Þjóðviljinn - 20.06.1953, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 20.06.1953, Blaðsíða 4
:.a 4) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 20. júní 1953 Þjóðareining gegn her í Iandi Frakkland búið að vera án -n i . .. - rj i | . , e $ ríldsstiórnar í mánuð ralsamr og stíornmalahroki hæia > J v /) St.inrnflrkrpnnpm í - TTrakklnnrli pr mi biiin ekki uppeldismálaþingi Stjórnarkreppan í Frakklandi er nú búin aö standa 1 mánuð og Auriol forseti er úrkula vonar að stjórn veröi mynduö á venjulegan hátt. Eg gat þess í smágrein 17. júní, að það kæmi úr hörð- ustv átt, þegar formaður kennarasambandsins hlakkaði yfir því að uppeldismiálaþing- ið hefði vísað frá umræðum raunhæíum tillögum til úrbóta gegn hernámsspillingunni. Arn grímur Kristjánsson hljóp með þessa fregn í Alþýðublað- ið, og viðhafði orðalag, sem gefur algjörlega ranga hug- mynd um málið, eins og það kom fyrir og var afgreitt. Önnur málgögn hemaðarstefn- unnar á íslandi hafa svo lap- ið þetta upp með sömu föls- unum og hæfilegum óhróðri og birt undir stórum fyrir- söngum svo sem 'þa'ð hafi verið aðalafrek þingsins að ,,reka Gunnar M. af höndum sér“ með „varnarleysistillög- ur“ sínar. Skal ég ekki draga í efa. að þetta hafi verið töluverð þrekraun, og vænti ég þess að margir verði mér sammála um það, þegar þeir hafa sé'ð tillögurnar er ég flutti þinginu. Sagan er þessi: — Á þjóð- arráðstefnu gegn her í landi, sem á.þriðja hundrað fulltrú- ar frá 54 félögum sóttu, 5.— 7. maí s. 1., var framkvæmda- nefnd falið að hafa samband við prestastefnuna, uppeldis- miálaþing og Ungmennafélag íslands til þess að gera „grein fyrir hinu aðkallandi vökumannsstarfi vegna is- lenzks þjóðernis og menning- ar, og skora á þessa áðila að sameinast um stefnu og starf það, er hafið hefur verið með ályktun þjóðarráðstefnunnar". 1- því sambandi voru samþykkt ar nokkrar tillögur, er m. a. skyldi flytja uppeldismála- þinginu. Frú A&a'björg Sigurðardótt- ir átti frumkvæðið a’ð þessum tillögum, en nokkrar aðrar til- lögur, sem stefndu í sömu átt, voru bornar fram af þing- nefnd og allar samþykktar einróma. Tillögur þessar flutti ég uppeldismálaþinginu, en þær eru á þessa lund: I. „Þjóðarráðstefnan skorar á kirkju- og fræðslumála- stjóm að taka upp róttæk- ar varnir fyrir íslenzku þjóðerni og menningu, og sé kirkju — og skólamönn- um falin skipulagning og framkvæmd starfsins, en Al- þing og ríkisstjórn ieggi fram féð.“ (Aðalbjörg Sigurðardóttir). II. „Þjó'ðarráðstefnan gegn her á íslandi fordæmir öll óþörf samskipti Islendinga og hernámsliðsins og varar sérstaklega öil féVagasam- tök við því að stofna til kunningsskapar við herliðið. a) Ráðstefnan skorar á alla íslenzka foreldra, skóla- stjóra og kennara að gera allt sem í þeirra valdi stend- ur til þess að varna öllum samskiptum unglinga og her- manna. b) Ráðstefnan skorar á foreldra og forsjármenn ungra stúlkna að koma í veg fyrir áð þær stundi atvinnu hjá ViemámsViðinu. c) R'áðstefnan skorar á ís- lenzkar stúlkur að vinna ekki við framreiðslustörf á þeim veitingastöðum, sem hermenn sækja að staðaidri. d) Ráðstefnan skorar á aVVa ísiendimga að gera sér grein fyrir þeim hættum, sem ísVenzkum atvinnuveg- um stafar af því a'ð fólkið hverfur frá framieiðslustörf- um þijóðarinnar til að þjóna hernámsliðinu. e) Ráðstefnan fordæmir það, að bandarískum her- mönnum séu leigð híbýli ís-f lendinga eins og átt hefur^ sér stað að undanförnu.