Þjóðviljinn - 03.06.1953, Qupperneq 11

Miðvikudagur 3. júní 1S53 — ÞJÓÐVILJINN — (11
VIÐTALIÐ VIÐ HARALD
Framhald af 7. síðu.
ir ef til stríðs kemur. Glöggt
vitni um það, hve sterkt það
almenaingsálit er, kom fram
er Churchill minntist á hætt-
una, er Bretlandi stafaði af
bandarískum herstöðvum þar
í landi. Lýsti Churchill því
yfir að stjórn Verkamanna-
landinu. Þótt hann fari
reyndar áfram með land-
stjórn, hefur hann minnihluta
þingskis að baki sér.
Þó skapar aðvörun brezku
stjórnmálamannanna Banda-
ríkjastjórn enn erfiðari að-
stöðu.
Þegar Breíland og
S.G.
flokksins hefði veitt leyfi til 13 J
bandarískra herstöðva í Bret- Frakkland geia J5anua-
landi upp á eigin áfoyrgð. 1- ríkjunum IjÓst, að þau
haldsmenn hefðu ekki verið s£u g^ki reiðubúin að
þ^Yrðfdekki erfitt að'.fá styðja Bandaríkin í stríði
iBreta í stríð gegn alþýðu- við Kma, heíur stefna
ríkjunum? Bandaríkjanna í alþjóða
Það er nú orSiS al- málum, be8ið skipbrot.
mennt álit brezkra Bandankin geta tæpasl
menntamanna að Bret- ^a^': an þess að
land yrði hlutlaust eí til ai9a V1S aJno\ a londum
styrjaldar kæmi í Asíu breta og rrakka^og hja-
annars vegar og hins Jenöum peirra 1 oðrum
vegar Kína eða Kína og heimsalíum.
Sovétríkjanna.
Eg hygg að ræður Churc-
'hills og Attlees á dögunum
hafi verið til þess fluttar, að
gera Bandaríkjastjóra og öíl-
um almenningi ljóst, að Bret-
ar geti ekki fylgt þeim í þess-
um málum. Og einmitt síðan
stjórn Eisenhowers tók við,
hefur margt það gerzt, sem
bendir ótvírætt til að Banda-
ríkin stefni á stríð við Kína.
Þar má tilnefna þá yfirlýs-
ingu Eisenhowers, í febrúar í
vetur, að bandaríski flotinn
mueii ekki lengur „gæta“ meg-
inlands Kína fyrir árás frá
Taívan. Dulles, sem í fyrra.
krafðist þess, að 'hersveitir
Bjang Kajséks yrðu sendar til
Kóreuvígvallanna eða hjálpað
til árásar á meginland Kina
mótar nú sem utanríkisráð-
herra stefnu Bandaríkjanna í
alþjóðamálum. Áhrifamenn í
stjórnarflokki Bandaríkjanna
liafa haldið áfram að krefj-
ast árása á Kína, og að því
verði komið í kring að Asíu-
menn berjist við kommúnism-
,ann í Asíu.
En ekki blæs byrlega fyrir
þeirri stefnu. Ósigur Jósída í
japönsku þingkosningunum er
mikið áfall fyrir Bandaríkja-
stjórn, því flokkur hans er
eini japanski stjórnmálaflokk-
urinn ,sem berst fyrir því að
bandarískar herstöðvar sép í
Sovétsendinefnd
•Framhald af 3. síðu.
sem hæfa íslenzkum skilyrðum,
í stað þess að notast við fræ
og útsæði, sem framleidd eru
öðrum löndum við önnur
: Framhald af 4. síðu.
misjafnlega vel flutt. Til ann-
ars er ekki ao ætlast. Hámarlti
náðu tónleikarnir með Ballöð-
unni eftir Grieg, sem leikin
var af Selmu Gunnársdóttur af
myndugleik Og glæsibrag. Ef
að líkum lætur er hér á ferð
mikið listamannsefííii.
Mörg ömiur verk voru einnig
vel flutt.
