Þjóðviljinn - 14.01.1951, Blaðsíða 6

6
Surmudagur 14. janúar 1951.
ÞJOÐVILJINN
BókmeKRtir
Framhald af 3. síðu,
emhver suorœnni hiti og gald-
ur en títt er í þessari bók. Það
er gcður galdur.
í hverju ljóði er einn stór
stafur, upphafsstafurinn. Og
það er enginn punktur og eng-
in komma. Þetta lesmerkjaleysi
hefur alltaf verkað á mig sem
mislieppnuð fyndni, og ég veit
ekki til hvers E. B. er að
herma það eftir. Hvaða tilgangi
þjónar það? Úr því upphafs-
stafur er á sínum stað virðist
þó rökrétt að hafa a. m. k.
endapunkt. •—
Við þrengstu kjör brýzt höf-
undur þessarar bókar til hárra
mennta. Hann prédikar aiþýð-
unni sósíaiisma. Skáldskapur
hans sækir merg sinn og þrótt
til fólksins og náttúru lands-
ins. Engin stefna er réttari í
lífinu, hvorki skáldi né manni,
sízt þeim sem er hvort tveggja
I3nó: Jólatrésskemmtun kl. 3.30.
— Dansleikur kl. 9.
Góðiemplarahúsið: Nýju og
eldri dansarnir i kvöld kl. 9.
Kvennadeild Slysavarnafélagsins
heldur fund annað kvöld kl. 8.30
í Tjarnarcafé.
Kigmor Hanson, danskennari,
auglýsir í dag nýtt námskeið í
samkvæmisdönsum.
Tjarnarcafé: Dansleikur í kvöld
kl. 9.
Distamannaskálinn: Dansieikur
í kvöid kl. 9.
Ingóifscafé: Nýju og gömlu dans
arnir í kvöld kl. 9.
Látið ckkur annast
hreinsun á íiðri
og dún úr görnl
um sængur-
í'ötum.
FíSorhreiiisim
Hverfisgötu 52.
í senn. Og þítt hanh með þess-
ari frumsmið sinni vinni stærri
mannlegan sigur en listrænan
er lítil" ástæða til að bera kvíð-
boga fyrir skáldi af slíkri gerð.
Enda læt ég það ógert. Eitt
kvöld í júní er fyrirboði stærri
tíðinda — sumarsins langa og
góða. B. B.
S k á k
Framhald af 3. síðu.
16. Ddl—e2 c5xd4
17. Rí3xd4 Rd7—eá
18. Hfl—el Be7—c5
19. Rd4—b3 Re5—c4
20. Rb3xc5 Db6xc5
21 Bd2—el Ha8—c8
22. Hal—el HdSxdl
23. De2xdl Ðc5—d5
24. Ddlxd5 Rí6xd5
25. b2—b3 Re4—d6
Hér bauð Scheltinga jafntefli,
en G.S.G. neitaði. Ástæðan kem
ur í Ijós í næstu leikjum.
26. Hclxc8t Rd6xc8
27. Rg3—e4 RcS—bfi
28 Re4—c5 Rd5—c7
29. Bel—a5 Rb6—aS
Nú sést, hvers vegna Guðm.
neitaði jafnteflisboðinu. Hlut-
skipti svörtu riddaranna er illt,
beir eru bundnir við að valda
sjálfa sig og eitt peð. Ekki
verður séð, að svartur hafi átt
hetri kost en hann valdi, nema
bá að láta peðið sigia sinn sjó
og leita bóta á öðrum vett-
Kg8—f8
Kf8—e7
f-7—f6
hefði sízt verið betra, eins og
auðvelt er að sannfæra. sig um.
Guðm. teflir lokin mjög vel.
Fyrst kemur hann kóngi sín-
•jm á vettvang.
30. Kgl—f8
31. Kfl—e2
32. Ke2—d3
33. Ba5—b4!
Nú getur svartur ekki leikið
Kd6.
33. ------ Ke7—d8
34. Kd3—d4 e6—e5t
35. Kd4—e4 Kd8—eS
Nú knýr hvitur fram peðakaup
til þess að fá meira svigrúm.
36. f2—f4 e5xí4
37. e3xf4 Ke8—f7
38. g2—g3 h7—hö
39. Bb4—a5 g7—g6
40. Ba5—b4 RaS—b6
Nú er tímaþröngin úti.
41. Bb4—a5 Rb6—a8
42. e4—d4 Kf7—e7
43. Rc5—e4 f6—f5
44. Re4—g5 Ke7—d6
45. Rg5—f7f Kd6—e6
46. Rf7—e5 h5—M
Örvænting, svartur á enga vörn
gegn hótuninni K—c5—c6.
47. Kd4—c5 g6—g5
48. Kc5—c6 Rc7—d5
49. Re5—d3! Svartur gefst
upp, hvítur hótar manntapi
bæði með Rc5t og Kb7.
