Þjóðviljinn - 12.11.1952, Blaðsíða 4

4) ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 12. nóvember 1952-
þióoyiLHNN
ötgefandl: Samelnlngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokurlnn.
Kitstjórar: Magnús Kjartansson (áb.) Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfl Ólafsson,
Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Rltstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
18. — Sími 7500 (3 línur).
Áakrlftarverð kr. 18 á mánuðl I Reykjavík og nágrenni; kr. 11
annarstaðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. elntaklð.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Vantrú Tímans á landbúnaðinum
og framtíð hans
Þegar frumvarp Ásmundar Sigurðssonar um útvegun stofn-
fjár handa stofnlánadeildum Búnaðarbanka íslands kom fram
á Alþingi nú Tyrir skemmstu rauk Tíminn til og birti leiðara
um málið þar sem frumvarpið er stimplað sem tillaga um geng-
islækkun. Er þar reynt að rökstyðja þessa blekkingu með því
að hér sé aðeins um að ræða aukna seðlaútgáfu sem aðeins
verði falskar ávísanir, og verði því til að lækka í verði þá seðla
sem fyrir eru í umferð.
Fyrir hvern skynsaman mann mun erfitt reynast að trúa
þeirri röksemd að þesssar 60 millj. kr. er Ásmundur leggur til að
ríkið taki að láni hjá seðladeild Latidsbankans gegn ekki lakari
tryggingu en 1. veðrétti í jarðeignum sínum, þurfi endilega að
vera fals'kar ávísanir, fremur en hverjar aðrar 60 millj. sem í
umferð eru í hinum ýmsu atvinnugreinum þjóðarinnar. Sú skoð-
un getur tæplega stafað af öðru en því, að þeir sem þannig
líta á málið skoði landbúnðinn þeim mun ótryggari sem at-
vinnuveg, en aðrar atvinnugreinar okkar og sé því síður trúandi
fyrir því fjármagni sem honum er óneitanlega nauðsynlegt
trl þess að geta tekið eðlilegri þróun. Sú regla er gildandi fyrir
hvaða atvinnugrein sem er, að hættan við að leggja í hana fjár-
magn kemur þá fyrst til greina, ef líklegt er að henni takist
ékki að skila fénu aftur í framleiðslunni.
Það er óþarft að ræða frekar þá fjarstæðu, sem fram er
haldið í umræddum leiðara og hlýtur sá málflutningur að stafa
af öðru fremur en umhyggju fyrif hagsmunamálum landbúnað-
arins.
En vegna þess hve viðkvæmt þetta mál virðist vera skal héir
gerð nokkuð frekari grein fyrir því.
Um þörf landbúnaðarins á auknu lánsfé þarf ekki að deila.
Húp. er m. a. viðurkennd af þremur stjórnmálaflokkum
þannig að þingmenn þeirra allra hafa flutt á Alþingi frumv.
um nokkra úrbót í þessu máli, þótt í ólíku formi sé. Nokkrir
Framsóknarþingmenn leggja til að ríkið leggi fram 4 millj. kr.
þegar í stað og 2 millj. á næsta ári í næstu 10 ár er neínist frum-
býlafé og myndi nokkurskonar aukadeild út úr veðdeild bankans.
Skuli það eingöngu lánað til manna sem eru að byrja búskap
til kaupa á jörðúm, bústofni og vélum. Um nauðsyn lánsfjár
handa Byggingarsjóði og Ræktunarsjóði hafa þeir ekkert að
segja. Þá flytja tveir þingmenn Sjálfstæðisflokksins frv. um
Stofnlánadeild landbúnaðarins, með mjög svipuð verkefni og
frumbýladeild Framsóknarmanna. Skuli rikið leggja til hennaf
5 millj. kr. en auk þess skuli hún taka á móti sérstökum
sparifjárinnlögum og sé það sparifé skattfrjálst. Ekki hafa þeir
neitt um Byggingarsjóð og Ræktunarsjóð að segja fremur eh
Framsóknarmennirnir.
