Þjóðviljinn - 31.07.1949, Blaðsíða 6

Þjóðviljinn - 31.07.1949, Blaðsíða 6
ÞJÓÐVTLJTNN Sunnudagur 31. júlí 1949. Yfirdrottnun EvrópuþjóSa yfir Asiu er nú brátt á enda ^JlÐUSTU fjórar aldirnar hafa fyrir Asíuþjóðirnar verið sagan af því hvernig auðvald Evrópu hefur rænt og ruplað í löndum þeirra og gert þjóðirnar sér undirgefnar. Fyrst brutust vikingasveitir „kaupmanna" þar á land og um tima voru það hin voldugu verzlunarfélög ' sjálf, eins og Austur-Indía-félagið brezka, sem drottnuðu yfir löndum þar sem þjóðhöfðingjar væru, en síðar tók rikisvald hinna ýmsu Evrópurikja við þessum kúgun- arhlutverkum, enda var þá slíkt ríkisvald orðið öruggt fyrirtæki í höndum auðmann- anna sjálfra. Sagan af þeirri kúgun, sem auðvald Evrópu hefur beitt Asiuþjóðirnar, hefur að geyma mörg svörtustu blöð veraldar sögunnar. Og sú saga er rist i minni og meðvitund Asiuþjóða margfalt blóðugri stöfum en t. d. kúgunarsaga Dana gagnvart oss er rist í meðvitund vorrar langminnugu þjóðar. Kinverjar gleyma því ekki, þegar Bretar fyrir 100 árum fóru í stríð við Kína, einungis til þess að knýja þá til þess að leyfa opíumsölu i landinu. En Kinverjar höfðu bannað sölu þessa eiturlyfs, til þess að vernda þjóðina gegn því. En bréikt' auðvald vildi græða á opíumsölu til Kína: Pessvégna réðst það á Kinverja og-myrti þá i svoköliuðu striði („fyrsta opíumstríðinu“ af þremur!), unz þeir sömdu frið og leyfðu Bretum að drepa Kínvgrja á ópíum i friði. Þannig er sagan um yfir- drottnun hvíta auðvaidsins I Asíu. Nú er sú saga brátt á enda. Kínverska byltingin er upp- hafið að endalokum j-firráða Evrópuauðvaldsins í Asíu. Héð an af er aðeins um örfáa ára- tugi að ræða ef það tekur þann tíma unz völd Breta, Frakka, Hollehdinga og Bandaríkja- manna eru þurrkuð þar út að fullu og Asíuþjóðirnar ráða sér sjálfar og njóta hinna miklu auðlinda landa sinna, til þess að seðja soltnar milljónaþjóðir Asíu og klæða þá milljónatugi sem hingað til hafa unnlð „æviverk á hálfum aidri“ til þess að skapa auðinn, sem peningafurstar Evrópu hafa sóað. ■^^IÐ lifum nú aldahvörf í veraldarsögunni. Sú mikla bylting, sem fram fer undir for ustu kinverska kommúnista- flokksins, skapar nýtt timabil fyrir meirihluta mannkynsins, gerbreytir ölium viðhorfum heimsstjórnmálanna og skapar Asíuþjóðum framfara- og menn ingarhlutverk í þróun mann- kynsins, sem Evrópuþjóðir hafa haft síðustu aldir. Kínverska þjóðfrelsisbyltingin, sem nú fer fram með sameinuðum kröft- um verkamanna og bænda, mun hafa svipað gildi fyrir undirokaðar þjóðir og stéttir Asíu og franska byltingin 1789 hafði fyrir borgarastétt Evrópu eða rússneska byltingin 1917 fyrir alþýðustéttir verald- arinnar . Auðmenn heimsins skelfast nú byltingu aíþýðunhar í Kína. Þeir sjá með skelfingú franv á endalok þess blóðuga arðráns; sem þeir hafa beitt Asíuþjóðirnar. Sumir þeirra, svo sem vissir vitlausir Amerílc anar í öldungaráðinu, hrópa á innrás og strið. Þeim þýðir.