Þjóðviljinn - 05.12.1953, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 05.12.1953, Blaðsíða 10
30) — ÞJÓÐVILJINN —Laugardagur 5. desemeber 1953 )£ eisnllisþáttiir Gi@lir handa húsmóður Venjulega er au’ðvelt að finna jólagjafir handa húsmæðrum, því að þær vantar yfirleitt ým- islegt. 'En áður en tekin er á- kvörðun um jólagjöfina handa henni. er vert að íhuga, hvers Nýít hálsmál Þegar skreyta á hálsmál með öðru efni en kjólefninu. er al- gengast að hvítt efni sé notað. Það er mjög fallegt, en væri ekki gaman að breyta til og nota röndóttu efnin sem nú éru svo mjög í tízku- Dálítill afgangur nægir til að skréyta hálsmál me'ð. Á myndinni er sýnt látlaust hálsmál brýddað röndóttu efni, sem hentar jafn- vel á einlitan sumarkjól og einlitan u'larkjpl- En það ligg- ur auðvitað í augum uppi að þetta hálsmál er aðeins hægt að nota á einlitan kjól. Fs&lleg frönsk blússa Frakkar hafa alltaf haft orð fyrir aft gera fallegar blússur og það er, ejíki. að ástæðulaucu. Þeir géta' tíúið tií öendanlega margar gerðir af blússum, svo að maður þarf alls ekki að þreytast á því að ganga alltaf ko.nar húsmóðir hún er. Marg- ar húsmæður eru nefnilega dauðþreyttar á hinu daglega striti, eru að kafna í uppþvotti, þvotti, hreingerningum, matar- tilbúningi og sokkastoppi- Slik húsmóðir verður ef til vill feg- in smáhlut, sem léttir henni daglegu störfin, e.n ef hússtörf- in eru ekki aðaláhugamál henn- ar má vel vera að hún verði fegin einhverri persónulegri gjöf. sem hún má eiga fyrir sig. Ef hægt er að finna ein- hvern hlut, sem hana va.ntar, sem er hentugur og þó allt að því munaðarvara, er það ágæt- isgjöf handa þreyttri húsmóð- ur- Margar skemmtilegar snyrti vörur eru á boðstólum, sem ó- gifturn stúlkum eru oft gefnar, en því ekki áð gefa húsmóður- inni eitthvað svipað. Falleg gjöf er nælonhárbursti og sam- svarandi gréiða. Þótt það sé fallegt og hentugt eru það fæst ar húsmæður sem kaupa slíkt handa, sjálfri sér. Góður hand- áburður er einnig góð gjöf handa þreyttri húsmócur. Svo eru ýmisg ktínar skartgripir. Nál eða klips, sem fer vel við sparikjól húsmóðurinnar er alltaf góð gjöf og af þeim er mikið úrval. - í blússu og pilsi. Á myndinni er blússa sem er svo létt og liðleg að hún sómir sér vel innan um eintóma silkikjóla ef í það fer. Blússan er auk þess mjög hecitug, úr hvítu næloni, sem auðvelt er að þvo og skreyta með ísettu blúnduefni, sem nú er einnig búið til úr nælon. Siðdegiskjólaefni Kvöldkjólaefni (Costume jewelleiy) M ARKAÐURINN. Hafnarstræti 11 21. er L SAKAMÁLASAGrA eftir HORACE MCCOY J var á hælunum á mér. Maðurinn sem hafði skotið stóð við barinn og studdi olnbogunum á borðið. Blóðið streymdi niður andlit hans. Socks æddi til lians. „Hann byrjaði, Socks,“ sagði maðurinn. hann reyndi að drepa mig með bjórflösku —“ „Monk, helvítis kvikindið þitt •—“ sagði Socks og sló hann með kylfumii í andlitið. Monk riðaði við en datt ekki. Socks hélt áfram að slá hann L andlitið með kylfuíini, hvað eft- ir annað, svo að blóðið spýttist yfir allt og alla. Hann barði manninn bókstaflega niður í gólfið. „Hæ. Socks —“ lirópaði einhver. Skammt frá stóð annar hópur fólks í þyrp- ingu, sem horfði niður á gólfið og hver talaði upp í annan. Við tróðumst þangað og þar lá hún. „Djöfullinn sjálfur —“ sagði Socks Donald. Það var frú Layden og það var gat á enninu á henni. John Maxwell kraup við hlið hennar og hélt höfði liennar uppi .... svo lagði hann það mjúklega niður á gólfið og reis á fætur., Hofuð frú Layden snerist hægt til hliðar og dálítið blóð sem hafði safnazt fyrir í holunni rann niður á gólfið. John Maxwell kom auga á okkur Gloríu. „Hún var lögð af stað til að dæma í veð- hlaupinu,“ sagði hann. „Ein kúlan hitti hana •_“ i „Eg vildi að það hefði verið ég -—“ hvislaði Gloría. „Djöfullinn sjálfur —“ sagði Socks Donald. Við vorum öll saman komin í búningsher- bergi stúlknanna. Það voru