Þjóðviljinn - 30.10.1953, Blaðsíða 7

Föstudagur 30. október 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (T
í hinni löngu íangelsisvist sinni rituðu Rósen-
bergshjónin hvort öðru mörg bréf, og einnig verj-
anda sínum Emmanuel Bloch. Þessi bréf hafa nú
verið gefin út í bók, og varpa skæru ljósi á hina
miklu harmsögu og hið tigna hugrekki þessara
hjóna. Þjóðviljinn birtir í dag fáein bréf og bréfkafla
úr bókinni.
12. ágúst 1950
Vinur. Eg tala við þig hverja
nótt áður en ég sofna, og ég
græt yfir því að þú skulir
ekki igeta heyrt itil mín. Og ég
segi við sjálfa mig að tilfinn-
ingum þínum sé eins farið.
Við megum ekki missa hvort
annað né heldur börnin okkar,
kæri; við megum ekki glata
sjálfum okkur. Eg reyni sífellt
að rifja upp fyrir mér ham-
ingju okkar öll þessi ár, og ég
er haldin svo ákafri þrá að
byrj.a á ný hið fyrra líí okk-
ar.
Allar dýpstu hugsanir mínar
eru helgaðar þér, og þú ert um-
vafinn ást minni, vinur ... —•
Ethel.
'25. október 1950
Veiztu að á föstudaginn eru
liðnar 11 vikur síðan ég sá
börnin okkar. Ótrúlegt, hræði-
legt. Hver er sök okkar að
verða fyrir slíkri óhamingju?
Oll okkar samvistarár höfum
við lifað góðu og heilbrigðu
lífi .. . Vertu sterkur vegna
ímín, ég þarf svo mjög á styrk-
leika þínum að halda. — Ethel.
10. apríl 1951 (eftir dauðadóm-
inn 5. apríl).
Þú ert vissulega mikil og góð
kona . . . Nú finn ég betur en
nokkru sinni að lífið hefur ver-
ið þess vert að lifa því, vegr.a
þess að þú stóðst við hlið
mér.
Eg trúi því statt og stöðugt að
við séum betrí manneskjur
vegna þess að við létum engan
bilbug finna á hugrekki okkar
í hinum ströngu yfirheyrslum,
né þegar dómurinn var kveð-
inn upp yfir okkur saklausum.
Öll þessi ósannindi, allur au-
virðileikur og rógur þessa við-
urstyggilega samsæris fær ekki
hrætt okkur, heldur ljær okk-
ur aukinn þrótt þar, til rétt-
lætið hefur náð fram að ganga.
— Julie.
18. april 1951
Vina. Þeir hafa flutt þig til
Sing Sing einungis af grimmd
og hefnigimi. En við vitum að
dómsmálaráðuneytinu mun
ekki takast að vinna b'ug á
líkamlegu né andlegu þreki
okkar, þannig að það geti not-
að okkur sem peð á pólitisku
taílborði. ..
Eg sting upp á að við gerum
okkur stránga óætlun um iest-
ur og skriftir, um sjálfsnám og
fleira í þá átt. Það er eina
leiðin til að standast þessar
raunir, og til að varðveita
jafnvægi sálarinnar. — Julie.
25. aprj.1 1951
Það er hryllilegur sannleiltur
að mál okkar er notað sem til-
efni til að ráðast gegn fram-
farasinnuðu fólki og til að
kveða niður gagnrýni á undir-
búning undir atómstyrjöld.
Okkar persónulega barátta er
tengd hinni almennu friðarbar-
áttu. Við vitum það, og má
vera að einhverntíma verði
einhverjum fleirum það ljóst.
— Julie.
25. jú f 1951
í morgun v.ar ég í alltof miklu
*uppnámi til að geta fundið
•svör v:ð spurningum barnanna
okkar eru þau heimsækja okk-
ur í næstu viku.
