Þjóðviljinn - 16.12.1952, Qupperneq 4

4) — ÞJÓÐVF.JINN — Þriðjudagur 16. desember 1952
Þriðjudagur 16. desember 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5
þJÓÐVIUINN
Útgelandi: SameiningarllokJtur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Préttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamehn: Ásmundur Sígurjónsson, Magnús Torfi Ólafsson
Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldssön.
Ritstjórn. afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg.
19. — Simi 7500 (3 linur).
Áskriftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavik og nágrenni; kr. 16
annars staðar á landinu. —Lausasöluverð 1 kr. eintakið. *
Prentsmiðja Þjóðviijans h.f.
Hatursmenn reykviskrar alþýðu
Þaö er kurmugt a'ö nokkur ágreiningur hefur veríö
innan ríkisstjórnarinnar um það hvernig snúast bæri viö
víölækustu verkföllum í sögn. landsins. í þeim ágreiningi
hafa tveir *ráðherrar veriö ofsafyllstir og hatramastir í
gar.V verkíall.smanna, og var afstaða hinna þó slík a'ö
ekki var ástæöa til aö hallaöist á. Þessir sérstöku hat-
ursmenn bæjaraltiýðunnar eru Eysteinn Jónsson og
Ste.’ngrímur Steinþórsson.
Stdingrímur Steinþórsson komst þaanig aö or'öi í einka-
vi'ðtali í upþhafi verkfallanna aö hæfilegt væri áð þau
stajöu tvo mánuði. Öll afstaöa PramsóknaiTáöherranna
hefur síóan mótazt af jiessu sjónarmíði, hugsjón þeirra
hefur veriö’ sú ein að kr.ma í veg fyrir samninga, — þótt
þeir séu nú byrjaöir a'ö skelfast.
Þjóöfélagslega má skýra þessa öfsaþi*ungnu afstööu
me'ö því a'ö Framsóknarklíkan kemur harla lítiö nálægt
atvinnurekstri í bæjunum. Framsóknarbroddarnir hafa
ekki hætt fé sínu og völdum í útgerö, —en hins vegar
haf-a þeir hreiöraö um rig í afætustofnunum þjóöfélags-
ms. Vilhjálmur Þór, hinn sterki máður flokksins, er einn
hatramasti millilfö’aokrari landsins og kolkrabbaarmar
hans teygjast um öll slik fyrirtæki. Athafnir S.Í.S. liefur
hann æ meir spennt yfir á þaö sviö, þannig- að samvinnu-
samtök bænda em oröin flækt inn í óge'ðfeldasta brask
thorsaranna og Björns Ólafssonar, Og í skriffinnsku-
bákruim Reykjavíkur hreiðra Framsóknargæöingarnir
um sig á öörum hverjum stól og gína yfir bitlingakötlun-
um. Af þessum ástæóum hamast Framsóknarmenn gegn
því af öllum kröftum a'ð nokkuö sé gengiö á gróöa og
völd milliliöaokraranna og aö nokkuö sé hreyft við
skr ílfinnskubákni ríkisstjórnarinnar; þvert á móti skal
nú búinn til nýr Benjamínsbartki.
V:ö þstta bætist andlegur kurfsháttur og’ afturhalds-
sernl Framscknarforsprakkanna. Árum og áratugum
saman hafa beir icynt að innræta bændum hatri á al-
þýðu bæjanna. Þeiv hafa leynt og ljóst tálaö um „skríl-
inn á mölinni“ og sagt aö allir erfiöleikar sveitabænda.
stöhiöu af kröfum almennings í bæjunum. Þessi áróöur
henir hreiöraö um sig í hugum þeirra sjálíra, þannig
aö beir eru gagnteknir hatri og ótta viö verkalýöinn og
ekki sízt alþýöu Reykjavíkur. í verkfallinu núna er þaö
athyglisvert hvernig þeir hafa reynt aö spana bændur
til lögbrota og skipulagt aö mjólkinni væri rænt frá böm-
um. sjúklingum, barnslmfandi lconum og gamalmennum
en í staöinn seld á svörtum markáöi. Og síöan birtir
Tíminn forsíöufregn uffi miskuimarverk á Maríuerlum.
