Þjóðviljinn - 03.09.1949, Blaðsíða 7

Laugardagur 3. sept. 1949.
ÞJðÐVIEJENN

Smóauglýsingar
(KOSTA ABEINS 50 AUKA ORÐIÐ)
Kaup-Sala
Kdilmannaföt
Greiðum hæsta verð fyrir
lítið slitin karlmannaföt,
gólfteppi, sportvörur,
grammófónsplötur o. m. fl.
Vörusalinn
Skólavörðustíg 4. Sími 6682.
Smurt
brauö
Snittur
Vel til bún-
ir heitir og
kaldir réttir
Húsgögn
Karlmannaföt
Kaupum og seljum ný og
notuð húsgögn, karlmanna-
•föt og margt fleira. Sækjum
— sendum.
Söluskálinn
Klapparstíg 11. Sími 2926.
Kaupum — Seljum
allskonar vel með fama not-
aða muni. Staðgreiðsla.
VÖRUVELTAN,
Hverfisgötu 59. — Sími 6922
Kailmannaföt Húsgögn
Kaupum og seljum ný og
nótuð húsgögn, karlmanna-
föt o.m.fl.
Sækjum — Sendum.
Söluskálinn
Laugaveg 57. — Sími 81870.
Beynið höfuðböðin
og klippingamar í
Rak arasto f unn i á
Týsgötu 1,
— Kaffisala —
Munið Kaffisöluna í Hafnar-
stræti 16.
DIVANAB
allar stærðir fyrirliggjandi,
Hósgagnavinnustofan,
Bergþórug. 11. — Sími 81830
E G G
Daglega ný egg soðin og hrá.
KAFFISALAN
Hafnarstræti 16.
Ullaitnskni
Kaupum hreinar ullartuskur
Baldurogötu 30.
Fasteignasölu-
miðstöðin
Lækjargötn 10 B.
6530
Sími
ann&st sölu fasteigna, skipa,
bifreiða o.fl. Ennfiemur alls-
konar tryggingar o.fl. í um-
boði Jóns Finnbogasonar fyr
ir Sjóvátryggingarfélag Is-
lands h.f. — Viðtalstími alla
virka daga kl. 10—5. Á öðr-
um tímum eftir samkomu-
lagi.
Kaupum flöskui,
flestar tegundir. Sækjum,
Móttaka Höfðatúni 10.
Chemia h.f. Sími 1977.
Vinna
Skiifstofu- og heimilis-
vélaviðgeiðii
Sylgja, Lanfásveg 19.
Sími 2656.
Lögfiæðingai
Áki Jakobsson og Kristján
Eiríksson, Laugaveg 27, 1.
hæð. — Sími 1453.
Ragnai ðlafsson
hæstaréttarlögmaður og iög-
giltur endurskoðandi, Vonar
stræti 12. — Sími 5999.
Bifieiðaiaflagnii
Ari Guðmundsson. — Sími
6064.
Hverfisgötu 94.
OLUiS OC CAMM4
Athugið
vörumerkið
um leið og þéi
kaupið
s
s
a
a Kl. 3,30—4,30 síðdegis, í kaffitímanum:
Tónleikar alla daga vlkunnar nema laugardaga. 'E
Flytjendur: Tage Möller, píanó.
Óskar Cortes, fiðla.
Þórarinn Árnason, cello.
í*
E
iiíiiiiiiituiiiimiiituiiifiiitiiiiinmimiimiiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiuitiihiij
| H.Í.R. H.I.K. |
Almennui • =
HNiLEIKlR j
í Tjarnarcafé í kvöld kl. 9. =
Aðgöngumiðar seldir eftir kl. 7. E
iiuHmHmHiimuiiiiiHiimimiimiHiuuiuiiiuuiiuitiiiiuiiuiiiiHiuHiiiHiu
Á Vopnafirði
I.O.G.T.
Stúkan Víkingur nr. 104. Fund-
ur annað kvöld á venjulegum
stað kl. 8.30
I. Inntaka,
II. Hagnefndaratriði: minnst
75 ára afmælis fyrrverandi stór
templ. Guðmundar heitins Guð-
mundssonar, skálds.
1. Erindi: Grétar Fells, rit-
höfundur.
2. Upplestur: Steingerður
Guðmundsdóttir les, úr kvæðum
Guðmundar heitins Guðmunds-
sonar.
3. Söngur.
Víkingsfélagar og aðrir templ
arar fjölmennið og mætið stund
víslega.
Æ. T.
Framh. af 5. síðn
góður í sumar.
Síðan stóðum við þarna
stundarkorn og ræddum
hitt og þetta við piltana. -—
Það var yndislegt veður að á-
liðnum degi og kýruar að köma
heim úr haganum. Þær heyrð-
ust baula blítt og ánægjulega
uppí þorpinu, biðjandi hver
aðra vel að lifa þangaðtil á
morgun. Voru síðan horfnar
inní f jós og heyrðust ekki meir.
— Hæna með hálfvaxna unga
gekk fyrir dyrnar á beitu-
skúrnum og gaggaði til okkar
frekjulega í leiðinni. Það er
svo sem alltaf sama guðvonzkan
í þessum ungahænum. — Þetta
var toppæna og spreklótt. Á
^ og beitan var ekki fyrr komin
niður en kolamir flykktust að
úr öllum áttum, svífandi mjúk
um hreyfingum einsog íþrótta-
fólk í kvikmyndum sem eru
sýndar á hægri ferð og eiga
að veita manni kærkomið tæki-
færi til að læra stílinn. — Það
var mokafli. Kolarnir kepptust
um að bita á. Allir nema einn.
Allir nema einn létu þeir
plata sig. Þessi eini, lét
ekki plata sig. Hann át að
vísu með beztu lyst þá beitu
sem losnaði af önglinum. En
hami kom hvergi nærri þeirri
beitu sem var föst á önglinum.
Hann var stór og hafði blett á
bakinu. Þetta var gamall og
reyndur koli.
Gömlu fötin
veiða sem ný
Austfjörðum er undarlega mik- |
ið af svoieiðis hænum, það er Mataræði marhnúta.
að seg ja topphænum. En annar-
staðar á landinu sjást þær Við rérum utar og renndum
varla. Fróðir menn hafa gefið f>’rir Þaraþyrskling. Hann var
mér þá skýringu á þessu, að

