Þjóðviljinn - 21.05.1953, Blaðsíða 7

Þjóðviljinn - 21.05.1953, Blaðsíða 7
- Fimmtudagur 21. maí 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (7 Megínatriðið að eining og samvinna fakist með þeinrs öflum sem vilja tryggja hagsmuni alþýð- unnar og sjálfstæði landsins Það er erfitt að finna tóm- stund með Finnboga Rúti Valdimarssyni, því annimar í Kópavogi kalla að frá morgni og langt fram á kvöld. Það er engin kyrrstaða í kringum hann, heldur líf og fjör. Byggðin í Kópavogi vex mjög ört vegna þess að þar hefur málum verið hagað af for- sjálni og skynsemi; við síð- ustu 'kosningar voru íbúar í Gullbringu- og Kjósarsýslu 4397 en nú verða þeir 5718, og meginhluti þeirrar aukning ar er í Kópavogi, — iþegar und an er skilin hin erlecida og innlenda fólksfjölgun kringum Keflavíkurflugvöll. Það var ekki að ófyrirsynju að Vísir komst þannig að orði nýlega að íbúum myndi emi hafa fjölgað í Reykjavík á siðasta ári ef ekki hefði verið Kópa- vogur! vík virðist ihafa gleymt, eins og Blesugróf, Smálönd, Selás, þar sem menn byggja hús og setjast að án þess að hafa tryggingu fyrir lóð undir hús- in sin, hvað þá vatn eða raf- magn. Þó vil ég taka það fram í þessu sambandi, að Reykja- víkurbær hefur á ýmsan hátt sýnt yngsta nágranna sínum, Kópavogshreppi, skilning og höfum við átt vinsamleg við- skipti ein við forráðamenn Reykjavíkur. — Það hefur verið gott sam starf í Kópavogi að þessum málum? — Þetta verk hefur ekki ver ið unnið með floklíslegum á- tökum; það er ekki verkneins sérstaks stjórnmálaflokks, heldur hafa menn af öllum flokkum tékið saman höndum og staðið saman um það. Ég met þessa menn svo mikils anlegan sósialistískan flokk eða flokk að mínu skapi, heldur vegna þess að ég hafði sannfærzt um það hví- líkur háski öllum þjóðum í Vesturevrópu var búinn af nazismanum, og ég þóttist sjá mörg merki þess að Sjálf- stæðisflokkurinn hér á Islandi væri undir áhrifum frá naz- ismanum og gæti náð meiri- hluta í kosningunum 1934. Ég taldi það nauðsynlegt að styðja þau öfl sem líklegust væru til þess að konna í veg fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn næði völdum hór þá. Og eins er það í dag. Mér finnast þrengri sjónarmið og ágrein- ingsmSfl flokkanna til vinstri ekki vera aðalatriðið. Það sem skiptir me^inmáli nú eins og fyrr og fremur nú en nökkru sinni fyrr er að koma auga á meginatriðin, það sem við vilj- getað komið fram pólitík sinni síðustu árin vegna þess að þeir hafa þegið ölmusur. Nú lýsa þeir yfir því að næstu árin ætli iþejr ekki að þiggja ölmusur heldur hafa nægar dollaratekjur af því að láta ís- lenzkán verkalýð vinna að því að gera ekki aðeins suðurnes heldur allt suðurlandsundir- lendið að einni herstöð til á- rása á aðrar þjóðir. Sú stað- hæfing hernámsflokkanna að svokallaðar hervarair á frið- artimum séu nauðsynlegar vegna varna Islands og ör- yggis Isl’endinga er stórkost- legasta lygi sem beitt hefur verið í íslenzkum stjómmál- um fyrr og síðar. Og þeir vita það allir; það er vísvitandi lygi; þeim var sagt það þre- menningunum sem flugu til Washington í marz 1949, að það væri engin hætta á árás Mér tekst þó að lokum að ná tali af Finnboga mitt í önnum dagsins og spjalla of- urlítið við hann um framboðið og viðhorf hans til þjóðmál- anna. — Suma var farið að lengja eftir því að framboð þitt væri tilk’ynnt. —• Til þess liggja persónu- legar ástæður að því var ekki lýst fyrr. Ég hef aldrei haft minnstu löngun til þess að eiga sæti á þingi eða