Þjóðviljinn - 16.01.1953, Blaðsíða 4

4)' — ÞJÖÐVILJINN — Föstudagur 16. janúar 1953
jUÓOVIUINN
Utgefandl: Sameiningarflokkur aiþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Bitstjórar: Magnús KjartanBson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason. ^
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfl Ólafsson,
Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg.
19. — Simi 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 16
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Máialok Ölafs Thors eru enn eitt dæmi um algert gjaldþrot
þeirrar stefnu sem ríkisstjórn íslands hefur fylgt undanfarin fimm
ár og þau sýna glöggt í hverjum metum þeir menn eru sem
ötullegast hafa gengið erinda erlendra árásarseggja á íslandi.
Svo sem kunnugt er hefur ekki skort fögur orð undanfarin ár
þegar einum f jötrinum af öðrum hefur verið smeygt á íslenzku
þjóðina. Marsjallsamningurinn er ein samfelld ritgerð um sam-
vinr.u vestrænna lýðræðisþjóða, samhjálp þeirra til að nýta mögu-
leika, sina sem bezt, fyrirgreiðslu þeirra á eðlilegum viðskiptum
sín á milli, afnám þeirra á óeðlilegri samkeppni, verkaskiptingu
þeirra, þannig að hver þjóð nytji þau gæði sem hún hefur yfir
að ráða. Og ekki vorn ófegurri ummælin í Atlanzhafsbandalags-
samningnum; þar átti að tryggja með herliði þessi ákjósanlegu
vinnubrögð, og sérstaklega átti að vernda fullveldi og rett smá-
þjóðanna og yfirráð beirra yfir auðlindum sínum.
Væru orð þessara ramninga lesin eins og þau hljóðuðu og hinu
sleppt sem hver alsjáandi maður las milli línanna, má segja
að staíkkun íslenzkrar landhelgi væri bein framkvæmd á skuld-
bindingum þeim sem íslendingar tókust á hendur iþegar þeir
gerðust aðilar að samningunum. Það skorti helzt á að ríkisstjórn
íslands gekk af einhverjum ástæðum allt of skammt; í stað þess
að Iýsa yfir óskoruðum eignarrétti yfir landgrunninu öllu og
fiskimiðunum umhveifis landið, lót hún sér nægja friðunarlínu,
sem sumstaðar var sveigð á furðulegasta hátt til samræmis
brezkum hagsmunum.
En þegar til átti að taka reyndist bókstafur samninganna
miklu hjómið einbert; hitt var hinn raunverulegi texti sem les-
inn varð milli línanna. Þegar Islendingar hirtu brot af rétti
sínum hóf hin ágæta samvinnu- og vinaþjóð, Bretar, kalda styrj-
öld við íslendinga, iieituðu að ikaupa af þeim þann fisk sem
brezku þjóðinn: var færður með miklum fómum á styrjaldarár-
unum og hafði í hvers kyns hótunum. Og öll hin miklu viðurlög
samninganna um aðgerðir gegn ofbeldisþjóð höfðu engin áhrif
þeg&r brezkt auðvald átti í hlut.
Það var fyllilega rökrétt að Ölafur Thors kærði þessa fram-
•komu á fundum mars.iallstofnunarinnar og Atlanzhafsbandalags-
ins; og ef til vill hefur hann gert sér einhverjar vonir um að
þær bæru árangur ,að minnsta kosti var enginn smávegis bumbu-
slát.tur í stjómarblöðunum þegar hann lagði af stað. En árang-
úrinn var enginn. Af ræðu þeirri sem ráðherrann flutti i út-
varp er ljóst að ráðamenn stórþjóðanna hafa sagt honum með
kurteisu orðalagi að éta það sem úti frýs.
Ef ríkisstjóm Islands og Ölafi Thors væri alvara, hlyti næsta
ályktun þeirra að verða sú að tilkynna úrsögn Islendinga úr
hinu svonefnda samvinnukerfi og Atlanzhafsbandalaginu, þar
sem öll fyrirheit íþeirra stofnana við Island hefðu reynzt svik og
verra en það; í sta* samvinnu hefði komið fjandskapur. Slík
aðgerð myndi sýna umheiminum að Islendingum væri alvara,
og stórþjóðirnar my.udu kippast við þótt rödd Islands sé ekki
hávær í stórum heimi. Það eru meira að segja likur á að þá
vaknaði allt í einu áhugi á réttindamáium okkar hjá fjölmennum
þjóðum.