fáir eftir í saln- um fyrir utan, aðeins lögreglan og nokkrir fréttamenn. „Eg býst við að þið vitið, krakkar, hvers vegna ég kallaði í ykkur hingað, sagði Socks með hægð. „Og þið vitið sjálfsagt líka hvað ég ætla að segja. Það er tilgangslaust að vera niðurdreginn yfir því sem gerzt hefur — það er búið sem búið er. Það er hart fyrir ykkur og mig líka. Maraþondansinn var kominn vel af stað — „Við Rocky höfum verið að spjalla um þetta, og við komum okkur saman um, að taka þús- und dala verðlaunin og skipta þeim á milli ykkar allra — og sjálfur bæti ég dálitlu við. Þá fær hvert ykkar fimmtíu dali. Er það ekki hrossum ekkl iógað? mii og.. •. Í3 Við Gloría gengum yfir dansgólfið. Það heyrð ist svo mikið í hælunum á mér þegar ég gekk, að ég var ekki viss um að þeir tilheyrðu mér. Rocky stóð við aðaldyrnar og lögregluþjónn hjá honum. „Hvert eruð þið að fara?“ spurði Rocky. „TJt í góða loftið," sagði Glo‘ría. „Komið þið aftur?“ „Við komum aftur,“ sagði ég. „Við ætlum. bara að fá okkur ferskt Íoft. Það er svo langt síðan við höfum komið út fyrir dyr. —“ „Verið ekki lctigi," sagði Rocky, leit á Gloríu og vætti varirnar á þýðingarmikinn. hátt. „Þú —sagði Gloría og fór út. Klukkan var orðin yfir tv.ö að nóttu til. Loftið var rakt og þykkt og hreint. Það var svo þykkt og svo hreint, að ég fann að lungun í mér bitu úr því stór stykki. „Þið kunnið að meta þetta loft,“ sagði ég við lungun í mér. Eg sneri mér við og horfði á húsið. „Þarna höfum við þá verið allan þennan tíma,“ sagði ég. „Nú skil cg hvernig Jónasi leið þegar hann horfði á hvalinn.“ „Haltu áfram,“ sagði Gloría. Við gengum framhjá húsinu og út á bryggj- una. Hún teygði sig út fyrir hafið eins langt og augað eygði, hófst og hneig, stundi og marraði með ölduhreyfingunum. „Það er furðulegt að öldurnar skuli ekki. skola bryggjunni burt“, sagði ég. „Þú ert kominn með öldur á heilann,“ sagði Gloría. „Eg held nú ekki,“ sagði ég. „Þú hefur ekki talað um annað í heilan mán- sanngjarnt ?“ „Jú —“ sögðum við. „Heldurðu að það sé vonlaust að halda þessu áfram?“ spurði Kiddi Kamm. „Alveg vonlaust," sagði Socks og hristi höf- uðið. „Siðgæðisbandalagið er á hælunum á okkur —“ „Krakkar,“ sagði Rocky. ,,Við höfum haft ánægju af þessu og mér hefur þótt gaman að viona með ykkur. Ef til vill eigum við eftir að taka þátt í öðrum maraþondansi saman “ „Hvenær fáum við þessa peninga?“ spurði Vee Lovell. „I fyrramálið," sagði Socks. „Þið getið feng- ið að gista hérna í nótt eins og þið eruð vön. En ef þið viljið fara er ykkur það velkomið líka. Eg skal hafa peningana tll handa ykkur eftir klukkan tíu á morgun. En nú verð ég að kveðja ykkur — ég verð að fara á lög- reglustöðina." ... á þann hátt sem lög Kaliforníu- fylkis mæla fyrir uð —“ „Jæja, sittu kyrr andartak, og þá skilurðu: mig. Þú finnur hvernig þær hefjast og hníga“. „Eg finn það án þess að standa kyrr,“ sagði hún, „en það er ástæðulaust að æsa sig upp út af því. Svona hefur þetta gengið til í milljón ir ára.“ „Þú skalt ekki halda að ég sé með hafið á heilanum," sagði ég. ;,Mér stendur á sama þótt ég sjái það aldrei aftur. Eg er búinn að fá nóg fyrir alla ævina.“ Iw*'*- CjLfJtLT OC CftMfrN Það er miklu skynsamara. að hlæja að brönd- urunum sínum, þótt þeir séu ekki allir jafn- fyndnir, heldur en að skilja ekki fyndnina í þeim. Hún: Ertu viss um að þú sért hamingju- samur yfir því að vera giftur mér. Hann: Já, því nú get ég verið í friði í golfinu eftir vinnu á daginn, og á fundum á kvöldin. Piltur einn í erlendum háskóla var alltaf að senda móður siimi sundurliðaða reikninga yfir eyðslu sína og biðja um meiri peninga. Konuauminginn liafði orð á því að pilturinn sinn væri æðidýr í rekstri, og bætti við: Og allra kostnaðarsamastir virðast þessir út- Iendingar vera, sem hann imigengst. Hérna stendur nú til dæmls: Tveir skotar: 300 lcrónur.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.