Þjóðviljinn - 24.02.1950, Blaðsíða 3

Föstudagur 24. febrúar 1950.
ÞJÓÐVILJINN
ÍPRÖTTIK
Rítstjóri: Frímann Heigason

„Svíar og Danir löíio yfirburði á öDum sviðum
haudknattleiksmsa — segir Hafsteinn Guðsntindsson
Handknattleiksmennirnir
komu heim úr för sinni til
Svíþjóðar og Danmerkur s.
1. miðvikudagskvöld. Náði
Íþróttasíðan tali af Hafsteini
Guðmundssyni, íþróttakenn-
ara, sem var einn af þátt-
takendum fararinnar og sagð
ist honum á þessa leið:
Leikirnir.
Fyrsti leikurinn, landsleik
urinn við Svía í Lundi var
okkar bezti leikrur í förinni.
Jáfnframt var það sterkasta
liðið sem keppt var við. Völl
urinn sem keppt var á er
20 x 40 m.
Næsti leikur var 1 Trálle-
borg og lauk honum með
17 :9. Þar var völlurinn
minni eða 36 x 16 og er það
líkari stærð því sem við er-
um vanir, og höfðum við því
von til að standa okkur bet-
ur, en þá vantaði leikgleði
eða fjör, og var þetta okkar
lakasti leikur í ferðinni.
Þriðji leikurinn var í
Ángelholm á svipuðum velli
og í Trálleborg og lauk hon-
um með 12 : 7. Þar - byrjaði
heldur vel. Við settum fyrstu
tvö mörkin. Þó endaði hálf-
leikurinn 6 :3, en í síðari
hálfleik stóð um tíma 5 :6.
Menn voru vel fyrirkallaðir
og Sólmundur stóð sig vel til
að byrja með, en linaðist þeg
ar á leið. Heppnin var heldur
ekki með okkur. 7 skot í
stöng og 3 vítaköst „brennd
af“, af 4!!
Síðasti leikurinn var svo
við Dani í K B höllinni og
lauk sem kunnugt er með
20:6. Danirnir byrjuðu strax
með því að gera mörk hvert
af öðru og stóðu leikar 5 :0
eftir nokkra stund, en þá
gerir Snorri 1 mark. í hálf-
leik stóðu leikar 3 :9 Danir
gátu allt sem þeim sýndist,
enda voru okkar menn dauf-
ir og illa fyrir kallaðir.
Sólmundur stóð sig ekki heid
ui’ svipað eins vel og á landd-
leiknum við Svía. Það má
geta þess að við fengum 6
vítaköst í ferðinni, en fengum
aðeins 1 marki úr beim, en
það þykir goðgá af verstu
tegund þar úti að „brenna
af“, og reyndu 4 . menn
„heppni“ sína í þessu kasti.
Þarna vorum við fyrstir
af bvem, léikum. Anr.ar leik
úrinn var' milíi kvennafickks
frá Skáni og dansks kvenna-
flokks.': Sýndi. sá danski slíka
yfirburði og íeikhæfni að
fúrðu sætti. Skemmtileg-
asta liðið sem við sáum var
ungmennaliðið (að 25 ára)
sænska, sem lék við Dani
og vann 13:6, og var það
landskeppni.
Yfirburðir á
öllum sviðum.
í fáum orðum sagt gátu
þeir og kunnu meira en við
á öllum sviðum handknatt-
leiksins.
Meiri leikhi með knöttinn,
sendingar og grip. Varnar-
leikur öruggari, sóknarleikur
hraðari og virkari, mikið fast
ari skot og öruggari. Meira
úthald. Þeir kunnu vei að
þreifa fyrir sér og ráðastj
síðan til sóknar með ofsa-|
hraða. Þeir kunna ýmsar
leikbrellur sem settu vörn
okkar út af laginu. Þóttust
t. d. ætla að skjóta, en sneru
sér við og skutu aftur fyrir
sig eða öfugt. Sendingarnar
eru lengri en hjá okkur og
mun fastari, með því fá þeir
meiri hraða í sóknina. Áber-
andi var líka hvað mark-
menn köstuðu langt út ef
þeir sáu sér öruggt færi.
Svíarnir voru skotharðari
en Danir, Danirnir léku
lengra inn í vörnina og höfðu
þar oftast 2 „línudansara“.
