Þjóðviljinn - 10.03.1955, Blaðsíða 11

Fimmtudagrjr 10. marz 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Erich Maria REMARQUE:
Að elsha...
. • •og deyja
75. dagur
inu; glugginn var opinn og regniö streynidi niður, fölt
og litlaust, eins og fljótandi veggur.
Gráber hlustaði á tilbreytingalausan niðinn. Hann
var að hugsa um að í Rússlandi væri leðjan komin í al-
gleyming, þegar allt var á kafi í aur og eðju. Þannig
yröi það enn þegar hann kæmi þangað. „Verð ég ekki
áð fara?“ spurði hann. „Frú Lieser kemur víst bráðum
heim.“
„Látum hana koma,“ tautaði Elísabet syfjplega. „Er
„ „klukkan orðin svo..piargt^í r.
„Ég veit þaö ekki. En -eí- ;tií ,yili kemut;.,hún. fyrr vegna
rigningarinnar." - ; .
,,Ef til vill kemur hún einmitt ekki. fyrr en seinna
vegna rigningarinnar.“
„Það getur líka verið.“
„Ef til vill kemur hún alls ekki fyrr en á morgun,“
sagði Elísabefe og lagði andlitið á öxl hans.
„Ef til vill hefur hún meira aö segja orðið undir bíl.
Það væri heppni sem segði sex.“
„Þú ert enginn mannvinur,“ tautaöi Elísabet.
Gráber starði út í gráleitan regnvegginn fyrir utan
gluggann. „Ef við værum gift þyrfti ég alls ekki að fara,“
sagði hann.
Elísabet hreyfði sig ekki. „Af hverju viltu kvænast
mér?“ tautaði hún. „Þú þekkir mig varla nokkuö“.
„Ég hef þekkt þig nógu lengi.“
„Hvað lengi? Nokkra daga.“
„Ekki nokkra daga. Meira en ár. Það er nógu. langur
tími.“
„Hvers vegna segirðu ár? Við getum ekki reiknað meö
tímanum þegar við vorum börn; það er of langt síðan.“
„Ég geri það ekki heldur. En mér var veitt þriggja
vikna leyfi fyrir tvö ár á vígstöövunum. Nú er ég bráð-
um búinn að vera hér tvær vikur. Þaö samsvarar
fimmtán mánaða dvöl á vígvellinum. Og þess vegna
hef ég þekkt þig í meira en ár; jafngildi tveggja vikna
leyfis.“
Elísabet opnaði augun. „Þetta hef ég ekki athugað
fyrr.“
„Ég ekki heldur. Mér datt það í hug áðan.“
„Hvenær?“
„Áðan, meðan þú svafst. í rigningu og rökkri dettur
manni margt í hug.“
„Þarf að vera rigning og rökkur til þess?“
„Nei, En þá hugsar maður öðru vísi.“
„Datt þér nokkuð fleira í hug?“
„Já, mér datt í hug hve dásamlegt þáð værí, að maður
gæti notað hendur sínar og handleggi til annars en
skjóta af byssu og fleygja handsprengjmn.“
Hún leit á hann. „Hvers vegna sagöirðu þetta ekki viö
mig um hádegi í dag?“
„Það er ekki hægt að segja slíkt um hádegi."
„Það hefði verið betra. en að tala um mánaðarlegan
lífeyri og giftingarlán.“
Gráber lyfti höfðinu. „Tilgangurinn var hinn sami,
Elísabet,“ sagöi hann. „Það var aðeins sagt með öðrum
oröum.“
Hún umlaði eitthvað. „Stundum eru orö mjög mikil-
væg,“ sagði hún svo. „Að minnsta kosti í þessum sökum.“
„Ég er óvanur aö nota orö á þennan hátt. En ég
kemst upp á lagið. Ég þarf aðeins að fá dálítinn tíma.“
„Tíma,“ andvarpaöi Elísabet. „Við höfum ekki of
mikinn tíma, er það?“
„Nei. í gær höfðum við mikinn tíma. Og á morgun
finnst okkur sem við hefðum haft mikinn tíma í dag.“
Gráber lá kyrr. Höfuð Elísabetar hvíldi á handlegg
hans, dökkt hár hennar breiddist yfir hvítan koddann
og flöktandi skuggar regnsins liðu um andlit hennar.
„Þú vilt kvænast mér,“ tautaöi hún. „En veiztu nokkuö,
hvort þú elskar mig eða ekki?“
„Hvernig gætum við vitað þaö? Til þess þarf lengri
tíma og meiri samvistir.“
„Það má vera. En hvers vegna viltu þá kvænast mér?“
„Vegna þess að ég get ekki lengur hugsað mér lífið án
þín.“
Elísabet þagði um stund. „Heldurðu ekki að það sem
komið hefur fyi'ir okkur, hefði getað komið fyi’ir þig
með einhverri annarri?" spurði hún svo.
Gráber horfði á iðandi gráan regnvegginn utanviö
gluggann. „Ef til vill hefði það getaö komið fyrir mig
með einhverri annarri,“ sagði hann. „Hver getur sagt
um þaö? En nú hefur það komiö fyrir okkur og ég get
ekki hugsað mér þann möguleika að það hefði komiö
fyrir mig með einhverri annarri.“
Elísabet mjakaði sér til í handarkrika hans. „Þú ert
að læra. Þú talar ekki eins og þú gerðir um hádegið.
