Þjóðviljinn - 01.04.1954, Síða 10

10)’—" ^JÓÐVILJINN
, , S. -jjra£:hi;Jjnmhg.v-
Funmtudagur 1. apnl 1954

. ‘ , J , i , £■ , 1 '. . s u 5'
;h :í'
\Selma LagerlöJ:
KARLOTTA
LÖWENSKÖLD
59.
— Eftir þá nótt, sagð'i hann, ríkti myrkur í sál minni
1 margar vikur. Ég fann að ég haföi svikið frelsara minn.
Ég hafði ekki megnaö aö stríða og vaka með honum.
Ég var þræll heimsins. Freistingar hans höföu sigraö
mig. Mér mundi aldrei hlotnazt hlutdeild í himnaríki.
Ýmsir kirkjugesta urðu svo hrærðir yfir þeirri angist
sem hann lýsti fyrir þeim, aö þeir fóru aö gráta. Mað-
urinn í ræðustólnum hafði þá fullkomlega á sínu valdi.
Þeir fundu til, þjáðust og börðust með honum.
— Fríman vinur minn, hélt hann áfram, reyndi að
hugga mig og hjálpa mér. Hann sagöi mér aö í kær-
leika Krists væri huggunar aö leita, en ég gat ekki
lyft sál minni til 'frelsará' mlns. Ég tignaði allt hið
skapaöa meira en skaparann.
En þegar neyö mín?var stærst1 sá ég Krist eina nótt.
Ég svaf ekki. Þessar ríætur og daga vissi ég ekki hvað
svefn var. En myndir sem líktust draumsjónum, liöu
oft fyrir augu mér. Ég vissi að þaö var þreyta mín,
sem orsakaði þær og ég veitti þeim enga sérstaka at-
hygli.
En allt í einu birtist mér mynd sem var mjög skýr og
greinileg og hvarf ekki samstundis, heldur var kyrr.
Ég sá vatn, blátt og skínandi og stóran hóp af fólki á
bökkum þess. í miðjum hópnum sat maður meö sítt,
hrokkiö hár, döpur, angurvær augu og virtist tala til
fólksins og undir eins og ég sá hann vissi ég aö þetta
var Jesús.
Og sjá ungur maður gekk til Jesú, hneigði sig djúpt
fyrir honum og lagði fyrir hann spurningu.
Ég heyrði ekki orð hans. én ég vissi að ungi maður-
inn var ríki unglingurinn sem frá er sagt í guðspjall-
inu og hann var aö spyrja meistarann, hvað hann ætti
aö gera til að öðlast eilíft líf.
Ég sá að Jesús mælti við hann nokkur orð, og ég
vissi aö hann sagöi, aö hann ætti að halda hin tíu boö-
orð guðs.
Ungi maðurinn hneigði sig enn einu sinni fyrir meist-
aranum og brosti fullur sjálfsánægju. Og ég vissi að
hann svaraði, að þau hefði hann haldið frá barnæsku.
En Jesús leit á hann alvarlegu, rannsakandi augna-
ráöi og sagði enn nokkur orö. Og í þetta sinn vissi ég
einnig hvað hann sagði.
„Viljir þú verða fullkominn, þá gakk burt og sel
eigur þínar og gef fátækum og þú munt eignast fjár-
sjóö á himnum. Og kom og fylg mér“.
Þá sneri ungi maöurinn sér frá Jesú og gekk burt,
og ég vissi að hann var hryggur, því að hann átti mikl-
ar eigur.
En þegar ríki ungiingurinn gekk leiðar sinnar horföi
Jesús á eftir honum.
Og úr augnaráði hans gat ég lesið óendanlega meö
aumkun og óendanlegan kærleika. Ó, áheyrendur mínir,
þetta augnaráð hans var svo himneskt að ég fékk hjart-
slátt af fögnuði og ljósið lagöi aftur leið sína inn í
formyrkvaða sál mína. Ég þaut á fætur, ég ætlaði aö
þjóta til hans og segja honum að nú elskaöi ég hann
heitar en allt annað. Nú stóð mér á sama um allt sem
heiminum tilheyrði. Ég þráði ekkert annað en fá aö
fylgja honum.