E:i stjórnarherrarnir eru ekki vanir að ganga djarfmannlega
til verka; þeir hafa í staðinn fengið þjálfun í þvx undanfarin ár að
skríða og svíkja. Það var mjög greinilegur undasxsláttartónn í
ræðu Ólafs Thórs eins og vænta mátti. Hann lagði á það mikla
áherzlu að hann gerói sér nú „gleggri grein fyrir þeim örðug-
leikum, sem brezka þjóðin á við að etja um lausn málsins". Það
s'korti sem sé ekki skilning þrælsins á þeim örðugleikum þræla-
pískaranns að reiða svipuna á loft. Og hann lýsti éinnig yfir í
algcru heimildarleysi að" Islendingar myndu láta af öllum rétti
sínum „að undangengnum dómi, sem þeir að sjálfsgðu munu
’úta hvort sem hann gengur þeim meira eða minna í hag“.
Virðist þetta benda til þess að Ólafur Thórs hafi nú þegar gert
leynisamning við brezk stjórnarvöld um að láta •Haag-dómstólinn
fjalla um óvéfengjanlegt innanlandsmál Islendinga, en Bretar
hafa sem kunnugt er mjög rik ítök í þeim dómi. Og víst er um
það að ekki mun af veita að Islendingar fylgist af hinni mestu
gát með aðgerðum stjómarinnar í þesu máli, hingað til hef-
ur hún alltaf svikið étt íslands, þegar hún hefur fengið um það
fyrirntæli frá erlendum yfifboðurum sínum, og það mun ekki
standa á henni enn; — a. m. k. ekki að afstöðnum kosningum
sem hún telur sér vilhallar.
Föstudagur 16. janúar 1953 — ÞJÖÐVILJINN — (5
„Hraðíerð" — Ég bið að heilsa — Nýiisí
STUNDVÍS SKRIFAR: „Kæri
Bæjarpóstur! — Við sem eig-
um heima í Vogunum erum
þeirrar sælu aðnjótandi að
ferðast með ,,hraðferðinni“,
eins og sú sleðaferð er kölluð
sem gegnir strætisvagnaferð-
um inn í Voga. Ég segi sléða-
ferð, vegna þess hvað það er
erfitt að mæta til vinnu á
morgnana á réttum tima, meö
þessari ferð. Og ein ástæðan
er sú að vagninn nemur sta.ð-
ar á of mörgum stoðum til
að geta nefnzt þvi 'iafni að
vera hraðferð. Mér virðist að
hraðferðin inn i Voga eigi alls
ékki að stoppa til dæmis við
Sunnutorg ,af þeirri einíölciu
ástæðu að þar ftoppa sex vagn
ar aðrir. Og svo virðist mér
alveg óþarfi að hlevtn. svo og
svo mörgum farþegum inn í
bílinn við Rauðaráré.ig. A.nn-
að mál að hlevpa fólki þar út.
Svo að endingu þetta: Ei tkþi
hægt að haga því svo til að
hraðferðin inn í Voga haldi
áætlun ? — Stundvís.
B. SKRIFAR: „I kvöld verður
frumsýning í Þjóðleikhúsinu á
nýja leikdansinum Ég bið a’ð
leikhússins sem betur tekst
með framkvæmd aila. — B“.
ANNAR atburður af menning-
artagi gerist í kvöld er frönsk
myndlistarsýning verður opn-
uð í Listvinasalnum. Nefnist
sýningin Frönsk nýlist, eins
og greinir frá á öðrum stað í
blaðinu. Mun hún lýsa að
nokkru þeim stefnum sem nú
ber liæst í franskri myndlist,
sýna vinnubrögð málaranna,
efnisval þeirra osfrv. Sjálf-
sagt verða um hana skiptar
skoðanir, ef menn nenna þá
að hafa nokkra. I öllu falli
ættu menn að virða þetta
framtak Listvinasalarins. og
sitja sig ekki úr færi að sjá
sýninguna. Það hefði ein-
hverntíma þótt fyrirsögn á
Islandi að fá hingað nýjustu
málverkin frá „höfuðborg
heimslistarinnar“.