það elcki. Sagan er sjálf að afskrifa þessa herra. Þeim er betra að drepa sig með því að feta í fótspor Forrestals, en að láta gróðaþorstann og örvæntingar æðið leiða sig út í nýja styrj- öld. Þau öfl, sem nú móta sögu- þróun heimsins fá þeir ríku peningafurstar aldrei kveðið niður, því þarna er fólkið sjálft að verki. EVELYN WAUGH: 84. DAGUK. KEISARARIKIÐ AZANIA ASM. JONSSON þýddi. mig laugar svo mikið til að þii taliÞ ekki um. það. ef þú hefur ekkert á móti því. Það hefur eflaust verið allt saman verið ákaflega fínt óg glæsilegt, en heimaalningar eins og ég geta bara ekki skilið þessháttar". „Þetta á nú við lífið hans Láka“, sagði Ala- stair úr hægindastólnum. ,„Þú ættir nú að hætta þessum heimshomaflogum...“ ..Eða skrifa bók um það, elsku vinur. Þá kaupum við hana og látum hana liggja á borð- inu, svo þú sjáir hana, og haldir, að við höfum lesið hana... Hvað ætlarðu að takast fyrir hend- ur hér heima?“ | gó.' „Hef ekkert hugsað um það. Eg ér búirin að fá mig fullkeyptan af villimönnum um sinn. Eg gæti vel hugsað mér að búa í London i^ða Berlía, eða einhverjum ámóta stöðum“. v , „Það var gleðilegt. Veldu London, og svo höldum við þér nokkrar veizlur eins og í gamla daga“. „Satt að segja góða, þá er ég ekki viss um, nema mér þyki lítið til þeirra koma, eftir það, sem á daga minc hefur drifið upp á síðkastið. Einu sinni var ég i veizlu á stað, sem heitir Moshu...“ „Basil. Eg segi þér í eitt skipti fyrir öll, að ég vil ekki heyra ferðasögur — þú verður að reyna að muna það“. Þau spiluðu fríkort til klukkan tíu. Þá sagði Alastair: „Erum við búin að fá nokkurn kvöld- verð?“ Og Sonja svaraði: „Nei, en við verðum að fá hann“. Siðan fóru þau í nýja veitinga- stofu, sem Alastair hafði hpy,rt rið. væri ákaf- lega ódýr. Þar drukku þau ámuöl og 4tu lifrar- kæfu með það var ákaflega dýrt. . Seinna um kvöldið heimsótti Basil Angélu Lyne, og Sonja sagði við Alastair, þegar hún var að háttd: „Eg hef ónotalegt hugboð um það, að Basil fari líka innán skámms að hafa áhyggjur út af okkur“. Ðómur reynzlunnar Framhald af 3. síðu. anguraríkit stanf að því, að AlþýðusQjnbandið verði aftur hafið ti'l þess vogs og virðing- ar scm það naut undir for- íustu &omeinin.garmanna og verði á ný fært um að gegna forustuhiutvenki sínu í stétta- baráttu verkallýðsins í landinu. Við höfum ef til vill aldrei frekaT en nú þurft einmitt á Siíku Alþýðusambandi að halda. Á næatimni vofir yfir vaxandi atvinnuleysi og kreppan er á tnæstu grösum. Auðmennirnir og afturhaldið mun ráðast gegn kjörum verkalýðsins, i hvaða formi san sú árás kann ■að birtast. Verkalýðsfélögin hafa að vísu sýnt í vetur og vor að þau búa yfir mikluim .þnótti og að stefna stéttarlagr- ar einingar og samheldni á inn- en' ’’úT.