Þjóðviljinn - 28.01.1953, Blaðsíða 6

3) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 28. janúar 1953
Enn úr hú&mmðrakrik-
myndinni
Við birtum á laugardaginn tvœr myndir úr fræðslukvikmynd,
sem dans’kir kaupmenn hafa látið gera fyrir húsmæður, Hér
,;oma aðrar tvær.
Á þessari
vnd er sýnt
áhald til að
sneiða niður
appelsínu- og
sítrónubörk í
aldinmauk.
Sneiðarnar
verða jafnari
en þegar þær
| eru skornar
með hnif og
verkið fljót-
unnið.
Gott ráð.
Það er auð-
veldara að
; klippa steins-
ý eljuna en
hakka hana
niður. Steins-
eljugrasið er
sett í vatns-
glas og síðan
klippt, meðan
glasinu er smi
ið í hring.
Á fjórSa þúsund manns híSa
effir sima
Þegar simi.yar orðinp svo al-
nennur hér á árunum fyrir
etríð að heita mátti að hann
æri í hverju húsi, þá voru það
ist margir sem veltu fyrir sér
yeirri spuraingu, hveraig fólk
'ór að áður en síminn var
'undinn upp. Síminn var fyrir
lesturn ljósasta dæmið um það,
Bæjarpósturimi
Framhald af 4. síðu.
þó enginn skyldi treysta, því
að í suðvestri er svartur
bakki sem boðar nýtt lcveisu-
kast — karl er í vafa.
MÁRGT GETUR klofnað. Nú
hafa jazzunnendur skipzt í
tvo andstæða hópa undir
nafninu Flamingó og Jazz-
klúbbur íslands. Ekki er
Bæjarpóstinum kunnugt um
hvað ágreiningnum veldur,
hvort menn skiptast í dixie-
land-sinna eða bí-bob-sinna,
en líklegt er að ágreiningur-
imi sé að einhverju leyti per-
sónulegur. Haft er fyrir satt,
að Flamingó-blásarar blási
elcki hjá Jazzklúbbnum og
öfugt.
*
STJÖRNUBÍÓ sýnir óvenju
geðþgkka mynd, Anna Lu-
casta, amer. Efni hennar rist-
;ir að vísu ekki mjög djúpt, en
skírskotar þó til þess maxm-
Jega, og heldur athyglinni.
:Sérlega skemmtilegur er leik-
: ur þeirra Broderiek Craw-
fords, Oscar Hamoltka og
Paulette Goddards auk nokk-
iurra ágætra aukahlutverka.
: Myndin er langt fyrir ofan
það sem við eigum að venjast
1 hversdagslega, en ber all mik-
inn fceim af leiksviði enda
gerð eftir leikriti.
hversu mjög nútímatækni liafði
auðveldað iíf manna. Síðan
hefur margt gerzt. Tækninni
hefur enn fleygt áfram, þó
munu þeir aldrei hafa verið
fleiri, sem vita vel af eigin
reynslu livernig það er að hafa
ekki síma.
'
Nú munu liggja listar á skrif-
stofu bæjarsímans í Reykjavík
með nöfnum 'á fjórða þúsund
marins, sem sótt liafa .um síma
og bíða eftir að þeim verði út-
hlutað númeri. Allt bendir til
þess að þeir muni fá að blða
lengi. Svona hefur það verió
árum saman, og litlar horfur
á að batni á næstunni. Þúsund-
ir númera hafa. bætzt við bæj-
arsímann ,en allt hefur komið
fyrir ekki, bæiinn hefur vaxið
svo ört, að hver viðbót hefur
verið sem dropi I hafið.
Hafi verið erfitt að vefa
simalaus áöur fyrr, þá er það
margfalt erfiðara nú, eftir að
fjarlægðir innanbæjar bafa
margfaldazt á við það sem áö-
ar var. Það er ekkert smáræðis
óhagræði fyrir það fólk sem
býr í úthverí'unum að hafa
ekki síma, það vita þeir sem
þannig eru staddir af eigin
reynslu og þeir sem lieppnari
hafa verið, munu eiga auðvelt
með að setja sig í spor þeirra.
Óhagræðið er skiljanlega
mest fyrir það fólk sem býr
í útbverfunum. Að því liefur
áður verið vikið hér í blaðinu,
að jiað mundi bæta mikið úr
skák, ef settir yrðu upp ai-
menningssímar sem víðast í
bænum, en þ,ó helzt í úthve.rí'-
unum. Bezt væri náttúrlpga aó
allir þeir sem telja sig hafa
nauðsyn fyrir og ráð á síma
gætu fengið hann ,og er það
sjálfsögð og eðlilag krafa, sem
síjórnarvöldin ættu ekki að
geta gkorizt undan.