ÆÐSTIPRESTUR GYÐINGA
'f ÉKKÓSLÖV AKÍU
heilsa, eftir danska dansmeist-
arann BidSted og Karl O. Run-
ólfsson. Ei-u það nær eingöngu
íslenzkir dansendur sem sýna
•hann, og er hér sýnilega að
vaxa upp ný listgrein á Is-
landi. Er það vel. 1 öllum
menningarlöndum heims er
leikdans meöal vinsælustu og
dýrustu lista. En við hér norð-
ur frá höfum hingað til varla
séA hánn nema í kvikmyndum.
Nú er sem sagt skriður að
komast á þetta mál, og mun
það einkum vera að þákka
frumkvæði Þjóðleikhússins.
Ber að þakka það sem vel er
gert í þessu efni sem öðrum, *
esida ætlast þjóðin áreiðanlegá LlSt Og sáÍkÖHimil
til þesg að Þjóðleikhúsið hafi Framhald ^ 8. si3u.
einmitt slik frumkvæði. Svo . , ... , , , .,
um), sem koma her helzt við
dýrt er húsið orðið, og svo
sögu, rekja skýringar sálkönn-
vonir við starfsemi þess. Hvað
viðvíkur þessum leikdansi,
sem saminn er um eitt alfeg-
veglegt er það, að við hhotum ” « » .. .. , . ..
° , . . r., , . uða a goesognum, hetjusognum
að binda miklar mennxngar- °
° og þjoðsogum, koma með dæmi
þess, hvernig listaverkin vaxa
úr ytri og innri reynslu lista-
, v. , . , , . . manhsins samkvæmt kenningu
ursta kvæði a íslenzkn tungu, .... .. T , .. ,
* * *. . , . , salkonnuða. Loks vikur hann
þa verður ao lelast i honum » .,__..
1 . .* » nokkuð að ahrxfum salkonnun-
mikil ixst, ef við eigum að . ,
» , , , T..A annnar a list og tilraunum
verða anægðir með hann. Við , ___,., A x° . ,
sættum okkur ekki við neina Ustamanna txl að færa ser þess-
hversdagslega meðferð á þessu " kennxngar i nyt vxð listskop-
kvæði. Því meiri ástæða verð- öllum er heimill aðgangur að
til að þa'kka fiumkvæði erindi þessu.
ur
Um
og annaS
Um hvað’ ættu þeir að skrifa? Islandsklukkan
framhaldssaga
B
ÆKXJR hafa um langa
hríð haft stórkostleg áhrif
heimssöguna og framvindu henn-
ar. Á 19. öld voru gefiiar út
margar bækur sem höfðu sann-
kölluð byltingaráhrif á allan
heiminn, þannig að hann varð
aldrei samur eftir útkomu þeirra.
Við nefnum til dæmis Kommún-
istaávarpið og Uppruna tegund-
anna. Um leið og vér nefnum
Kommúnistaávarpið niinnumst
vér þess hve margir forvigismenn
sósíalismans hafa verið í einu
stórvirkir .og , snjallir X'lthöfundar.
Það vekur vitaskuld enga furðu
þó þeir Marx og Engels létu mik-
ið að sér kveða á ritvellinum.
Það varð nú einu sinni þeirra
hlutverk að lfiggja hinn fræðilega
grundvöll sósialisma og kommún-
isma. Við vitum það líka að
Lenín var einn stórvirkasti rit-
höfundur sem uppi hefur verið,
og skyldu þó ýmsir halda að
hann hefði haft í öði'u að snúast.
Ekki er það víst eins kunnugt að
Stalín er mikilvirkur rithöfundur,
semjandi stórra verka og margra.
Munu verk hans hafa verið gefin
út í 16 bindum í Sovétríkjunum.
Hér heima er formaður Sósial-
istaflokksins einn afkastamesti
rithöfundur þjóðarinnar, og
myndu ritverk hans áreiðanlega
fylla milli 20 og 30 bindi.
