Þjóðviljinn - 01.09.1950, Blaðsíða 6

ví
Þ°J&Ð-VILJ1NW
mm

:kvsí1k t aa'-irf
»•*«•. «s-í'V VSúSívaSH&i**’
SiFMS. iDtfm^n^ .1 -.MgfifM;ji’c*i
F&studagur 1. öeþtcmbér 1950.
W' t í-t&SWíi^WSiMWRMSSMMfl
..
c
Bækur gegn
afborgun
, -VÍ>5•'.*. /. .:t«V, . ’ - ,;;w. . i.
*iv ' •<, , ^i. . . • r I ... .
íslendfngasagnaútgáfan hefur undanfarna mánuði selt
bækur sínar gegn afborgun við miklar vinsældir.
Ég undirrit.....óska að mér verði sendar Islendinga
sögur (13 bindi), IJyskupasögur, Sturlunga og Annálar
ásamt Nafnaskrá (7 bindi), Riddarasögur (3 bindi) og
Eddukvæði I—II, Snorru-Edda og Eddulyklar (4 bækur),
samtals 27 bækur, er kosta kr. 1255,00 í skinnbandi.
Bækurnar verði sendar mér í póstkröfu, þannig, að ég
við móttöku bókanna greiði kr. 155.00 að viðbættu öliu
póstburðar- og kröfugjaldi og afganginn á næstu 11
mánuðum með kr. 100.00 jöfnum mánaðargreiðslum sem
greiðast eiga fyrir 5. hvers mánaðar.
Ég er orðin.. 21 árs og er það 1 jóst, að bækurnar
verða ekki mín eign fyrr en verð þeirra er að fuliu
greitt.
Það er þó skilyrði af minni hendi, að ég skal hafa rétt
til að fá skipt bókunum, ef gallaðar reynast að einhverju
Ieyti, enda geri ég kröfu þar um innan eins mánaðar frá
móttöku verksins.
/
I.itur á bandi óskast
Svartur
Brúnn
Rauður
Strikið yflr það sem
ekkl á við.
Nafn .
Staða
Heimili
Íítfyllið þetta áskriftarform og sendið það til
útgáfunnar.
Séuð þér búinn að eignast eitthvað af ofantöldum
bókum, en langi til að eignast það er á vantar,
fáið þér þær bækur að sjálfsögðu með afborgunar-
kjörum —• þurfið aðeins að skrifa útgáfunni og
láta þess getið hvaða bækur um er að ræða.
Aldrei haía íslenzkum bókaunnendum
verið boðin slík koslakiör sem þessi.
íslendingasögurnar inn á hverí íslenzkt heimUi.
íslendingasagnaúfgáfan h. f.
Símar 7503 og 81244 — Túngötu 7.
Gertrud Lilja:
Hamingjuleitin
40. DAGUR. ___________
maður handlegginn í vél: hirðuleysi, örorka,
brottrekstur. Og einhvers staðar sat hinn ósýni-
legi guð tilbreytingaleysisins, kippti í þræðina
og hló.
Hinrik Tómasson yar$,, gripinn skyndilegri
gremju við tilhugsunina um að hafa ekki fengið
að syrgja litla drenginn sinn í friði. Sorgin lá
bara eins og þoka yfir , tilyeru hans, eins og
gráleitt húm yfir atvinnu,- hlutum 'og fólki,
mistur sem byrgðj allt útsýni. Hann mátti ekki
sökkva sér niður í sorgina, grafa sig í henni af
þörf, ná hámarki — rísa upp úr henni hress
og frjáls. Hvort sem þeir hétu Blomkvist, Berg-
gren, Bengtson, þá neyddu þeir hann til að
halda sambándi við sig, kennslustofuna og
svörtu töfluna. Og heima varð sorg hans að
víkja fyrir sorg Hillu, draga sig í afvikin horn á
sálinni; þar þjakaði hún hann eins og tannpína.
Andlit Mats ljómandi af hreysti, óþekkt og
lífsgleði, eða þreytulegt í máttvana spurn yfir
sjúkdómnum, gat skotið upp í huga hans í
miðjum kennslutímanum, svo að háls hans
herptist saman og honum varð þungt um andar-
dráttinn — en eyru hans heyrðu hvort Anders-
son beygði sterku sögnina rétt.
Hið óskiljanlegasta af öllu var að sorgin
hafði myndað bil á milli hans og Hillu. Hilla
hafði sýnt á sér hliðar, sem hann þekkti ekki
áður og sorgin hafði sjálfsagt orsakað. Það
var eins og hún verði sorg sína með afbrýðisemi
fyrir afskiptum óviðkomandi fólks — og Hinrik
tilheyrði óviðkomandi fólki. Var Hilla þrátt
fyrir gáfur sínar aðeins kynvera sem notaði
manninn sem meðal til að ná tilganginum,
barninu? Síendurteknar deilur, reiði, sættir. Hið
crugga og eðlilega samband þeirra var horfið.