Mikilvægasti þáttur tónleik-
anna var leikur nemendahljóm-
sveitarinnar, því það er þá
fyrst þegar alþýðan í landinu
fer að njóta þess að leika sám-
an á hljóðfæri í tómstundum
sér til yndisauka, þótt af van-
efnum sé gert, að þjóðin get-
ur eignazt þann tónlistarjarð-
veg, sem skapar hinni æðri
tónlist vaxtarskilyrði. Líkt og
bókmenntaáhugi og bókmennta-
iðkun þjóðarinnar hefur alla
tíð fóstrað stór skáld og rit-
höfunda.
Eg hafði því miður ekki að-
stöðu til að sækja hina fyrri
nemendatónleika og hefði þó
haft áhuga fyrir því, ekki sizt
að heyra „Fjóra dansa“ Leifs
Þórarinssonar, sem voru eina
íslenzka verkefnið á þessum
tónleikum Tónlistarskólans.
S. D. K.
skilyrði.
- Þá var spurt hvemig nefnd
armönnum hefði litizt á sig og
hvað þeim hefði fundizt nýstár-
legast, ólíkast því sem þeir
biuggust við.
— Prófessor Núsjdín svaraði
þessu þannig, að sér hefði ekki
komið á óvart, ,að hér bjó gott
fólk. Það væri þannig alls stað-
ar í veröldinni, fólkið væri alls
staðar gott. Hins vegar sagðist
hann hafa undrazt mest, hve
vel íslendingar thefðu komið sér
fyrir í þessu landi, sem við
fyrstu sýn vircþst fátækt og
hrjóstugt. Hann hefði t. d. ekki
búizt við svo miklu .grænmeti
eins og hér hefði verið á boð-
stólum. ísLendingar hefðu fært
sér d nyt eftir föngum þau gæði,
sem Land þeirra Lrefði upp á að
bjóða. Og Lrin örðugu skiiyrði,
sem þjóðin hefði búið við, það
að ekkert var rétt upp í hendur
hennar, heidur \mrð hún að
berjast íyrir tiLvel-u sinni við
erfiða náttúru, einmitt þetta
Liefði gert ísienzku 5>jóðina táp-
mikia og atorkusama. „Þannig
kemur hún mér '-fyrir augu“,
sagði prófessor Núsjdín.
—• Polevoj svaráði spuming-
unni næstur. — Hánn sagði að
sér Liefði ekki verið það óbiand-
in ánægja að ganga um götur
Reykjavíkur á iaugardag og
sunnudag. Það hefði : ekki veiáð
hægt; að komast hiá að mæta
hermönnum bandaríska her-
námsiiðsins. Hann sagðist ekki
bera neina óviid til hermanna,
sjálfur væri Liann gamaLI her-
maður. En erlendir hermenn á
götum höfuðborgar annars Lands
á friðartímum hlytu ailtaf að
vera tiL Lýta. Hann hefði kynnzt
þessu fyrirbrigði áður, bæði í
París og London. En það hefði
hins vegar verið sér mikið
ánægjuefni að siá, að æskulýð-
urinn forðaðist ÖLL samskipti við
hina erlendu hermenn: „Eg tók
eftir því“, sagði Polevoi, „að
Iiinum erlendu hermönnum- Leið
jafnilla hér og í Frakklandi. Eg
•ann friðnum, og því þykir mér
vænt um, að íslenzka þjóðin
skuli staðráðin í að verja þjóð-
arheiður sinn og berjast fyrir
sjálfstæði sínu“.
— UppeLdisfræðingurinn Boro-
din sagðist hafa orðið var við
áhuga hiá þeim íslenzkum skóla-
mönnum, kem hann hefði hitt,
fyrir því að kynnast skóla- og
uppeldismálum Sovétríkjanna og
vita hvort ekki mætti Læra sitt-
hvað af reynslu þeirra á þessu
sviði. í heimalandi sínu væri
mikil áherzla Lögð á uppeldí
barnanna og því Væri hann
þakklátur fyrir að hafa fengið
tældfæri tii að kynnast skóla-
og uppeldismálum íslendinga.