J AFNAUGLJÓS verður
fæð rithöfunda i hópi borgara-
legra forustumanna. Ekki er til
þess vitað að jafnmikilhæfur
maður og Rósvelt forseti hafi
skrifað neitt verk sem um munar
og að kveður. Um fatakaup-
manninn frá Kansas, sem nú er
að standa upp úr forsetastó’i
Bandaríkjanna, þarf ekki að tala.
Svona mætti fara víða um lönd.
Þess skal þó getið að Churchill
er bæði mikilvirkur og snjall rit-
höfundur. En það er gaman að
virða fyrir sér ástandið hér
heima. Og verður fljótt ljóst að
nú á dögum forðast isienzkir rit-
höfundar sjómmálaafskiþti í
borgaráflokkunum. Bnginn al-
þingismaður borgaraflokkaima
hefur umtalsverða rithöfundar-
hæfileika, og standa þó fáir aft-
ar formönnunum sjálfum. Ólafur
Thors, Hermann og Hanníbal
ættu ekki áð snerta penna nema
í neyð, og gera það raunar held-
ur ekki. Hvergi er hægt að lesa
eftir þessa menn skýrt og grein-
argott yfirlit yfir stjórnmála
skoðanir þeirra, né önnur við-
horf. Endá er það alkunna bæði
hér og annarsstáðar að borgara-
iégir stjórnmálamenn standa ekki
á mjög háu gáfnastigi. Borgara-
leg pólitík miðast sem sé ekki
við að stjórna málum þjóðar af
dugnaði og samvizkusemi, heldur
er hún refskák og bellibragðalist,
þar sem höfuðatriðið er að vera
nógu samvizkuliðugur, nógu ósvíf-
inn, nógu kærulaus. Til þess hlut-
verks eru tilvaldastir hálf-
menntaðir menn, án hugsjónar
og yfirsýnar — og hefur sú raun
líka á orðið æðivíða. Til hvers
ættu þeir þá að leggja sig fram
um að bókfesta skoðanir sínar?
Þeir hafa ekki öðru að lýsa en
bellibrögðum og hundakúnstum.
ISLANÐSKLUKKAN var
í haust framhaldssaga í danska
blaðinu Land og folk. Þegar við
nefnum Islandsklukkuna hér
heima eigum við venjulega við
allt verkið. Danir áttu aðeins við
fyrsta bindið, og luku sögunni
þar sem Jón Hreggviðsson stend-
ur fyrir dúrum úíi óg heyrir
fuglinn tísta í logninu. Nú hafa
lesendur blaðsins krafizt þe3S
svo eindregið að fá söguna alla,
að ritstjórnin hefur séð sér
þann kost vænstan að láta undan
og gerir það væntanlega af fús-
um vilja. Nú um helgina lýkur
framhaldssögunni 1 nafni .frelsis-
ins, og hefst þá Hið ljósa man —
og síðan Eldur í Kaupinhafn.
Sýnir þetta eitt með öðru hina
vaxandi hylli Laxness úti í heimi.
Sérfræðingur brezka blaðsins Daily Worker í ut-
anríkismálum, Sam Russel, átti fyrir nokkru viðtal
í Praha við æðstaprest Gyðinga í Tékkóslóvakíu,
dr. Gustav Sichl, og hrakti hann gersamlega allar
frásagnir um það að eitthvað hefði orðið vart gyð-
ingaofsókna í landi hans. „£g vil að það komi skýrt
fram", sagði æðstipresturinn, „að engar -hömlur eru
lagðar á gyðinglega trú í Tékkóslóvakíu. Það er ekki
eitt einasta atriði í því sambandi sem ég hef nokkra
minnstu ástæðu til að kvarta undan".
^ Gyðingar gefa út
sitt eigið blað
I næstum því tvo tíma ræddi
ég ýtariega við dr. Sichl um
stöðu Gyðinga í Tékkóslóvaldu,
skrifar Sam Russel, og hann
Iieldur áfram:
„Dr. Sichl flýði undan of-
sóknum nazista 1938 og flutt-
ist til Israel, en þar dvaldist
hann þar til hann kom aftur
til Praha. 1947 og gerðist æðsti-
prestur.