taka þátt í þingstörfum, þótt ég hafi leiðzt út í íslenzk stjórnmál. Þar við bætist að heilsa mín er léleg og ótrygg og miklár annir mínar fyrir þetta byggð- arlag sem ég hef starfað fyr- ir síðustu árin. Þessar ástæð- ur voru raunar fyrir hendi 1949, þegar ég lét til leiðast að gefa kost á mér til þing- setu, en þær eru það allar í ríkara mæli nú en þá. — Breytingarnar hafa orð- ið miklar í Kópavogi. — Mönnum í Kópavogi er kunnugt um að ég leiddist út í störf fyrir þetta bæjarfélag af ríkri nauðsyn þess fólks sem þá var komið hingað. Þeg- ar ég var fyrst kosinn í sveit- arstjóm 1946 voru á kjörskrá um 280 manns. 5—600 manns höfðu þá setzt hér að en fljót- lega rekið sig á það að það var ekki einusinni hægt að fá kennslu fyrir bömin; hér var engln*r skóli þótt börain væru um hundrað; og það var í raun og veru fyrst og fremst vegna þess að ég þurfti að fá barna- skóla, fyrir bömin mín að ég gaf mig út í þetta. Ef við liöf- um gert eitthvað þessir memi sem her höfum unnið saman, þá er iþað í þvi fólgið að við höfum lagt grundvöllinn að því að hér gæti risið upp vel skipulögð byggð, þar sem 5—- 6000 menn gætu búið við betri skilyrði en í öðrum úthverf- um Reykjavikur. En ef sam- starf okkar hefði ekki komið til væri ástandið svipað og í þeim úthverfum sem Reykja- Sú staðhæfing að svokallaðar her- varnir á friðartímum séu nauðsyn- legar Islands vegna er stórkostlegasta lygi sem beitt hefur verið í íslenzk- um stjórnmálum fyrr og síðar. ■ fyrir samstarf /þeirra við mig, að iþegar þeir koma nú til mín og óska þess að ég gefi aftur kost á mér til þingsetu, þá er það fyrst og fremst fyrir þeirra orð að af þvi verður. Þaraa er nú 2500—3000 manna byggðarlag, og íbúara- ir þar vita það að þeir eiga mikilla hagsmuna að gæta gagnvart ríkisvaldinu, það veltur á miklu hvaða styrk ríkisvaldið veitir þeim til að halda áfram að gera þennan stað vel byggilegan. Við störfum nú að því að koma upp hafnargerð i Kópavogi, og við vonum það margir að Kópavogur verði á næstu ár- um talinn með útgerðarstöð- um við Faxaflóa. — En það er ekki laust við að þú hafið komið við sögu þjóðmálanna áður en þú sett- ist að í Kópavogi. —i Þegar ég settist að í Kópavogi ætlaði ég aðeins að hafa þar þægilegan bústað en hafði dregið mig út úr póli- tík eftir að Stefán Jóhaian hafði hlassað sér í þjóðstjóra- ina frægu 1939. Ég hafði frá því 1933 starfað í þjónustu Aiþýðuflokksins, eklci vegna iþess að ég teldi Alþýðuí flokkinn að öllu lejli ákjós- um og viljum ekki. Ef menn vilja yinna og fórna sér meira og minna fyrir hagsmuni verkalýðs og vinnandi stétta, ef menn vilja )x>ka þpóun . þjóðfélagsins 1 áttina til sósí- alisma og ef menn vilja — siðast en ekki sízt —- vinna að sjálfstæði þjóðar sinnar ber þeim að leggja alla áherzlu á þessi meginatriði. Ef allt 'þetta, sem dýrmætast er í líf- inu að þvi er stjórnmál snert- ir, hagsmunir verkalýðsins og sjálfstæði þjóðarinnar, er í hættu, þá verða menn að láta aukaatriðin víkja. I verkföll- unum á vetur varð öllum það svo dásamlega ljóst, hvernig þær stjórnir sem við líöfum haft síðustu árin hafa gert það að aðalhlutverki sínu að ganga á hagsmuni vinnustétt- anna, og að eina aflið semhægt er að treyst og beita eru verkalýðssamtökin og þeir pólitísku flokkar sem sækja styrk sinn til þeirra. E'ning verkalýðssamtakanna er höf- uðnauðsyn stjórnmálabaiátt- unnar. — Þú hefur ærinlega varað við ágengni Bandarikjaiuia á Islandi; hvernig finnst þér jþeim málum nú vera