Þjóðviljinn - 06.03.1955, Page 1

VILJINN
Sunnudagur 6. marz 1955 — 20. árgangur — 54. tölublað
Samningafundur
annaðkvöld
Næsti fundur sáttasemjara
með samninganefndum verka-
lýðsfélaganna og atvinnurek—
enda verður annaðkvöld kl. 9.
Forustumenn ihaldsins lýsa hugsjónum sinum: j
Olafur Björnsson: Bezta kjarabétisi
er að hætta að byggja íbúðarhús
Ólalur Thors: Ég er einn skuldugasti maður landsins
og hefði mikinn hag af gengislækkun
Hagfræðingur íhaldsins, Ólafur Bjömsson prófessor,
birtir grein í Morgunblaðinu í gær og kemst þar að þeirri
niðurstöðu „aö raunhœfar ráðstafanir til aukningar kaup-
mátiktr launanna yröu ekki geröar nema meö pví að
minnka fjárfestinguna, enda væri meginorsök launadeilna
peirra sem nú stœöu yfir mikil eftirspurn eftir vinnuafli,
sem stafar einkum af miklum byggingarframkvœmdum“.
Með öðrum orðum: Kjaraskerðingin á undaníöm-
um árum stafar af því að það hafa verið byggð of
mörg hús! Leiðin til kjarabóta er að hætta að byggja
íbúðir!!
í greininni sem birtir þessa
lærdómsríku niðurstöðu er Ól-
afur Björnsson annars að
reyna að verja afstöðu sína í
kaupgjaldsmálunum. Hún er
sem kunnugt er á þá leið að Ól-
afur Björnsson getur alltaf
sanna að hann eigi rétt á
grumikaupshækkunum. Hann á
einnig auðvelt með að sanna að
hann eigi rétt á margfalt
hærrí launabótum en þeir op-
inberír starfsmenn sem hafa
lægstar tekjur. Og inn á milli
sannar hann svo með jafn
miklum sannfæringarkrafti að
verkamenn eigi aldrei rétt á
grunnkaupshækkunum. Honum
er aðeins ofvaxið að koma þess-
um sjónarmiðum saman og
heim, og skyldi enginn lá hon-
um það.
’jlr. Þakkarverð hrein-
skilni.
En þessi hagfræðingur í-
haldsins er nú kominn á það
stig að hann heldur því fram
að of miklar íbúðarhúsabygg-
ingar séu undirrót alls ills í
þjóðfélaginu: Launadeilurnar
stafa af „miklum byggingar-
framkvæmdum"; kaupmáttur
launa verður aðeins aukinn með
þvi að draga úr húsbyggingum!
Og það er ástæða til að þakka
sérstaklega þessa afar hrein-
skilnu yfirlýsingu um stefnu í-
haldsins; hún sýnir mætavel
hver heilindi eru á bak við
skrum Morgunblaðsins í hús-
byggingamálum. Auk þess sýn-
ir niðurstaða Ólafs einkar vel
í hvers konár—sjálfheldu þeir
hagfræðingar komast sem
•reyna að verja „fræðilega11
stefnu íhaldsins og andstöðu
þess við réttarkröfur vinnandi
fólks. Hver lieilvita maður veit
fullvel að auknar íbúðarhúsa-
byggingar eru kjarabót og
stuðla að auknum kaupmætti
launa, að húsnæðisskortur er
undirrót kjaraskerðingar og
neyðar. En sjónarmið heilvita
manna eiga auðvitað ekkert er-
indi inn í hagfræði ihaldsins.
^ Vilja atvinnuleysi.
Enginn skyldi þó ætla að Ól-
afur Björnsson sé fáviti; hann
hugsar aðeins út frá sjónar-
miðum atvinnurekenda. Það
sem hann á við er' þetta: Það
verður að draga úr atvinnunni
og koma á hæfilegu atvinnu-
leysi til þess að lama verkalýðs-
samtöldn, svo að þau geti ekki
liáð sigursæla kaupgjaldsbar-
áttu. En þetta þorir íhaldið ekki
að segja berum orðum, og þess
vegna eru búnar til „röksemd-
ir“ eins og þær sem Ólafur
Björnsson hampar í Morgun-
blaðinu í gær. Og þær eru enn
eitt dæmi þess hversu illa íhald-
ið er statt í andstöðu sinni við
kröfum verkafólks um hækkað
kaup — sem geri mönnum kleift
að búa í sæmilegu húsnæði.
Aðrænaböm
„Ávaxtið krónuna" erAtjör-
orð sparifjársöfnunar skóla-
barna. I*að hefur verið haft
fyrir börnunum í blöðunum
og útvarpi, í bamatimum
og kennslustimdum. Og: auð-
vitað hafa bömin tekið
þessu vel; þeim hefur verið
sagrt að auramir myndu
aukast og margfaldast,
þannig; að þau gætu keypt
sér eitthvað mikið eftir
nokkur ár. En nú, þegar
bömin í landinu hofa fest
hundmð þúsimda króna í
bönkunum, koma skulda-
kóngar íhaldsins til skjal-
anna og heimta að fá að
ræna bömin eins og aðra.