Nú verður fyrst að athuga, hvað það er, sem fyrst og fremst
skortir til þess að bankinn geti annað sínu verkefni til fulls.,
Skortir nýja löggjöf um víðtækari útlánastarfsemi ? Er þörf
á nýjum deildum í bankanum í viðbót við þær sem fyrir eru? Báð-:
um þessum spumingum má tvímælalaust svara neitandi. Þau
ákvæði sem nú eru í gildandi lögum um útlánastarfsemi hinna
þriggja aðaldeilda, sem nú eru í bankanum: Byggingarstjóðs,
Ræktunarsjóðs og Veðdeildar ná fullkomlega yfir þær greinar
iandbúnaðarins sem þörf er á að lána til. En það sem á s'kortir
er fjármagn til þess að bankinn geti uppfyllt þessi lagaákvæði.
Fjölgun deilda í bankanum hefur því enga hagræna þýðingu
fyrir landbúnaðinn, mundi aðeins hafa í för með sér aukna og
óþarfa skriffinnsku, aukinn kostnað og að sáma skapi minni
hlut til hinnar raunverulegu hagnýtu lánastarfesmi.
Að stofna til átaka um þetta atriði er því aðeins til að draga
athyglina frá hinu raunverulega verkefni sem er það að tryggja
nægilegt fé handa þeim deildum sem fyrir eru, svo e'kki þurfi
sífellt að brjóta gildandi lög um lánastarfsemi bankans vegna
f járskorts.
Frumvarp Ásmundar Sigurðssonar fjallar um þetta verkefni
eitt. Þar er bent á nýja leið, sem Landsbankinn á að geta
fallizt á, þ. e. að lána féð gegn fasteignaveði í fasteignum sem
ríkið á sjálft, fasteignum sem eru í sveitunum og eðlilegt er,
að ríkið noti til að leggja fram sem baktryggingu við útvegun
þessa fjár. Að stimpla þetta mál sem gengislækkun fremur
en önnur slík sem kosta fjárframlög ber aðeins vott um vantrú
á landbúnaðinn og framtíð háas.
Miðvikudagur 12. nóvember 1952—ÞJÓÐVILJINN — (5
Ritstjórar og púrítanar — Myndskreyttar skriístoíur
NÚ LANGAR Halldór á
Kirkjubóli og Stefán Péturs-
son í ástandið. Tíminn og AB
hafa kjamsað á komu 30 am-
erískra kvenna til Keflavíkur-
flugvallar. Dobbel-ástand,
það væri nú fínt, látið okkur
hafa þessar 30 og þá gerir
ekkert til þótt þið vasist í
konum okkar og dætrum.
Kamiske hafa þeir Stefán
vonað að amerískar stúlkur
færu að ganga og blístra á
íslenzka karlmenn á strætum
og gatnamótum
að sið bræðra
sinna, jafnvel
blístra á Halldór.
En, no sir, konur
herraþjóðarinnar
lúta öðrum lög-
málum en konur
hertekinnar þjóðar. Þeir Hall-
dór og Stefán eiga ýmislegt ó-
lært um fyrirheitna landið,
Þeim er 'kannske ekki láandi,
öðrum eins jólasveinum, þótt
þeir haldi að amerískir karl-
menn hagi sér eins við kven-
fólk heiffia hjá sér og þeir
gera hér. Raunin er, að þegar
þeir koma hingað verða þeir
eins og kálfar sem sleppt er
út á vorin og eiga ekki að
venjast jafn frjálsum aðgangi
að kvenfólki og þessir 32 hafa
boðið þeim uppá af alkunnri
gestristii. I amerískum stór-
borgum er mikið af húsum
þar sem leigð eru herbergi
handa einstaklingum. Nær
undantekningarlaust eru þar
festar reglur á veggi og
hljóða einkum uppá samneyti
karla og kvenna. Þar er t. d.