“ (Frá þingnefnd). Þetta er þá hinn slæmi mál- staður, sem núverandi stjórn kennarasambandsins hrósar' sér af að hafa bægt frá upp- eldismálaþinginu, og á þeim forsendum að efni tillagnanna hefði verið tekið upp í álykt-_ anir þingsins. Þetta er al- rangt. Eftir að þessar tillögur okkar voru framkomnar, var að vísu ofurlítið skerpt orða- lag ályktana þingsins, sem áður var gagnslaust og róm- antískt plagg. „Við atkvæðagreiðslu um varnarleysistillögur Gunnars lilutu þær hina háðulegustu útreið, fengu 24 atkvæði, en alls sátu þingið 150 manns“, segir Mogginn og lepur þar eftir formanni sambandsins. Þarna er gefið í skyn, að 150 manns hafi verið viðstadd ir, þegar tillögur mínar komu til atkvæðagreiðslu. Sannleik- urinn er þessi: Með frávísun- artillögunni voru 57 atkvæði, en 24 á móti. Mætti nú spyrja, hvar voru hinir 69, sem ekki greiddu atkvæði ? Nokkrir 'þeirra sátu hjá, en hinir alls ekki mættir á þingfundi. Um svona frásagnir er aðeins eitt orð: falsanir. Rök eru fölsuð, tölur eru falsaðar, og umboð til þess að hlaupa með þetta á pólitískan vettvang er fals- að. Þessu á áð stefna að mér vegna þess að ég er í fram- boði á lista Sósíalistaflokks- ins. En þetta er „að haVda skelegglega á virðingu sinni,“ eins og Vísir orðar það. Og fyrst þetta hefur verið fært inn á pólitískan vettvang má benda á, að ekki var nú af- staða allra hinna flokkanna fimm sterk á þinginu, þar sem þeir fengu samtals 57 atkvæði, André Marie úr flolcki rót- tækra vantaði í fyrrinótt 42 Á þjóðhátíðardaginn bárust ut- anríkisráðherra heillaóskir erlend- is frá, þ.á.m. frá sendiherrum Belgíu, Pinnlands og Spánar, í Osló, frá sendiherra Israels i Stokkhólmi, frá aðalræðismanni íslánds í Tel-Aviv, Israel, og frá ræðismanni Islands í Prag. — (Prá utanríkisráðuneytinu). en ég 24 atkv. og allmargir sátu lijá. Hver var þeirra skoð un? Loks skal minnzt á það, sem blöðin lepja eftir for- manni sambandsins, Amgrími Kristjánssyni, að kennarastétt in muni ekki þurfa að sækja til mín hjálp til starfa sér til framdráttar. Svo kann að vera nú. En sú var tíðin og svo lengi sem ég starfaði í kennarasamtökunum, að mér voru falin mörg trúnað'arstörf. Auk þess sem ég sat all- mörg ár í stjórn sambandsins, var fyrir minn atbeina á'ðall. og Hannesar M. Þórðarsonar stofnað stéttarfélag í Reykja- vík og var ég fyrsti formað- ur þsss. Þegar kennarasam- bandið tók við Menntamálum af Ásgeiri Ásgeirssyni og gerði að myndarlegu tímariti, þá var mér falin ritstjórnin. Þegar kennarasamtökin í land inu áttu 50 ára afmæli fólu þau mér að semja hátíðarit: Sögu AVþýðufræðslunnar og eitthvað fleira mætti nefna. Og eigi ég þess kost að leggja kennarastéttinni lið í framtíð- inni mun ég gera það. En 'hvað sem líður árásunum á mig og afstöðu kennarastétt- arinnar til hins öriagaríka máls, sem er tilefni þessarar greinar, þá vil ég benda heiðr- uðum kennurum á, áð falsanir og stjórnmálalegur hroki hæfa ekki uppeldismálaþinginu. — G. M. M. atkvæði á að fá fylgi tilskilins meirihluta þingmanna til stjórnarmyndunar. I gær kallaði Auriol forseti alla formenn þingflokka og fyrrverandi forsætisráðherra og forsætisráoherraefni á fund. Lagði hann fyrir þá að koma sér niður á sameiginiega stjórnarstefnu og myndi hann síðan velja þann til forsætis- ráðherra sem sér þætti líkleg- astur til að fá meirihlutafylgi á þingi fyrir hana. Þessu verði að vera lokið svo fljótt að stjórnarkreppan sé leyst fyrir miðja næstu viku. Stjórnmálamennirnir tóku máli Auriol vel og samþykktu að halda fund í dag undir for- sæti íhaldsmannsins Reynaud. Uiigur ísl. málari sýnir í París Ungur íslenzkur málari opn- aði 11. þm. sýningu á málverk- um sínum í Galerie Amau í París, en Gerður Helgailóttir sýndi í sömu húsakynnum sl. vor. í Þessi ungi málari, sem er að- eins 21 árs, er Þorsteinn Þor- steinsson, héðan úr Rvík. Hann stundaði nám í Handíða- og myndlistaskólanum hér en fór síðan í listaháskólann í Osló og sl. vetur dvaldi hann í París, en um tíma suður 'á Spáni. Öll verkin á sýningunni hefur hann gert í vetur. Mikill fjöldi var við opnun sýningarinnar og fóru gestirn- ir lofsamlegum orðum um sýn- inguna. Einn gestanna lét þau orð falla að þetta væri ein meö bez.tu sýningum vorsins í París. Allmargir