Sýnin hvarf þegar ég hreyfði mig, en ekki minning-
in um hana, vinir mínir og áheyrendur, ekki minningin.
Daginn eftir fór ég til vinar míns, Pontusar Frímans,
og spurði hann hva'ð hann héldi að Kristur krefðist af
mér, því að ég hafði engar eigur að gefa honum. Hann
sagði þá, aö Jesús óskaði þess áreiöanlega að ég fórn-
aði honum öllum þeim heiðri og sóma, sem ég gæti
aflað mér með lærdómi mínum, og geröist í staðinn
fátækur og auðmjúkur þjónn hans.
Og þess vegna varpaði ég öllu hinu frá mér og gerð-
ist prestur til þess aö geta talað við mennina um Krist
og kærleika hans.
En þið, áheyrendur mínir, biðjið fyrir mér, því að ég
verð að lifa í þessum heimi eins og þið öll, og heimur-
inn reynir að freista mín og ég titra og skelfist af ótta
viö að 'hán'rí srí’úi hug ríiínum frá Kristi og gerí mig
að falsspámanni.
Um leið spennti hann greipar og virtist sjá fyrir sér
allar þær freistingar og angist sem biðu hans og um-
hugsunin um hans eigin veikleika kom honum til aö
gráta. Geðshræringin yfirbugaöi hann svo mjög að hann
gat ekki haldið áfram. Hann sagði aðeins amen og féll
síðan á kné í bæn.
Einnig frammi í kirkjunni heyi'ðist snökt og kjökur.
Með einni stuttri prédikun hafði Karl-Artur unnið
hjörtu allra kirkjugesta. Fólkið hefði helzt viljað bera
hann á höndum sér, þaö hefði viljað fórna sér fyrir
hann á sama hátt og hann fórnaði sér fyrir frelsara
sinn.
En þótt áhrífin af orðum hans væru mikil hefðu þáu
ekki orðið eins geysileg, ef lýsingarvottorðin hefðu
ekki verið lesin úpp á eftir.
Ungi presturinn las fyrst nokkur nöfn sem enginn
veitti athygli en allt í einu fölnaði hann lítið eitt,
beygði sig nær skjalinu til að athuga hvort hann hefði
ekki mislesið sig. Svo hélt hann áfram upplestrinum
lágri röddu eins og hann hirti ekki um að til hans
heyrðist.
-— Lýsing til heilags hjónabands framkvæmist hér
með í fyrsta sinn milli verksmiöjueigandans Gústafs
Hinriks Schagerströms á Stóra Sjötorpi og yngismeyjar
Karlottu Adríönu Löwensköld og eru þau bæði úr þess-
ari sókn.
Megi hamingja og guðsblessun fylgja þeim í þessu
þýðingarmikla sambandi, sem stofnað er til af guði.
Það skiptir engu máli þótt ungi presturinn hefði
lækkað róminn. Það var dauðaþögn í kirkjunni og hvert
orð heyrðist.
.'.jset
CjLíHS
oc CAMMM
Hjá tann’ækninum:
Sjúkl.ingfurinn: En það var ekki
þessi tönn sem átti að drajra
úr mér.
Læknirinn: Verið bara rólegur
— ég kem bráðum að þeirri
réttu.
Gesturinn: Get ég fengið að taJa
við húsráðandann?
Vinnukonan: Bíðið andartak.
Þau pru að gjera út um það
hjónin; hvort þeirra sé það.
Frú Rósa: Fegar ég kom hetni
í gærkvöldi var maðurinn bara
kominn með hendurnar þar sem
hann er vanur að hafa fæturna.
Vinkonan: Guð komi tii. Hvað
gekk að manninum?