gjaman klásúla er svo hljóð-
ar: If a person of the op-
posite sex comes to visit
please leave the door open (ef
eimhver af hinu kyninu kemur
í heimsókn, gerið svo vel að
hafa dymar opnar), og það
þýðir að hurðin á ekki að falla
að stöfum. í því landi liggur
í loftinu að samneyti karla og
kvenna sé óhreint og þurfi
að hafa stranga gát á. Það er
kannske ekki furða þótt það
verði óhreint, þegar svo er á
málum haldið. Ef þeim Hall-
dóri verður einhverntíma
boðið til Ameríku (en það er
víst vonlaust með Stefán)
ættu þeir að varast að bjóða
í sakleysi kvenmanni inn í
hótelherbergi. Það eru líkur
til þess að fílefldur lögreglu-
þjónn berji að dymm og reki
allt út af hótelinu: kvenmann-
inn og hótelgestinn.
★
ENGIR VERÐA vitlausari en
púrítanar þegar þeir sleppa
af sér taumnum í saurlífi og
sannast þáð bezt á flugvéll-
inum. Ritstjómnum er víst
bezt að hætta að hugsa um
stúlkUmar 30 og láta sér
nægja silfurpéningana. ,,Gest-
risnin“ verður áréiðanlega
ékki gagnkvæm, því að púr-
ítahamir minnast upprUna
sms þegar þeir standa augliti
til auglitis við konur sinnar
eigin þjóðar.
MARTEINN í Vogatungu
skrifar: Á Islandi er núorðið
nýr háttur hafður á um
skreytingu veggja opinberra
skrífstofa, þessar skreyting-
ar eru myndir naktra kven-
líkama og ekki þörf lengi að
leita uppruna hugmyndarinn-
ar, því amerískur texti fylg-
ir hverri mynd.
Hér um daginn kom óg inn
á eina slíka skrifstofu og
spurði afgreiðslumanninn
hverju þetta sætti. Sem svar
við spumingu minni sýndi
hann mér bunka slíkra mynda
sem héngu á einum véggnum
hver yfir annarri, og fletti
hann þeim þann veg í sund-
ur, að ég sæi sem bezt nakta
neðri hluta kvenlíkamans
hvern eftir annan uppfærðan
á sem lostafyllstan hátt. Og
maðurinn glotti svo sá inn í
jaxla. Þar eftir gekk ég út
og á leið minni varð mér
hugsað til útlendra hérmanna
notandi skepnur, og gefandi
konum kynæsingalyf, að
seðja um stund sinar eðlis-
spilltu uppæstu hvatir. Og
einhversstaðar innifyrir glórði
í mynd aftan úr grárri forn-
eskju þar sem naktar konur
voru færðar uppá pall én
kringum þær stjá'kluðu gráð-
ugir nautnasjúkir þrælakaup-
menn og ævintýramenn, eihs
ög soltnir hundar um hrte,
skoðandi vöruna, og kaupandi
sér frillu til næsta máls.
En núorðið sjáum við hér
norður á Islandi, glottandi
stráklinga um fermingu
standa í keng frammi fyrir
amerískum verzlunarvamingi
Framhald á 6. BÍðu.
Um
og annaS
U:
|M daginn var hér í
lálkunum minnzt á morð- og
Llámkápur þser, sem bandarískir
lókaútgefendur öðrum fremur
ma bækur sinar í. Þeim kápum
r ætlað að gera bækurnar út-
;engilegri og því eru þær mið-
.ðar við það sérstaka menning-
.rstig, sem hugsanlegir kaupend-
ir bókanna eru á í Báhdaríkjun-
im og annars staðar, þar sem
nenningin er komin á svipað stig
ig þar. Menn geta semsé orðið
lokkru vísari um niehningurta
neð því að skoða bókakápur.
