Þjóðviljinn - 08.04.1954, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 08.04.1954, Blaðsíða 4
4) — T’.TÓÐVILJINN — Fimmtudagur 8. apríl 1954 Um kosningarnar í vetur var það ein háværasta krafa allra andstæðinga íhaldsins, að stórt átak yröi gjört t.þ.a. bæta úr því ófremdarástandi sem stór hópur Reykvíkinga é við að búa í húsnæðismál- um. Allir hugsandi menn vita a'ö aðbúð þess fólks sem býr ennþá í hermannaskálimum er sá blettur á bæjarfélaginu sem verður að afmá. Meiri- •hluti kjósenda gerði sér líka ljóst, að það verður ekki gjört í náinni framtíð, ef Sjá’fstæðismenn, sem ennþá sitja með meirihlutavald í bæjarstjórn fá að rá'ða einir hvaða framkvæmdir verða gerðar og hvenær. Röðin kem- ur seint að þeim verst settu í þijóðfélaginu. Við fjárhagsáætlun báru fullfrúar allra andstöðuflokk- anna fram breytingatillögur varðandi framkvæmd í bygg- ingamálum. Krafa Sameining- arflokks alþýðu var þa.nnig: ,,Bærinn hefii á þessu ári bygglngu 400 íbúða og gefi þeim sem nú búa í herskál- ími og iiðru heilsuspillandi húsnæði, kost á þessum íbúð- um með leigukjörum er sam- svari greiðslugetu þeirra. Skuli þessar íbúðir byggðar í f jölbýlishúsum á hentugum stað.“ Þessi tillaga var felld orða- laust, eins og allar áðrar til- lögur sem fram komu varð- andi þessi mál. Minnihluti bæjarstjórnar er sammála um að nauðsynleg- um framkvæmdum megi ekki MINNISBLAÐ UM BÆJARMÁL fresta áfram. Þessvegna báru allir fjórir flokkar minni- hlutans fram sameiginlegar tillögur í húsnæðismálum á síðasta fundi bæjarstjórnar. Fyrri tillagan, sem Ingi R. Helgáson lagði fram, og allir andstöðuflokkarnir töluðu fyr- ir var um skráningu nú þeg- ar á öllu heilsuspillandi hús- næöi, eins og gert er ráð fyr- ir í heilbrig'ðíssamþykkt bæj- arins 34 gr., en svikizt hefur verið um að framkvæma. Hina tillöguna fluttí Gils Guðmundsson í .nafni hinna 4 flokka, var liún þess efnis að samhhða rannsókn á heilsu spillandi húsnæði, væri athug- að hvað margir gæiu sjálfir lagt frám eit'thvert'fé til hús- bygginga ef tryggt væri að 60% af byggingakostna'ði yrði veitt með hagkvæmum lánum frá því opinbera. Borgarstjórinn sneríst auð- vitað öndverður gegn báðum þessum sjálfsögðu kröfum til undirbúniags raunhæfra að- gerða. í ræðu sinni tíndi han.n til ýmislegt sem þeim herrunum hafi fundizt nauð- synlegt í framkvæmd heil- brigðissamþykktarinnar. T. d. nefndi hann rannsóknir á matvörubúðum, það taldi hann raunhæfara en skýrslugerðir. Skipastóll landsmanna um 100000 brúttólestir í október 1953 áttu landsmenn skv. skipaskránni 653 skip samtals 99363 brúttólestir, þar af eru gufuskipin 64 samt. 39004 lestir, en mótorskipin 589 og 60359 lestir brúttó. Á sama tíma árið 1952 var skipastóll lands- manna 97644 lestir og hefur því vaxið um 1719 brúttó- lestir á árinu. Þeir hefðu þurft að vinna nokkra mánuði dagleg störf í Bamavemdarnefnd Reykja- víkur, þá hefðu þeir ekki þurft a'ð vera í vafa um það hvar ætti að byrja á fram- kvæmdum, hvað væri mest að- kallandi. Jafnframt lofaði borgarstjórinn ,,raunhæfum“ tillögum á næsta fundi. Lof- orðin þekkir reykvísk al- þýða, og efndirnar. Um þessar mundir hefst 10. árið, síðan reykvískt alþýðu- fólk fór að setjast áð í hin- um yfirgefnu hermannaskál- um I bænum og í umhverfi hans. Fyrst og fremst var það barnafólkið sem í neyð sinni varð að gera sér þetta að góðu. Mörgum þótti rúmgott þar og gerðu sér vonir um að geta, me'ð því að búa í svo ódýru húsnæði nokkurn tíma, eflt svo efnahag sinn að síð- ar meir gæti það komið sér upp húsi eða íbúð í húsi. En þetta var bara gildra sem andvaralausir forráða- menn bæjarins settu fólk í. Braggana átti aldrei að leyfa sem íbúðir barnafólks. Þegar á fyrsta vetri fundu íbúamir áð þetta voru ekki híbýli, sem hægt var að vera í allt árið við góða heilsu. Enda aðeins reistir sem bráða birgðaskýli hermanna. 