En hér er þó dæmi um það
hvernig- ég hef gert mér sam-
tal okkar í hugarlund. Eg
skrifa þér það i eintalsförmi:
Það er auðvitað ekkert létt að
vita um dauðadóminn en
hvai’fla þó ekki huganum til
hans öðru hvoru, en við skul-
um ímynda okkur hann á þessa
leið: Við vitum að það getur
ekið á okkur bíll og orðið okk-
ur að bana, en það má ekki
_ verða til þess að við séum
alltaf full ótt.a við bíla. Þið
sjáið að við erum nákvæmlega
eins og við höfum alltaf verið,
nema við búum undir öðru þaki
en þið.
Við erum sorgbitin yfir þvj að
vera skilin frá ykkur, en við
vitum líka að við erum sak-
laus og það hefur verið framið
óréttlæti gagnvart okkur — af
fólki • sem leysti sín' eigin
vandamál með því að skrökva
upp á okkur.
Hugsið um þetta fólk alveg
■eins og ykkur sýnist — aðeins
ef hugsanir ykkar valda ykkur
JvvSx;:
Bósenbergslijónin kveðjast hinzta sinni
Frelsisgyðjan bandaríska — eins og
kjörum hennar er nú komið
ekki þjáningu og hryggð.
Eg vildi að þú værir kominn
til að hjálpa mér að hugsa. —
E'thel.
i
29. júlí 1951
Já, ef Michael spyr mig ekki
um hvernig dauðadómnum
verði fullnægt, hiýtur þú að
verða að svara því. Þú skalt
bara segja að það sé -kvaia-
laus dauðdagj í rafmagnsstól,
en auðvitað höidum við að til
þess komi aldrei. En við sk-u’-
urn ekki vera hrædd, og þá
verða drengirnir það ekki
heldur. Ást min fýlgir þér. —
Ethel.
25. október 1951
Það er ekki auðvelt fyrir sak-
laust fólk að sitia ’í skuega
dauðans án þess að bogna ein-
hvers staðar — en, ástin mín,
við erum hér einmiít vegna
þess að við neituðum að láta
bugást. Við liö’dum áfram að
standa upprétt, ásamt Ölluro
þeim er berjast fyrir velsæmi,
frelsi, íriði og sönnu réttiæti.
Mundu einkunnarorð okkar,
vina: hugrekki, traust og
skilningur. — Julie.
25. febrúar 1952 (er náðunar-
beiðni hefur verið hafnað).
Það er erfitt -’'að láta nokkuð
í ljós nema andúð á því hve
stjórnin virðist leggja1 mikið
kapp á að deyða okkur sem
fyrst. Það virðist augljóst
skilgreining okkar á pólit’sku
eðli máls okkar hafi iarið und-
arlega nærri hinu rétta.
Mig svíður í hjartað vegna
drengjanna okkai’. — Ethel.-
3. janúar 1953 (til verjand-
ans).
.. . Svo urðu 'þeir ,að fara, ,og
þegar ég hjálpaði Michael í
frakkann, greip hann skj-ndi.-
lega um báðar hendur. mínar,
lax:t höfði og stamaði fram:
Þú verður að koma heim. Allt-
af þegar ég fer að há'.ta kem-
ur kökkur upp í hálsinn á
mér. ..
Þegar ég var aftur orð'nn einn
í klefanúm og dýrnar hrókkn-
ar í lás' að báki mér var eins
og eitthvað brotraði h:ð innra
með mér, cg ég grét eins og
barn yfir scrg drer.gjanna
minna.
Eg sneri baki við járnrimla-
glugganum o.g starði fast á
steinvcggina. er luktu ;um mig
á allar hliðár, cg ég leysti
kvöl mina upp í tárum. —-
Julie.
11. fsbrúar 1353 ft'l verjand-
an.s er Eiserhow;er hafði háfnað
nýrri náðurarbeiðni).
Það'ér acgljóst að má’ ,okkar
er fvrst og íremst -notað ti! að
ha’da pól'tískum andstæðing-
um í skefjum og í.'l að tryggja.
stjómmálalega eindrægni.
Slíkt leiðir aðeins til lögreglu-.
Fraxnhald á H. cíðu. ,