H,
lÆTT er því við, að
lánni, sem kynntist íslenzkri
lenningu einungis éinsog hún
emur í ljós á bókakápum ís-
inzkum mundi fátt um finnast,
vi það mun nærri sanni, að
vergi sé búið jafnilla um bækur
g á Islandi. Hér er ekki átt
ið bókbandið, á það var minnzt
okkrum orðum hér fyrir skömmu
- heldur þau myndskreyttu saur-
löð, sem tízka er orðin að
ggja utanum bækurnar.
Enn úm bókakápur—Holly-
wood seglr frá byltingar-
manni
HoTLYvyoóD hefur búið
til kvikmynd um byltingarhetju.
Hún héitir Viva Zapata! Stein-
beck hefur skrifað söguna og
Elia Kazan, einn snjallasti kvik-
myndasmiður Hollywoods hefur
stjórnað töku hennar. En þarmeð
er náttúrlega ekki allt sagt. Eng-
inn gat víst búizt við að frá
Hollýwood kæmi kvikmynd þar-
sem sagt væri heiðarlega frá
sögu ■bytingarmanns, sem var j
fylkingarbrjósti þjóðar sinnar í
baráttu gegn bandarískum auð-
hringum. En það var Zapata,
mexíkanski byltingarmaðurinn,
sem myndin á að segja söguna
af.
SKÁLKUJRINN
252. dagur
“EGAR Hollywood tekur
sögu byltingarmanns til meðferð-
ar, er það gert í ákveðnum til-
gangi. Þáð er reynt að sýna, að
stjórnmálabarátta sé einvörðungu
háð um völd handa einstaklingúm,
þjóðfrelsisbarátta Mexíkana verð-
ur að valdastreitu leiðtogans sem
einskis svífst, en uppgötvar, þeg-
ar hann hefur unnið sigur, að
valdið sem hann hefur unnið sér,
verður honum og öðrum tii bölv-
unar. Niðurstaðan er sú, að stjórn-
mál spilli ' öllum, sem á þeim
snerti, og því sé réttast að
skipta sér ekki af þeim, láta at-
vinnustjórnmálamennina eina um
það. Þetta er niðurstaða, sém
valdastétt Bandaríkjanna er
ljúft að halda að fólki, og þá
verður það skiljanlegra, að Holly-
wood telur sér óhætt að minnast
á byltingu.

BUKHÁRA
1 síðustu grein voru raktar
nokkuð upplýsingar VERK-
SMIÐJUKARLSINS um það
hvernig ein'staklingsframtakið
blómstrar „eins og suðræn
synd“ norður við hina hrjóstr-
ugu Raufarhöfn, 8 km sunn-
an við norðurheimskautsbaug-
inn. Útaf fyrir sig getur það
Vart til tíðinda talizt þótt ein-
staklingsframtakið blómstri í
auðvaldsþjóðfélagi, en þetta
auðvaldsblóm, sém nefnist Haf-
silfur, þarna norður við íshafið
virðist sérstakt afbrigði. Menn-
irnir sem trúað hefur verið fyr-
ir „varðstöðu um ríkisrekstur
þjóðarinnar“ gróðursetja það
og rækta í skjóli þess rikis-
reksturs — ekki mjög óáþekkt
því og ef garðyrkjuráðuhaUtur
Reykjavíkur hefði einka-blóma-
rækt og sölu í gróðurhúsum
bæjarins.
ÞÁTTUR SVEINS BEN-
I síðustu grein var þess getið
hverjir fimmmenningarnir væru,
síðan ræðir VERKSMIÐJU.
KARLINN hvers einstaks þátt,
fyrst þátt Sveins Benediktsson-
ar.
„Þegar þessi klassiska þula í
borgaralegu þjóðfélagi er at-
huguð nánar kemur í ljós hin
geysisterka aðstaða fyrirtæk-
isins. Sveinn er fulltrúi félags-
ins í verksmiðjustjórninni. Á
honum hefur hVílt það vafai-
sama hlutverk að sannfæra
stjórnarmeðlimi sína um gildi
þess menningarhlutverks, að
hagnýta ríkisfyrirtæki í þágU
einkarekstursins. — Fá að
græða peninga á því persónu-
lega og meira að segja: án
þess þeir fengju að vera með.
