Þjóðviljinn - 06.06.1950, Blaðsíða 6

Bækur gegn
afborgun
Islendingasagnaútgáfan hefur ondanfarna mánnði selt
bækur sínar gegn afborgun við miklar vinsældir.
H. E. skrifar um útgáfuna:
.... og voru bækurnar allar prýðilegar að frágangi.
Svo framarlega sem r.lþjóð kann að meta bækur og vill
eignast góðar bækur með góðum kjörum, þá eru þeir
greiðsluskiimálar, sem íslendingasagnaútgáfan býður,
þeir haganlegustu, sem þjóðin á völ á nú, og er það vel.
Ég álít, að íslendingasögurnar ættu að vera til á hverju
heimili."
Nú þegar getið þér fengið allar bækur útgáfunnar með
afborgunarkjörum. Klippið út pöntuHarseðil þennan, og
sendið útgáfunni.
Ég undirrit.....óska að mér verði sendar Islendinga
sögur (13 bindi), Byskupasögur, Sturlunga og Annálar
ásamt Nafnaskrá (7 bindi), Riddarasögur (3 bindi) og
Eddukvæði I—II, Snom.-Edda og Edduiyklar (4bækur),
samtals 27 bækur, er kosta kr. 1255,00 í skinnbandi.
Bækurnar verði sendar mér í póstkröfu, þannig, að ég
við móttöku bókanna greiði kr. 155.00 að viðbættu öllu
póstburðar- og kröfugjaldi og afganginn á næstu 11
mánuðum með kr. 100.00 jöfnum mánaðargreiðslum sem
greiðast eiga fyrir 5. hvers mánaðar.
Ég er orðin.. 21 árs og er það ljóst, að bækurnar
verða ekki mín eign fyrr en. verð þeirra er að fullu
greitt.
Það er þó skilyrði af minni hendi, að ég skal hafa rétt
til að fá skipt bókunum, ef gallaðar reynast að einhverju
leyti, enda geri ég kröfu þar um innan eins mánaðar frá
móttöku verksins.
Litur & banði óskast
Svartur
Brúnn
BauSur
Strikið yfir þa3 sem
ekki á við.
títfyllið þctta áskriftarfonn og sendið það til
útgáfunnar.
Séu þér búinn að eignast eitthvað af ofantöldam
bókum, en langi til að eignast það er á vantar,
fáið þér þær bækur að sjálfsögðu með afborgunar-
kjörum — þurfið aðeins að skrlfa útgáfuími og
láta þess getið hvaða bækur um er að ræða.
Aldrei hafa íslenzkum bókauniíiendum
verið fecðin slík kostakjör sem þessi.
fslendingasögurnar inn á hvert Islenzkt heimili.
fsiendíngasagnaútgáfan h. f.
Símar 7508 og 81244 — Túngötu 7.
Nafn .
Staða .
Heimili
¥egna
JARÐARFARÁR
em skrifstofur voorar'lokaðar í dag.
Hi. Eimskipafélag Islands.
ÞJÓÐVILJINN
Þriðjudagur 6. júni 1950,
> n*m,+,m+»***+***0*0**M *
rXl
OLIA
lohn
S t e p h e *
og ástir
Strange
67. DAGUR.
upp á fréttum. Og þessa frétt verð ég að nota
— þegar tími er til kominn. En þú veizt, að það
er ekki einungis vegna þess sem ég hef áhuga á
þessu. Dimmock var rammflæktur í ógeðslegt
mál. Og hann ætlaði að segja frá því sem hann
vissi um það. Þú ert aðeins stökkpallur. Það eru
þeir sem standa bak við þennan glæp, sem ég vil
hafa upp á.“
Hann þagnaði og starði um stund niður fyrir
fætur sér. Siðan leit hann upp og brosti kynlegu
brosi.
„Þetta er skrýtið“, sagði hann. „Venjulega
er reynt að finna morðingjann. Morðingjann
umfram allt. En núna — jæja, núna skiptir ekki
mestu máli hver hélt á morðvopninu. Og þó
verðum við auðvitað að finna hann líka. Það er
hin raunverulega ástæða fyrir giæpnum sem
skiptir mestu máli. Og ég held, að þú getir ef
til vill hjálpað okkur. Og svo er önnur ástæða.
Ég vil ekki að manni sé refsað fyr<r verknað,
sem hann hefur alls ekki framið“.
Hann þagnaði og virtj fyrir sér svipbreyt-
ingarnar í andliti Cronchs. Svo héit hann á-
fram:
„Þetta er ekkert hégómamál. Við vitum að
þú sást Dimmock fyrir fölsuðu vegabréfi. Þú
hlýtur að hafa gert það, og það er ugglaust
hægt að sanna það. En ef þú leggur okkur lið,
þá er ef til vill hægt að komast að samkomu-
lagi. Að gefa út fölsuð vegabréf er ekkert smá-
afbrot í augum utanríkisþjónustunnar, en það
er þó ekki morð. Og þarf ekki heldui að vera
samsæri eða skemmdarverk. Ég býst ekki við
að nein ákæra kæmi fram undir þessum kring-
umstæðum“.