En auövitaö er nú komiö kvöld. Heldurðu að ég þurfi aö
bíða þess alla mína ævi að kvöldið komi?“
„Nei. Og fyrst um sinn skal ég ekki minnast á mán-
aðarlegan lífeyri.“
„En samt skulum við ekki ganga framnjá honum,
er það?“
„Hverjum?"
„LífeyrinUm."
Andartak hélt Gráber niðri í sér andanum. „Viltu þaö
þá?“ spurði hann.
„Fyrst við erum búin aö þekkjast í heilt ár, þá megum
við næstum til. Og við getum alltaf fengið skilnaö. Eða
er það ekki?“
„Nei.“
Hún þrýsti sér að honum og sofnaði aftur. Hann lá
vakandi langa stund og hlustaði á regnhljóðið. Allt í
einu mundi hann eftir mörgu sem hann hefði getaö
sagt við hana.
Fylgist með
verðlaginu
Hæsta og lægsta smásöluverð
ýrnissa vörutegunda í nokkrum
smásöluverzlunum í Reykjavík
reyndist vera þann 1. þ. m. sem
hér segir:
Vegið
meðal-
17.
„Taktu það sem þú þarft, Ernst,“ sagði Binding gegn-
um gættina. „Láttu eins og þú sért heima hjá þér.“
„Þakka þér fyrir, Alfons.“
Gráber lá endilangur í baðkerinu. Hennannabúningur
hans lá á stól í horninu, grár, grænn og rytjulegur eins
og gamlir tötrar; hjá honum héngu blá föt sem Reuter
háfði útvegað honum.
Baðherbergi Bindings var stórt með grænum veggjum,
settum postulínsflísum og nikkeli — sannkölluð paradís
miðað við steypiböðin í skálunum. Sápan var af frönsk-
Rúgmjöl pr. kg Lægst Hæst v. Kr. Kr. Kr. 2.30 2.55 2.50
Hveiti —- — 2.55 2.60 2.59
Haframj. — — 2.90 4.00 3.50
Hrisgrjón — — 5.95 6.25 6.12
Sagógrjón — 5.00 6.15 5.34
Hrísmjöl — — 3.70 6.70 5.20
Kartöflu-
mjöl — 4.65 4.85 4.75
Baunir — — 4.50 5.90 5.35
Te, 1/8
lbs. pk. —• TT': 3.10 4.50 3.94
Kakó J/2 lbs. pk. — l’ 7.75 10.25 9.15
Suðu-
súkkjil. — — 58.00 60.00 59.56
'Mólákýk. — — 3.85 4.15 3.96
Strásyk. — — 2.65 3.25 3.20
Púðursyk. — — 3.25 4.30 3.45
Kandís — — 5.50 5.75 5.71
Rúsínur — — 11.30 13.50 12.47
Sveskjur
70/80 — — 16.00 18.60 16.66
Sítrónur — — 13.00 14.60 14.35
Þvottaefni
útlent Pk. 4.70 5.00 4.82
Þvottaefni
innlent - 2.85 3.30 3.9
<&-
00
eimilisþáttur
Hlýjar barnahúfur
Börn þurfa að hafa hlý höf-
uðföt þegar þau leika sér úti
í kulda og nú eru til mörg fal-
eilítið síðari í hliðunum til þess
að vera viss um að húfan hlífi
eyrunum. Þétt efni er nauðsyn-
legt í vetrarhúfur, og þótt
prjónahúfur séu hlýjar, næðir
alltaf í gegnum þær þegar
hvasst er.
Síðustu tvær húfurnar eru
allt að því fyrirmyndar vetrar-
húfur. Svarta flauelshúfan með
barði að framan og breiðu
Á eftirtöldum vörum er, sama
verð i öllum verzlunum.
Kaffi brennt og mal. pr. kg. 44.00
Kaffibætir pr. kg. 16.00
Mismunur sá er fram kemur á
hæsta og lægsta smásöluverði
getur m. a. skapazt vegna teg-
undamismunar og mismunandi
innkaupa.
Skrifstofan mun ekki gefa
upplýsingar um nöfn einstakra
verzlana í sambandi við framan-
greindar athuganir.
(Frá verðgæzluskrifstofunni).
leg og hlý húfusnið. Oft eru
drengjahúfurnar hentugar með
eyrnahlífum sem hægt er að
bretta niður fyrir eyru. Telpu-
húfur eru oft skjólminni og að
vísu hafa telpur oft mikið hár
sem hlífir eyrunum, en það er
engan veginn nóg. Hlý og skjól
góð húfa er nauðsynleg og á
mörgum böniUm eru eyrun við-
kvæmur líkamshluti.
Telpuhúfa með derhúfusniði
eins og sýnd er á myndinni er
ljómandi snotur, en hún nær
ekki niður fyrir eyru, og því
er hún ekki heppileg meðan kalt
er í veðri. Saumaða flókahúfan
er að vísu hlýlegri, en nær þó
tæpast nógu langt niður. Ef
maður fer eftir þessu sniði er
hægur vandi að hafa húfuna
fóðra þær með vindþéttu efni,
annars er lítið gagn í þeim
vetrarhúfur, gætið þess þá að
hökubandi sem hylur eyru og
kjálka er góð vörn fyrir kulda
og vindi. Loks er hettusniðið
sem farið er aftur að ryðja sér
til rúms og er alls ekki mjög
barnalegt, þegar hettan er
saumuð úr þykku ullarefni og
notuð við samfestinga eða
galla. Hettusniðið er tilvalið
þegar um er að ræða böm með
vangæf eyru.
Ef þið prjónið börnunum

handa. börnum sem oft eru tim-
unum saman úti í kulda og roki.