Með æðstáprestinúm var foí-
máður safnaðarstjómar Gyð-
inga Emil Neumann, og ritari
hennar, dr. Rudolf Iltis, en
hann er einnig ritstjóri mál-
gagns Gyðinga, Vestnlk Rady
Zno.
Viðtalið fór fram í hinum
aldagömlu bækistöðv.um safn-
aðárráðsins, rétt við hliðina á
hinu 700 ára gamla samkundu-
húsi, sem ég skoðaði eftir sam-
tali’ð, en þá var fólk þegar
tekið að safnast saman til
hinnar venjulegu hvíldardags-
.guðsþjónustu á föstudagskvöld-
um.
Ég sagði æðstaprestinum og
félögum hans að ég hefði far
ið fram á viðtalið vegna frá
sagna þeirra um gýðingaof-
sóknir í Tékkóslóvakíu sem
breiddar hafa verið út af blöð
um og útvarpi vesturlandá
meðan málarekstur fór fram
og eftir að dómur var kveðinn
upp yfir Rudolf Slansky og fé-
lögum hans þrettán, en af
þeim voru tíu Gyðingar að ætt-
emi.
Einnig Gyðingar
geta verið glæpa-
menn
Dr. Sichl benti fyrst á að
þar sem enginn hinna ákærðu
hefði verið meðlimur safnaðar-
ins, hefði hann sem trúarleið-
togi gyðingakirkjunnar ekkert
samband haft við þá af emb-
ættissökum.
„Hvað málaferlunum viðvík-
ur“, bætti hann við, „skal ég
benda á það eitt, að glæpamenn
geta bæði verið af gyðingaætt
um og öðrum“.
Ég benti honum á að blöð og
útvarpsstöðvar vesturlanda
hafa skýrt frá því eftir að
Slansky-málaferlin hófxist, að
opinberlega hefði verið hvatt til
gyðingahaturs í Tékkóslóvakíu,
og þvi hefði meira að segja ver-
ið haldið fram að ofsóknir gegn
Gyðingum hefðu átt sér stað.
„Það er þvaður frá rótum“,
sagði hann. „Eins og þér hafið
eflaus sannfærzt um sjálfur
hefur ekkert si’kt gerzt.
I fyrsta sinn í sögu okkar“,
hélt hann áfram, „gilda í Tékkó
slóvaldu óvéfengjanleg lög, sem
banna gyðingaofsóknir og
flokka gyðingaofsóknir í tölu
glæpa. Ef til ‘viW hefur áróðnr
Hitlers skilið eftir íeifar gyð-
ingahaturs í huga og hjarta ein-
stakra manna, en það er einnig
allt og sumt“.
^ Alqert trúírelsi
Dr. Sichl lagði siðan megin
. áherzlu á iþað á nýjan leik, að
'Afl er athyglisverð stað-
reynd að hiöð þau og rík-
isstjórnir sem undanfarið
hafa verið önnum kafnar
við að verja og skipuleggja
kynþáttaofsóknir um allan
heim, þykjast nú aUt í elnu
bera sérstakan ugg í
brjósti út af slíkum of-
sóknum í löndum alþýð-
unar, elnu iöndum í heiml
þar sem kynþáttaofsókn-
ir eru lögum -samkvæmt
glæpur. Sömu biöð og ár-
um saman hafa alið á
Gýðingaandúð leynt og
ljóst halda þvi nú fram að
af ættstofni Gyöinga geti
ekki fæðzt glæpamenn!
Þessi furðulegi áróður
hefur sprottlð upp í sam-
bandi við Slanskýréttar-
höldin í Tékkóslóvakíu og
mál læknanna í Sovétríkj-
unum, og hefur verið iögð
á það sérstök áherzla að
þarna sé um Gýðingaof-
sóknlr að ræða. Af þessum
ástæðum birtir Þjóðvlljinn
í dag viðtal við æðstaprest
Gyðinga í Praha, sem rek-
ur ósannindin öfug niður í
liræsnarana. En væntan-
lega er samt til of mikUs
mælzt að x'itvarpið og aftur-
haldsblöðin láti af ósann-
indum sínum; þau eru af
öðrum toga spunnin en á-
huga á því sem rétt er.