Bafmagnstakmörkunin
IU. 10.45-13,80
Austurbaarinn og Norðurmýri.
milli Snorrabrautar og Aðalstræt-
ís, Tjarnargötu og Bjarkargötu
að vestan og Hringbraut að sunn-
an.
Hafnarfjöiður og nágrenni. —
Reykjanes.
•
Eftir hádegl (kl. 18,15-19,15)
Nágrenni Reykjavikur, umhverfi
Elliðaánna vestur að markalínu
frá Flugskálavegi við Viðeyjar-
sund, vestur , að Hliðarfæti og
þaðan til sjávar við Nauthóisvík
í Fossvogi. Laugarnes, meðfram
Kleppsvegi, Mosfellssveit og Kjal-
arnes, Árnes- og Rangáivallasýslur.
YFIRLÝSIN6
Vegna greinar, sem birtist í
dagblaðinu „Tíminn' hinn 25. þ.
m. um framlag ríkisins vegna
prestskosninga, er fram fóru í
Reykjavíkurprófastsdæmi 12. okt.
s.l., þar sem talið er, að enginn
hafi viljað vinna í kjördeildum,
né annað við iramkvæmd kosn-
inganna, nema fyrir fullt kaup,
vilja safnaðarnefndir viðkomandi
sókna gefa eftirfarandi yfirlýs-
ingu:_
1. Ástæðan til þess að safnaðar-
nefndir fóru þess á leit við biskup
landsins, að hann beitti sér fyrir
því. að varið væri úr ríkissjóði
allt að fimmtán þúsund krónum,
til þess að taka þátt í kostnaði
við nefndar kosningar var sú, að
þessar nýju sóknir, eru gjörsam-
lega eignalausar og fá engan eyri
af sóknargjöldum, fyrr en allt að
einu ári frá stofnun sóknanna.
Þetta þyrfti ef til vill, nánari
skýringar, en til þess er ekki rúrn
hér.
2. Enginn kjördeildarmaður,
eða þeir sem stóðu fyrir kosning-
unum hafa fengið einn einasta
eyri fyrir störf sín, hvað þá, að
þeir hafi fengið fullt kaup, eins
og segir í nefndri blaðag'rein,
enda munu þeir sjálfir geta um
þetta borið.
3. Aliir kunnugir vita, að kosn-
ingar eru mjög dýrar í fram-
kvæmd hér í Reykjavík, er átt.a
til niu þúsund manns ganga til
kosninga, svo sem við samningu
lcjörskrár, auglýsingar o. fl., þó að
ekki sé greitt fyrir þau störf, sem
um getur í nefndri grein. enda
mun þessi fjárveiting naumast
fyrir þessum óhjákvæmilega
kostnaði.'
Reykjavík 26. janúár 1953
Safnaöarnefndimar.
II M. keppnin
Framhald af 3. síðu.
Lið Sviss er raunverulega
hreinir atvinnumenn. Ítalía sendir
lið blandað áhugamönnum og
um Portúgal er svipað að segja,
menn fá þóknun fyrir leiki, þó að
þeir fái ekld það mikið fyrir leiki,
að þeir geti lifað á því,
Haiti, Svíar og Finnar ganga
skemmra í greiðslum.
Danmörk, Hollancl og Noregur
eru ekki með í þessum leik, enda
slundum kölluð 3 síðustu áhuga-
mannalönd knattspyrnunnar.
Svo koma Ungver.jar og Júgó-
slavar (ef þeir þá keppa), en þar
eru menn sem geta , ef þeim sýn-
ist svo, æft þegai< þá lystir, án
þess að fá sérstalca greiðslu fyrir
leiki.
Á þessu sést að hér eigast at-:
vinnumenn við. En maður spyr:
hvenær kemst á H.M. hreinna
áhugamanna?
Keppni þessi verður leikin í
tveim köflum. Næsta sumar verð-
ur keppt um það, hverjir komist
í úrslit í þann hóp sem keppir til
úrslita, en ekki er ráðið hvernig
þvi verður háttað.
NEVIL SHUTE:
V____;_____________y

24.
Hljóðpípusmiðurinn
verður erfitt monsieur. Þér skiljið — herinn hefur tekið alia
bíla. Það er hægara að ferðast meö lest“.
Hann hristi höfuðið. „Eg vil heldur fara í bíl“.
Hún virti hann fyrir sér stundarkorn. ,,Er monsieur að
fara ekki á morgun heldur hinn?“
,,Já, ef litla stúlkan er orðin nógu hress til að ferðast".
Hún sagði vandræðaleg: ,,Mér þykir það mjög leitt, en
monsieur er tilneyddur að fara þá í síðasta lagi. Ef telpan er
ennþá lasin, þá skulum við reyna að fá herbergi fyrir mon-
sieur einhvers staðar annars staðar. En okkur hefur verið
tilkynnt, að á morgim muni aðalskrifstofur járnbrautanna
verða fluttar frá París og hingað“.
