Þjóðviljinn - 11.04.1953, Síða 10

10) — í>JÓÐVILJINN — Laugardagur 11. apríl 1953
'Sftt Iram-
stykkf.
Breytingar og lagfæring-
ar á kjólum eru alltaf í sínu
gildi. Það þarf að lappa upp
á gömlu kjólana, einkum vegna
þess að þeir slitna eða verða
fyrir slysum. Nýtt framstykki
getur gert kraftaverk, ef kjóll-
Bafmagnsiakmözkan
Kl. J 0.45-12.30
Kaugardagur 11. apríl.
Nágrenni Reykjavíkur, umhverfi
Elliðaánna vestur að markalínu
frá Flugskálavegi við Viðeyjar-
sund, vestur að Hlíðarfæti og það-
an til sjávar við Nauthólsvík i
Fossvogi. La.ugarnes, meðfram
Kleppsvegi, Mosfellssveit og Kjal-
arnes, Árnes- og Rangárvallasýslur.
MATURINN
Á
MORGUN
Smásteik, hrærðar kartöflur
— Sveskjuterta.
★
I %—1 kg tryppakjöt, 4 kart-
> öflur, 1 bolii gr. ertur, 1—-2
* laukar, lárviðarlauf, 4 msk.
' hveiti, 1—2 tesk. salt, 75 g
■ tólg, %—1 1 heitt vatn, sósu-
f litur.
Kjötið er hreinsað og skorið
munnbita stóra teninga. Velt
upp úr hveiti blönduðu salti,
brúnað í potti eða á pönnu og
síðan látið í pott til að sjóða.
í Vatninu hellt á. Ef brúnað er
•, á pönnu er vatninu .hellt fyrst
) á pönnuna til að fá soðkraft-
í inn af henni. Laukurinn er
') skorinn í fernt og' soðinn með
} kjötinu frá byrjun ásamt lár-
) viðarlaufinu og gr. ertunum,
> sem iegið hafa í bleyti. Kart-
> öflurnar flysjaðar og skornar
> í tvennt eða fernt eftir stærð
* og soðnar með í siðustu 10—20
f mín. Afg. af hveitiblöndunni
' jöfnuð með því. Sósulitur og
' krydd eftir smekk. Borðað með
soðnum eða hrærðurn kartöfl-
i um.
> Sveskjuterta. 150 g tvíböku-
t mylsna, 200 g sveskjur, sykur
} sitrónusafi, 2 dl rjómi. Ef not-
I uð er brauðmylsna í stað tví-
} bökumylsnunnai' er betra að
J blanda 1 msk. af sykri saman
, við og brúna hana í 50 g af
i smjörliki. Sveskjurnar eru lagð-
) ar í bleyti og soðnar þangað
) til hægt er að ná steinunum
) úr. Soðnar í mauk og sitrónu-
} safi og sykur látinn í eftir
* smekk. Tvíbökumylsna og
> sveskjuma.uk látið til skiptis í
> lög í skál, mylsna efst og
* neðst. Hvolft úr skálinni á fat
1 og skreytt með þeyttum rjóma,
' heilum sveskjum eða eplasrffeið-
inn er slitinn undir höudunmn
eða hálsmálið farið að láta
sig. Röndótt efni eru mjög í
tízku og á myndinni sést hvern
ig hægt er að skinna upp á
gamlan einlitan kjól. Á mynd-
inni er röndótta efnið sett inn
í silkikjól, en að sjálfsögðu er
hægt að nota það í ullarkjól
með sama árangri. Ef vasar
og uppslög eru brydduð sams-
konar efni, verður úr þessu
allra fallegasti kjóll.
Kjólar, scm grenna, eru
alltaf eftirsóttir, og hér kem-
ur ein slík fyrirmynd, en þær
eru því miður alltof sjaldgæf-
ar. 1 kjólnum eru línumar
langar og beinar, og þær gera
það að verkum að konan í
kjólnum virðist hærri og
grennri. Kjóllinn er hnepptur
alla leið niður úr að framan og
í pilsinu eru mjúkar fellingar.
Hálsmálið er slcemmtilegt og
setur frumlegan svip á kjólinn.
Fyrirmyndin er afbragð handa
lágvöxnum, feitlögnum konum,
sem vilja gjarnan virðast hærri
en þær eru, og þarna er dæmið
leyst á látlausan og smekkleg-
an ihátt. Þennan lcjól má
sauma úr léttu ullarefni og
einnig úr silkiefni.
ER KASTAKHOLAN
BILIÐ ?