‘ua o'it’.'u’ci ítök en nokkru sinni áður. Þau hafa unnið mikla sigra, án Alþýðu- sambands íslands, sem liggur í fjötrum andstæðinga alþýð- uninar. En i baráttunni sem bíður fram undan þarf alþýðan á öllu að halda, einnig heildar- samtökum sínum, Alþýðusam- bandi íslands. Þess vegna er starfið að endurheimtun þess í'hendur verkalýðsins, úr hönd- um þjóna atvinnurekenda og afturhailds, eibt allra brýnasta yerkefnið, sem verður að leysa eins fljótt og nokkur kostur er á. í því starfi þarf verkafólkið sjálft að taka þátt og vinna saman ailveg ám tiiiits til, ann- ars smávægilegri ágreinings um óskild efni. slíkt verður að víkja þegar stéttarhagsmunir alþýðimníir krefjast og ha-gur heninar og heiiil, er í veði. Guðmnndnr Vigfússon. Kvöld í Matodi. Tveir Arabar leiðast hægt meðfram ströndii'ni. Milli dhovvanna og annarra báta í höfninni lágu tveir rennilegir hraðbátar, annar mannaður frönskum, en hinn enskum áhöfnum^þyí þjóða- bandalagið hafði nýlega sett Azaníu undir stjóm Englands og Frakklands, sem áttu að vera vemdarar ríkisins. „Þeir strita í sífellu við að fægja þennan kopar“. „Já, það hlýtur að vera ákaflega dýrt. Og svo eru þeir að byggja nýja tollbúð“. „Og lögreglustöð og farsóttahús og evrópísk- ann klúbb“. „Það eru mörg ný hús uppi í hæðunum“. „Og svo eru þeir að plægja stóran akur, til að leika eitthvað spil á“. „Þeir þvo göturnar alltaf einu sinni í viku. 1 skólanUm eru bömin skorin í handlegginn og eitri núið í sárið — þau verða ákaflega veik af því“. ..Mönnum er stungið í tugthúsið, ef þeir setja öf þungar byrðar á úlfaldana sína“. , Póstmeistarinn er franskur. Hann er alltaf í svitabaði og hann á alltaf ákaflega annríkt“. „Þeir eru að leggja langan veg yfir fjöllin og til Debra Dowa. Það á að hætta við járnbraut- ina“. „Herra Youkoumian keypti teinana og það, sem eftir var af lestinni. Hann segist ætla að selja það til Eríteru". „Það var allt mikið betra í stjómartíð Seths —■ hvítum mönnum er óvært í landinu lengur“. Presturinn í turninum snéri sér í norður, með andlitið í áttina til Mekka, og kallaði hina trú- uðu til kvöldbænar. Arabamir staðnæmdust og stóðu kyrrir með guðræknissvip... Alla ér mik- ill... það er enginn annar guð til.. og Mohamed er spámaður hans...“ Tveggja manna bíll þaut fram hjá. Herra Reppington héraðsdómari ók honum, og við hlið hans sat frú Reppington. „Þetta var vel gert af litla bilnum okkar“. Kvöldklukkuraar hljómuðu frá trúboðskirkj- unni.. gratia plena, dominus tecum, Benedicta tu in mulieri,bus...“ Bíllinn þaut ú(j úr borginrii og ók í áttina tií hæðadraganria. , Pú það var gott að koma út í hreina loftið“. , , ,,Þetta er skelfilegur vegur, og þó; ,ætti hann ‘að vera fullgerður -— ég er dauðhræddur um afturhjólsöxulinn“. » „Eg var að segja að við þyrftum að koma við hjá Berthertonshjónunum og fá glas hjá þeim“. „Já, en við megum ekki tefja lengi — við þurfum í kvöldverð hjá Depperidgeshjónunum“„ Nokkrum kílómetrum utan og ofan við borg- ina staðnæmdust þau hjá einu af sex flunkuný- um húsum. Það voru sólbyrgi hjá þeim öllum, stígur gegn um garðinn og bréfakassi við hliðið. jÍDaginn frú Repington — viljið þér hana- stél?“ „Já takk“. „Og þér, Repington?“ „Já, pínulítinn'’. Bertherton var heilbrigðismálafulltrúi, og þess vegna þrepi neðar í mannvirðingastiganum en Reppington., en í ár ætlaði hann að taka próf i arabisku. og þá mundi hann komast i sama launastiga“. DAVÍÐ

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.