„Getur þú gefið einhverja tryggingu fyrir
því ?“
,.Nei“. Barney brosti snögglega. „Nú er ég
búinn að segja þér sögu. Og nú ættir þú að
segja mér sögu. Hún þarf ekki .að v:-ra prent-
hæf, fremur en þú vilt. Ég birti hana ekki nema
með þínu leyfi. Ég reiði mig á þin orð. Og
þá ættir þú að geta reitt þig á mín orð“.
Cronch dró djúpt andann.
„1 sannleika sagt“, sagði hann, „þá hef ég
iheyrt talað um þig, Gantt“.
Hann fékk sér sigarettu og kveikt: i henni.
Hendur hans titruuðu ekki lengur.
„Sagan sem þú varst að segja r-.ér áðan“,
sagði hann, „hún var alveg sönn — hvert ein-
asta orð. Og ég skil ekki, hvernig þú hefur
lcomizt að þessu öllu“.
„Við vissum flest áður“, sagði Btrney. „Hitt
gat ég mér til um“.
„Og. það var rétt líka. Öveðursnóttina: sá ég
einmitt mann á leið minni héim til Dimmocks.
.'Jfí* * . . j
Mann sem stóð hinum megin við götuna og
einblindi á dyrnar“.
„Hvaða maður var það?“
„Ég verð að fara dálítið aftur í tímann. Það
var í Cairo. Ég þekktj Dimmock ekkert að ráði.
Ég hafði nokkrum sinnum hitt hann í sam-
kvæmum. En eftir að hann hjálpaði mér úr
þessum ógöngum — jæja, við borðuðum stöku
sinnum saman og fengum okkur glas öðru
hverju. Og svo frétti ég að það ætti að kalla
hann til Washington til að vera vitni hjá öld-
ungadeildinni. Dimmock símaði til min samdæg-
urs og bað mig að koma til sín í gistihúsið og
koma beint upp í herbergið til sín. Hann var
í miklum vandræðum. Hann sagði að hann yrði.
aldrei látinn sleppa lifandi tii Ameríku. Og það
væri strax farið að njósna um hann og hafa,
gætur á honum. Haifti sagði að það yrði sama.
sagan og með Georg Bell — manninn sem var
eltur af lögreglu nazista og skotinn þegar hann
fór yfir landamærin. Þú manst eftir því —
fyrir nokkrum árum?“
Barney kinkaði kolli.
„Hann vissi of mikið um of marga, og þeir
voru hræddir um, að hann segði frá því. Jæja,
Dimmock sagði að eins væri ástatt fyrir sér og
hringurinn væri óðum að þrengjast um hann.
‘Ég reyndi að slá þessu upp í grín. Þetta virtist
svo ótrúlega hjákátlegt í þessu venjulega hótel-
herbergi um hábjartan dag og starfsfólkið var
að skvaldra 5 ganginum. En hann sagði, að
ef ég tryði honum ekki þá skyldi ég líta út
um gluggann. Að maðurínn sem væri úti í
garðinum að reykja vindii, væri kraftakarl,
sem léti sér ekki allt fyrir brjóstj brenna. Og
annar var í forsalnum. Ég gægðist út. Þar var
maður sem gekk fram og aftur — grannvax-
inn, dökkhærður maður með bóiugrafið andlit
— og hann leit upp í giuggann um leið og ég
gægðist út.
„Þú sérð þetta sjálfur“, sagði Dimmock.
Ég verð að játa að mér brá í brún, þegar ég
sá framan í manninn. Og i Cairo 1940 gerðist
margt kynlegt. Maður heyrði ýmsar sögur. Ég
spurði Dimmock hvað hann vildi að ég gerði.
„Hjálpaðu mér að sleppa héðan,“ sagði hann.
„Og undir dulnefni. Eg þarf skilríki. Þú getur
útvegað mér þau. Ef ég fer huldu höfði í heilt
ár, þangað til það versta er um garð gengið —“
Eg víldi ógjarnan gera þetta. Ef það. kæmist
einhvern tíma upp, þá væri auðvitað úti um
mig. Eg gæti jafnvei komizt í tugthúsið fyrir
bað. Utanríkisþjónustan lítur engan hýru auga.
sem falsar vegabréf, eins og þú sagðir áðan.“
Barney -kinkaði kolli. ' r
„Við getum hlaupið yfir þetta,“ sagði hahn,
„ef þér er illa við.að rifja það upp.“
»
» t
: ~.v
17
u9° ~ I

“Tzl