ÞAÐ ER hægt að gera við gat
á kastarliolunni til bráðabirgða
með krít, sem venjulegu kítti
er blandað í. Við það inyndast
hella sem harðnar við hitann.
En ef gatið er mjög lítið er
: hallæri hægt oð klessa i það
fiskilími. En munið að setja
límklessuna innaní skaftpott-
inn, þvi að vökvinn kemur í
veg fyrir að lími'ð bráðni. Að
vísu er ekki heppilegt að sjóða
mjólk í pottinum á eftir, en
hann er úgætur til að sjóða í
'kartöflui'.
Nevil Shute:
Hlióðpípusmiðurinn
82.
izt til Englatids ? Hvað ætlið þér að senda mörg
til Ameríku? Öll?“
Howard hristi höfuðið. ,,Eg efast um það.
Þrjú þeirra fara áreiðanlega, en tvö eru ensk
og faðir frönsku telpunnar er í London. Eg
veit ekki hvort þau fara líka. En hin bömin
þrjú sendi ég intian viku. Ef þér leyfið okkur
að fara.“
Þjóðverjinn kinkaði kolli. ,,Þér megið ekki
draga það lengur. Við verðum komnir til Lon-
don eftir sex vikur.“
Það varð þögn. „Þér skuluð ekki halda, að
ég efizt um hvemig stríðinu lýkur,“ sagði
Diessen. „Við sigmm England eins og við
sigruðum Frakkland; þið standist okkur ekki
snúning. En stríðið við samveldislöndin getur
staðið í mörg ár og á meðan getur orðið mat-
arskortur. Það er betra fyrir önnu litlu að vera
í hlutlausu landi.“
Howard kinkaði kolli. „Hún má fara með
okkur, ef þér viljið senda hana.“
Gestapóforingkm virti hann rannsakandi fyr.
. ir sér. „Ehi í’eynið ekki að leika á okkur.
Gleymið ekki að ungfrú Rougeron er á okkar
valdi. Hún má fara til Chartres á fund móður
sinnar, en við höfum vakandi áuga á henni,
þangað til ég hef fengið skeyti frá Rupert
bróður mínum um að Anna litla sé komin til
hans.“
„Sem gísl,“ sagði gamli maðurinn lágt.
„Sem gísl.“ Þjóðverjinn var hörkulegur á
svip. „Og það er enn eitt. Ef þetta fréttist, þá
verður stúlkan send í fangabúðii'. Eg kæri mig
ekki um að þér 'breiðið út lygar um mig, eftir
að þér koniið til Englands. Munið það.“
Howard var fijótur að hugsa. „Það er önn-
ur hlið á málinu," sagði haon. „Ef ungfrú
Rougeron kemst í kast við Gestapó og ég
frétti um það til Englands, skal þessi saga
verða sögð um allt England og birt í þýzku
útvarpsfréttunum og nafn yðar nefnt.“
Diessen sagði hranalega: „Vogið þér yður að
ógna mór.“
Gamli maðurinn brosti dauflega. ,,Við skul-
um sleppa þessu tali um ógsianir,“ sagði hann.
„Við erum livor öðrum háðir og ég vil gera
samning við yður. Eg skal taka telpuna og
koma henni til White Falls hvað sem það kost-
ar. En á hinn bóginn eigið þér að líta eftir
ungfrú Rougeron og sjá um að lienni verði
ekkert mein gert. Þessi samningur er hag-
kvæmur okkur báðum og við getum skilið sem
vinir.“
Þjóðverjinn starði lengi á hann. „Þér eruð
slunginn, Englendingur sæll,“ sagði hann að
lokum. „Þér hafið feugið vilja yðar fram-
gengt.
„Þér líka,“ sagði gamli maðurinn.
Þjóðverjinn lagði frá sér byssuna og teygði
sig eft;r bréfmiða. „Hvert er heimilisfang yð-
ar í Englandi? Eg mun senda eftir yður, þeg-
ar við komum til Dondon í ágústmánuði."
Þeir fóru að ræða ferðalagið nánar. Eftir
stuudarfjórðung reis Þjóðverjinn á fætur.
,,Þér nefnið þetta ekki við neinn,“ sagði hann
aftur. „Annað kvöld verðið þið flutt héðan.“
Howard hristi höfuðið. „Eg mun ekkert ‘
segja. En eitt langar mig til að segja yður.
