Þjóðviljinn - 24.12.1949, Blaðsíða 4

12
ÞJ-6-Ð^IL JINN-
L*auga«Jag--ur 24. dose«xbei> 1949 -

VealttBÍB Vaðnes
|! GleSiIeg jói!
Húsgatjnavefzhtnia Atoma

GleSJleg }óll

VátfffggingaskíiisSofa
Ssgfásaz Sigkvatssona* k.f.
1; ; g i lieðileg jél (! " - Ralall. Vestncgötn 2
! 1 GleSSleg }ól! ■"f';' Mjólkaríélag Heykjavíkar ;j
■s i:í % \ G í jí) i lleSileg jél ! Kjötverzlanin Ráctell ;
G/e3//eg }ól! íj .jj'f Farsælt komandi ár með þökk íyrir .viðskiptin á liðna árinu. .t!J Rammagerðiffl, > ! HalzsarsSzæti 17.
% % G 4 1 i leðileg j i éí! Snnemasamband Islands
j 1 1 1 GleSileg }6lí ‘|#! |. ■ , ■ ... 1 ... 'j: í -JSEilÍ' J: FiMlnii9jai»> HðIu h>l, -
Dýrhóla«y
Pramhald af ll. aíðu.
gilda £yrir avæðið frá Eygtra-
Hortii að.JöktxIsá á Sólheima-
.saudi) lítils virði sins ag væri,
því að húa væri' óvarin með
öllu, útlend botnvörpuskip væði
þar uppi og .16 skip, er hefðu.
undanþágu, myodu eloki
„trufla" þau meira en gert
væri í óleyfi, en hinsvegar
mundu þau stugga réttlausu
skipunum. burt. Það væri því
bitamunur en ekki fjár, hvort
undanþágan yrði veitt eða eldn.
Þá kvað G. G. það vera „hreint
lífsspursmáP* fyrir héruðin að
fá höfn. Þau væru einna far-
sælust undir bú á Suðurlandi
en vegalengd til hafna og
markaða stæði þeim fyrir þrif-
um. Þau hefðu verið olnboga-
börn þings. og þjóðar og væri
meinbægni að veita. ekki þetta
leyfi, sem yrði þeim tll stór-
gagns.
Af andmælendum frumvarps
ins lét Lárus H. Bjamason,
þingm. Snæfellinga mest til
sín taka. Kvað hann það
„þrincipielt“ rangt að veita
botnvörpuskipum nokkra und-
anþágu frá landhelgis.Iögunum.
Auk þes3 værú slíkar veiðar
á þessu svæði stórhættulegar’
fiskveiðunum við Faxaflóa, því
að það væri álit fróðra manna
að . fiskurinn gengi fyrst upp
að suðausturlandinu og gengi
vestur með (þetta taldi G. G.
ósannað með öllu og bar fyrir
því Bjarna Sæmundsson). L.
II. B. sagði ennfremur, að þó
þetta gæti orðið til hagnað'ar
fyrir viðkotnandi héruð, þá
verði sá hagnaður að hverfa
meðan cratmað sá; að það sé
ekki til skaða fyrir landið allt.
Með því að leyfa nokkrum
togurum landhelgísvéiðar á
þessu svæði, yrði. ógerlegt að
verja það fyrir öðrum. Togara-
fiskurinn tnyndi spilla fyrir
Islenzka fiskinum, serh hefði á
sér gott orð e'rlendis, því að
togarafiskur væri verri. Tog-
araútgerð mundi draga til sín
fólkið úr .sveitunum í ríkara
mæli, en skútuútgerðin hefði
þegar gert. Ennfremur taldi
L. H. B. að ekki væri hægt að
binda veiðiréttinn við búsetu
hér á landi, því að landhelgin
væri sameign allra danskra
’ þegna. Þá skoðun. stúddi lands
höfðinginn (Magnús Stephen-
sen), sem annars var málinu
hlynntur.
Guðlaugur Guðmundsson
hafði á þinginu 1899 barizt
hart á móti tillögu, sem þá
kom fram um að gefa erlend-
um togurum kost á að veiða
í landhelgi við suðurströndina
gegn peningagjaldi. Á þá af-
stöðu var haan óspart minntur
í umræðunum 1901. Svaraði
hann því svo, að um tvennt
plíkt væri að ræða, samkvæmt'
sínu frumv. ætti undanþágu-
. heúnildin aðeia»; að gilda. fyyir
„hérlenda menn og hlutáféiög'k
Töldu aadstæðiagftr. frumv. þáð
litía- því -■ aógir

GSeðSIeg |ófl !
H. f. SSieH á SsUndli
GieSsleg /ó//
Saœlbaiid ísl. sanvúmafélaga
GI«iS«g j«l!
BékaS»úð Æskaaaair
GleSUeg ]ol!
Kjöt & Gtæmmeú
Cal®il®g jÓI!
SkazSgziííavezsSTiE Fzaucls MicSiaeEsea h. f.
G/eðf/eg }ól!
Ih
. .1» * I.Í. úvV VAwDmM

mundu fást til að leppa starf-
semi útlendinga ' hér. Einnig
sagði G. G. að 1899 hefði mál-
ið verið flutt að hlutaðeigandi
héruðum fornspurðum, en sitt
frumvarp væri flutt með sam-
þyklki þeirra.
Frumvarp G. G. var fellt í
deildinni með jöfnum atkvæð-
um 10 gegn 10. „Þjóðólfur“
sem var málxnu afdráttarlaust
andvigur, sagði um 'úrslitin:
„Það var aðein3 með naumind-
um, að deildin komst vanvirðu
laust frá því“. „tsafoId“ lét
málið afskiptaláust. Hafði hún
þó áður barizt ósleitilega gegn
fyrri landhelgiaundaaþigutil-
lögum. En Guðl. G. var ’ méð
Valtýskunni, sem. þá var um
deilt, eiœ» og ísafóld, og má
vera að þsið hafi valdið lin-
kind' h<wmar. -- " :
1 KScdft fmir í'jxag-
i inu var baróninn ekki af baki
dottinn. Hann sigldi 7. sept. þá
um sumarið til London- í því
skyni að fá brezka auðmenn til
þess _að leggja fé í togaraút-
gerð á íslandi og koma þannig
fótum undir félág sitt. Dvaldi
hann nokkra mánuði í London,
en varð ekkert ágengt, fór svo
að lokum að liann varð félaus
með öllu og skaut sig til bana
í járnbrautarvagni skatnmt frá
borginni. Barón þessi var mesti
æfintýra- og loftkastalamaður,
og munu fyrirætlanir hans oft
hafa átt litla stoð í veruleikan-
um, þó að honum tækist að
af Ia trau.sts málsmstandi
manna.
Guðiaugur. - Guðmundsson.
flutti 1902. samakottar. 'frum-
yarp og 1901; en það féklt eng
an byr.-Var meðþwí-máiiiþessu
lokið. ‘'' ■■ f*i ‘ )