Þjóðviljinn - 29.10.1949, Blaðsíða 3

Laugardagur 29. október 1949.
ÞJÖÐVHJINN
s
Emi! Tómassm:
Ferðarabb af Ströndum
FERÐ TIL STRANDA. Við
vorum fjögur í ^eppabíl: Guð-
rún dóttir mín, maður hennar
Eyjólfur Kristjánsson og 7 ára
Bonur þeirra. Ferðinni var heit-
íð norður á Gjögur. Nú er orð-
ið bílfært til Hóltnavíkur Hrúta
fjarðarleiðina, en áður hefur
verið farið um Dalasýslu inn
fyrir Gilsfjörð yfir Steinadals-
heiði og niður í Kollafjörðinn.
Fyrir aðeins ári síðan var bíl-
yegur ekki korninn inn fyrir
Kollafjörð og voru farþegar þá
ferjaðir yfir Kollafjörðinn frá
Broddanesi og ,rútubíllinn“ til
Hólmavíkur fór þá ekki lengra.
Nú er vegurinn kominn inn fyr
ir fjörðinn. Þetta kemur smátt
og smátt. Nú vantar bara brúna
yfir Kollafjarðarána. Tunguá í
Bitru er nú verið að brúa. Þar
var nokkuð af verkamönnum
og mörg reisuleg tjöld er við
keyrðum þar fram hjá.
Við fórum að' heiman 22. á-
gúst og fórum þann dag aðeins
í Fornahvamm. Við urðum að
setja okkur 1 samband
við hinn svokallaða Flóabát
sem átti að fara að kveldi 23.
frá Hólmavík til nyrztu hafna
sýslunnar, því bílfært er ekki
iengra norður en Hólmavík.
SAMGÖNGUR við norður-
hluta sýslunnar eru erfiðar.
Flóabáturinn Harpan er eina
samgönguæðin milli Ingólfs-
fjarðar og Hvammstanga með
Viðkomu á öllum höfnum á
þeirri leið. Báturinn fer aðeins
eina eða tvær ferðir í viku. Mér
var sagt að útgerð þessi bæri
sig illa, en ríkissjóður styrkir
eitthvað. Harpan er 29 tonna
bátur. Allur umbúnaður fyrir
farþega er ófullkominn og má
ekki lakari vera. En skipshöfn-
in eru ungir menn og röskir vel
og hinir viðfelldustu. 'Skip-
stjóri er Trausti Magnússon
frá Djúpavík.
★
MILLI HÓLMAVÍKUR OG
GJÖGURS. Við vorum komin á
Hólmavík um kl. 6 og var
Harpan þá ekki komin svo viðl
höfðum góðan tíma að skoða
okkur um í höfuðborg Stranda-
marrna. Eg ætlaði að snúa mér
að gömlum æskuvini: Magnúsi
Lýðssyni, en hann var þá í
„útlegð“ staddur, þó var hægt
að senda til hans og náðum
við samfundum og drukkum
þar kaffi í sóma og yfirlæti og
hresstum okkur vel eftir bílferð
ina. Stundvíslega kl. 9 hélt
Harpan burt frá Hólmavík
þetta umgetna kvöld yfirfull
af farþegum. Þar á meðal var
yfirvald Strandamanna. Hann
hugði að þinga næsta dag í Ár-
nesi og innkalla skatt af þegn-
um sínum þar nyrðra. Svo var
þar einnig fyrrverandi yfirvald
Strandamanna, Ilalldór Júlíus-
son og eitthvað af fjölskyldu
hans. Haukur Kelgason fram-
bjóðandi í sýslunni, séra And-
rés Ölafason o. fl. o. fl. — Það
yar blíðalogn og bezta veður er
við fórum frá Hólmavík og
voru farþegar fleatir á dekki
yfir Steingrímsfjörðinn yfir á
Drangsnesið. Þar var sama og
engin stanz, en margt manna
kom þar niður á bryggju. Og
þekkti ég þar aðeins einn
mann: Mathías Helgason.