1 stað þess að þetta væru ódýrir bústaðir kom brátt í ljós hið gagnstæða. Bragg- arnir hrörnuðu ört, veðráttan átti ekki vel við þyggingarn- ar. Ryðið át járnið jafnhratt að utan sem innan, og storm- urinn, þessi stöðugi gustur, og umhleypingar, smaug á milli gólfs og súðar svo a'ð oft var ólíft inni dögum sam- an. Ef.ni íbúanna fóru í von- laust viðliald, eða allt í elds- neyti, vaxandi upphæðir. Með hverju ári sem hefur liðið fjarlægja húsráðendur það að geta lcomizt af eigin- ramieik úr gildrunni. í páskahretinu í fyrra flyðu heilar fjölskyldur bragga sina og fengu að liggja Flest skipanna (193) eru að etærð frá 12 til 29 lestir brúttó, 133 slcip eru milli 50 og 99 lestir, 50 milli 500 og 999 lestir. Nokkrir aukasenimetrar — Mikilvæg ákvörðun tek- in — Bæjarpóstur í lífsháska — Ekkert eins grennandi og sund Fiskaklettur í Hafnarfirði minn- ist 25 ára afmælis Slysavarnadeildin Fiskaklettur í Hafnarfirði — ein með allra fyrstu slysavarnadeildunum hér á landi — varð 25 ára 16. nóv. s.I. Verður afmælisins minnzt n.k. laugardag 10. apríl kl. 8,30 síðdegis í húsakynnum Rafha h.f. Fiskaklettur hefur ávallt starf- að af miklum þrótti og átt þeim forystumönnum á að skipa, er alla tíð hafa staðið mjög fram- arlega í slysavarnamálum. í hlut- falli við fólksfjölda er Fiskaklett- ur langfjöimennasta karladeild- in, sem starfar hér í kaupstað. Fyrstci stjórn deildarinnar skip- uðu Magnús Kjartansson málara- meistari, Sigurður Finnbogason vélfræðingur og Finnbogi Arndal sýsluskrifari. Núverandi stjórn skipa Ólafur Þórðarson skip- stjóri, Jón Halldórsson skipstjóri og Stígur Sæland lögregluþjónn, en stjóm björgunarsveitar deild- arinnar er í höndum Þorbjamar Eyjólfssonar og Haralds Krist- jánssonar. Eftir notkun skiptast skipin þannig: Botnvörpuskip eru 53 talsins samt. 32342 lestir, þar af 48 gufuskip og 5 mótorskip. Önnur fiskiskip yfir 100 lestir eru 56, samt. 8369 lestir, 11 gufuskip og 45 mótorskip. Fiskiskip 30-—99 lestir eru 209 og undir 30 lestum 293. Far- þegaskip eru 5, vöruflutninga- skip 17. Frá hausti 1952 til hausts 1953 voru tekin af skipaskrá 14 skip að rúmlcstatölu 256 lestir brúttó, allt mótorskip sem fórust eða eyðilögðust á anman hátt. Frá 1952 tii 1953 bættust við 13 skip alls 1965 nimiest- ir. Voru það vöruflutninga- skipin Tungufoss (1176 lestir) Dísarfell (642 lestir), samtals 1818 lestir, auk 11 fiskibáta, en 9 þeirra voru minni en 12 rúmlestir. Hækkunin, 10 rúmlestir brúttó sem varð umfram mismun skipa sem tekin voru af skrá, og skipa sem við bættust, staf- ar af breytingu á stærð skipa. .LJÓMANDI ertu feit og sæl- leg,“ sagði konan sem ekki hafði séð mig í rúmt ár. Hún var fjarkkalega ánægð með mig, en allt þetta tal hennar um hvað ég væri bústin og blómleg vakti mig tii um- hugsunar iim að sennilega væri tímabært að stinga við fótum og losa sig við nokkur kíló. Sama daginn komst ég yfir fyrirmyndarflík sem hafði alla þá kosti sem eina flílc mega prýða; gallinn var aðcins sá að hún var nokkr- um sentímetrum of þröng og um leið var ákvörðun mín tekin. Eg strengdi þess heit að hætta að borða sex klein- ur með eftirmiðdagskaffinu — halda mér við eina eða jafnvel enga; og ég ákvað líka að fara að stunda sund í stórum stíl. Mér