Þaö er þannig Framsóknarforustan við hliö einokunar-
klíknnnar cem strióiö hefur í vegi fyrir samningum og
hefur látiö í Ijós þá ósk sína aö verkföllin stæöu sem
lengst svo aö „skrillinn á mölinni“ fengi áö svelta ræki-
lega. Þessii- herrar eru nú farnir að skelfast sín eigin
verk, og þeim er þaö óhætt. Það mun ekki stoöa fýrir
þá að mála á sig rauöar klessur fyrir næstu kosningar
og bykjast sérstakir vinir hinna bágstöddu. Hvert einasta
a,tkvæði sem fengiö var í síðustu kosningum með ógeös-
legasta falsi og lygum hefur veriö notáö' til aö skerða
kjör bæjaalþýðunnar og gera áðbúnaö hinna fátækustu
enn sárari.
En viö skulum ekki bíöa fram aö næstu kosningum.
Timinn hefur lagt á það mikla áherzlu aö veröa bæjar-
blað undanfariö, og í því skyni gert þaö að sérgrein sinni
aö birta æsifregnir um kitlandí mál. Blaðinu hefur nokk-
uö oröið ágengt m.eð þessum tilraunum. En nú ætti öll-
um aö vera oröiö Ijóst aö á sama hátt' og hvert atkvæói
sean Ronnveig Þor.áeinsdóttir fékk. var notaö til ái’ása á
alþýéufólk, þannig er irver eyiir ssm. greiddui* er fyrir
máágagn. Eysteins og Viihjálms Þórs notaöur til að
standa gcgn réttrnaetmn kröfum yei-kaíolks. Túninn á
áö hv.erfa af hverju eþjasta alþýöíiheimili, á sama hátt
•og PrHínsókii fær engin atkvæöi í Reykjavík.viö næstu
læsnáigar nenia.j2íí'líiigaIijÐrSma yfö rílcisstjómárjötuna.
lólagreinar og jólatré
Hjálmar
„VINIR vérkalýðsins“ eru svo-
litið hræddari en vant er
þessa dagana. Með tilliti til
kosninga í vor eiga þeir erf-
itt með að segja hug sinn all-
an gagnvart verkfallinu. Þeir
segja þess vegna frá því í
stórum fyrirsögnum að lítil
félög friðleifa ætli ekki í sam-
uðárverkfall. Og svo bömin.
Bölvaðir verkfallsmenn ætla
að neita blessuðum böniunum
um jólatré á jólunum kjökra
þeir sem ætla að svelta böm
á jólunum. Þeir verða jafn-
fram dálítið skáldlegir í hug-
leiðingum um döpur jól, þeim
sem er í lófa lagið áð leysa
verkfallið hvenær sem er.
Það er von að þeir vilji fá
undanþágur á undanþágur of-
an fyrir jólatrjám.
AÐ minnsta kósti einn mað-
Ur er óánægöur ineð að hafa
Auðmannastéttin hefuí nú
kastað grímunni á eftir-
minnilegasta hátt. í fyrradag
lét hún leigupenna sína við
Mörgunblaðið æpa heift sína ög
vonbrigði yfir þjóðina með
þvérsíðufyrir3ögnum og mátt-
latiSum stófyrðum og auglýsti
jáfnframt duldustu liugrenning-
ingar sínar. Auðmannaklíkan
háfði gert sér vonir um áð
geta svelt íslenzkan verkalýð
til hlýðni, géta beint Imngur-
vopninu gegn þúsundum alþýðu-
heimila. Milljónararnir skoðuðu
í birgðabúr sín hlaðin livers-
kyns góðgæti og neru sanian
höndum af fögnuði yfir því að
senn mjuidi svo komið að
verkfalisfjölskyldurnar ættu
ekki mat til næsta máts.
Mennirnir sem skipulögðu að
mjólkinni var stoliö frá. börn-
um, sjúklingum og gamahnenn-
um fundu til hlýju um -hjarta-
rætumar út af því að það
mjiidu vera „dimm jól“ hjá
aíþýðu, eins og þeir komust að
oröi. Én þegar fögnuður idik-
unnar Stóð sem hæst, barst
boðskapurinn um alþjóðlega
samhjálp verkalýðsins, þvert
yfir landamæri og skoðana-
ágreining. Voldugustu alþjóða-
samtök vinnandi fólks hétu ís-
lenzkum verkalj'ð fjárhagsLeg-
um stuðningi. Eggjar hungur-
vopnsins sem auðmannaklíkan
hafði fægt af innilegastri gleði
höfðu allt í einu slævzt.
