Þjóðviljinn - 31.01.1953, Blaðsíða 5

Þjóðviljinn - 31.01.1953, Blaðsíða 5
4) — ÞJÓÐVTLJINN — Laugardagur 31. janúar 1953 jrvföðM — S381 rsiUiKy iS -,^pbr^,A — Wl IL IBIÓOVIUINN Gt,gofan(U: oaaiemtngarliun.aur alþýðu — áósiaJistafloJrkurlim rtltstjórai. Mugnus tvubbou ííigurður ftuftmundsBOií ?ftréttastjórt Jón Bjarnasnn ölaðamenn; Asmundur ‘'ururjónsson. Mapnös Torfi Otafsson Ouðmundur Vigfússon X.uglýsingastjóri: Jónsteinu tiaraldsson fUtstjórn, afgreiðsla, auglýstngar prentsmiðja Skólavoröustli. .« Síml 7500 (3 linur) Askriftarverð kr. 18 á mánuót i Reykjavik og nágrenm. tti •jnnars staðar i tandinu Lausasöluverð 1 kr ointakið Prentsmiðja Þjóðviljans h.f Brennivínssirsðið og skapsmanir Það er ómaksins vert að rifja upp orsakir og eðli þess stríðs sem nú er háö í áfengismálunum og sem enn er ekki séð hvemig fara muni. Þetta er ekki sízt girnilegt til fróðleiks vegna þess að allt varpar þetta mál einkar skýru ljósi á geðofsa og skapbresti þess manns sem skipar sæti dómsmálaráöheiTa landsins og hefur jafnframt með hönd- um utanríkismálm, og þar meö flest þau viöskipti við aðr- ar þjóðir sem velferö og framtíð þjóðarinnar er undir komin að haldið sé á af hyggindum og framsýni. Á því þingi sem nú er aö ljúka var lagt fram stjórnar- frumvarp um áfengismál, sem hafði fyrst og fremst þann tilgang, a.m.k. frá sjónarmiði dómsmálaráðherrans, aö tryggja samkomuhúsi Sjálfstæðisflokksins vínveitinga- leyfi á sama hátt og Hótel Borg hafði, og þar með aukna möguleika á fjáröflun í flokkssjóð. Þetta ástfóstur dóms- málaráðherrans fékk þau endalok aö iþví var vísað frá af meiri hluta efri: deildar Alþingis. Viöbrögð dómsmálaráðlieri’ans urðu þau, að gefa út til- kynningu um að lögin um héraðabönn skyldu taka gildi. Jafnframt voni öll vínveitingaleyfi í samkomuhúsum af- ntunin og Hótel Borg svift því leyfi til vínveítinga, er það befur haft frá því hótelið var reist 1930. Þanni.g vildi Bjarni Benediktsson hefna ,þess hvernig áfengislagafrum- varp hans var leikið á þingi. Þáð vom skapbrestir dóms- málai’áðherrans sem tóku stjómina á geröum hans, og á <engan hátt í það horft þótt aðgerðir hans sviftu þá ríkis- stjórn sem hann á sjálfur sæti í þeim álitlega tekjustofni sem áfengið hefur reynzt. Söngíélag verkalýðsíélaganna í Reykjavík: Eld- móður í samsæti B. G. SKRIFAR: öðru hvoru getur að líta í Þjóðviljanum tilkynningu, sem er eitthva’ð á þessa leið: Svír. Æfing í kvöld. Altinn mæti kl. 8, sópr- an kl. 8.30. Vegna þeirra, sem kynnu að vera ófróðir um merkingu skammstöfunarinn- ar, skal tekið fram, að hún þýðir: Söngfélag verkalýðsfé- laganna í Reykjavik, en það félag er enn á bamsaldri. — Síðastliðið laugardagskvöld komst ég á snoðir um, að Svír ætlaði að halda kvöld- vöku fyrir félagsmenn og gesti, uppi undir þaki í Eddu húsinu. Eg fór þangað að vin- samlegri áeggjan eins góð- kunningja mins, sem var í skemmtinefnd fyrir þessa kvöldvöku. Kvöldvakan hófst með sameiginl. kaffidrykkju, og hvort setti þi'ð trúið því eða ekki, þá er mér ánægja að lýsa því yfir, að skemmti- legra kaffisamsæti hef ég al- drei setið, svo ég muni til. Félagskonur framreiddu