Þjóðviljinn - 17.10.1951, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 17. október 1951
16. DAGUR
kennisbúningurinn fór vel, heldur fyrir lieildarútlit sitt — og
heimur hans hafði gerbreytzt. Hanil stóð í röð ásamt sjö öðrum
piltum í starfsmannasalnum, bakvið skrifstofurnar í anddyrinu,
og þegar herra Whipple hafði skoðað þú í krók og kring, þramm-
aði átta manna hópur klukkan. sex sttindvíslega inn í and-
dyrið og að langa bekknum. Herra Barnes, sem skiptist á við
herra Whipple, tók ser stöðu við afgréiðsluborðið og drengirnir
settust — Clyde aftastur — og biðu eftir skipunum — en deild
herra Whipples sem hafði nú lokið störfum, gekk í röð inn í
starfsmannasalinn til að fá frí.
„Bang“.
Bjallan á borði afgreiðslumannsins ihringdi og fremsti vilka-
pilturinn hljóp af stað.
„Bang“. Aftur var hringt og nœsti drengur þaut á fætur.
„Næsti“. — ,,Mið dyrnar“, kallaði herra Barnes og þriðji
drengurinn tók á rás eftir marmaragólfinu í áttina að anddyr-
inu til að taka við töskum af nýkomnum gesti, sem var með
hvítt vangaskegg og í ljósum tvveed-fötum og Clyde glennti upp
augun. Hann fékk dularfulla og þó heilaga vitrun — drykkju-
peningar.
„Næsti“. Herra Barnes kallaði-. „913 er að hringja — hann
vill víst kalt vatn“. Qg fjórði drengurinn hljóp af stað.
Clyde þokaðist sífellt framar á bekknum. Hann sat við hlið-
ina á Hegglund, sem hafði verið falið að leiðbeina honum, og
hann lagði eyrun og augun við, titraði allur af eftirvæntingu
og mjakaði sér tii í sífellu, þangað til Hegglund gat ekki orða
bundizt: Heyrðu, taktu það bara með ró. Stilltu þig gæðingUr.
Þú verður ágætur. Ég var alveg eins þegar ég byrjaði —• eitt
titrandi taugabúnt. En pað dugar ekki. Þú verður að taka það
rólega hérna. Og þú átt að vera á svipinn eins og þú sjáir ekki
neitt — horfa beint fram fyrir þig“.
„Næsti“. Það var herra Barnes. Clyde gat varla haft húgann
við það sem Hegglund var að segja. „115 þarf að fá skrif-
pappír og penna“. Fimmti drengurinn var þotinn af stað.
„Hvar nær maður í pappír og penna ef þeir þurfa þáð?“ Hann
talaði í bænarróm eins og deyjandi maður.
„Við lyklaborðið, eins og óg sagði. Þarna til vinstri. Hann
lætur þig fá það. Og kalt vatn færðu í salnum sem við röðuðum
okkur upp í áðan — þarna hinum megin — þú sérð litlu dyrnar.
Þú verður að gefa náunganum þar tíu cent öðru hverju, annars
verður hann fúll“.
,,Bang“. Bjallan hringdi. Sjötti drengurinn hvarf orðalaust.
„Og mundu það“, hélt Hegglund áfram, sem sá að röðin var
komin að honum, og gaf því lokaráðið, „að ef þeir óska eftir
víni, þá færðu það í veitingasalnum þarna fyrir handan. En
gættu þess að taka vel eftir nöfnunum, annars verða þeir reiðir.
Og ef þú átt að sýna þeim herbergi, þá skaltu draga niður
gluggatjöldin og kveikjá ljósið. Og ef það er eitthvað í sambandi
við borðsalinn, þá verðurðu að tala við yfirþjóninn — og hann
fær drykkjupeningana".
„Næsti“. Hann reis á fætur og hvarf.
Og Clyde var fremstur í röðinni. Og númer fjiígur var kominn
að hlið hans á bekknum — og horfði rannsakandi í kringum sig
fil að aðgæta hvort einhvers væri þörf.