•
Reiði burgeisanna er skiljan-
Ieg, og heiftaröskur þeirra
munu færa mörgum alþýðu-
manninum nýjan skilning. Ann-
að fyrirbæri er þó mun fróð-
Jegra. AR-blaðÍð tekur þátt í
reiði auðmannaklíkunnar af
sama sársauka; þáð er engu
líkara en hjartfólgnustu vonir
Stefáns Péturssonar og yfir-
boðara, hans hafi brugðizt. Það
er nú öllum ^ugljóst að sú
fallna klíka sem kennd er vic
AB heldur enn tryggð við það
kjörorð fuiitriia. síiis í „sáttn-
nefnd ríkisst jórnarinna r‘ ‘ aft
kjarabarátta verkafóiks sé
gfæpur, en þessir umbqðsmam
auðstéttarinnar hafa enn öl;
völd við blaðið og ráða yfir
öljum eignum þess flokks sen:
hafnaði forustu þeirra af full-
kominni háðung.
•
En þes.sir fjandrm-nn aiþýðu
eiga eftir að reiðast meir. Jbrit-
að hefur verið eftír samhjáip
verkaiýðssambandanna á Norð-
urlöndum,;í Bretlándi og Bartáa
— Næsta númer við
16 ára
nokkru sinni fengið síma.
Svo er úiál méð vexti að það
munar ekki nema tölustaf að
hann hafi númer Eeflavíkur-
flugvallar. Á hverju kvöldi
hringir síminn: „Er ball í
kvöld, en Jim áð idnna, má
ég tala vfð Jöe?“ Þó keyrði
um þverbak eitt kvöid fyrir
skömnnt. Braggaútvarpið
þagnaði vegrta bilunnar. Sím-
inn hringdi oitthvað itm tittt-
ugu -sinnum: „livað er að, áf
hverju“. o. s. frv. Geri ménn
sér svo í 'hUgarlund hvað
margiT hafa liringt í héft
númer úr því um tuttugu
mest stelpur hringdu, —
skakkt. Reyni ménn svo að
gera sér í hugarlund hvilík
áhrif braggavæl hefur á æsku
lýðinn að svo margir skuli
haldnir írafári éf hún þagn-
ar augnablik. Og þessir eiga
sér arf, ísland. Hei ba-ba-ríba
ba—Iia-ríba.
ríkjumim og til „Alþjóðasam-
bánds frjálsra verkalýðsfé-
laga.“ Ekki verður öðru trííað
en þan bregöist fljótt við og
brjóti endanlega hungurvopn
það sem ríkisstjómin batt
mestar vönir við. Ef það breg-zt
getur ústæðan ekki -verið önn-
ur én sú að þeir menn íslenzk-
ir sem mest tengsl liafa haft
við þessi sambönd undanfarið
reyni að kdma í veg fyrir að-
líl^f
fV5f€ÍA'
stoð iK-irra, á sama hátt og
þeir reyna nú að slá á fram-
rétta bróðurhönd Alþjóöasam-
bands verkalýðsfélaganna.
Heift Morgunblaðsins kemur
fram með ýmsu móti. Hún birt
ist í )rfréttum“ um hungurs-
neyð í Ungverjalandi, uppreisn
í Póllandi, aö óglejundri hinni
mnilegu ást á uppvásum saka-
mönnmn tékkneskum. E-inkum
er ^ntkil ást tengd við fulitrúa
einn í tékkneska verzlunarráðu-
neytinu, Margólíus að nafni, en
hann vai' handtekinn fjTir
þremur árum, og reyndist upp
HJÁLMAR 16 ára skrifar: Þú
ert sýnilega kominn á þann
aldur póstur minn að þú ert
farinn áð hafa áhyggjur útaf
æskunni. Eg vil hugga þig
pínulítið með því, að við er-
um ekki öll eins ameríkaniser-
uð og þú heldur. I rauninni
segjum við mörg að Anjgrí-
kanar geti étið skít. Tilefni
þessa bréfs er ekki mikið.
Mig langáði bara til þess áð
minnast ofurlítio á kvik-
myndahúsin. Eg og mínir líkár
föruni kannske öft 4 bíó, en
okkur hundleiðist samt sem.