— Það er hægt að segja Sveini
það til hróss að honum virð-
ist hafa tekizt þetta allvel,
þvi vafasamt er að nokkuð
hafi verið borgað fyrstu árin,
þegar fjTirtækið var guðlegt
að uppruna og hét Öðinn. Þó
vírðist einhver rödd hafa vælt
þarha i|ppi, því árið 1949,
þegar fyrirtækið fær hið skáld-
lega nafn: Hafsilfur, virðist
einhver óvera hafa verið ákveð-
in sem lágmarksgjald, sem þó
er bundin hækkun eftir tunnu
fjölda".
ÞEGAR SVEINN KNÝR
ÞAÐ FRAM.. . .
„Það er athyglisvert í þessu
sambandi, að þegar Sveinn knýr
það fram í vérksmiðjustjórninrii
að fá þessi afnot sín, að hér
eru hafnar vorið 1947 stækk-
anir og breytingar á bryggjum
Verksmiðjunnar. Þá á þessi for-
svari einkarekstursins lóðir
meðfram höfninni, sem sjálf-
sagt hafa verið keyptar á sín-
um tíma með slíkan atvinnu-
rekstur í huga. Sveinn keypti
þær af skuldum vÖfnum sjó-
manni fyrir sáralítinn pening
skömmu fyrir stríð"-
4
Á iimleaánm slóðum
ISLEJSBMNGAPÆTTIU 1952
KRISTALLAR SPILLINGU
AUÐVALDSINS I RlK-
ISREKSTRI
„Sveinn virðist standa öðr-
um fremur ábyrgur gagnvart
borgarastéttinni með fram-
kvæmd þeirrar blekkingar auð-
valdsins, að einkarekstur borgi
sig betur fyrir snauðan alþýðu-
mann en skipulagður ríkis-
rekstur í hans þágu. Sveinn
var um tíma forstjóri Bæjar-
útgérðar Reykjavíkur og hefur
verið fuiltrúi Sjálfstæðisflokks-
ins í ríkisnefndum sem sérstak-
lega shúa að atvirinurekstri
við sjávarsíðuna.
Það þarf því engan að furða
þó að „Hafsilfur" blómstri eins
og suðræn synd. Það er eins
og þetta einkafyrirtæki norður
við Ishaf kristalli svo táknrænt
spillingu auðvaldsins í ríkis-
rekstrinum, sem vonir og ósk-
ir alþýðunnar hafa skapað í
baráttu við auðsöfnun borgarr
anna, sem finnst það svo siðr
ferðilega sjálfsagt að hagnast
á vinnu alþýðumannsins".
ÞÁTTUR FORMANNS
SÍLDARÚTVEGS-
NEFNDAR
„Hvaða hlutvérk hefur svo
Jón (Jón Þórðarson formaður
síldarútvegsnefndar ríkisins) í
aðstöðu þessa fyrirtækis? Hann
virðist hafa köihið seinria inni
fyrirtækið, sennilega með nafn-
inu „Hafsilfur“. Því hefur ver-
ið fleygt að þeir þremenriing-
ar hafi þráazt við að taka við
honum. Mótuð tortryggni frá
fyrri árum. Jón er gamall
keppinautur Sveins Ben. í síld-
veiðiflotanum, en samherji í
verksmiðjustjórn. Þó hefur
hann verið býzna fljótur að
tala um fyrir þeim með sín
sterku peningarök- Jón hefur
nefnilega alltaf haft áhuga á
því að græða á síldarsöltun
héma og væri kominn með sitt
plan ef „Hafsilfur" hefði ekki
opnað fyrir honum. Þá hefði
nú verið óþægilegra að hafa
formann síldarútvegsnefndar á
móti sér, með alla tunhuút-
hlutun innanlands og afskipti
af söiu á erlendum mörkuðum".