„Næsti“. Herra Barnes kallaði. Clyde reis á fætur og flýtti
sér til hans, feginn því að enginn gestur kom með farangur í
þessu, en þó hræddur um að hann gerði einhverja skyssu.
„882 er að hringja". Clyde þaut í áttina að lyftunni, sem á
stóð starfsmenn, en piltur sem í þessum svifum kom út úr einni
af hinum lyftunum, leiðrétti hann.
„Ertu á leið upp á herbergin?" sagði hann. „Þá áttu að fara
í lyftunum fyrir gestina. Hinar lyfturnar eru fyrir þjónana og
farangurinn“. .
Clyde flýtti sér að bæta úr þessu. „Áttunda hs?ð“, kallaði
hann. Það vbru ékki fleiri í lyftunni og lyftudrengúrinn, sem var
blökkuníaður, heilsáði honum s.tráx. .
„Ert þú ekki nýr? Ég hef ekki séð þig h&rna fyrr“.
„Jú, ég er nýkominn", svaraði Clyde.
„Jæja, þér líkar áreiðanlega vel hérna“, sagði ptlturinn vin-
gjarnlega. „Engum líður illa í þessu húsi. Sagðirðu ekki áttunda
hæð?“ Hann stöðvaði lyftuna og Clyde gekk út. Hann var of
taugaóstyrkur til að spyrja hann í hvaða átt hann ætti að fara
og hann fór að líta á númerin á herbergjunum, en uppgötvaði
strax að hann hafði farið í öfuga átt. Mjúkt, brúnt gólfteppið,
rjómalitir veggirnir, rafmagnsljósið í loftinu — allt fannst hon-
um þetta tilheyra einhverri óskiljanlegri fullkomnun, sem hann
gat varla áttað sig á og var svo fjarlæg öllu því sem hann hafði
áðpr þekkt.
Loks fann hann herbergi nr. 882 og barði hljóðlega að dyrum
og andartaki síðar birtist honum hluti af sterklegum, þrekvöxn-
um líkama í bláröndóttum náttfötum og samsvarandi hluti af
kringluleitu andliti með einu auga og hrukkum í kring um það.
„Hérna er einn dollar. drengur minn, „virtist augað segja —
og svo kom í ljós hönd sem hélt á dollarseðli. Hún var feit og
rauð. Skrepptu út í einhverja herrabúð og kauptu handa mér
sokkabönd — Boston sokkabönd — úr silki — og flýttu þér
hingað aftur“.
„Já herra“, svaraði Clyde og tók við dollamum. Dyrnar lok-
uðust og Clyde hraðaði sér í áttina að lyftunni og var að hugsa
um hvað Herrabúð væri. Þótt hann væri seytján ára hafði hann
aldrei heyrt svona til orða tekið. Hann hafði aldrei heyrt þetta
nafn fyrr. Ef maðurinn hefði sagt herrafataverzlun hefði hann
undir eins skilið hann, en nú átti hann að fara í herrabúð, og
hann vissi ekki hvað það var. Kaldur sviti spratt fram á enni
hans. Hann titraði í hnjáliðunum. Fjandinn sjálfur. Hvað átti
-—oOo— —oOo— —oOo— —oOo— —oOo— •—oOo-— —oOo—
BARNASAGAN
5. DAGUR
Sagan aí Fertram og Isól björlu
Fór hún þá að íæra hana í brúðarskrautið; en
begar hún fór að draga á hana reiðermarnar/ . mælti
Næfrakolla:
„Vel sóma ermar
eiganda armi.“
Drottning sagði, að það vissu allir, að hún hefði
saumað þær sjálf. Því næst voru henni fengnir
hanzkar; þá sagði hún:
„Þekkta eg' fingur,
þá forðum gjörðu.“
Sagði drottning sem fyrr að hún þyrfti ekki að
vera að klifa á því sama. Síðan var riðið út á skóg
að skemmía sér. En þegar fólkið kom að læk
nokkrum, mælfi Næfrakolla:
„Nú er eg komin að beirri lind,
sem þau Fertram og ísól bjartá
bundu sína trú,
og vel mun liann halda hana nú.“
Riðu menn þá lengra, þangað til komið var að
gryfjunni; þá mælti Næfrakplla aftur:
„Hér liggja Eyja og Meyja,
báðar mínar skemmumeyjar;
gekk eg upp á gullskærum móður minnar.“
Nú snéri það heim aftur; hesiur brúðarinnar hljóp
þá á undán; hún mælti þá:
„Skáktu þig, iskaktu þig, Skurbeinn,
ginn muntu sofa í nótt,
og svo mun ungi lcóngurinn verða.“
Hvert er
samféiagið?