Heift Hillu og jafnvægisleysi hafði komið honum
óþægilega á óvart — Hilla, sem áður var gam-
ansöm, djúphugul og hjartahlý. Sem hafði áður
haft svo ósveiganlega réttlætistilfinníngu, gagn-
vart fölsku og ósviknu, fallegu og ljótu.
Skyndilega fékk hann hugmynd, sem hann
hafði margoft fengið áður og margoft gleymt:
var hann of gamall handa henni? Var það ekki
eingöngu sorgin eftir Mats, var það líka almenn
óánægja? Hann rétti úr sér og gekk hraðar.
Á þennan hátt gat hann auðveldlega orðið sturl-
aður, engu síður en Karin Dahl. Ef maður mál-
aði fjandann á vegginn, þá stóð hann þar Ijós-
lifandi áður en varði. Hilla hafði af tilviljun
komizt úr jafnvægi, það var allt og sumt.
Sumar konur urðu engilblíðar af sorginni, aðrar
sem voru skapmiklar, komust i andstöðu við
alla og urðu dálítið móðursjúkar.
Hann mundi að honum og Hillu var boðið
til Hedman í kvöld. Hann hefði heizt viljað
vera heima, hann hafði mikið að gera, meira en
nokkru sinni fyrr síðan rektoririn veiktist. En
fyrir Hillu yrði það tilbreyting Það hafði verið
þægilegt að hafa Hedman þennan tíma, hann
hafði iðulega heimsótt þau á kvöldin, setið
og rabbað við Hillu, meðan Hinrik leiðrétti stíla
og stundum hafði hann farið með henni í göngu-
ferðir á daginn.
Nú, þegar Marta Bergström var alltaf önnum
kafin, átti Hilla engan kunningja sem henni
samdi við.
Hann hrökk við þegar kastað var á hann
kveðju. Það var Dagmar Sjödin sem birtist
við hlið hans. Þau voru komin í nágrenni skól-
ans.
„Hvemig líður Hillu?“
„Þökk fyrir, ’ ágætlega held ég“.
„Já, hún hefur jafnað sig mikið. Ég mætti
henni í gær með herra Hedman. Það var ánægju-
legt að sjá hvað hún var hress og kát.“
Hinrik þagði. Hann varð undarlega snortinri
af orðum Dagmar, endaþótt þau væru ef til
vill sögð í góðu skyni. Hún átti vanda til að
segja vingjarnleg orð á þann hátt að þau stungu
eins og nálar. Maður var alltaf reiðubúinn til
að andmæla henni. Hvern fjandann kom henni
við, hvort Hilla var glöð eða sorgmædd á svip?
Hann vissi ekkert um að hún hafði verið á
gönguferð með Hedman í gær, og það hafði
Dagmar áreiðanlega vonað. Það var merkilegt
að þessi vel búna, snotra og greinda stúlka
skyldi líkjast svo hýenu, hún var alltaf reiðu-
búin að stinga í aumustu bletti sálarinnar.
„Það var gott að þú minntist á Hedman, ég
hafði gleymt að hringja og þakka honum fyrir
boð hans í kvöld“.
Dagmar þagði, og Hinrik fann. til bamsleg-
rar ánægju með sjálfum sér.
„Þór Hedman virðist kunna vel við sig héma
núna“, sagði hún loks. „Hann er ekki vanur
að dveljast hér svona lengi“.
„Og ef það er leyfilegt, þá vildi ég þakka
okkur Hillu dálítið af þeim heiðri“. sagði Hinrik.
„Það líða ekki mörg kvöld án þess að við'
hittumst“.
Dagmar gafst upp og skipti um umræðuefni.
Þau gengu inn á skólavcllinn og fleiri félagar
slógust í förina.
Þegar Hinrik gekk inn í kennslustofu sína
var hann að velta fyrir sér, hvers vegna Hilla
hefði ekki minnzt á gönguferð sína og Hedmans.
Og svo mundi hann að það hafði verið fundur
í gærkvöldi, að hann hefði gleypt í . sig mat-
inn og þotið aftur að heiman. Og þegar hann
kom heim var hún sofnuð.
„Þurfum við að fara til Hedmans í kvöld?“
„Auðvitað þurfum við þess ekki“, , svaraði
Hilla dálítið gremjulega.
Hinrik leit á skrifborðið sitt sem var þakið
D o v i 3
Iþróttir
Framhald af 3. síðu
Haukur Bjarna sem bakverðir
voru góðir, og nú sleppti Karl
sírium manni ekki eins lausum.
Gunnar í markinu var ágætur.
Bezti maður Þjóðverjanna var
hægri framvörður og jafnframt
'bezfi maður vallarins. Léikni
hans, skrokksveiflur og auga
fyrir samleik er framúrskar-
andi.
Miðframvörður var líka góð-
ur og innherjar. Annars er lið-
ið jafnt og erfitt að gera upp
á milli manna.
1 þessum 5 leikjum hefur
Rínarliðið unnið 3 gert eitt
jafntefli og tapað einum leik.
Dómari í þessum leik var
Guðjón Einarsson. Áhorfendur
voru um 3000.