Söngvarinn Lísítsían, seir;
vakið hefur meiri hrifningu ís-
Lenzkra tónlistarunnenda én
dæmi eru til áður, var spurður,
hvað honum fyndist um íslenzka
áheyrendur. Hann sagði að sér
virtist íslenzk þjóð mjög
músiíkölsk, hann hefði kynnzt
mörgum ágætum tónverkum eft-
ir íslenzka Liöfunda, hlustað S
óperuna La Traviata og sagði aft
bæði hljómsveitin, hljómsveitar—
stjórinn og söngvarar ættu mik-
inn heiður -skiiið fyrir frammi-
stöðu sína. Sérstaklega þóttr
honum ástæða til að hæla frarn,-
komu söngvaranna á leiksviðinu,.
þeir hefðu ekki bara leikið, held-
ur verið sannir og lifandí menn.
—• Aðspurður sagðist hanr,.
vona, að íslenzkir listamenr..
mundu fá kost á að kynna sov-
étþjóðunum íslenzka lis.t, Hanr:
mundi taka með sér til Sovét-
ríkjanna nótur af íslenzkurr,
sönglögum, og yrðu þau vonandi
gefin þar út. Hann t^efur sungið ;
hér inn á hljómplötu Rósina eft-
ir Árna Thorsteinsson og:
armenskt þjóðlag. Lisitsían var-
einnig spurður, hvort hann álitc
að íslenzkir tónlistarmenn.
mundu geta komizt til náms v
Sovétríkjunum og sagðist hann
telja það vel hugsanlegt.
c—«—♦ » ♦ —♦-
_♦—♦—♦—«—♦—♦
S flibba-snið. — Fjölbreytf lil&val.
EiifaSdar og tvöfaldar ermalíningar.
i©
reyimgin
n. k. fimmíudagskvöld -kl. 8.3G við Miðbæjarskólann í Reykjavík.
Ræður — Hljónlist — öpplesttsr Nánar auglýst á morgun
Framkvæmdanefnd andspyrnuhreyfingarimtar
Austurbæjarbíó: og; heitið rímur af Sadko sterka.
Sadko Við mynd þessa flýgur í hug
Ævintýrið um Sadko hefði manns hvOrt ekki sé-fleira skylt
eins - getað orðið til á ístandi með okkur og ýmsum þjóðum
•er byggja sléttur Rússlands . en
okkur rennir grun í. Ævintýrið
hefst í Novgorod og er einkar
skemmtilegt að sjá allan þann.
rússnesk-bysantíska sviðsbúnað
og búninga og má þar bæði sjá
norræn skip og norrænt flúr...
Svona hefur þá Garðaríki litið
út á dögum Jarisleifs konungs..
•Skyldi norræn arfleifð í list og
klæðnaði v.era full rannsökuð
austur þar? Sadko leggur land
undir fót til þess að leita að
hamingjufuglinum og gerír víð-
reist og lendir í ótal raunum
■ • eins og Ódisseyfur. Hann kemur
að klettóttri strönd og þar eru
víkingar fyrir. Þeirra hamingja
er að drepa óvini sína, svo að
ekki er fuglinn þar. Hann kemst
til Indíalands og upp eftir Níl
og að lokum á hafsbotn til
Neptúnusar sem þéir kalla zar
sjávarins, Allt er sveipað í gull-
inljóma .ævintýrsins sem maður
trúði á sem barn áður en ká-
bojar og gangsterar tóku völdin,
af iplafi liljurós og Gretti sterka.
Tæknin gerir okkur fært að
sjá raunverulega Það sem mað-
ur á.ður 'sá með augun aftur.
íbui-ður er feiknmikill og vand-
aður sem Rússum er títt. Og .svo
er nóg af einföldum en sígild-
um sannleik, hamingian er
heima, í þér sjálfum, við þína
móðurmold. D. G.
jGagnrýn.andinn hefur heldur
linazt í bíósókninni undanfarið.
Þótt að' mestu sé bættur skað-
inn og fátt hafí verið að sjá
annað en til að skammast yfir,
er þó éin mynd sem átti skilið
lof, „Carrie“ með hinum ágæta
■Laurence Olivier í Tjamarbíó.
D. G.
u*,iía; : ý.v . ... "4
ir.-a.9n -