hafði verið fortalið að nafngreindur mað- tir hefði losnað við öll sín aukakíló í sundhöllinni á ör- stuttum tíma og ég ætlaði að fara eins að. Sama daginn fór ég í sundhöllina. Um það leyti stóð yfir sundmót og grunna laugin og sú djúpa voru að- skildar með heilmikilli milli- gerð úr tré. Eg var að dóla mér í djúpu lauginni, en dótt- ir mín buslaði í þeirri grunnu og öðru hverju þurfti ég að klifra yfir þetta tréverk til að fylgjast með atliöfnum hennar. En vegna allra auka- kílóanna var sundbolurinn í allra þreagsta lagi og mér var því mjög illa við þetta óhjá- kvæmiiega klifur, þvi ég gat jafnvel búizt við að saumarn- ir svikju ’a liverri stundu. En þá var það sem ég tók eftir því að smátelpur, 10-12 ára, klifruðu ekki yfir milligerð- ina heldur köfuðu undir liana og ég ákvað að reyna þetta líka. Eg andaði djúpt og dembdi mér í bólakaf, komst undir skilrúmið með höfuð og inni hjá skyldfólki eða vinum sem í húsum bjuggu. Híbýlasjúkdómar eru orðn- ir fastir í fjölskyldunum og vonleysi fólkg á bezta aldri setur svip sinn á líf margra íbúa þessara hverfa. Svall og siðspilling síðara hernámsins hefur náð hámarki sínu í þess um hreysum. Heilsu barna og andlegri velferð er ógnað. El- ur bæjarfélagið ekki vesalinga í vaxa.ndi mæli með þessu a'ð- gerðarleysi? I krapa og bleytu híma börnin úti í kring um bragg- ana, því inni er ennþá erfið- ara að halda á sér hita, þeg- ar kalt er. Það eru í tuga tali börn í Reykjavík sem híma úti og bíða þess að kvöld komi svo hægt sé að fara beint írúmið. Heimilislífið, skólabókalestur og anna'ð fer í handaskolum. Vandamál braggabúanna eru ekki aðeins mál þeirra sjálfra. Þau varða allt heið- arlegt fólk í þessum bæ. Þúsundir bæjarbúa brugð- ust við og sendu hjálp til fólks á flóðasvæ'ðum í Hol- landi, í Pódalnum, á jarð- skjálftasvæðum í Grikklandi og víðar um heim, til þess að líkna bágstöddum, þótt hjálp héðan sé í slíkum tilfellum aðeins dropi í hafið. Hvernig getum við lokað augum fyrir því sem gerist við okkar eig- iti húsdyr? Allir verða a'ð láta sig þetta mál skipta, hvar í félagi sem þú stendur Reykvíkingur góð- ur. Áskoranir um raunhæfar úrbætur á þessu sumri ættu að streyma inn á fundi bæj- arstjórnarinnar með kröfum almennings um að hafizt sé handa. Þeim mun verða fylgt eftir af sameinuðum andstæðingum kyrrstöðunnar og afturhalds- ins í bæjarstjóm. Petrína K. handleggi en svo stóð ég föst. Bakhlutinn komst ekki undir með no'kkru móti. Og þarna var ég stödd niðri á botni sundhallarinnar og komst hvorki aftur á bak né áfram. Eg ætla ekki að reyna að lýsa því hvernig mér leið, en einhvers staðar hef ég lesið að drukknandi maður öðlist yfirnáttúrlega krafta og svo var einnig um mig í þetta sinn. Eg hef lúmskan grun um að ég hafi lyft allri milli- gerðinni upp með bakhlutan- um, að minnsta kosti varð ég allt í einu laus undan þessu ógnarfargi og það stóð á end- um að ég var að byrja að súpa þegar ég losnaði. Þetta er einhver sá hræðilegasti vandi sem ég hef komizt í á lífsleiðinni og stundum síðan hef ég hrokkið upp af svefni í Iköldu svitabaði og fundizt ég vera að drukkna. Eg þarf ekki að taka það fram að þetta atvik sannfærði mig endan- lega um það að ég væri of umfangsmikil hér og þar og um ieið varð það til að losa mig við aukakílóin, bæði vegna þess að það eýðilagði svefnfrið minn að miklu leyti og matarlystin þvarr meðan endurminningin var sem allra ferskust. Síðan er ég ekki í neinum vafa um að ekkert er eins grennandi og sund.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.