sjálf- ar kaffið, og af þvílíkri rausn, að önnur eins bakke'sis hít og ég er, varð nauðugur viljugur að skilja eftir, segi og skrifa, heila jólakökusnei'ð, vegna þess að ég kom ekki meiru í mig. Meðan setið var að kaffi drykkju, fóru fram skemmti- atriði: tveir kórfélagar lásu upp við prýðilegar undirtektir áheyrenda svo sem þeir og verðskulduðu, því að efni'ö var bæði vel valið og áheyri’ega flutt. (Það var held ég bass- inn. sem sá nm þessa kvöld- vöku; ef ég man rétt, kvað sópranin eiga að sjá um þá næstu. Raddirnar skiptast á um að standa fyrir kvöldvök- unum; en kaffiveitingamar lúta hins vegar engum radd- skiptingum; félagskonur ann- ast þær sjálfar fyrir al’ar raddir). Milli upplestranna var fjöldasöngur undir st’óm hins frábæra söngstjóra kórs- ins, Sigursveins D. Kristins- sonar, og var hressilega tek- ið undir. Sigursveinn ávarp- a'ði emn'g samkomugesti og fór nokkrum orðum um hlut- verk þessa söngfélags, sem hefur algera sérstöðu meSal söngfélaga hér. Ennig fluttu tveir ágætir gestir stuttar ræður og þökkuðu fyrir s;g, en það brast undírritaðan kjark til að gera. Þegar lokið var kaffidrykkjunni, var borð- rnn vikiö til hliðar og karla- kór söng nokkur lög, og síðan söng allur kórinn (Svír) einn- ig nokkur lög. (Karlakórinn er vitanlega skipaður piltum úr söngfélaginu; þið verðið að fyrirgefa hvað þetta er klaufa lega orðað hjá mér; ég er svo óvanur að skrifa um söngleg efni). Þáð var talsvert at- hyglisvert að virða þennan kór fyrir sér. Þama var sam- ankomið fólk úr hinum ólík- ustu atvinnugreinum; brosleit- ar saumakonur, kviklegar af- greiðsludömur og snaggara- legar framreiðslustúlkur; sæl- legir bi’stjórar, einkar prúð- mannlegir kennarar. iðnverka- menn og vélsmiðir (þessir, sem maður sér alla jafna skít- uga upp yfir haus á virkum dögum). Nú þykist ég vita að einstaka Marshallsálir muni segja sem svo: auðvitað hafa þetta verið tómir kommúnist- ar. Eg nenni ekkí að elta 61- ar við s’ikar sálir; þær fá að gleðjast í sínum Marshall, óá- reittar af minni háifu að þessu sinni. En ekki gat ég heyi*t að hér væri sungið eft- ir flokkspólitískum nótum. Hitt er satt og gleði’egt að hér sameinaðist verkalýður ýmissa stétta og flokka, að ég hygg, undir merkjum söngsins. Er ekki hugsanlegt, að hann geti í námni framtíð sameinast á stærri vettvangi? Eða þá eldmóður söngstjór- ans! Það mætti segia mér. að hann ætti ekki mjög marga sína líka. Eg ætla mér ekki Framh. á 6. síðu iem í norska blaðinu Verdens Gang birtist 2. desember s. 1. fréttaskeyti frá bandarísku fréttastofunni United Press, Að undanförnu hefur það yerið eitt mesta og viðkvæm ssta vandamál stjómarflokkanna hvernig eigi að komast, Skeytið var sent af fréttaritara úr þeirri kreppu sem geöofsi Bjama Bensdiktssonar hefur;lie?nar 1 Vmarborg og var þar skapað þeim. Þeir eru beinlínis í erfiöri pólitískri klípuj^ komið SðiTtil Vína™Trá út af áfengismálunum. Ríkisstjórnin telur sig með engu xékkóslóvakíu síðustu dagana móti geta séð af brennivínsgróðanum og ófögur munu hefðu borið til baka þær frétt- þau orð sem farið hafa milli Eysteins og Bjarna síðan ir, að gyðingaofsóknir hefðu •pessi kynlega styrjöld blossaði upp. Jglt í kjolfar Slanskyréttar- En viðbrogð stjornarinnar viö þeim vanda sem erfiðæ ^ Tékkósióvaka, sem Uni- skapsmumr dómsmálaráðherrans hafa kallaö yfir hana ted press hefur átt tal við, eru vi.ssulega í samræmi við önnur vinnubrögð hennar. Þótt ákveðið hafi verið að lögin um héraðabönn taki' Bandansk fréffasfofa lýsír Morgun- hlaSínu Stjórnarerindrekar Vesturveld anna lýsa jafnframt yfir van- þóknun sinni á fréttaflutningn- um af gyðingaofsóknum í Tékkóslóvakíu, af þeirri á- stæðu að hann hefur gefið kommúnistum færi á að ráðast á lýðræðissinnaða blaða- menn.“(!) Þáð þarf ekki að undra neinn, að þeim skriffinnum, hafa um alþýðuríkin fannst ekki á- stæða til að birta þessa frétt. Hún tekur af alian efa umjfyrir eðli þeirrar áróðursherferðar i heldur því fram, að fréttimar séu uppspuni frá rótum og af- gildi skulu þau eigi að síður þverbrotin. Bæjarstjórn; teiðing a'avirðfcgustu tegund- ° , . f „ . . 'i „vx- ! ar blaðamennsku. Hann hefur Reykjavikur hefur svo aö segja emroma akveóið að framjfarig um Bratislava (höfu5borg skuli f3,ru 3,t/kv0GÖ8,^TGiósl3i uiu lokun áfGngisutsölunnai ^sióvakíu ristj.) þvera og bænum. En jafnskjótt og það er ákveöið, er sú furðulega endilanga hvað eftir annað án aem hafa að atv,n”u að ríska skýring fundin og lit gefin, að þótt Reykvíkingar kynnu Þess að verða nokkum tíma y a a ca a ailJia me ni 1 að samþykkja lokun yrði brennivinið samt sem áöur seltl var Jlð I*111 gyðingaháturs- og afgreitt eins og ektert hefSi íshoriet, frá franrlemslu-j •stöð' þess við Skúlagötu! Þannigyröi héraðsbaim í Reykja-, heldur meðal hins mik]a fjölda vík nafnið eitt og áfengið myndi flóa áfram út um land ð, 'Gyðinga í bænum vissi nokkur einnig til þeirra kaupstaða sem samþykkt hefðu að loka dæmi um sjáifsmor'ðsfaraldur- áfangisútsölum sínum. inn ‘ Og ekki nóg með þetta. Samkvæmt kröfu Eysteins! Þessi frett, sem flest borg- Jonssonar samþykktu stjornarflokkarmr a þmgi við af- gt61 ataðfestir alger‘ega um- greiðslu fjárlaganna að þótt héraðabönn veröi samþykkt mœli æðstaprests Gyðinga í slauli þau ekki koma til framkvæmda fyrr en sex mánuö- Prag, Sem Þjóðviljinn hefur um eftir að ríkisstjórninni hefur borizt tilkynning um úr- slit atkvæðagrei&lunnar. Þannig hefur ríkisstjórnin tryggt sér brennivínsgróðann óskertan út a.m.k. mest allt ur: , Formælandi stjórnarer- þetta ár. þótt kaupstaðirnir samþykki lokun vínbúðanna. j indreka vesturveldanna í Vín- Liggur í augum uppi aö meö þessum ákvörðunum eru^rborg^hefur lögin um héraöabönn þverbrotin og ákvæöi þeirra að f ’ engu höfð. Ekki væri: undarlegt þótt þeim sem kunna að hafa tekið alvarlega brennivínsskrif Tímans og Halldórs frá Kirkjubóli þyki þetta næsta einkennileg málalok. En svona eru heilindin og alvaran í málflutningi Tímans og Framsóknar. Þegar geöofsakast Bjarna Bsnediktssonar setur alla ríkisstjórnina og flokka hemiar í vanda, er reynt að komast úr klípunni með því að ganga á bak öll- um yfirlýsingum og þverbrjóta gildandi lög — og þó er ekki enn séð að fullu fyrir um endaiok þessarar furöu- iegu styrjaldar á kærleiksheimili stjóniarflokkanna. gegn