Ólafur Thors hótar gengfis-
lækkun dag eftir dag með
þeirri skýringu að haiui sé
„án efa í hópi skuldugustu
manna landsins" — þeirra
manna sem hafa beinan
hag af því að lækka geng-
ið. Og ef þelr þora að fram-
kvæma hótanir sínar munu
börnin í landinu komast að
þvi elnn góðan veðurdag að
það er búið að ræna úr
bókunum þeirra, iikt og
þegar innbrotsþjófur lætur
sig hafa það að stela spari-
baukum bama. Og pening-
amir sem hverfa úr bókun-
um munu koma í Ieitlmar
hjá skuldakóngum íhalds-
ins; þeir verða þeim mun
auðugri sem börnin verða
fátækarl.
Forsætisráðherra íhaldsins, Ólaíur Thors, lýsir yí-
ir því í Morunblaðinu í gær að hann sé einn skuld-
ugasti maður landsins og þess vegna myndi hann
hafa mikinn gróða af nýrri gengislækkun. Birtist
yfirlýsing þessi í ræðu sem hann flutti á Alþingi
daginn áður, en þar hafði hann enn sem fyrr í hót-
unum um nýja gengislækkun ef verkafólk reyndi að
tryggja sér réttlátan hlut af þjóðartekjunum.
Hótun sína um gengislækkun
flutti Ólafur Thors fyrst um
síðustu áramót og síðan hefur
verið klifað á henni sýknt og
heilagt í blöðum íhaldsins.
Hefur auðvitað verið reynt að
skella ábyrgðinni á verkalýðs-
félögin og því verið haldið
fram að hækkað kaup hlyti ó-
hjákvæmUega að leiða til geng-
islækkunar, því þá yrði út-
flutningur okkar ósamffeppnis-
fær erlendis. Þessi kenning er
lokleysa. tjtflutningsafurðir
okkar eru greiddar í erlendum
gjaldeyri, og við fáum ná-
kvæmlega jafn mörg pund,
dollara eða rúblur hvað svo
sem gengið er skráð. Gengis-
lækkun er aðeins ráðstöfun til
þess að breyta skiptingu þjóð-
arteknanna innanlands.
Hvað skuldar hann
mikið?
Skýring-in á gengislækkunar-
hótun íhaldsins er auðfundin ef
athugað er hverjir hafa hag af
gengislækkun. Það eru fyrst og
fremst skuldakóngar íhaldsins,
þeir sem hafa fengið að ausa
fé úr bönkum þjóðarinnar; og
í annan stað þeir sem hafa stol-
ið undan gjaldeyri og geyma
Séra Ingimar jónsson segir
af sér skólastjórastörfum
Séra Ingimar Jónsson, skóla-
stjóri við Gagnfræðaskóla
Austurbæjar, sagði af sér
skólastjórastörfum í fyrradag.
Var afsögn hans tilkynnt í
skólanum í gær og jafnframt
að Sveinbjörn Sigurjónsson
hefði verið settur skólastjóri
til vors.
Nú um alllangt skeið mun
hafa verið Ijóst að ekki var
allt með felldu um fjárreið-
ur skólans. Mun málið hafa
verið rannsakað að undan-
förnu og komið í ljós að mjög
verulegar upphæðir höfðu ver-
ið dregnar út úr rekstri skól-
ans. Er þetta tilefni þess að
Ingimar Jónsson hefur sagt af
sér störfum, en eflaust fer
málið nú til ýtarlegrar rann-
sóknar.
Ingimar liefur verið skóla-
stjóri gagnfræðaskólans frá
1930 — eða í næstum því 25
ár.
hann erlendis. Fremstur í þeim
flokki er einmitt Ólafur Thors.
„Eg er án efa í hópi skuidug-
ustu manna landsins“ segir
hann í Morgunblaðinu í gær, og
það er jafnframt játning á því
að hann hafi grætt milljóna-
fúlgur á síðustu gengislækkun.
Væri ánægjulegt ef hann vildí
halda hreinskilni sinni áfram
og skýra frá því hversu mikið
hann skuldar. Því hefur verið
haldið fram opinberlega — mót-
mælalaust — að Kveldúlfur
einn saman skuldi 100 milljónir
króna í bönkunum. Því hefur
einnig verið haldið fram í
stjórnarblaðinu Tímanum, að
Kveldúlfur komi stöðugt fyrir
gjaldeyriseignum á Italíu.
Þarna er sem sé einn helzti að-
ilinn sem lítur á gengislækkun
sem beint hagsmunamál og
mikinn gróðaveg.
^ Persónulegt hags-
munamál að ræna
sparifé barna.
Það eitt er stórfellt hneyksli
að einn skuldugasti maður
landsins skuli gegna störfum
forsætisráðherra á Islandi. Það
fer ekki milli mála að hann
notar þá aðstöðu til þess að
skófla fé út úr bönkunum á
sama tíma og hann kemur und-
an milljónafúlgum. Af þeim á-
stæðum eru gróðahagsmunir
hans og fyrirtækja hans einn-
ig í fyllstu andstöðu við hags-
muni þjóðarinnar. Og það
myndi óvíða verða þolað nema
á Islandi að forsætisráðherra
landsins hefði í hótunum um
gengislækkun — aðeins vegna
þess að það er honum persónu-
legt hagsmunamál; og skiptir
hann þá engu máli þótt hann
ræni meginþorra þjóðarinnar og
þar með börnin sem hafa verið
löðuð til þess á undanförnum
mánuðum að festa aurana sína
i krtM Irii wi