SEGIÐ SVO AÐ MAÐURINN
HAFl EKKI GERT GAGNH
„Mér finnst ég þekkja hand-
tökin hans Vilhjálms míns ,í
þessum vanda. Jón hefur líka
verið lipur, og er sérstaklega
eitt sem harin hefur getið sér
orðstír af. Hann hefur útvegað
þessu bágstadda fyrirtæki urii
hundrað þúsund króna ríkis-
styrk, — og segið svo að mað-
urinn hafi ekki gert gagn! Jóri
á'tti þannig drýgstan þátt í að
láta afnema útflutningstoll á
sínum tíma vegna slæms ár-
ferðis yfirleitt. Og endur-
greiðsia frá árinu áður átti svo
að renna til sjómanna sem
hækkun á síldarverði. En því
var svo fyrir komið, að síldar-
saltendur fetigu helminginn. Og
þeir sem söltuðu flestar tunnur
og þurftu minnst á því að halda,
fengu auðvitað ekkert, en þeir
28 ÞÚSUND ’TUNNUR Á
5 ÁRUM — GRÓÐINN
SKIPTIR MILLJÓNUM
„Þetta blómstrandi fyrirtæki
hefur saltað um 28 þús tunnur
á þessum fimm árum, og skipt-
ir gróðínn milijónum króna.
Er hann miklum itrnn hærri
en á venjulegum síldarplönum,
vegna aðstöðunnar, og hefur
þó síldarsaltandi ekki þurft að
salta margar tunnur til þess
að fá dágóðan gróða, þó að
reksturskostnaður sé mun meiri
en Hafsilfur hefur haft af að
Önnur bryggjan sem Hrannblik Sveins Ben. saltaði á
sumar á Raufarhöfn
s. 1.
sem söltuðu ekkert, fengu
heldur ekki néitt. — Slíkt
er lögmál þeninganna. Það er
þannig enginn vafi á því hvaða
hag fyrirtækið hefur á þessum
slóðum"-
ÞÁTTUR FRAMKVÆMDA-
STJÓRA „HAFSILFURS"
. „Hver er svo hiutur forstjóra
áðuitiefnds fyrirtækis, Vil-
hjálms Jónssonar? Það liggur
beinast við að athuga rekstur-
inn og afkomuna og viðskiptin
við þorpsbúa, en framkvæmdin
er í höndum þessa hægláta
seyðfirzka útgerðarmanns. En
hvér skyldi einmitt hafa stofn-
að til þéirra sambanda sem
hafa skapað þessa úthugsuðu
aðstqðu ? Hvaðan skyldi sá
skilningur og ósvífni vera kom-
in sem felst í þessari sniðugu
hugmynd aðstöðunnar? Það er
ekki ósennilegt að hún sé ein-
mitt sprottin upp í heila þessa
kaldrifjaða Framsóknarmanns,
sem á bókaskápinn fullan af
bókum róttækra höfunda og
hefur því með lestri þeirra öðl-
azt skilning á stéttabaráttunni,
skilning, sem hlífðarlaust er
beitt til petsónulegs framdrátt-
ár, éins og frariisóknardiplómat-
inn í þjóðfélaginu er svo þskkt-
ur fyrir.
segja fram að þessu. En það
er til marks um ýtni útgerðar
mamisins að á þessum fimm
árum borgar fyrirtækið aðeins
250 þús. kr .í skatta, útsvör
og fleira".