Fleiri skákir frá skákþinginu
í Amsterdam koma í næsta
þætti.
Undir eilálðarstjörnum
Eftir A.J. Cronin
D A G U K
ar Davíð kom heim á kvöldin, bað hún hann eitthvað að gera á kvöldin, og ef þau voru ein
að segja ser allt sem gerzt hafði: sag'ði hú’.i heima, þá átti hún þa'ð til að se^ia biðiandi
þetta, og réttu þau kexið eða létu þau skálina röddu: „Taktu mig á hnéð Davíð^minn það
afgbvía abðakHiídUmh fr ílarf T'h áhygfgjur er heil eilífð Þú hefur gælt nokkurn ’skap-
uf Þjb að Hilda hefði ef til vill ahuga fynr aðan hlut við mig“. Eða þá að hún hafði skor-
Saví attl afbrýfS®mÍ' h.úuta!di ið si& agnarögn í fingurinn með kartöfluhnífn-
Davið vxssan, og Hxlda var auk þess ekkx ser- um _ og það blæddi svo hræ'ðilega, og lxvenær
egZjTl fÁ‘ f f ., . T , heldurðu að við höfum efni á að hafa stúlku,
Davxð hafðx gaman af forvxtnx Jennyar um Davxð? - og þá mátti enginn nema hann binda
allt sem ^erðist a , Brekku og oít bjo hann txl um fingxxrinn. Á slíkum stundum fjarlægðist
hxna faranlegustix atburði til að s rxða hennx. En prófið. Davíð hafði þegar seinkað því um hálft
Jenny let ekkx gabba sxg Exns og hun sagðx sjalf, ár> og með þessari aukakennslu hans á „Brekku“
þa hafðx hun gloru x kohxnum. Jenny var Jenny. virtist helzt sem annað hálft ár mnndi b t.
Eftxr þvx sem manuðxrnir liðu for Davíð að ast vlð þann frest. j örvæntingu sinni fór hann
kynnast Jenny Honum fannst það oft undar- að hjóla fimmtán mílur til Wallington, þorpsins
egt, að hann skyldx fyrst nuna vera að kynnast sem Carmichael bjó nú í. I skólahúsinu fékk hann
konunnx sxnm. en þo var það ekkx svo undar- frið og góðar ráðieggingar: hvað hann ætti a5
legt þegar hann for að hxxgsa um, að x raun- halda áfram við og hverju hann ætti að sle
xnn hefði hann alls ekkx þekkt hana nextt fyrxr Hinn vonsvikni Carmichael var góður við haxin
brú'ðkaupið. Þá hafði hún verið ímynd ástar gtuxxdum var hann heila helgi um kyrrt hS
hans, blóm, yndisleiki, andblær vorsins sjalfs. Carmichael
Nú fór hahn að_ kynnast hinni raunverulegu Qg loks áttu Jenný og hann j deilum um fjöl.
Jenny, þeirri Jenny sem þraðx margmennx, fot sky]dur sínar. Davíð hafði miklar áhyggjur af
skemmtanxr, sem hafðx anægju af að fara ut þyJ að hjónaband hans hefði fjarlægt hann frá
og fa glas af portvxni sem var astrxðufull en fjolskyldu hans. Auðvitað var samband á milli
hneykslaðist þo svo auðveldlega, sem sættx sxg hussins j námuhverfinu og hussins j Lamb Lan,.
brosandx vxð mxkxl oþægmdi en gret yfxr sma- En það yar ekki eing Qg Davíð vi]di Jenný var
munum, sem hexmtaðx allt x exnu ast, meðaumk- afnndin> Marta kuldaleg> Róbert þogull Sammi
.;a_, . . , 97 ,, ™ sem elskaðx að malda x moxnn an Qg Hugh kunnu ekki yið si Það var undar.
vangx, þvx að 27. - b5-b4 þess að geta rokstutt motmælx s.n, sem ruglaðx legt að þegar Davíð flá Jenný jnnan um fjöl_
saman röksemdum og osanngxrm. skylduna stæriláta og drembna, hefði hann get-
Hann elska'ði Jenný ennþá, og hann vissi að að lamið hana, en um leið og þau voru or'ðin
hann mundi alltaf elska hana. En þau voru far- ein fann hann að hann elskaði hana aftur.
in að lenda í tíðum og hörðum sennum. Jenný Honum var Ijóst að hjónaband hans hafði verið
var þrá og hann var þrár. Og í sumum málum áfall fyrir Mörtu og Róbert. Marta tók því
mátti Jenný ekki fara sínu fram. Hann vildi með rósemi en beizkju: Jenný var ekki nærri
ekki að hún drykki portvín. Kvöldið sem hún nógu góð handa honum, hún hafði alltaf vitað
hafði sjálf beðið um glas af portvíni hjá Percy. að ekkert gott mundi af því leiða að Davíð
skildist honum að Jenný hafði of miklar mætur á hætti að vinna í námunni, og nú hafði þessi
portvíni. Hann vildi ekki að hún hefði portvín spádómur hennar rætzt.
heima við. Þau höfðu rifist fram og aftur um Víðhorf Róberts var annað. Hann hvarf inn
þetta portvín: „Þú ert reglulegur grútarháleist-
ur. . . . þú ættir áð ganga í Hjálpræðisherinn....
