinn
að sigla aftur til áð
la-
'ránar,, - .Sömuleiðis
Framh. af 8. siðu
sé gert til þess að spara Reykja
víkurbæ fimmtiukallinn á’viku
til bifvélavirkjanna, menn eru
löngu hætti að taka alvarlega
þá hagsýni að kasta krónunni
til þess að spara éinseyringinn.
Menn vita að ástæðan til
þessa alls er einungis umhyggja
bæjarstjóíúairm.eirihlutans fyr-
ir vilja og hágsmunúm nokk-
urra verkstæðiseigenda, — það
er atvinnurekendaþjónusta af
auðvirðilegustu tegund.
Borgarstjórinn er nú nýkom
inn heim úr langri reisu, i
hverri hann upplifði einkum tvo
merkilega hluti: hann sá borg
þar sem göturnar eru ekki hol-/
óttar!, sú borg heitir Helsing-I
fors. Hvílík uppgötvun. Og
borgarstjórinn frétti um annað
er honum þótti sýnu merki-
legra: Finna sem ekki vildu
vinna múrverk hjá Rússum. —
Ekki alls fyrir löngu flaug bæj-
arstjóri einn til Kaupmhafnar.
Hann féll í stafi yfir því hve
Danmörk væri slétt og vel rækt
uð (raunar var þá snjór yfir
öllu!), og dýragarðurinn í Höfn
var dásamlegur — borgin sjálf
hin bezta í heimi — næst á eftir
Reykjavík! Miklir lánsmenn er-
um vér íslendingar, að eiga
slíka borgar- og bæjarstjóra
meðal vor til að skreppa öðru
hvoru út- fyrir pollinn.
Og nú er borgarstjórinn (guði
sé lof) kominn heim. Vonandi
kemur hann fljótlega, auga á
hinn þriðja athygiísvárða^jílut-
inn (ef hann skyldi hafa gleymt
því á reisunni ) aðtlíteftlswágn-
arnir í hans eigin borg eru
stöðvaðir.
og venjulega. Hr. Youkoumian yar.að þrefa við
Araba, sem sagði að hann hefði nokkur „ákaf-
lega gömul ekta“ portúgölsk handrit. Basil sat
með pípuna i munninum, og var að velta því fyrir
sér, hvort hann ætti að ráðast í síðustu dag-
skipan keisarans: „Sjáið vingjarnlegast um, að
aðallinn sé neyddur til að ganga með stráhatt og
hanzka,“ þegar hann fékk allt í einu óvænta heim
sókn, sem olli honum óróa. Það var hr. Jagger,
verkhafinn, sem hafði tekið að sér að sjá um
niðurrif ensku dómkirkjunnar. Þetta var lítill
og vingjamlegur Englendingur, sem eftir nokk-
ur heiðarlég gjaldþrot í Höfðaborg, Mombasa,
Dar-es-Salem og Aden hafnaði að lokum í Debra
Dowa, þar sem hann hafði ílengzt og vann eftir
atvikum við höfnina eða járnbrautina. Hann
hlykkjaðist áfram á milli forngripanna, sem
smám saman voru farnir að hafna í skrifstofu
Basils, tók búr með rytjulegum gammi í ofan af
stólnum, og fékk sér sæti. Hann var bæði hikandi
og þrjózkulegur á svipinn.
„Þetta er ekki heiðarlegt gagnvart mér, herra
Seal,“ hóf hann mál sitt. „Eg segi það alveg eins
og það er, og mér er alveg sama hver heyrir
það, þó það sé sjálfur keisarinn.“
„Hr, Jagger,“ sagði Basil biðjandi. „Þér ætt-
uð að hafa dvalið nógu lengi i þessu landi, til að
vita, að það er mjög ógætilegt sem þér sögðuð.
Sumum hefur verið byrlað eitur fyrir það sem
minna var. Hvað amar að?“
líka í umferð. Uppi í hálendinu var salt og tóm
skothylki aðal gjaldmiðillinn.
„Eg hef aldrei séð þetta áður,“ sagði Basil,
„ætli fjármálaráðuneytinu sé nokkuð kunnugt
um það? —r- Komið þér hingað snöggvast, hr.
Youkoumian.“
Skrifstofustjórinn í ráðuneytinu fyrir fagrar
listir og f jármálaráðherrann komu í sömu perT
sónu inn um dyrnar á svörtum bómullarleistum. 1
höndinni hélt hann á litlu dhow-líkani.