íslenzkir listamenn eru nú staddir í París, þeirra á meðal Ásmundur Sveinsson, sem brá sér þangað fyrir sex- tugsafmælið. G. G. SENDIR eftirfarandi: — „Kæri bæjarpóstur! Það er ýinislegt smávegis, sem mig langar til að biðja þig að korna á framfæri fyrir mig. — Fyrir nokkrum dögum var ég við uppfærslu á „La Traviata" í Þjóðleikhúsinu, sem vissu- lega hefði getað orðið til ó- blandinnar ánægju, en var það því miður ekki; áheyrecidur voru semsé margir hverjir svo ókyrrir, að furðu sætti. Ekki finnst mér það gild af- sökun, að fólk hér sé almennt ekki vant að sjá og heyra ó- perur — mér finnst þáð liggja í augum uppi, að hljómlist er til 'þess að hlusta á hana, en . ekki til að mala á meðan hún er flutt; slíkt tíðkast að vísu á kaffihúsum, en ekki í hljóm leikasal. Það er einkennilegt, svo ekki sé meira sagt, að fulloríið fólk, sem er meö stálpuð börn eða unglinga með sér, skuli láta það óátal- ið, að þau tali og flissi all- an tímann meðan óperan stendur j’fir. Petta t,ry”’w,da Okyrrð á hljómleikura — Framkoma aígreiðslufólks — Starfsfólki Sundiauganna þakkað kvöld í Þjóðleikhúsinu neydd- ist ég hvað eftir annað til að þagga aiður í tveim telpum, á að gizka 12—13 ára, sem sátu fyrir aftan mig, en ekki sá þó ung kona í fylgd með þeim ástæðu til þess. Endaði með því, að ég varð að segja við konuna, áð telpumar yrðu tafarlaust að fara út, ef þær ekki hegðuðu sér betur — en ekki anzaði hún því frekar. Nóg um það. SVO ER það um afgreiðslu í verzlunum hér í bænum. Sem 'betur fer er víða ágæt af- greiðsla, og þar sem það er verzlzr maður gjaman. En þó er alltof víða afleit afgreiösla. Skal ég nú nefna dæmi, sem ég hef orðið fyrir nýlega. 1 einni af tízkuverzlunum bæj- arins sá ég flík (stuttbuxur) í sýningarglugga, sem ég gjarnan vildi fá að skoða nán- ar, en það reyndist illmögu- legt. Fyrsta afgreiðslustúlkan', sem fyrir mér varð, var svo önnum kafin að tala um einkamál sín við a'ðra, að Ihún hvorki sá mig eða heyrði, þótt ég ávarpaði hana tvisvar, og talsvert hærra í seinna sinnið. Sú næsta, sem ég spurði, sagði: „Þær eru í glugganum". Það kvaðst ég vita, því þar ihefði ég séð þær, og hvort ekki væri hægt að fá að sjá þær nánar; hvort þær myndu vera mátulegar eða ekki. Þá fékk ég það svar, að stúlkan mætti ekki vera að því að afgreiða mig, hún „hefði annáð að gera“, eins og hún orðaði það; og vísaði hún mér á þriðju stúlkuna, sem loks kom með flíkina fram á búðarborðið. Sag'ði ég til, hvaða stærð ég þyrfti, en ekkí reyndist nokkur leið að fá það rétta; hvort það var til eða ekki, entist ég ekki til að bíða eftir. Svona fór um sjóferð þá. ANNAÐ SKIPTI fékk ég perluhattprjón, sem bilaði í fyrsta skipti. sem hann var notaður. Taldi ég víst, að ég fengi annan prjón í stað þess bi'afa, en það var þó ekki. Sagðist afgreiðslustúlkan enga ábyrgð geta teki'ö á prjónin- um — og þar að auki væru að minnsta kosti tveir dagar síðan ég íhefði lceypt hann. Spurði ég þá, hvort ekki væri ætlazt til, að varan entist nema tvo daga — en fékk sama svarið, að ekki væri tek- in ábyrg'ð á vörunni. — Mig furðar á því, að kaupmenn skuli hafa ráð á því að liafa svo stirt fólk við afgreiðslu. — Svo mikið er víst, að ekki hafa þessar tvær verzlanir mig fyrir við'skiptavin lengur. Ef svo er um fleiri, sem mér er ekki grunlaust um, gæti þetta orði'ð nokkuð ko'stnaðar- samt eigendum verz’.ananna. SVO ERU AFTUR aðrir stað- ir, sem hafa alveg sérstak- lega lipurt afgreiðslufólk, og vil ég t.d. nefna starfsfóikið A'ið Sundlaugarnar, sem er með afbrigðum lipurt og þægilegt, undantekningarlaust. — Það er mikill munur á. Þetta finnur maffur sérstak- lega þar sem maður kemur daglega — og það á sannar- lega þakkir skildar. Þaö má líka geta þess, sem vel er gert. — Reykjavík, 12. júní 1953. Virðingarfyllst, G.G.“

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.