Pramhald af 5. síðu.
Reykjavík fyllilega trúandi til
að jafna ágreininginn og sarn-
ræma sjónarmiðin, þannig að
giftusamleg eining haldist í mál-
inú. Og um aðalatriðin munu
allir sammála, að æskulýðshöll-
in skuli vera miðstöð fyrir fé-
lagslif unga fólksins, íþrótta-
iðkanir þess, skemmtanir þesð
og annað tómstundalíf. Leikur
enginn efi á því, að æskulýðs-
höllin mun draga til sín unga
fólkið, bjarga því úr óhollustu
núverandi sjoppulífs og brenni-
vínsdansleikja og veita því sið-
ferðilega vernd hollra skemmti-
ana og þroskandi tómstunda-
lifs, styrkja það í félagslegu.
tilliti, gera það að traustum og
góðum Islendingum. Æskulýðs-
höll er lausnin á þeim mikla
vanda, sem rikjandi er i æsku-
lýðsmálum höfuðborgarinnar.
•
Virki, sem hafa mun
úrslitavald í bar-
áttunni
Hér að framan var einkum
rætt um þann siðferðisháska,
sem ungum stúlkum er búinn af
því ástandi, sem skapazt hefur
við lcomu erlendra hermanna til
landsins. Þó er þetta ekki neœa
eitt atriði í miklu víðtækara
máli, því að öllum hugsandi
mc/mum má vera ljóst, að
með dvöl erlendra liermanna í
landinu hefur þjóðlegu menn-
ingarþreki æskulýðs ckkar verið
stefnt í hættu, og þannig er hér
um að ræða brýnt sjálfstæðis-
mál, sem þjóðin ætti öll að geta
sameinazt um, enda hefur fjöldi
félaga og annarra samtaka þeg-
ar látið í Ijós fullan skilning
á alvöru þess og hvátt æskuna
til að gæta í hvívetna virðingar
sinnar sem íslendinga gagnvart
hinum erlendu hermöúnum. Má
þar t. d. vitna til ályktunar
þeirrar, sem gerð var á sam-
bandsráðsfundi Ungmennafélags
íslands 30. sept. s.l., en hún
hefst á þessum orðum:
„1 tilefni af dvöl erlends hers
í landinu og í samræmi við
stefnu ungmennafólagshreyfing-
arir.nar fyrr og síðar heitir
sambandsráðsfundurinn á alla
íslendinga að hefja öfluga sókn
fyrir varðveizlu sjálfstæðis
þjóðarinnar — lagalegs og
menningarlegs.“
Því verður okki trúað, að
vilji Alþingis í þessu máli sé
annar en hinna margvíslegu
félagssamtaka þjóðarinnar. Og
með því m. a. að samþykkja
tillögu þá, sem hér er flutt,
gæti Alþingi sýnt í verki þann
vilja sinn, að íslenzk æska verði
eftir megni vernduð fyrir þeirri
hættu, sem þjóðlegu menning-
arþreki hennar og þar með sjálf-
stæði þjóðarinnar er búin af
dvöl erlendra hermanna í land-
inu. Með fulikominni æskulýðs-
höll. í Reykjavík yrði reist það
’-virki, sem úrslitaþýðingu mundi
hafa til sóknar og varnar • í
þeirri baráttu.
Bólstroð
hiísgögn
Nýkomin sófifasett í miklu
úrvali. Fjölbreytt áklæði.
Húsgagnaverzlun
Guðmundar Guðmunilssonar,
Laugaveg 166