alþýðurikjunum, sem hér á landi hefur staðið óslitið í tvo mánuði. Því er bezt lýst með orðum hinnar bandarísku fréttastofu: „auvirðilegasta tegund b’aðamennsku". Og um- mæli hins vestræna stjómar- erindreka sýna, live varlega má treysta fréttum af ástandinu í alþýðuríkjxmum, sem liafðar eru eftir „stjórnarerindrekum í Vínarborg sem fvlgjast vel“ með gangi mála í alþýðuríkjun- um. Heimildirnar eru upplogn- ar , fréttimar" tilhæfu’aus söguburður, uppspuni frá rót- um. ★ ★ ★ Það er ástæða til þess að minnast hér á dagbók banda- sendiherrans i Moskvu,- Joseph E. Davies, sem hann. skrifaði meðan má'aferlin í Moskvu stóðu yfir á árunum stríð, ekki sízt vegna Framhald á 6. síðu. Sigurbjorn Einarsson prófessor: Þí erf beðinn um að rétfa {iflafingur flS að SijáSpa lemuðum Ég vildi vekja hér athygli á litlum hlut, sem er ætlað mikið hlutverk. Hluturinn er eld- spýtnastokkur, nýkominn á markaðinn, með sérstöku auð kenni og sérstöku verði, og hlutverk hans er, auk venju- legra nota samslconar vamings, að hjálpa lömuðum og fötluð- um mönnum til betri heilsu og betri aðstöðu í lífsbaráttunni. Sú er skýring á þessu, að hér er starfandi ungur félags- ekapur, Styrktarfólag lamaðra og fatlaðra, sem hefur — eins og segir í upphafi félagslag- anna — það markmið 1) að koma á stofn og starf- rækja miðstöð til þjálfunar fyrir lömunarsjúklinga 2) að hjálpa lömuðu og fötl uðu fólki til iþess að læra iðnir og aðrar menntir við þeiira hæfi og gera þá fær- ari til þess að sjá sér far- borða í lífinu 3) að styrkja og greiða fyrir lömuðu og fötluðu fólki á hvern þann hátt annan, sem unnt er og félagið hefur tök á. Engum getur dulizt, að það er brýnt og göfugt starfsvið, sem þessi félagsskapur hefur haslað sér. Hitt er og jafnaug- Ijóst, að þessum stefnumálum verður ekki hrundið í fram- kvæmd án töluverðra fjármuna Nú hefur félagið brugcrð á heppilegt ráð til þess að veita öllum almenningi auðvelt tæki færi til þess.að styðja það í við- léitni sinni. Eldspýtur eru alls- staðar á boðstólum, í hverri verzlunarbúð og veitingastað, og dagleg nauðsyn flestra manna. Nú vil ég, hlustandi góður, biðja þig að mnna eftir því hér eftir, að það eru til sérstakir eldspýtnastokkar, auðkenndir með mynd, sem tal- ar skýru máli og með þessari áletrun: Hjálpið lömuðum. Þessir stokkar kosta 35 aura. þeir' eru m.ö.o. 10 aurum dýr- ari en aðrir, en verðmunurinn er framlag þitt í sióð, sem á að verja til þess að létta svolítið undir með þeim, sem sæta ein kver.ium hinum þungbærusti’ örlögum. Tíuaui’a álagið, fram- lag þitt, er svo lítið, að enginn finnur til þess, ekki einu sinn; svæsnustu reykingamenn. . Eg veit um menn. sem ekki ætln sér hér eftir að nota aðrar eld- spýtur en þéssar. Og ef slík hugsun verður almenn, þá mun- Ávarp flutt I útvarp á vegum Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra ar verulega um eftirtekjuna fyrir þá, sem hennar eiga að njóta. Stokkurinn, sem þú handleik- ur við búðarborðið, er léttur og vei’ð hans hverfandi. En hann minnir þig á þunga byrði ann- ars manns, líkamslömun, ör- kuml. Það er nærgöngul bón í myndinni utan á honum, köllun