I Grimseyjarsundinu rak á
vindþotur og þegar við komum
að Kaldrananesi var kominn
talsverður sunnan strekkingur
og orðið dimmt af nóttu. Við
komum þar að bryggju, en mér
þótti það einkennilegt að sjá
ekkerfc liús. Það voru ýmsir
sem ætluðu sér að sjá liið fræga
íshús, en gripu í tómt Eg
frétti það þó síðar, þegar ég
grennslaðist eftir hvað Harþan
væri að gera á Kaldrananesi,
að sýslumennirnir, sem með
okkur voru hefðu farið í land
til að skoða íshúsið, og varð
báturinn að bíða á meðan.
Þegar komið var norður hjá
Eyjahorni fannst mér Harpan
vera farin að velta heldur ónota
lega. Þó geri ég ráð íyrir að
sjóm. hafi ekki fundizt velt-
an mikil. En landkrabbar og
sjóvanir menn eru sitt hvað.
Kl. 2,30 um nóttina vorum við
komnir inn á höfn framundan
Gjögri. Harpan flautaði áferg-
islega á afgreiðsluna. Allir vit-
anlega í fastasvefni. Karl
Thorarensen, tengdasonur
minn, kom fyrst út til okkar á
vélbát sínurn. Hann- vissi um
komu okkar. Einnig tók hann
séra Andrés í bátinn. Afgreiðslu
maðurinn Jón Sveinsson kaup-
maður kom því næst fram, og
voru bátar þeirra Karls og
Jóns samtímis við hlið Hörp-
unnar. Aldan virtist hafa gam-
an að leika sér að bátunum á
meðan við vmrum að komast
ofan í þá. Stundum lyfti hún
þeim hátt og lét þá svo falla
djúpt og hinn sprettinn vildi
hún etja þeim saman og fljúg-
ast á- eins og grimma hunda
eða hnippa hver í annan eins
og þjálfaðir boxarar. Eigendum
bátanna virtist vera illa við
þetta háttalag ökiunnar cg
flýtti Karl sér að „setja í gang“
og stíma til lands.
★
10 ÁRA HJÚSKAPARAF-
MÆLI. Okkur sofnaðist vel
það sem eftir var nætur. Nú
upprann 24. ágúst. Þetta var i
raun og veru merkisdagur fyr-
ir okkur. Regína dóttir min og
Karl maður hennar áttu 10 ára
hjúskaparafmreli og í tilefni af
því vorum vio hingað komin.
Þennan dag létu þau séra And-
rés skíra 9 mánaða gamla
stúiku, sem þau áttu. Og þenn-
an dag var Eyjólfur tengda-
sonur minn 45 ára, og kona
mín, sem dáin er fyrir 16 árum
átti 63 ára afmæii. — Þessa
alls minntist séra Andrés við
skírnina, og þökkum við inni-
lega hans fallegu setningar. —
Það þótti dáiítið frábrugðið
venjunni að hér skírði séra Aad
I
Haustmarkaður KRON
Langholtsveg 136. — Sími 80715
Daglega nýtt trippakjöt
í heilnm og hállnm shvohhnm.
Framparlar og læri.
59 1
Vanir söltunarmenn salta ef óskað er. *?”|
Höfum tunnur til að salta í. i
. t M U
Ódýr skafa í 10 — 15 og 25 kg. pökkum.
Sendum gegm pósfkröíu um allf land.
Gerið pantanir sem fyrst því markaS-
nrinn hættir á næstunni.
rés tvö börn saman og tveir
öldungar, afar barnanna héldu
þeim undir skím.
★
SÉRA ANDRÉS ÓLAFSSON
er ungur maður aðeins 28 ára.
Hann er nýskipaður sóknar-
prestur í Staöarprestakall á
Steingrímsfirði, en hefur heim-
ili sitt á Hólmavík. Hann hefnr
einnig verið settur til að þjóna
Árnesprestakall 'Og var nú á
ferð þar.gað til embættisverka.
Hann dvaldi með okkur á
Gjögri á heimili þeirra Karls
og Regínu í 2Y> dag og höfð-
um við það ljómandi. Hann er
gleðimaður, velfarinn og við-
feldinn viðkynningamaður.
Sóknarbörnum hans gerðu sér
líka glæstar vonir með hinn
unga sálusorgara.