AÐ FARA Á HAUSINN
ÉFTIR ÁRSTÍÐUM
„Veg'na lítilsvirðihgar á fram-
tali sínu síðari árin hefur fyrir
tækið orðið að standa í mála-
ferlum, sem enn er ekki út
séð um hvaða enda taka. Hin
tíðu nafnaskipti hjá fyrirtæk
inu eru eiriníg athyglisverð
þessu sambandi- Nafnbreyting
á fyrirtæki táknar að fyrir
tækið er leyst upp, þó að sömu
merin og fyrf standi á bak við
Gegnum slík uppgjör er hægt
að fremja eitt af þessum meist
araverkum lögfræðinnar, sem
er í því fólgið að tekjur hverfa
út í buskann, þegar talið er
fraöi til skatts, og fyrirtækið
virðist standa höllum fótum.
Þessi lævísi er soðin uppúr
gömlu bellibragði innfluttu af
Thor gamla Jensen: að fara
á hausinn eftir árstíðum, en
þéna tnilljónir um leið“.
AÐILD HERTERVIGS
OG VILHJÁLMS
„Því hefur verið haldið fram,
að þeir Hertervig og Vilhjálm-
ur hafi ekki orðið jafnsnortnir
af vesturför Sveins. Það er
sagt að hinum gömlu leik-
bræðrum frá Seyðisfirði hafi
verið það óljúft að ganga inn í
þetta glæfrafyrirtæki, og er
það nokkuð óglöggt hvaða hlut
þeir eiga í því. Og vafalaust á
þetta sínar eðlilegu orsakir.
En hafa ekki allir samúð með
V'ilhjálmi og Hertervig, og
sýna þar með virðingu sína og
skilning á Ihaldinu, þó vetk-
smiðjuaðstaðan framkalli ékki
ósk um ástandsbreytingu hjá
fyrirtækinu. Og skilningurinn
á tregðu leikbræðranna gegn
béuðu framtaksbröltinu hans
Sveins Ben. fer vaxandi. Vil-
hjálmur hefur án efa teflt
fram sínu sterka raunsæi, mót-
uðu í hinum stranga skóla
kreppuáranna, og sýnt frain á
aukinti reksturskostnað afmæl-
isbarnsins, þegar þeir væru
farnir að leigja sjálfum sér
og stofna fyrirtæki með jafn
barnalegum tilgangi og byggja
síldarplan handa þeim sj-áif-
um- (Frá því „béuðu framtaks-
brölti" sem hér er átt við
verður síðar sagt), Þessi
sterku rök hundsaði Sveinn
Ben. fyrir hinum hægláta,
glögga Framsóknarmanni".
„RtKISVERKFRÆÐINGUR
SJÁLFSTÆÐISFLOKKSINS"
„Þvi hefur verið haldið fram,
að Hertervig hafi eitthvað vet-
ið veikari á svellinum í fyrst-
unni. Mun vera að ræða. um
óhreinar tilhneigingar frá sigí-
firzkri bæjarstjórnatíð, en þessi
vöðslumikli „Ákavinur" hefur
ákaflega gaman af því að
teikna nývirki úr undatíegasta
hugmyndaflugi og atast í ný-
byggingum. En þessi ríkis-
verlrfræðingur Sjálfstæðisflokks
ins var forsmáður af hlutafé-
lagi sínu og snerist þá á sveif
með leikbróður sínum, því hann
eygði aðra hættu: uppþorn-
un Hafsilfurg á bryggjum verk-
smiðjanna, og þannig væri
kippt burtu upphaflegum til-
gangi forstjórastöðu hans“.
„ÞESSI SIGLFIRZKl BAKARI
BIRTIST HÉRNA EITT
VORKVÖLDIÐ. .. .“
Verksmiðjukarlinn fiytur
margt athyglisverðra og fróð-
legra upplýsinga, en við slepp-
um því að sinni og gefum hon-
um orðið þar sem hann ræðir
enn um þátt forstjóra SRR, þar
segir svo:
„Það leikur lítill vafi á því
Framhald á 6. síðu.
Hvað sagði forsœtisráðherr-
ann um herskylduna?