í orðunmn, sem á hann eru letr- uð, ákall um hjálp. Og þú hef- ur þarna í hendinni möguleika til þess að svara þessu ákalli þegar í stað á þann veg, sem drenglund þín býður, þú hefur í höndum tækifæri til þess að bregða ofurlitlu bliki, varma, dálitlum vonarneista inn í húm- ið, sem hefur lagzt yfir fram- tíðarveg mannsins með hækj- urnar. Eg só stundum unga stúlku koma að stiganum, sem tugir æskumanna feta léttum skref- um upp og ofan daglega. Hún fær ekki klifið þrepin, þau eru henni um megn. Hún er bratt- sækin á borð við stallsystkin sín, áhugi í svip hennar ekki síður en þeii’ra, starfsfýsi, lífs- 'þrá. En hún er lögð .þungu 'helsi, hrammur grimmrar veiki hefur rænt hana orku og af- myndað líkama hennar. Því er henni ofvaxið að stíga þess: slcref, sem öðrum er engin hindrun á þeirra menntabraut. En hún vill ekki bugast, þessi stúlka. Hún vill afla sér skil- jTða menntunar og hæfni til þess að verða nýtur maður, þrátt fjrir allt. En stigaþrep- in, sem hún ræður ekki við hjálparlaust, eru áþreifanleg mynd af því, hver aðstöðumun- ur hennar er borið saman við jafnaldrana. Hún þarf ekki lengi að mæla stigann með aug- imum, þarf aldrei að snúa frá. Það er alltaf einhver nærri, sem réttir henni arminn, létt- ir henni þessa þrekraun. Og Jietta sjálfsagða viðvik heil- brigðs drengskapar er elns og ímynd þess verks, sem Styrkt- arfélag lamaðra og fatlaðra ætl- ar að vinna. Það ætlar að vera hjálparhönd, sem styður lam- að og bæklað fólk til þess að 'komast yfir þær ójöfnur og tor- leiði, sem það ræður ekki við án aðstoðar, en við hinir vitum ekki af. Fötluð stúlka eða lamaður piltur, sem á vegi þínum verða, höfða ósjálfrátt til drenglundar þinnar, þú réttir umsvifalaust hjálparhönd, þegar þau missa liækjuna eða þrýtur orku til þess að komast leiðar sinnar eða lyfta farangri sínum. En slíkt fólk er ekki að jafnaði á alfaravegi en samferða er þáð samt um lífsveginn og hópur þess hér á landi æði stór. Mænu- veikin hefur víða komið við og og nægir að minna á verksum- merkin, sem hún lætur eftir sig, iþótt fleiri sjúkdómar og áföll geti valdið örkumlum. Reynum að setja okkur í spor ungl ngs- ins, sem horfist í augu við þá staðreynd, þegar af hontembrá- ir eftir kvalafulla sótt^ að.-hann er bilaður maður áð lí&ams- burðum, hann getur ekki stigið í fætur, hann getur ekki beitt airni eða hendi til hversdags- legustu tilvika, líkamsbjrgging er úr lagi gengin, hann er ó- þekkjanlegur að allri ásýnd. Reynum að liugsa út í, hveruig umhorfs muni vera í huga hans. þegar það er að renna upp fyrir honum, hvað orðið er og draum- ar hans og framtíðarvonir birt- ast á baksviði þessarar stað- reyndar. Eða setjum okkur í spor foreldra, sem hafa barizt við óttann J’fir fársjúku barni til þess loks að sjá það lemstr- að og lýtt, dæmt úr lcik í lífinu, markað einfarabraut hins ör-1 kumla manns. Eða hugsum okk-: ur liinn fulltíða mann, sem e.t.! v. á fyrir skylduliði að sjá. Til-' fellin eru mörg. Það hefur ver-| ið rækilega á það bent af fær-! ustu læknum, m.a. hér í útvarp-1 inu, að það er hægt að gera langtum meira fyrir þetta fólk en þjóðfélagið þegar gerir. Þekk