„Nei, herra Seal,“ sagði hann. hef ég
aldrei séð fyrr. Hvar náði herrann í þe.tta ?“
„Keisarinn er rétt búinn að afhenda'nær heil-
„Það er allt að,“ sagði hr. Jagger, og dró upp
úr vasa sínum, sem var fullur af blýöntum og
tommustokkum, pappírslappa, sem hann lagði á
borðið, við hliðina af glermálverki af drottning-
unni sáluðu, sem skrifstofustjórinn í ráðuneyt-
inu fyrir fagrar listir hafði nýlega keypt. „Hvað
á þetta að þýða — það er það, sem mig langar
til að vita?“ . -
„Já — hvað í ósköpunum —?,“ ságði Basil.
Hann tók lappann upp og leit nánar á hann.
Að stærð, útliti og pappírsgæðum leit hann
út svipað og enskur fimm pundá seðill, og á báð-
um hliðum voru prentuð margslungin rauð og
græn „munstur." Þar gat að líta Azaníska örn-
inn, kort af keisararikinu, hermenn í keisara-
lega lífvarðarbúningnum, flugvél og hina sígildu
veru með gnægtahornin, en mest áberandi var
stór mynd af Seth með pipuhatt og í kjól og
hvítu. Með fagurlega dregnum og útflúruðum
stöfum stóð á miðjum seðlinum Fimm pund, yfir
því stóð Hinn keisaralegl banki Azaníu, og undir
því eiginhandarundirskrift Seths.
Hinn venjulegi gjaldmiðill höfuðborgarinnar
og járnbrautarinnar var indverskar rúpíur, þó
austurafríkanskir shillingar, franskir og hplgísk-
ir nýlendufrankar og Mariu Theresíu dalir væru
ann pakka af þeim til launagreiðslna. Eri mér er
spurn — hverskonar stofnun er Hinn keisaralegi
banki Azaníu? Eg hef aldrei séð hann né heyrt
hans getið allan þann tíma, sem ég hef dvalið
hér í þessu landi. Það er eitthvað bogið við þetta
allt saman. Þér hljótið að vita, herr.a. Seal, að
það er svo sem ekkert áhlaupaverk, að rífa dóm-
kirkjuna. Hún er hlaðin úr grimmsterku graníti,
sem var flutt hingað alla leið frá Aberdeen.
Predikunarstóllinn einn er sjö og hálf smálest.
Tveir verkamanna minna slösuðust í dag, þegar
þeir voru að koma skirnarfontinum fyrir á flutn-
ingabíl, og fonturinn slingraði til og sló þá. Ann-
ar fór bókstaflega í klessu. Keisarinn hefur eng-
an rétt til þess að fara svona skammarlega með
mig.“
',,'Þéir gétið treyst þvi fullkomlega," sagði Basil
virðulega, „að hvað svo sem þér eigið við hans
hátign, þá verður ekki öðruvísi komið fram við
yður frá hans hendi, en af hágöfugri höfðings-
lund og skilyrðislausum heiðarleik. Annars skal
ég strax láta fara fram rannsókn á þessu máli.“
„Ja, þá bið ég margfaldrar afsökunar,“ sagði
hr. Jagger.
Basil horfði á eftir honum. Síðan tók hann sól-
hjálminn ofan af snaga og setti hann upp. „Upp
á hverju hefur þessi brjálaði negri nú fundið?“
sagði hann um leið og hann fór áleiðis til keisara-
hallarinnar.
* „Ö, herra Seal.— þér hljótið að fará! flatur
áður en lýkur, á þvi orðbragði, sem þér notið." ,
Keisarihn stóð á fætur og heilsaði honum með
virktum.
„Komið þér inn — komið þér inn; það gleður
mig mikið, að þér skylduð koma. Eg hef dálitlar
áhyggjur út af nektarstefnunni. Nú er ég í f jórar
vikur búinn að láta ganga ríkt eftir, að æðri
stéttirnar gangi í buxum, en nú sé ég í blaði, að
síðasta tízka sé að ganga berstrípaður.“
„Seth — hvaða stofnun er Hinn keisaralegi
banki Azaníu?“
„Eg þóttist vita, að þér mynduð spyrja eftir
því — Sjáið þé*.nú til. Þannig séð er það í raun-
SkyJdi hann þurfa að sigla
fyrir yiðskiptaéamningi milli Is- aftur tíl þess' áð-rtta-hyérnig á
að halda strætisvögnum starf-
yerði athugaðir mögukákár fyr. andi í 50 ^hís. naanna -borg?
DAVÍÐ