áður flestar Þ®r myndir sem
á. boðstólum eru. Að fara á.
bíó — er líkt ög áð fara 4
tömbólu, í hvert -skipti vonár
maður áð hreppa vinning 'en
fer öftast ut vonsvikih. —
St'jörnubíó hefur svólitla upp-
bót á léiðinlegheítih. Þar éru.
á UnÖán sýnfngum og í hléi
leikin nýjustu danslögin. Eg
liugsa að ökkur sé líkt inn-
ánbrjósts gagnvait þeim og
afa og öinmu var gagnvart
ræl og polka og engin ástæða
til þess að æðrast mikið þess-
vegna. Sinfóníurnar koma
seinna góði minn. —
Kjálftiar 16 ára.
vís að njósnum, skemmdar-
vérkum og tilraunum til að
spilla viðskiptatengslum Tékka.
við önnur lönd. Hafa viðskipLi
íslendinga aukizt með ári
hvérju síðan maður þessi var
handtekinn, og liggur í hirzlum
Bjarna Benediktssonar skýrsla
frá Magnúsi Z. Sigurðssyni um
nýja og stóraukna sölumögu-
leika á freðfiski í Tékkóslóv-
akíu. Eii bláð iitanríkisráð-
herrans heldur áfram að
skrifa um brotamanninn meðan
skýrslan gulnar og’ inöguleik-
amir eru hirtir af öðrínn.
•
Allt þetta moldviðri er ofur
(gagnsætt. Morgunblaðið vill
ekki ræða um kjör íslenzkrar
alþýou og milljónarán milliliða-
okraranna. Það vill í stáðinn
beina atiivglinni áð 'fjarlægum
sakamálum sem 'almc-nningui'
þekkir ekki af -reigin raun, þann
ig að liann getur ekki borið
bláðafrásagnir saman við per-
sónulega rc-ynslu sína. Hitt
vita aliir áö svo mjög sem
■Morgimblaðið lýgur um inn-
lend mál slitur þáð síðustu
hömlumar þegar komið er til
annarra landa. Og fullvíst er áð
meðar. Morgtmbiaðsmenn þenja
reyfaragáfuna til hins ýtrasta
heldur íslenzkt alþýðufólk á-
fram baráttu sinni fyrir lífinu
af dagvaxandi þunga.
Á vaktinni
Til þess að hægt verði að lifa i þessu landi
Desemberkvöld. Frost. Storm-
strekkingur. Eftir sumarblíðuna
.midanfarið finnst mönr.um
vetrarfrostið illyrmislega nap-
ui’t. Þeir fáu sem eru á ferli
setja því -flestir hausinn undir
sig og flýta sér. 1 kvöld skoða
menn ekki stjömur og nörður-
Ijós þótt gnægð sé hvors
tveggja. Öskin um yl undir
þaki drottnar.
Niðri á Hverfisgötu 21 eru
opnar dyr. Menn fara þar inn,
memi köma þaðán út. Þeir
setja ekki undir sig hausinn
þótt næði kalt; það er eins og
þeir megi ek-ki vera að ,því að
hugsa um kuldann.
Við skulum skyggnast inn.
Þarna inni eru ýfirieitt ungir
menn, kvikir, þróttmilkllr, sUm-
ir koftiungir. Þartia eru lika
eldri menn lífsrej-ndir, athugul-
ir, fumlausir. Það er spjallað
og brosað, talað og hlegið,
þetta eru góðlegir rnenn, þött
yfir þeim sé venjufremur al-
vara og einbéittni.
„ÞAÐ ÞARF AÐ LEYSA
AF ÞAR ....“
Þáð er langborð inni og
nokkrir sitja víð það, en flestir
standa, því stólar etu fáir en
menn mai’gir. Þetta er auðsjá-
anlega ekki hvíldarheimili fyr-
ir lífsþreytta slæpingja.
„Það þarf að leysa af þar
.... það þarf að leysa áf
hér .... “
„Ég skal fara“. „Og ég skal
líka fara“. Og út ganga nokkr-;
ir menn.
Aðrir koma inn og þeir sem
fvrir éru þyrpast að þeim:
„Hvað hefur gerzt hjá y!kkur?“
Og -þeir nýkomnu byrja að
segja frá meðan þeir hneppa
frá sér kuldaúlpunum og nugga
samati höndunum, því það er
■kált áð standa vérkfallsvakt í
desember.