komið? —- Stjórnarflokkarnir hafa Rússa á Island, jafavel iþótt ófriður brytist út. Og nú þeg- ar allir menn um allan heim sem nokkuð fylgjast með heimsmálum vita að ekkert stríð er mögulegt næstu miss- erin, einmitt nú koma Banda- ríkin hér og krefjast þess að allt suðvesturlandið verði gert að einni herstöð. ■— Þú 'þekkir afleiðingar þessara framkvæmda fyrir at- vinnulífið í kjördæmi þínu. — Það sem nú blasir við okkur, iþó að stjórnai’flokkarn- arnir reyni að dylja það fyrir kosnmgar, er ekki aðeins að öll suðurnes verði lögð undir ■bandarískar vígvélai- og þar með eyðilögð . sem íslenzkur útgerðarstaður, heldur og hitt að verið er að eyðileggja ís- lenzkt atvinnulíf, fyrst og fremst íslenzkan sjávarútveg. Undanfarið hefur rétt hangið í þ\ú að hægt hafi verið að að halda uppi útgerð hór á ,'beztu útgerðarstöðum á land- inu. Við vitum það og það er viðurkennt af ríkisstjórninoi að næstu ár eigum við e'kki að hafa dollaratekjur af is- lenzkum útflutningi, heldur . af. því; að byggja hem-, aðarflugvelli og b"eyta hinni fyrirhuguðu landshöfn í Njarð vík í herskipahöfn. Til þessa verður krafizt þúsunda is- lenzkra verkamanna sem eru ódýrt vinuuafl fyrir Randa- ríkin vegna gengislækkananna, en þetta hlýtur að verða til þess að varla verður hægt að stunda sjávarútveg, jafnvel á þeim stöðum sem bezt eru til þess fallnir, eins og útgerðar- staðirnir á suðuraesjum. Þeir staðir úti um land, þar sem aðstaða er öll erfiðari en hér* munu tæmast af fólki, sem leitar hingað. En ef nýr flótti brestur í það lið, sem enn starf ar að framleiðslstörfum úti í þorpum og sveitiun landsins, og er þegar of fámennt, þá getur leitt af því landauðn á stórum svæðum á skömmum tíma. Þessar framkvæmdir allar veita okkur enga vörn gegn á- rás, heldur kalla yfir okkur árásir. Því þær era ekki mið- aðar við það að verja Island, eins og öllum má vera Ijóst, heldur við hitt að gera árásir frá íslandi. Bandaríkjamenn líta svo á að ísland og íslenzka þjóðin séu „expendable", eins cg þeir komast að orði, það er að segja: ekki sé skaði skeður þó okkur sé tortímt. — Hvernig telur þú að Is- lendingar fái bezt hrundið þessum áformum? — Frá því ég vissi fyrst um þær fyrirætlanir Bandaríkj- anna að koma upp herstöðv- um á íslandi sumarið 1945, áður en kröfur. þeirra komu fram, hef ég reynt af veikum mætti að vekja aðra menn til umhugsunar um það til live lít ils hafi verið barizt öll þessi ár fyrir sjálfstæði íslaads, ef þetta ætti að verða endirinn. I mínum augum er þetta stærsta málið, og ég veit að ekkert afl nema samtakamátt- ur íslenzkrar alþýðu getur komið í veg fyrir þessi áform. Sósíalistaflokkurinn er nú sterkasti þátturinn í stjórn- málasamtökum alþýðunnar og eini flokkurinn sem aldrei hefur hvikað í sjálfstæðismál- unum, þess vegna hika ég ekki við að leggja hcnum lið af iheilum hug sem verkalýðs- ílokki, og þó ég hafi ekki geng ið i hann og tá'ri ekki afstöðu með ihonum í öllum greinum og mislíki stundum við Þjóð- viljann, þá mun ég ekki ljá þeim öflum lið sem eru að reyna að gera hann óvirkan í baráttunni fyrir hagsmimum alþýðunnar og sjálfstæði Is- lands. Ég sagði áðan að það sem okkur riði á væri að sjá meg'uatriðin sem geta sam- einað olckur en ekki að e:n- beita huganum að þeim aUka- aAriðum sem. geta skilið okkur að, því ef við ættum að stofna flokka til þess að þneða sem nákvæmast ágreiningsmál ■'''nstrisinnaðra manna, þá Framhald. á 9, siðu

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.