ég hata þig, ég hata þig“. Síðan kom táraflóð,
áhrifamiklar sættir og ást. Ó, ég elska við,
Davíð, ég elska þig. . .
í þögn sína. Við Jenný var hann alltaf alúð-
legur, hann lagði sig fram við að vera alúðleg-
ur, en þrátt fyrir góða viðleitni hans, var hann
fullur dapurleika. Hann hafði veri'ð metnaðar-
gjarn fyrir Davíðs hönd, hann hafði gert svo
DAVlÐ
Þau deildu líka um próf Davíðs. Auðvitað stórar áætlanir um framtíð hans. Og Davíð hafði
vildi hún að hann tæki B.A. prófið. Hún vildi tuttugu og eins árs gamall kvænzt hégómlegii
ólm að hann tæki það, hún gat vel unnt frú búðarstúlku — í hjarta sínu leit Róbert þann-
Strother og fleirum þeirrar gremju. En hún gaf íg á málið.
honum engan tima til að lesa. Þau þurftu alltaf Davíð fann sárt til dapurleika föður sins.
__ Hann var andvaka á næturnar og hugsáði um
þetta. Faðir hans var mótfallinn hjónabandi
■ tlf I' Jnl'J • I il I 11 r^^,^**hans. Faðir hans var á móti því að hann skyldi
J^hafa skrifað Barras og sótt um atvinnu. Faðir
hans var mótfallinn því að hann læsi með Arth-
!ur Barras á ,,Brekku“. Samt hafði faðir hans
skrifað og beðið hann að koma. með sér að
veiða silung í Wansbeck.
Davíð hrökk við og áttaði sig. Hann fann til
sektartilfinningar þegar hann hastaði á háværa
nemendur sína. Hann skrifaði í skyndi stutt
svar til fö'ður síns sem Hari’ý tók með sér.
Siðan tók hann til við verkefni dagsins.
Alla þá viku hlakkaði hann til laugardags-
íns. Hann hafði alltaf verið mikið fyrir að
veiða, þótt tækifærin til þess hefðu verið fá
upp á síðkastið. Það var aftur vor í lofti; hann
vissi að þa’ð var yndislegt í Wansbeck daln-
um; allt í einu þráði hann af öllu hjarta að
2.komast þangað.
Laugardagurinn rann upp, góður veiðidagur,
hlýr og sá til sólar milli skýjanna, mildur vest-
arivindur. Hann fór snemma á fætur, færði
Jenný morgunteið, smurði nokkrar brauðsneiðar;
sxðan leit hann á litlu veiðistöngina sem fáð-
ir hans hafði gefið honum í afmælisgjöf þegar
hann varð tíu ára — en hvað hann mundi vel
eftir þegar þeir fóru til Marriots í Vesturgötu
til að kaupa hana. Hann reyndi stöngina; hún
var jafngóð og sveigjanleg og hún var. Hann
setti upp skóna og flautaði lágt. Jenný var
ekki komin á fætur þegar hann fór að heim-
an.
| Hann fór upp í námuliverfið, eftir Inkerman
;Row — honum var undarlega innanbrjósts
I þennan milda vormorgun — heim til sín. Sammi
f og Hughie voru báðir að vinna, en móðir hans
*stóð við borðið og var að pakka nesti Róberts
linn í smjörpappír og vafði fínu seglgarni ut-
|anum. Marta, geymdi seglgarn og smjörpappjr
I ins og það væri gull. Óún kinkáði kolli þégar
t GamJa Bíó:
hættulegi
AUÖURINN.
Það má kannske
segja að menn séu á
hættulegum aldri frá
vöggu til grafar, að
öðru ieyti er nafnið
út í hött.
Myndin er brezk og
fjallar um ástina og
vandamálin sem skap
ast þegar fjórar mann
eskjur á ýmsum aldri
flækjast í eina bendu
af hennar völdum.
Leikararnir eru góð
ir, gamla brilljantín-
auglýsingin R. Green
er jafnvel farinn að
pluma sig og myndin
er yfirleytt góð, stund
um er þó skotið yfir
markið t. d. þegar
hinn táldregni kemst
að öllu. En maður
hefur samúð með
þessu fólki.
JMÁ.