EN HVERS VEGNA ERU
MENNIRNIR 1 VERKFALLI ?
Þjóðin veit að það er verk-
fall. Og verk'fa 1 lsvefðiiiiir eru
hér. Það eru memiirnir sem
fóru út, mennirnir sém komu
imi. Melinirnir sem sjá um að
ákvörðuiium félags þeiira sé
franifylgt.
En hversvegna eríi mennirn-
í verkfalli ? Hversvegna éru
iþeir að nórpa á verkfallsvakt
á fröstköldmn desémbernóttum
í stað þess að véra heima hjá
börnunum sínum, sofa hjá kön-
unni sinni? Hversvegha í ó-
ekki heldur einhvérsstáðar á af-
viknum stað hjá elákunni sinni
og hjala við hana um livemig
skuli líta út. í stofunni þeirra,
sveínherberginu, eldh úsinu,
hvernig þvottavélin eigi að
vera, ísskápurinn, sparikápa
frúárefnisins, hvað fyrsta barn-
ið eigi að heita — éf þáð verð-
ur strákur!
Já, hversvegna -í ósköpunum
standa iþessir menn hér, óð-
fúsfr áð fara út í frostið,
leggja fram sinn skel-f, standa
sína vakt í biturri desember-
nóttumii ? Hversvegna þarf
endilega að vem verkfall?
Hversvegna eru mennirnir að
þe'ssu ?
„HVAÐA FÍFL BRT ÞÚ
GÓÐI?“
Hefðum við hugsað þannig
upphátt í hópi mamoánna á
Hverf. 21 myndi ek-ki hafa stað
ið á svörum. Einhverjir hefðu
-kannske íátið nægja að klippa
út úr sér: „Hverskonar fífl ert
-þú góði?“ — þar sem bjálfar
er tíannig spjTðu væru ekki
svaravefðir.
Svariö er svo ofur einfalt.
Það vita það allir. Það er af
því að \Tnnandi aíþýða á ís-
landi getur ekki lengur lifáð af
því ka-upi sem hún fær g*reitt
fyrir vimiu sína. Yfirstéttin
sem stjómar þessu þjóðfélagi
auðmennimir sem ráða J’fir
Stjórnarflok kunum,—og stjóma
þarafleiðandi Alþingi og gérð-
um þéss, hafa komið málunum
þannig að ,þeirra hlutur hefur
farið vaxandi, en hlutur \nnn-
andi fólks alltaf minnkandi, unz
svo er komið að ekki verður
lengur víð iináð. Gróðastéttin
hefur sett lög um gengisfell-
ingu, tollalög, skattalög; Iög
á lög ofan, sem mergsjúga
vinhandi fólk. Þáð eru ræn
ingjalög. Sett af ræningjum til
að vérnda ræningja. Verkamað-
urinn gétur ekki létigur fætt og
klætt börnin sín, jafnvel ekki
látið þau 'búa í liúsi heldur
verður að troða þeim í bragga
eða skúr. Og launin, duga ekki
lengur til að kaupa kol eða
olíu svo hægt sé að ylja upp,
Þess vegna stendur hann verk-
fallsvakt í nótt til að knýja
fram bætt kjör, hækkað kaup
svo hami géti keyþt föt
börnín sín Qg kol -til að ylja
upp heima.
OG UNGI MAÐURINN
Og angi maóurinn liefur held-
sköpunutn eru ungu mennimir ur ekki nægilegt kaup til þess
að hann geti keypt húsgögn í
stofuna fyrir elskuna sina. Fyr-
ir hvað retti hann að kaupa
handa henni þvottavél, ísskáp
eða fallega kápu? Og þáð er
þýðingarlaust fyrir hann að
ræða við hana í hljóði um hvað
fyrsta barnið eigi að heita
(hvort heldur sem það yrði nú
strákur eða stelpa) — þau
mega helzt ékki láta slíkt
henda sig, því þáð 'er hvérgi
hægt að fá húsnæði. Hann hef-
ur elcki efni á að bj’ggja hús
(og fengi sennilega ekki að
bj’ggja hús þótt hann hefði
efni á því!!) Svo er komið ís-
lenzku þjóðfélagi, að það er
hvergi húsnæði fyrir ný heimili
og uiigum mönnum ög ungum
konum er þáð áhyggjuc-fni ef
þau skj’ldi hendá það slys að
eignast barn.