Þeir virtust ekkert smeik-
ir við skot okkar frá auka-
kastlínu og létu markmann-
inn um þau, en sé maður á
línu er hans gætt fullkom-
lega.
Samleikur okkar er styttri
og tafsamari og seinni, og
gerir það nokkuð okkar litli
völlur. Sem sagt, þeir voru
á öilum aviðum bethi og
höfum við því mikið að læra,
og vona ég að þessi ferð
flýti fyrir því.
Dómarar nokkuð
misjafnir............
Nokkuð fannst mér dómar-
arnir misjafnir. Sami maður
inn dæmdi báða landsleik-
ina og tókst vel. Þeir dæma
ekki misgrip, sé um sýni-
lega óheppni að ræða, sömu
leiðis ef maður missir knött
í gólfið eftir að hafa kastað
niður áður. Þeir eru strang-
ari með'skref en við hér og
tvíhoppi. Áð grípa í mann
eða slá til eða ráðast að er
harðlega dæmt, en það kem-
ur miklu siður fyrir í stór-
um sölum þar sem rými er
nóg.
Skiftingar leyfa þeir, þó
knötturinn sé í ieik og ber
tímavörður ábyrgð á að það
sé ekki misnotað.
Móttökur —
blaðaummæii.
Móttökur allar í Svíþjóð
voru hinar beztu, sérstak-
lega í smærri bæjunum, og
voru * véizluhöld,1 ræðúr og
annar viðgerningur í bezta
lagi. Allt stóð heima sem
lofað var.
Í Danmörku var einnig
tekið vel á móti okkur og
gistum við þar á góðu hóteli
en borðuðum á ódýrum mat
sölustað. Eftir leikinn efndi
danska Handknattleikssam*-
bandið til átveizlu á Scala-
hótelinu og fór hún hið
bezta fram. Voru þar flokkar
frá íslandi, tveir frá Sví-
þjóð og þrír danskir.
Sigurður Norðdahl leysti
vel af hendi fararstjórastarf
sitt, og sýndi að það er mik-
ils um vert að hafa vanan
ferðamann sem fararstjóra.
Blaðaummæli voru á þessa
leið:
Sænsk: Úrslit landsleiks-
ins sanngjörn. Sum iblöðin
töldu muninn full mikinn.
Fyrirfram gert ráð fyrir 10
marka mun. ísl. liðið betra
en búizt var við.
Sólmundur fékk beztan
dóm eftir leikinn. Hæfur í
hvaða I. deildarlið sem væri
Framhald á 7. síðu.
Halldér HalSiérs-
son
í Englands
Eins og getið hefur verið
dvelur Halldór Halldórsson,
knattspyrnumaður úr Val, nú
í Englandi hjá knattspyrnufé-
laginu Lincoln City í Lincoln
og í boði þess.
Halldór hefur nú fyrir
skömmu leikið sinn fyrsta leik
með félaginu, og vakið mikla
eftirtekt með því að gera 4
mörk í leiknum.
1 sænska íþróttablaðinu er
sagt frá þessu sem athyglis-
verði frétt. Segir í fyrirsögn
að íslendingur veki athygli í
„Liga“-keppninni.‘ Minnist blað
ið Alberts sem kom á undan
Halldóri og lék um tíma
með Arsenal. Blaðið segir frá
því að Haíldór Halldórsson
(sem hafi gælunafnið Ali
Baba) hafi sett 4 mörk, sem
hefur vakið mikla athygli í
Englandi. Framkvæmdastjóri
félagsins sagði eftir leikinn á
þá leið: Að hann hefði sjaldan
séð mann með jafn mikla eigin-
leika til að verða snjall knatt-
spyrnumaður eins og Halldór.
Hann kvaðst háfa’séð með eig-
hi augum að á; Islahdi væri mik
ið af góðum knattspyrnumanna
efnum, en þeir hefðu góða at-
vinnu og vildu heldur halda
sig heima. ,
Það er ekki nóg að vera í góðum holdum ef maður ætlar að
synda yfir Ermarsund. Maðúr verður eir.nig að hafa feiti utan
á líkamanum. Hér á myndinni er verið að smyrja hoilenzka.
stúlku, Willi Groesvanrijsel, áður en hún leggur af stað í s'und-
ið, Til hægri stendur hin 17 ára gamla ameríska sundmær,
Shirley May France.