Rósa Hann var að staga í sokk-
ana sína.
Það var á mæðradaginn að kenn-
ari í bamaskóia var að frseða
nemendur sína um sólina, tunglið
og stjömurnar. Að þvi loknu
skyldu börnin skrifa mæðrum
sínum fáelnar línur í tllefni dags-
ins. Stebbi lltli komst þaimlg að
orði í sfnu bréfi:
Þú ert bezta mamman í öllu sól-
kerfinu.
Q^eimilí
eimilisþáttur
LoSin kápa
Mörg nýju kápuefnin eru svo
loðin að þau minna á loðfeldi.
Það eru bæði teddybearefniin
°g nýju tweed efnin sem eru
mjög loðin og afarmjúk. Hér
Þegar giuggar eru
málaðir
Þegar gluggakarmur er mál-
aður er erfitt að komast hjá
því að málningarblettir komi á
glerið og oft er vont að ná
þeim af aftur. Hér er dálítið
ráð sem mörgum hefur reynzt
vel. Ræmur af dagblaðapappír
eru vættar í vatni og þær límd-
tir á rúðuna méðan málað er;
þær tolla meðan pappírinn er
blautur. Og það er auðvelt að
ná þeim af jægar verkinu er
lokið.
er mynd af kápu úr ósviknu
skozku tweedi sem er mjög
loðið. Þessar kápur eru dásam
lega hlýjar og þær geta verið
mjög fallegar ef sniðdð er í
samræmi við loðna efnið. Það
er ekki fallegt að hafa flókið
og margbrotið snið á þessum
kápum og það þýðir ekki að
sníða þeér eins og kápur úr
sléttu kambgarai, en ef tekið
er tillit til hinna sérstöku eig-
inleika efnisins geta flíkurnar
orðið mjög fallegar. Á mynd-
inni sést víður frakki með
skemmtilegri hneppingu að
framan. Þótt kápan sé tví-
hneppt endar hneppingin á ein-
um hnapp í hálsinn. Kápan er
með innanávösum og breiðum
uppslögum á ermunum.
Hentugur klæðnaður eða
skringilegur?
Stundum getur verið gaman
að Arera skringilega klæddur, en
hentugu fötin eru betri þegar
til lengdar lætur. Frönsku flík-
urnar tvær sýna hvað við eig-
um við. Röndótta ullarpeysan
er dæmalaust skringileg og hún
vekur óneitanlega á sér athyglij
en er hún hentug? Að vísu er
hún úr ull og mjög þykk, en
það næðir gegnum hana og hún
er því ekki heppileg til að nota
utandyra, og hún er alltof viöa-
mikil til að nota hana inni. Og
maður þreytist fljótlega á of
stórröndóttum peysum nema
maður eigi því meiri föt fyrir.
Þá er Ijósa stormblússan
betri og hentugri. Hún er ekki
mikið fyrir augað, en hún er
afbragð að bregða sér í á næð-
ingssömum frostdegi. Með síö-
buxum og ullarpeysu er engin
hætta á að manni verði kalt
í þessari blússu. Stormblússan
er með rennilás að framan og
hettan er laus og hægt að taka
hana af þegar veður leyfir. —
Hettan er með smekk að framan
sem lokaður er með rennilás
og fellur þétt að hálsinum.
Nœlonpelsar
Nú fást nælonpelsar í Kaup-
mannahöfn. — Úrva'ið er ekki
mikið og pelsamir eru ekki
sérlega girnilegir. Verðið er
milli 500 og 700 danskar kr.
Og þeir hafa aðeins verið til
í brúnum lit. Ef pelsarnir eru
góðir eru þetta mjög góð kaup,
en reynsla er ekki fyrir hendi
enn. Ef gæðin eru léleg eins
og í næ’onsokkunum er lítið í
þá vari'ð. Næionpelsarnir líta
út nákvæmlega eins og skinn
og útlitið er miliistig milli
teddybearefnis og mjúks bib-
erettskinns.