Hann starði á hana. „Ætla þeir að flytja skrifstofurnar
frá París?“
Hún hristi höfuðið. „Ég veit ekki annað en þetta, monsieur.
Allir gestir okkar verða að fara“.
Hann þagði andartak. Siðan sagði hann: „Flvað sögðuð þér
að bifreiðastöðin héti?“
„Citroen hifreiðastöðin, monsieur. Ég skal liringja þangað
fyrir yður, ef þér viljið, monsieur".
„Þakka yður fyrir“, sagði hann.
Hún fór inn i símalclefann; hann heið við skrifborðið kvíð-
inn og áhyggjufullur. Honum fannst sem eitthvert óheilla-
net væri að þrengjast að honum og neyða hann til að fara
þangað sem hann var ófús að fara. Bíllinn til St. Malo var
hnífurinn sem skar á þetta net og opnaði houum leið út iií
erfiðleikunum. Gegnum glerið í simaklefanum sá hann stú 1: -
una tala; hann beið óþreyjufu’lur.
Brátt kom hún til baka. „Það er ómögulegt", sagði hún.
„Það er ekki til neinn bíll í slíkt ferðalag. Mér hykir það
leitt — monsieur Duval forstjóra bifreiðastöðvarinnar þykir
það einnig leitt — en monsieur verður að fara með lest".
Hann sagði með hægð: „Eitthvað hlýtur að vera hægt að
gera. Einhver taíll hlýtur að veva tiTt
Hún yppti öxlum. „Monsieur gæti farið og talað við r.ion-
sieur Duval á stöðinni. Ef einhver í Dijon getur útvegað
vagn í slíka ferð, þá er það hann.
Hún sagði honum til vegar; tíu minútum síðar var hann
staddur á skrifstofu Fraklcans. Stöðvareigandinn var vissi
í sinni sök. „Jú, híl“, sagði liann. „Það er hægur vandi, mon -
sieui’, bílinn gæti óg íundið. En benzín, — herinn hefur feng-
ið hvern einasta dropa af benzíni. Aðeins með því að brjóta
lögin get ég útvegað hetizín á bílinn — skiljið þér? Og svo
eru það vegirnir. Það er ógeraingur að lcomast eftir bílveg-
unum til Parísar, ógerningur, monsieur".
„Og síðast en elcki sízt“, sagði hann, „gæti ég hvergt
fundið mann sem vildi alca bílnum. Þjóðverjarnir eru komn-
ir yfir Signu, monsieur; þeir eru komnir yfir Mame. Hver
veit hvar þeir verða daginn eftir morgundaginn ?“
Gamii maðurinn þagði.
Frakkinn sagði: „Ef monsieur vill íkomast til Englands,
þá ætti liann að fara með lest og fara sem fyrst“.
Howard iþa'kkaði honum fyrir og fór aftur út á götuna.
Það var farið að skyggja; hann gekk eftir gangstéttinni í
þungum þönkum. Hann nam staðar hjá veitingahúsi, fór inn
og bað um glas a.f Pemocl og vatni. Hann tólc glasið og
settist við borð úti í homi, sat þar stundarkorn og horfði
á skrautlegar visnauglýsingamai' á veggjunum.
Horfurnar voru mjög ískyggilegar. Ef liann færi núna,
þegar í stað, gat verið að hann kæmist frá St. Malo til Eng-
lands; ef hann hiði í þrjátíu og sex lclukkustundir þá gæti
verið að þýzka flóðbylgjan hcfði skollið yfir St. Malo eins
og Caiais og' Boulogne. Þeim virtist miða ótrúlega fljótt
áfram. Það hlaut að verða hægt að stöðva þá, áður en
þeir íkæmust til Parísar? Það var óhugsandi að París félli?
Honum leizt ekki á flutninga jámhrautarskrifstofaíma frá
París. Það virtist ekki vita á gott.
Hann gæti farið iheim á gistihúsið. Hann gæti klætt bæði
börnin, greitt reikning sinn og i'arið með þau niður á járn-
brautarstöð. Ronna yrði elckert um það. Og Siieila — já,
Sheila átti ikápu. Ef til vill gæti hann lcomizt yfir sjal til
að sveipa um hana. Að vísu var komið kvöld og samgöng-
ur voru óreglulegar; ef til vill þyrftu þau að bíða tímum
saman á pallinum, — bíða eftir lest sem aldrei kæmi. En
hann væri þó að gera tilraun til að koma börnunum til
Engþinds cins og hann hafði lofað Cavanagh.
En ef Sheilu versnaði? Ef henni yvði kalt og hún fengi
lungnabólgu ?
Það gæti hann aldrei fyrirgefið sjálfum sér. Börnin voru
í umsjá hans; hann rækti ekki skyldu sína ef hann væri að
flækjast með þau niður á brautarstöð að næturlagi til þess