Gyðingar njóta fulKtomins trú-
frelsis í Tékkóslóvakíu. Það er
allt gert sem fök eru á til þess
að gera jþeim kleift að breyta
samkvæmt gyðinglegum trúar-
reglum og venjum. T. d. er sér-
stakt sláturhús, þar' sem dýr-
um er slátrað og þau tilreidd
í samræmi við trúarreglur Gyð-
inga, það eru til böð sem hagað
er í samræmi við trúarreglurnar
o. s. frv.
Þegar ég sneri mér síðan til
Emils Neumanns, minnti hann
þegar í upphafi á þá stund, þeg-
ar sovétherinn bjargaði honum
og mörgum öðrum Gyðingum úr
fangabúðum nazista í Theresi-
enstadt. Hann benti á að fram
til 1948 hefðu verið uppi tvær
stefnur meðal þeirra Gyðinga
sem lifðu af blóðbað nazista —
Sam Russel ræðir við æðstaprest Gyðinga í Tékkóslóvakíu.
en eftir það hefði Gyðingum í
Praha t. d. fæk'kað úr 40.000 í
5000.
’jAr Aldrei séð eftir að
hann var kyrr
Önnur stefnan var uppi meðal
þeirra. sem ekki vildu dveljast
•áfram í landi sínu, heldur flutt-
ust til ísrael. I hiaum hópnum
voru þeir sem litu á Tékkóslóv-
akíu sem föðurland sitt og vildu
dveljast þar áfram til að taka
þátt í endurreisn landsins og
mótun sósíalismr.ns.
„Ég var einn þeirra sem fóru
hvergi“, sagði Neiimánn. „Ég
hef ekki séð eftir því áður, að
ég valdi þaim kost, og ég hef
ekki heldur séð eftir því eftir
rétt,arhöldin“.
Ég spurði Neumann, hvort
hann og Gyðingar sem hann
umgeagist fyndu til öryggislevs-
is eftir það sem gerzt hefði í
málaferlunum.
Emil Neumann svaraði með
því að hlæja að tilhugsuninni
um að hann fyndi til einhvers
öryggisleysis. Föreldrar hans og
foreldrar þeirra fæddust í
Tó’.íkóslóvakíu, hann hafði aldr-
ei orðið var við neina kúgun
eða Gyðingahatur og hann yrði
ekkert var váð slíkt nú.
Ég spurði því næst þessa þrjá
leiðtoga Gyðinga, hvað þeir
hefðu að segja um þær fregnir
að forustumenn Gyðingakirkj-
unnar í Tékkóslóvakíu hefðu
framið sjálfsmorð. Þeir bentu á
að samtal okkar \ræri ljósasta
sönnun þess að fregnirnar væru
uppspimi.
Þjáðist aí ólæknandi
krabbameini
Þeir sögðu mér að þeir hefðu
þekkt tvo Gyðinga sem framið
hefðu sjáifsmorð, skömmu áður
en réttarhöidin hófust, mann að
nafni Erieh Kchn sem tók gas
ásamt konu sinnL Harnx hafði
einu sinni verið formaður gyð-
ingasafnaðarins í Praha. Hann
hafði skilið eftir sig bréf, þar
sem hann skýrði svo frá, að
hann hefði verið að fá vitneskju
um það hjá iækni sínum að
hann þjáðist af ólæknandi
krabbameiiii, og það hefðu þau
hjónin ekki getað afborið.
Æðstipresturinn bað mig síð-
an að hafa sig afsakaðan, þar
sem hann iþyrfti að undirbúa
hvildardagsguðþjónustuna, og
ég skoðaði samkunduhúsið á-
samt dr. Iltis og dyraverði
safnaðarhússins, kirkjugarðinn
F.ramhald á 6. síðu.
ingar-
V

En ef emírinn hirðir ekki um að vefsa
þessum yfirgiæpamanni, og- lætur hann
iifa, á þá að taka smáglæpamennina af?
Emírinn svaraði forviða: Ef vér vildum
okki lífláta yfirglæpamanninn, mundum
vér heldur ekki lífláta litlu giæpamenn-
ina sem hafa falið Hodsja Nasreddín.