Þess veg-na --stendur imgi
maðurinn vérkfallsva'kt í nóttj
Þess vegnarer þáð ekki mjúkt
hár clskumiar 'hans sem hjúfr-
ast að vanga.hans heMur frost-'
ið sem bítur hann í andlitiðj
Iiann stendm’ verkfallsvakt. til
að knýja auðstéttina til að
skila nókkru aftur af ráinsfeng
sínum. Hann er í verkfalli til
að fá kjör sín bætt, kaup sitt
-hækltað svo hann geti keypt
nauðsynlegustu liluti í biiið fyr-
ir sig og élskiuia sína, hami
er í verkfalli svo ungt 'fólk
geti lifað í þessu Iandi.
OG EINNIG ÞEIR LÍKA
Þetta vcrkfall er ekki aðeins
barátta mannanna sem hör cru
komnir í kvöld og tugþúsunda
stéttarbræðra þeirra um land,
allt. Jáfnvel íðnrékendur, sem
fjTir nokkrum árum. héldu að
ÖIl verkalýðssamtÖk væru kom-
in frá djöflinum finna nú að
barátta -Iðjufólksins .gegn toll-
unum hans Eysteins er líka
iþeirra barátta, því meðan kóla-
bjarnárstéttin flytur óliiudrað
inn er verið að drepa íðnfýrir-
tækin þeirra með ej'steinstöll-
um á iðnaðarhráefni, bátagjald-
eyri Qg öðrum „sérfræðing-
anna“ vélabrögðum.
Og einnig srnákaúpmaðurimi
skynjar að hér er verið að
l>erjast fyrir því áð hann fari
ekki á hausinn, — því -þegar
alþýðan hefur verið píud -svo
og iúin að liún getur ekki leng-
ur kej-pt — já til livers -er þá
að eiga búðarholu ?! Það eru
ekki nema grænjaxlar í stétt-
inni eða moðhausar sem ekki
skilja jafn einfalt mál.
ÞAÐ ERU DAGSBRÚNAR-
MENNIRNIR.
Við skulum virða fyrir okkur
mennina sem standa þarna á
gólfinú, mennina sem eru ný-
komnir af verkfallsvakt, menn-
ina sem ætla að fara á næstu
vakt. Þetta eru menn méð
vinnuhendur, verkamenn, Dags-
brúnarmennirnir. En þariia er
líka járnsmiður, málari' og áðr-
ir iðnaðarmenn. Unga stúdertta
úr alþýðustétt vantar hc-ldur
ekki í hópinn — þó þeir séu
ekki í verkfalli. En þetta er
íþeirra verkfall samt, þeirra
barátta — það er barátta. allr-
ar þjóðörinnar nema kóla-
bjarnarstéttarinnar og onnarra
slíkra.
En samt, — það eru fyrst
-og ifremst Dágsbrúnarmennirn-
•ir, -eins og- æviniega sem liar-
áttuna hej’ja, baráttu sem
studd er af allri alþýðu þeSsa
lands.
HANDFASTIR MENN.
,,-Það 'þurfa einiiverjir að
leysa af mennina á váktinni
:hjá Sláturfélaginu!“ kvað við
liréssilog rödd. ,,Og svo þurfa
einhverjir að fara -á vakt á
•vcginn hjá EIliðavatiii“. Nei,
hér var ekki staður til að
stunda heilabrot. Hér voru
verkefni að levsa. Það þarf að
leysa þau strax.
Og ég sem er háigað kominn
til að fræðast reyni komast
í hópinn sem sendur er út á
þjóðyeginn. Bláðamaðui'? Þeir
horfa óráðnir á mig (skj’ldu
þeir halda áð allir bláðamenn
séu einskonar mjólkurdrekk-
andi tímatótar!).
„En ef þu lentir tiú í ein-
hverju ?“ segir -einn, „ertu góð-
ur að slást?“ Þetta er herða-
breiður meðalmaður, og ha.mi
glottir meinlega um leið og
hann hneppir úlpunni upp í
háls.
,Ég- hef -aldrei barið neitan“.
■styn ég upp.
„En ef þú ‘j’rðir 'nú barinn?“
„Þá myndi ég hlaupa. Ég
.... ég ’held ég sé huglausasti
maður í heimi“.