i ingunni á meðferð t.d. mænu | veikissjúklinga fleygir fram í umheiminum og úrræðin til þess að ráða bætur á afleiðingum þeirrar veiki og öðrum lömun- um eða meiðslum eru mörg og aukast sí og æ. En hérlendis eru tæknileg skilyrði og aðstaða til þess að hagnýta þessa þekk- ingu og úrræoi allt of takmörk- uð og úr því verðum við að bæta. Og með margvíslegu móti öðru er hægt að aðstoða þá, sem í slíkar í’aunir rata, hjálpa þeim til þess að finna atvinnu við sitt hæfi og þjóð- ••’í'-fí’rf SE •— fkvU'UIWCíÖÞSÍ =— (J Laugardagur 31. janúar 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (5 félaginu til njája, svo að þeir geti orðið sjálfbjarga starfs- þegnar í landinu. Þeir þurfa að vita það, sem verða fj’rir áföllum af þessu tagi, sjálfir eða ástvinir þeirra, að það só öruggur og virkur vilji hjá þjóðinni að gera allt, sem auðið má verða til þess að bæta úr böli þeirra og greiða fyrir þeim. Þú ert minntur á Ljósm, Hjálmar R. Bárðarson. tilveru og örlög þessara manna hverju sinni sem þú þarft á eldspýtum að halda úr þessu. Þú ert beðinn um að rétta litla- fingur til þess að hjálpa ÍÖm- uðum, láta hrökkva lítim Uéista af þínu glaða ljósi inn í rökkr- ið til þeirra. Eg veit, að þú ert þakklátur fyrir tækifærið og lætur ekki bregðast að nota. það. 335 plMHiJ 314. dagur. Tmmmmzm áður birt. í UP-skeytinu segir ennfrom- arnir hafi í hyggju að senda stjórnum sínum orðsendingar þess efnis, að þeir hafi enga vitneskju um þær gj'ðingaof- sóknir, sem fréttir hafa borizt um frá Tékkóslóvakíu. Þeir munu jafnframt gefa út yfir- lýsingu, þar sem áherzla er lögð á. að enginn stjóraarer- indrekanna eigi hlut að þeim fréttum, sem sagðar hafa ver- ið hafðar eftir „stjórnarerind- rekum, sem fj’lgjast vel með þróuniíml I Tékkóslóvakíu. “ Nýlega hefur AB-blaðið tekið samningstímann á að vera rot- upp þann hátt að birta við- högg á Dagsbrúnarstjórnina, töl um verkalýðsmál við unga en lendir bara á öðrum en til menn, sem annað hvort af var a't’azt því hér var óviti barnaskap og þekkingarleysi með voðann í höndunum. eða hreinum fávitaskap láta hafa eftir sér ýmis konar fjar- stseður, sem. að því miða að ófrægja Verkam.-félagið Dags- Eins og al’ir sæmilega skyn- hærir menn og kunnueir i verkalýðsmálum vita. skiptir mikiu máli í ö'lum k'arasamn- ingum að uppsagnartími sé brún og stjórn þess. Það skin út úr þessum samtölum að , ... ,, „ ,r 0 .. . hentugur verkamonnum. en blaðamaðurmn V. S. V. genr . , . . ........... , , ekki valin með hentugleika þessum unglingum upp orð , , „ , ...... ...... andstæðmgsins fynr augum. og hugsamr eftir eigin hofði _ .. .,. ... . og að þeirra persónuframlag til - saurkastsins á Dagsbrún er ekki annað en nafnið og ljósmyndin. Honum er það sjá- anlega fyrir öl’u að fé verka- . . . ... menn til að leggja nafn sitt lr sameimngarmenn hé'du þa við slíkan ósóma að vega að fast þetta atriði gegn Þetta var eitt af þeim atriðum ♦'riii-t var á um milli verkamanna og atvinnurek- enda. Það er a'veg rétt. að fnl'trnar Dagsbrúnar O" aðr- stéttarsamtökum sínum. atvinnurekendum og þlónum Er verðirnir leiddu Hodsja Nasreddín upp úr neðanjarðarfangelsinu