Mér hefði aldrei dottið i hug að neita yður um
að taka telpuna með mér.“
Þjóðverjinn kinkaði kolli. „Það er ágætt,“
sagði hamn. „Ef þér hefðuð neitað, hefði ég
neyðzt til að skjóta yður. Það hefði verið of
hættulegt að sleppa yður lifandi út úr þessu
herbergi.“
Hann hneigði sig stirðlega. „Auf Wieder-
sehn,“ sagði liann liáðslega. Hann ýtti á bjöllu-
hnapp á borðinu; dyrnar opnuðust og vörður-
inn leiddi Howard eftir mannauðum götunum í
tunglsljósinu og inn í fangaklefann aftur.
Nicole sat á rúminu og beið hans. Um leið og
dymar lokuðust kom hún til lians og sagði:
„Hvað var gert? Meiddu þeir þig?“
Hann iklappaði hemni á öxlina. ,,Nei, nei,“
sagði hann. „Þeir gerðu mér ekkert.“
„En hvað vildu þeir þér? Af hverju varstu
®óttur?“
Hann settist á rúmið og hún settist á móti
honum. Tunglið varpaði silfruðum bjarma inn
um gluggann; í fjarska heyrðist flugvéladyn-
ur.
„Hlustaðu nú á, Nicole,“ sagði hann. „Eg
get ekki sagt þér hvað gerðist. En þetta ætla
ég að segja þér og reyndu að gleyma að ég
hef sagt þér það. Þetta fer allt vel. Við förum
bráðum til Englands, öll börnin og ég líka.
Og þú verður frjáls ferða þinna og mátt fara
aftur til móður þinnar í Chartres og Gestapó
mun ekki angra þig. Allt er klappað og klárt.“
Hún sagði með öndina í hálskium: „En —
ég skil þetta ekki. Hvernig liggur í þessu?“
Hann sagði: „Það get ég ekki sagt þér. Eg
get ekki sagt þér meira, Nicole. En þetta verð-
ur bráðlega."
,,Þú ert ekki þreyttur — eða lasinn? Er
þetta allt satt og máttu ekki segja mér
hvernig í því liggur?"
Hann kinkaði kolli. „Við förum á morgun
eða hinn,“ svaraði hami. Það var festa og
sannfæring í rödd lians og hún trúði honum.
„Mikið er ég glöð,“ sagði hún lágt.
Þau þögðu bæði langa stund. Loks sagði
hún: „Eg var að hugsa um ýmislegt meðan ég
sat hérna ein í myrkrinu." í daufri skímunni
sá hann ‘að hún leit undan. „Eg var að hugsa
um, hvað yrði um þessi börn, þegar þau yrðu
fullorðin. Ronni — hann verður sjálfsagt verk-
fræðingur og Marjan hermaður og Villem
seunilega lögfræðingur eða læknir. Og Rósa
veröur móðir, og Sheila — hún verður ef til
vill móðir líka eða einhvcr athafnakvenmaður.
Og Pétur litli — veiztu hvað ég held um hann ?
Eg held að hann verði einhvers konar lista-
maður eða hugsjónamaður.“
„Þetta er mjög sennilegt,“ sagði gamli mað-
urinn.
Stúlkan hélt áfram. „Eg hef verið örvílnuð
síðan John fórst,“ sagði hún lágt. „Mér fannst
eins og ekkert gott væri lengur til í lieiminum,
allt hefði brjálazt og orðið illt og saurugt —
guð hefði dáið eða horfið og skilið heiminn
eftir á valdi Hitlers. Bömin áttu jafnvel að
halda áfram að þjást."
Þögn. Gaml maðurinn sagði ekkert.
„Eei nú,“ sagði hún. „Nú er allt að skýrast
fyrir mér aftur. Okkur John var aðeins ætluð
vika til að njóta hamingju okkar. Við áttum
í skólamun:
Kennarinn: Nonni, hvort er lengra í burtu,
tunglið eðe, VatnajökuU.
Nonni: Vatna.jökull.
Kennarinn: Hvað áttu við?
Nonni: Ekki sjáum við þó Vatnajökul.
Stúlkurnar í annarri íbúðarálmu skólans
kvörtuðu yfir þvi við umsjónarmanninn að
strákarnir hinumegin drægu aldrei niður
glug'gatjöldin. Umsjónarmaðurinn leit út um
gjuggann, og sagðj: Fg sé ekki að það sjaist
neitt inn í herbergið. Stúlkurnar svöruðu: Stig-
ið hérna upp á stólinn og sjáiö bara.
Skotinn þreifaði í vasa sína áður en hann
skyldj skorinn upp.
Þér eigið alls ekki að borga fyrirfram, sagði
læknirinn.
Nei, ég er bara að athuga hvað ég hef mikiö
á mér, áður en ég er svæfður.