Þeir hlæja og taka mig méð.
Þetta eru þreklégir menn, á-
réiðanlega handfastir. Þetta
éni menninnir er handleika
verkfærin sém framléiða auð-
inn meðan kólábjarnarstéttin
stælir kraftana á „bankó“seði-
um, víxlum, kaupsamniiignm,
faktúrúm og hlutabréfum.
MEÐ ATVINNUREKANDA
Á ÁTSRKFALLSVAKT.
Við göngum í bílinn og ökum
Pramháld á G. síðu.
Reiðiöskur Moggans
- Kv-b.3 er œn vera? spwði Mnðeja.
Xasrt’ddíu KalilevítSslegu. - Dmttrnbinv;ur-
inn hiiun Hotlaja N'asredtlm er .'koaainit
aXtur og er stráx búinn a& iúberja duíf-
. légasta. njósnam okkar, seni þóuíst- véra ;
Hodsja Niiaroddín og ftélt: siSaprédikanir
tiV .íið !o»a lök hans á hugum Búkftara-
fjúa. Þarna mú sjá imimftrk’ftv:
— .-E, s«@3i njó.snfwinn o& ivíti fcöí'ðiwu,
setu var skroytt mcð hftt.um kúlum -og
liióút-isa bleteum. — Aldrci í'ramar skal ég
í.kipút mér noitt aí þesstun böiVHða liá-
tittga, . því sfí. ög er virs-: - uin í . tiæsto
iíkipti gcúgut' -hann ju’- wrér- aauðám. -Bí?
ril ckkí vera njósnari .Ti nJ,úr, á. fttörgftin
Sér égrúoigt i burt ot,- últcra .’sér’hdlðftT-
'nga \ihnu. ’ ■ "
Vinir mínir hafa látið ■■liefitdur st«iída
fram úr ormum, liug-saði Hodsja Xastcddin,
cr h;mn vifti fyrir -sór/andliUð' á njósiiar-
AB'rnn við bjamnann fi'á •iuktihni. -óg þáð 'i'á
vift aó hann k-nndl i brjösti -iftn Eátvn
Hv'fði- vfcf-ifi . tvihiundruð ’skVéfunl ’crigfra .'til
iiallui'ihfi.ar. hefði hióth varla koíhizt. ,þáh:f-
afí Uisniii. Bjáuai hú til,-hvoi’t 'haftn'itetú?
Sér- irítta að' kénningu \*e?5áv . ‘
Við aftúl'&lding'u sá Hodsjn Jsásít'dtíin ■ ttt
ubí turngíugga sinn, livar )jólu@i-á(ni 'hjasn
íírínn. gðkk 'út. um háilárliUðið -ftieð pinín’:
: ■ iláilli vái> JiáTtúr 5. Iiií.ð'uiú ÝóV
ttfii
Á suiinudaginn var bar fyrir
augu manna aðalmálgagn kaup-
kúgara og yöruokrara í þeim
ham aö augijóst var að skepn-
unni var ekki sjálfrátt^ Þessu
fylgdi hávær örðastraumur
með froðufalli: „Alþjóðasam-
’baud 'kominúnista ber fé í verk-
fállið „Hengir menn fyr-
ir að kaupa íslenzkan fisk .. “
.......Lengi lifi verkfall hilis
íslenzka verkalýðs.......Blóð-
peningar o. s. frv. að viðbættu
einhverju um Russa sem jafn-
gildir alge'ngu blótsjTði í her-
búðmn Möggans. ’ÞaHnig voru
þeir orðaléppar, sem fuku frá
vitum skepnunnar í hámsleysi
réðiskastsins.
Hafa ólukkans konmutrnir
svift Móggann ástvini? spurð-
tim 'vér. Hvílíku'r sársaulti!
iHéfir haiin verið sviftur sínu
skærasta vonáljósi nú rétt "fjt-
ir jólin? — Við skulum athuga
málið. — Jú, það 'ér einmitt
það. Nánar -sagt þetta:
Síðast liðinn föstudag harst
verkfaltestjóm Vérkalýðsfélag-
anna hér skej’ti þer sem ís-
lenzkum verkalýð var ós*kaö
sigurs í yfirstandandi kjara-
deilu og honum boðin fjárhags-
leg aðstoð við að fulloægja
brýnustu nauðþurftum verk-
fallsmanna og aðstandenda
þeirra á rfteðan ekki hafa tek-
izt samningar. — Seadandi
þessa skeytis er alþjóðleg sam-
tök venkafólks í öllum álfum
lieims, vestau tjalds sem austan
— fólks með ólíkustu stjórn-
málaskoðanir — telur nærri
100 milljónir félaga og var
stofnað í París 194? með þátt-
töku Alþýðusambands íslands.