En það er eitt sem vér ekki skiljum,
Hússein Húslía: Hvaða ástæður gætum ver
haft til að iifláta ekki höfuðpaurinn ? Hér
er aðoins um það að ræða að handtaka
hann — éf það væri búið mundun: vér
hálfshöggva ihann á samri stund.
Hodsja Nasreddín sneri sér að fó’kinu:
Heyrðuð þið orð emirsins? Herra Bukhöru
sagði að ef hann veigraði sór við að taka
aðalglæpamanninn af lífi, en ég skal nefna
hann von bráðar, þá mundi hann éinnig
hlífa þessum litlu glæpamönnum sem nú
eru komnir hér.
Er þetta ekki rétt, mikli herra? — Jú
þetta er rétt éftir haft, svaraði etrúrirm;
Það sveijum vér. En seg oss nú hver að-
alglsepamaðurinn er. — Hofið þið öl! heyrt
það? hrópaði Hodsja Nasreddin hátt, út
yfir torgið. Emírinn hefur heitið að géfa
þeim iíf.
Málgögn íslenzku einokunar-
klíkunnar og afturhaldsins.
sem lagt hafa það sérstaklega
fyrir sig að undanfömu að
verja hverja einustu árás á
lífskjör fólksins og taka und-
ir kröfnr ofbeLdisfyllstu leið-
toga stjómarflokkanna um
stofnun sérstaks „þjóðvarnar-
liðs“ eða íslanzks hers til þess
að berja á verkamönnum í
verkföllum. hafa nú fundið sér
nýtt áhugaefni.' Má með fullum
rétti segja að það sé í fullu
samræmi við iiinræti þessara
blaða og þjónslund þeirra við
allt sem bar.darískt er, jaf.nt
það sem bitnar á þeirra eigin
þjóð og öðrum fjarlægari þjóð-
um.
Hið nýja áhugaefni aftur-
haldsblaðanna, sem er þó í
sjálfu sér gamalt og marg-
tuggið, er að taka undir róg-
skrif og lygaþvælu erisndra
auðvaldsb'aða og útvarps-
stöðva auðvaldsstórveldanna
út af því að öryggisþjónusta
verkalýðsrikisins í austri hef-
U" haft hendur í hári nokk-
urra lækna, sem gerzt hafa
handbendi bandarísku heims-
valdasinnanna og sannað er á
að hafa beinlínis gert sig seka
um morð og fyrirætlanir um þá
i'ðju í enn stærri stíl.
Ot af þessum fregnum hafa
auðvaldsblööin íslenzku rékið
upp mikið gól og hatursáróð-
ur þeiira gegn Sovétríkjunum
Saraia og „raerai-
vinaraia í vestri
sjaldan verið öllu ’trýllings-
legri ef undan er skilinn tími
Finnagaldursins sællar minning
ar.
Trú þeirri aðFerð sinni að
kveða upp órökstudda sleggju-
dóma uni allt þáð er gerist í
ríki verkalýðsins sýkna ís-
lenzku auðvaldsblöðin þá menn
sem sakbornir eru og játað
hafa sekt sína, en dæma hins-
vegar forustumenn Sovétríkj-
anna sem ofsækjendur þeirra
og verstu. glæpamenn. Og vit-
anlega kemur auðvaldsmál-
gögnuirum héma heima ekki
til hugar að „elsku vinirnir“
þeina vestra geri sig seka í
því að véla borgara innan
Sovétríkjanna til hryðjuverka,
aðrir eins heiðursmenn og þeir
eru í hverri grein, menn serfi
ekki mega vamm sitt vita í
neinu, eða er ekki svo?
Man ég það þá ekíd Tétt. að
fyrir nkömmo hafl fýlkissijórn-
in í Hesscn ú Vesturþýzkaiandi
neýðzf til að banna siarísemi
h’ns hægri smnaða ssskiilýðs-
samúands Bund DiuUseher
Jugend, eftir að sannazt hafði
að xh iid úr því undirbió póli-
tísk morð á forvígismsnnnm
sósíaldemókrata og kommán-
isto í stórum stíl. Gg mnn ég
það ekkj ennfremur T'tt. að
í þ\rí sambandi h-ífi smnazt að
þessi ofbeidisfélagsskapur
hafði ekki aðeins notið ífjár-
Fratr-hcld á 6. siðu.