Eftir skálðsogu Leonids Soíovjoffs ★
Teikftingar eftir Helge KiiJm-Níelsen
- ; ->
KAÐ er sjálfsagt tilgang-
inn að gera bækurnar útgengi-
jri með þessum marglitu teikn-
gum, vekja athygli á þeim ura-
im aðrar bækur, sem liggja
5 hlið þeirra í gluggum bóka
rzlana, en varla verður því
jað, að sá tilgangur náist oft.
S jafnaði eru skiliríin, sem
reyta bækurnar, svo afkáraleg.
íekklaus og leiðinleg, að marg
maðurinn hefur áreiðanlega
;tt við að kaupa bók, sem þann
leit út við fyrstu svn. Stund-
i eru bækurnar sjálfar jafn-
ðinlegai eða kannski enn leið-
legri en kápurnar gefa í skyn,
þá er varla um að sakast. En
ki var þáð ætlun útgefandanna
forða mönnum frá því að
iupa bækur þéirra, eða l’.vað?
Hvernig ætti ég, gamall maður. að geta
öskrað svo hátt að óp min heyrðust um
allan bæinn? — Ja, það er einasta ráðið
fyrir þig til að komast hjá böð’inuxn,
sagði Hotísja Nasfeddin.
Hodsja Nasreddin lét hann æpa dálitið
meira — og það tókst að lokum: hann
hrópaði og æpti svo skerandi og langdreg-
ið að verðirnir fyrir neðan hættu spili
sinu tim stund og hlustuðu hrifnir.
Svó lfeið lángur tími áður en sá gartvli
næði andahum á ný. tiff, hvernig geturðu
heimtað slíkt og þvílíkt af mér! Varstu
ánægður? — Já, og nú skaltu fá launin
fyrir erfiði þitt.
Hodsja Nasreddin tók upp pyngjurnar tvær
sem emírinn hafði gefið hortum, hel’.tl pen-
ingunum á bakka og skipti þeim í tvö
jafna hluti — en sá gamli hélt áfram að
fofmæla honum af öiium kröftum.
Framsóknarmenn í V.-Skapta-
fellssýslu héldu einhverskonar
flokksfund, sunnudaginn 26.
okt. að Kirkjubæjarklaustri á
Síðu. Meðal þeirra er mættir
voru á fundinum voru forsæt-
isráðherra, Steingrímur Stein-
þórsson, og þingmaður kjör-
dæmisins Jón Gíslason.
Fundarmera er sátu þenn-
an Klausturfund 'segja, að í
ræðu er ráöherrsnn flutti f
fundinum. hafi hann vikið a(
hernaðarbandalagi vesturveld-
anaa, og herverndinni banda-
rísku á íslandi; og hafi ráð-
herrann í því sambandi sagt f
þá leið: Að ef þ»ð ástand ríkti
áfram í heiminum að nauðsyn-
legt vseri, að hér á iandi dveld-
ist her, þá væri það sín skoð-
un »g sannfæring að Isiead-
ingar yrðu að koma upp sínurh
eigin her. Þessvegna ættu ís-
lendingar að vera við því búnir
að taka sér vopn í hönd ef á
þá yrði ráðizt. Enda teidi hann
ekki annað sæmandi, en að
leggja á þann hátt fram sinn
skerf, sem einn aðili í varn-
ársamtökum vestrænna þjóða.
Ea kostnaðarbyrði, er i því
sambandi kynni að verða lögð
á herðar aimennings ræddi ráð-
herrann ekki. Eða á hvern hátt
Islandi yrði eigirilega kleift að
binda sér síikan. bagga.-En það
hefuref til vill ekki þótt heþpi-
legt að nefna slíkt, þar eð svo
stutt er til kosninga. Ekki
kváðust fimdarmenn hafa gert
neinar athugasémdir við þessa
yf irlýsingu f ersætisrf f.herra,
né borið fram fyrirspurnir.
Eru víst orðnir því vanastir áð
taka við því, sem að þeim ér
rétt ekis og góðu börnin, þegj-i
andi.
Fréfct frá Vík j