Ármann J. Lárusson vann fyrstu
bikarglímu UMF Reykjavíkur
Fyrsta bikarglíma Ung-
mennafélags Reykavíkur fór1
fram s. 1. mánudagskvöld í
Iðnó. Það kann að vera að
það þyki ekki stórviðburður
í íþróttalífi þessa lands að
efnt sé til glímukeppni í
Iðnó. Sé þessi atburður skoð
áður í því ljósi- að hér sé
um að ræða fyrstu glímu
ungs félags, þá hljótum við að
viðurkenna að hér er merkis
viðburður í sögu þess, sem
hlýtur að marka tímamót fyr
ir það. Við þetta bætist svo
að hér var vel af stað farið.
Ellefu manna sveitin sem
skipuð var ungum mönnum
gefur vonir um að þarna
séu ef til vill á ferðinni
glímumenn sem þora að
ganga til glímunnar þannigl
að glæsileiki hennai' fái not-J
ið sín. Hún bíður eftir þvíi
að slíkir merkisberar komi,l
reisi merkið við og beri framl
til sigurs. — í flokki full-l
orðinna voru skráðir 7 menn|
og mættu allir, en í drengja^
glímunni voru fjórir skráðir'
og komu allir til leiks.
Fyrri hluti glímunnar var
betri. Margar viðureignir
nokkuð léttar og í þá átt
sem ég tel að stefna beri.
Menn voru ekki sérl. hrædd-
ir að lyfta sér frá gólfi, en
það varð til þess að jarð-
bundið reiptog var yfirleitt
ekki að sjá í fyi’ri liluta
glímunnar. Síðari hlutinn
varð sýnu Lakari. Þá fór
meira að bera á stífum örm-
um, og átökum í tíma og ó-
tíma, en það dró mjög úr
birtunni frá fyrri hlutanum.
Eg hef töluverða hneigð til
að koma miklu af þessum
svip síðari hlutans á herðar
eins keppandans, Þórðar Jóns
,sonar. Hann rrjissti . öllum
fremur §jónar á glæsileik
glímunnar ög lét kappið
ráða um of og syndgaði þann
ig gegn góðri íþrótt
Þórður er ungur enn og hef-
ur hiklaust möguleika til að
bæta fyrir þetta og sýna og
sanna að með góðri æfingu
afli sínu og nokkurri fimi
geti hann orðið prýði síns
flokks. Þar vildi ég ráðL
leggja honum að taka sér
Þormóð félaga sinn til fyrir
myndar. Þormóður kom
þarna mjög á óvænt sém
glímumaður. Glíma hans og
framganga öll var á þá lund
að hann vakti almenna at-
hygli og vissulega kom'
manni það á óvart að hann
skyldi ekki hljóta fyrstu feg
urðarglímuverðlaunin en
þau fékk Ármann Lárusson,
og er ekki með þessu á neinn
hátt verið að kasta rýrð á
okkar ágæta Ármann. Hann
vann örugglega allar sínar
glímur. Þó var það hreint
meistaraverk að losna úr
hnéhnykk Magnúsar Hákon
jairsonar. Þar var Áfmann
hættast kominn. Gunnar Öl-
afsson fékk þriðju fegurðar-
glímuverðlaun. Hann er allt
af skynsamur í glímum sín
um og tvinnar saman brögð
in eftir rökréttum línum.
Gunnar Guðmundss. vakti
nokkra athygli sérstaklega í
glímunni við Ármann. Hann
gerði það sem hér hefur
verið haldið fram og raunar
allir vita en enginn þorir að
gera, að ganga djarft og
hressilega að fangbróður til
sóknar, reiðubúinn að verj-
ast í þeirri stöðu., Þessu
tók Ármann þó óvænt væii
með léttleik og varð glíman
hin fjörugasta og bezta.
Magnús Hákonarson og
Sigurður Þorkelsson eru báð
ir nokkuð efnilegir og ekki
er ólíklegt að Magnús eigf
eftir,, með' góðri æfingu, að
ná mjög góðum árangri. Sig*
urður hefuf ékki enn náð sér
•fyllilega eftir lasleika.
í drengjaflokknum vakti,
Guðmundur Jónsson (bróð-
Framhald á 7. siðu.