S. 1. miðvikudag
héldu ungir lcratar
félagsfund í Eddu-
húsinu og fengu
þangað nákvæm-
lega 41 sál, þar
meö taldir aðal ræðumenn-
irnir, Emil Jónsson og Gylfi Þ.
Gislason. Annars hafa ungkratarn
ir verið heldur fáorðir um þennan
fund eftir á; nema hvað ritstjóri
þeirrar síðu^ sem þeir hafa í Al-
þýðublaðinu, Ingólfur Kristjáns-
son, las í gærkvöld upp í útvarp-
ið nýja smásögu eftir sig er nefn-
ist „Syndúgar sálir", — en það
þarf ekki að hafa staðið í neinu
sambandi við fundinn.
□
„Takið þetta“, sagði maðurinn
og rétti þjóninum bollann. t,Skipt-
ið um“.
„Og hvað vildi herrann fá, með
Ieyfi?“, spúrði þjónninn. „Kaffi
eða te?“.
„Ef þetta skolp er te“, sagði
maðurinn, ,,þá vil ég kaffi. En ef
þetta er kaffi, þá vil ég te“.
□
Það var fremur grunnt á því
góða milli Lincoins forseta og Mc
Clellans hershöfðingja, sem þótti j
oft heldur linur bardagamaður i
þrselastríðin\i. Lincoln hafði mælt
svo fyrir við hershöfðingjann, að
hann sendi sér sem oftast skeyti
varðandi framsókn herjanna, og
McClellan hæddist að þessum fyrir
mælum. Einu sinni sendi hann for-
setanum svohljóðandi skeyti frá
vígstöðvunum:
Abraham Lincoln forseti, Was-
hington D. C.
Vorum að taka til fanga 6 belj-
ur. Hvað eigum við að gera við
þær?
George B. McClellan.
Lincoln svaraði um hæl:
George B. McClellan hershöfð-
ingji, með hernum við Potomac.
Varðandi 6 beljur teknar til
fanga — mjólklð þær.
A. Lincoln.
topphænur Austfjarða séu af-
komendur ákveðins hænsnakyns
sem norskir útgerðarmenn
fluttu þangað frá ættlandi sínu
einhverntíma fyrir aldamót. En
jafnvel ennþá gráðugri en kol-
inn. — Maður hafði varla við
að draga þennan spriklandi fall
ega fisk, sem er á litinn einog
mokkakaffi, innfyrir borðstokk-
inn. — En einu sinni kom mar-
hnútur. Mér hafði dottið í hug
væri ég fuglafræðingur mimdi |að pr5fa hvað gerast mundi ef
ég rannsaka þetta rnerkilega 'eg renndi berum önglinum, og
fyrirbæri til hlítar. grunaði ekki Gvend, það kom
marhnútur. Marhnútar eru
nefnilega alveg sérstaklega mik
ið gefnir fyrir béra öngía. Að
dómi marhnúta er held ég ekk-
ert í heimi eins lystugt og berir
önglar. Jú annars, stundum
gleypa þeir líka sökkuna oní
maga..
★ , ,u
Tíminn leið og tilveran koinst
smátt og smátt í það jafnvægis
ástand sem verður hvergi nema
á kvöldin í litlum þorpum hjá
sjó. Við drógum inn f^rin pg
höfðum allt í einu ekki löngun
til að pilka meir, bara sátum.
Báturinn haggaðist ekki. I klett
unum þarna niðrundan þorinu
voru hrafnahjón að kenna unga
sínUm flugið, og hljóðin serri
þau gáfu frá sér stóðu næstum
kyrr í loftinui... ,v
★
Morguninn eftir héldum við til
baka um veginn sem lætur eing-
og hann sé að villast í þoku.
Róið á kolamið.
Sjóíinn var sléttur og fagur
og fjarskalega heillandi, cg
seiná-st gat maður ekki stillt
sig um að spyrja hvort á því
mundu nokkrir möguléikar að
fá láhaðan bát. Jú, þiltarnir
sögðu hann Davíð mundi áreið-
anlega vilja lána okkur bátinn
sinn. Sjálfir kváðust þeir geta
lánað okkur færi ef við vildum.
Hvort við vildum’ færi! Þeir
létu okkur líka fá síld i beitu.
— Davíð var að passa uppá
vélarnar í gamla ‘frýstihúsinu.
Hann sagði það væri guðvel-
komið við fengjum bátinn.
Þetta var shotúr lítill hvítur
bátur, þéttur einsog pottur. —
Það er ekki að spyrja að hjálp-
semi Vopnfirðinga.
Við rérum á kolamið, en þau
eru á svolitlu svæði örskammt
undan landi. — Það sá í botn,