Einn daginn sem við vorum
á Gjögri fór Karl með okkur
út í vitann, að sýna okkur
færleik hans og veldi. Vitinn
stendur nyrzt á Gjögurtánni og
er um % klst. gangur úteftir
frá þorpinu. Þeir séra Andrés
og tengdasynir mínir hikuðu
ekki við að bregða sér upp í vit
ann, upp alla þessa stiga, sem
virtust liggja upp í himingeim-
inn. Og þaðan hafa þeir eflaust
séð öll ríki veraldar. Þó var nú
þokuloft og úrkomusuddi. Mér
virtist þetta mundi vera svim-
andi hæð þar uppi. En það er
ekkert að marka því ég hef
alla daga verið lofthræddur og
kjarklans að klifra í klettum.
Við Guðrún mín og drengirnir,
sem með okkur voru, urðum að
láta okkur nægja að horfa á
þessa himnaför prestsins og fé-
laga hans.
★
ARNES. Þetta gamla og
góða prestsetur og höfuðbó!
þar nyrðra er nú komið í eyði.
Séi’a Ingvar flutti þaðan fyrir
ári síðan að Prestbakka í
Hrútafirði Jörðin er nytjuð frá
Norðurfirði. Túnið hefur verið
siegið og ég sá mikið af heyi
uppsettu úti í Hólmunum. Varp
var ekkert um að hugsa í vor.
Á varptíma komst fugl þar
ekki að fyrir ís og snjó, var
mér sagt. I Árnesi er gömul
bygging og léleg að sjá. En
þar hefur verið byggt mjög svo
reisulegt steinhús fyrir 20 ár-
um síðan. Þar átti læknir sveit-
arinnar að sitja, en það hefur
eitthvað gengið tregt að fá
lækna þangað. Sem stendur er
læknir á Djúpavík og þykir
fólki vænt um það á meðan
það getur gengið, að hann un-
ir norðan heiðar.
í Árnesi hefur verið byggt
stórt og veglegt samkomuhús
fyrir sveitina sem að vísu er
ekki fullgert enn að öllu leyti.
En bygging þessi mun vera
komin nær 140 þús. kr.
*
KIRKJUFERÐIN. Séra And-
rés hafði ráðgert að messa í
Árnesi þennan sunnudag sem
við vorum fyrir norðan, (28.
ág. 11. s.d. e. Trínitatis) og
höfðum við ákveðið að sækja
kirkju og hlusta á prestinn —
og þau hjónin að sjá sig um
þar í Trékyllisvíkinni og kanna
ókunna stigu. Þessi áætlun gat
þó ekki að öllu staðizt. Á
sunnudagsmorgun var kominn
norðaustan kalda stormur með
úrfelli, stórsjó, illhryssingsleg
þokan þeyttist inn yfir landið
með alskonar látbragði og huldr
bæði loft og jörð. Nú dofnaði'
yfir kirkjuferðinni. Tilhlökkun-
in varð að engu. Þó varð það úr
að við Eyjólfum drifum okkur,
Jón Sveinsson kaupmaður léði
Eyjólfi reiðhest sinn, brúnan.
gæðing. En ég fékk lánaðan
rauðan fola frá Reykjarnesi,
frískan klárhest. Við höfðum.
báðir ánægju af að koma á hest
bak og riðum all greitt með
köflum þar sem vegurinn leyfði.
Eg vissi að Eyjólfur var reið-
maður góður og hafði átt góða
hesta. Eg vissi líka að Brúnn
Jóns Sveinssonar hafði aldrei
verið talitin vekringnr, en Eyj-
ólfur teigði hann á hlemmi
skeið um holt og mela og dáð-
ust allir að setn á horfðu! Við
báðum Guðmund bónda í Bæ
að geyma fýrir okkur reiöskjót
ana á meðan við værum í kirkju
og var það auðsótt mál. —
Guðfræðingur einn spurði tnig
eitt sinn hver dæmisaga Krista
mér þætti fallegust og án þessi
að hika svaraði ég: Farísei og
toilheimtumaður. Það var þv£
ekki að ástæðulausu að ég
hlustaði með fullri eftirtekt ái
1 tauHEsæsn - -
,-Ai.fei, PramliaJd 4 7,