sagði hann: Þið ætlið sem sagt að bera mig á bakinu. Skaði að asninn minn ektill vera fjar- staddur; hann hofði skemmt aér vel við þessa hugmynd! Þegiðu, þú verður ekki lettgi svona gleið- ur, sagði einn vörðurinn, roiður. — Þeir opnuðu litlnn poka og byrjuðu að troða Hodsja Nasreddin S hann. Þeím aárnaði að þeir sjálfir skyldu ekkl hofa handtekið hann. Þið satans þjónar, hrópaði Hodsja Nas- reddín þrefaldur i poiiammi: Gátuð þið ckki hundskazt með stæri-i poka? — Skiptir litlu máli, sagði vörðurinn. Þú ert hvort sem cr bráðum dauður. Að lokuni höfðu þeir troðið Hodsja Nas- reddín öilum S sekklnn — og bundu fyrir. Það varð strax þungt loft í pokanum. Og það lagðist myrkur yfir sát Hodsja Nas- reddína Það vor enginn undankoma. Ekki er vitað um nema tvö þeirra i AB-liðinu . fyrrnefndu ungmenni, sem þannig hafa yerkfalli og fengu komið . veg gerzt leikfang andstæðinga f'rr,r aform atvmnurekenda i verkalýðssamtakánna. Annar bessu efni’ Þetta leí?!íia ens1r þeirra, Jón Stefánsson, lætur Dagsbrunarforystunni ti' lasts til dæmis hafa eftir sér ýms- nema andstæðingar verkalýðs- ar kenningar um skipulagsmál ins eða hreinir íaraðlingar. Að og meðal annars þáð, að það þcssu ,leyti má 3e^a . að sé ein af dauðasyndum Dags- n lrn”n °tar hafi evðilagt brúnarstjórnarinnar, að hafa lausn malsins íyrir atvinnurek- ekki skipulagt í fé’aginu deild endunl °S Þjónum þeirra. manna, sem vinna hjá bæn- hér er ekki enn sögð öll um, rétt eins og hér væri um sagan um það hvernig Eðvarð að ræða eina sérstaka starfs- Sitrurðé|pn ritari Dagsbrúnar, grein!! sem héti starfsmenn ^iörn Biarnason form. Iðiu o. bæjarins svo aðeins eitt dæmi fl. forystumenn same’’ningar- sé nefnt um þekkingarstig V. rnnnna í verka’ýð-samtökunum S. V. á skipulagsmáium verka- evði'ögðu fyrir andstæðinoum lýðssamtakanna. verka’ýðsins ög þjónum þeirra Torfi Ingólfsson lætur blaða- iousn málsins. Og nú ættu manninn hafa það eftir sér að hessir ungu menn í AB-blað- á skrifstofu Dagsbrúnar mæti 'nu ;'Ó taka vel eftir: bara „pólitískir smalar og ang- 19. desember, þegar Alþýðu- urgapar — til skrafs og ráða- blaðið liafði gengið opinberiega gerðar“. Hann talar um hve í lið með blöðum atvinnnrok- „geigvænleg hætta það er fyr- enda og ásanit þeim gripið til ir afkomu verkamanna og þ'''.s ósvffna hrelrk*abragðs nð heimiia þeirra að fela slíkum h!>-ta sfðusíu sáttatiilögu rlíis- mönnum forystu" scm þeirn stiórnarinnar og Ijúga því upp Sigurði Guðnasyni, Eðvarð Sig- að hún værl orðin að samn- urðssyni, Hannesi Stephensen ingi niilli aðHja. — þá héldu og slíkum mönnum — Og til fulltrúar Dagsbrúnar og aðrir marks um það hefur V. S. V. sameiningarmemi baráttunni eftir þessum piltungl að sl'kir áfram innan samninganefndar- ■ menn sem Dagsbrúnarstjórn- innar þrátt fyrir hin afdriía j ina skipa hafi í descmber- ríku svlk, og knúðu fram verkfa’linu niikla ætlað að hækkun isaupsins um 5% svo „eyðileggjá laUSn inálsins á og áltvæðið um hækkuu lauria- langdfegnum deiium um samn- hámarks er full visitala grelð- * ' ingstímá' o. s. frv. Þetta um Ist á. xx 1

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.