Hversu má æðiskast Mogg-
ans standa í sambandi við
þetta, blaðsins, sem þóttist
bera svo mjög fyrir brjósti
fátæka verkamenn, sfem líða
mýndu- 'skort vegna vei'kfalls-
ins ? Hycrsvegíia an’ist hann nú.
o’inmitt þegar liirtum fátæku,
býðst hjálparhönd gegn skort-.
inum í þessu verkfalli!
' Reiðikast þesþa áíH'inhnrck
” nhri tyríisiin á . haki, brjósi-i hM okr.irámúfefgns skýr-;
s'.ðttí*. Á . tfárra • rró'jnáblife frtí’sti Aaró! ij’ vinmitt þot 1 a.^ ýamúýjjirtónn.
: ' - -■*- = Möggansrí gaið -liinna fatæiai;
hana 45. . .séfcjá.st; hiðtiv; til að .htáSa 'röli'öy
- limi. fJói'-S itvafT -ftáhn ' - ■ ? ''
þeim; heldur því eiim, að rejTtn
að slæva siðferðisþrek iþétrra,
snúa óánægju þeirra gegn foT-
j’stu verkfallsins; ógna þeim
með gömlu huhgursvipunni til
að láta undan síga jxtgar sízt
skyldi, sætta sig við htuvgúr-
kjör, svíkja sjálfa Sig.
Reiðikast Morgunblaðsins á
rót sína í ■brostii.ini von um áð
hungur Vérkamauna get.i oVð-
íð það vatn á myllu húsbænda
þess sem til va'r œtlázt, vegna
átþjóðlegrar samhyggju vevka-
týðsins. Það er alþjóðahyggjn.
vevkalýðsstéttarinnar holdgáð í
Alþ jóðasánibandi verkalýðáfé -
laganna, sem hér hefur gripið i
taumana fj’rir þeim, sem höfðu
gert skort og bágindi hinna.
fátækustu áð 'sínu vonarljósi
nú í skantrn.deginu og kuldan-
um.
Hétjumim við 'A.B-blaðið seftt
af ótta við reíði stó'ra íhaldsína
hafa ’sett upp slrcifu og reýnt
að „þvo“ sig "af því að líafa
fjTir hönd verkfallsmaiúra
þekkst hið drengilega boð Al-
þjóðasaiUbands véVlralýðsfélág-
anna um fjárhagslegan stuðn-
ing til handa íslenzkri alþýðu
til að auðvelda henni sigur í
víðtækustu og réttmætustu bar-
áttu sem. hún hefur liáð, skal
sagt það til huggunar, að lítil
hætta er á því að þeir verði
af alþýðu fremur c-n Mogganum
grunaðir um að greiða fyrir
raunhæfum sigri verkamanna
nú fremur en endranær hvort
■tem sú hjálp kæmi langt eða
skammt a.ð. — En þedm góðum
verkalýðssinnum, í fulltrúa- og
samninganefnd vcrkalýðsfélag-
anna, hvort sem þeir telja sigr
til hægri eða vinstri í pólitík-
inni, skal sagt þetta: Auðvitað-
gpj-ðuð þið rótt í því að þekkj-
ast hið ágæta tilboð Alþjóða-
Sa mbft nd s verk aiýðsf ólags ona.
því með því liaflð ]>iö ekki að-
qins tryggt sigur verkalýðsins
oetur en ella í þesaari deilu, —
heldtír- einnig gert þann mögu-
ieika hugsaniegan, að biö
margumtakaða :«ambaaú
áfrjáter'a" Verkáiýðsfc'aga g&ri
Ibks eitthvað 'sem þeiit gæi.i Ui
að 4mð shfeði Arékái mfeð '.fefe
véj•icainaftmt. bjó -.ékki- -;yýfi'ri -móti .'bkktírj áð; þessn pinni.
-m’iftTii páimri mnis-yggja yf-jTir
-Atþýðafltíkkstóaður.