Þjóðviljinn - 18.08.1955, Qupperneq 11

Þjóðviljinn - 18.08.1955, Qupperneq 11
I Vs '• | '4 <- I ; : w& 'Í.N •] Fimmtudagiir 18. ágúst 1955- ÞJÖE>VILJINN,r- li aíBBfiH rna'íí ;,■ Hans Kirfc: * ■ ,.J; ú-V í>etta' 71. dagur þýzka liðsforingja í Álaborg og færa þessum óþjóðalýð dýrmætar gjafir. En verið rólegur, sú stund rennur upp áð allir föðurlándssvikamr vérða látnii’ sæta ábyrgð á gerðum sínum. Danskur föð'urlandsvinur"., Hann lagði bréfið frá sér, hallaði sér þreytulega aftur á bak í stólnum og hugsaði málið. ítjestín hafði opnað |>etta bréf, enda hafði hún árum saman vanizt því áð opna öll hans bréf, vegna þess hve hann var oft að heim- ' en. Hún hafði lesið það og irinihald þess hafði bugað kana. Veila hjartað hafði gefizt upp og hún hafði hnigið 1 meövitundarlaus niður á góífið. — Hvers konar maður hefur nú skrrfað þetta bréf? hugsaði hann. Er þaö illmenni sem hefur vitað hvað liann gerði? Nei, reiðir menn þurfa ekki að vera vondir œenn. Það er sennilega maður sem er æstur og í upp- námi og verður á einhvem hátt að gefa úrás reiði sinni ' gegn þeim sem hagnast á smán og ógæfu föðúrlands hans. Nafnlaus bréf em yfirleitt hvimleiö, en : hváð á reiður maður að gera, þegai’ hanri hefur ekkí lerigur frélsi tilaðtala? ‘" Kann andvarpaði. Hann hafði ekki hagnazt á varn- arliðsvinnunni og hann vai* henni mótfallinn, en bréf- ritarinn vissi að sjálfsögöu ékkert um það. Fyrirtækið bar nafn hans, hann hafði veitt því forstöðu í fjölda • mörg ár. Það varð ekki hjá því komizt, hann varð að Ibera sinn hluta af smánirini. En bara Kjestínu hefði verið hlíft, hefði hún aðeins fengið að deyja án þess sð iá að vita þetta. I^æknirinn kom inn. — Nú er hún komin til meðvitundar, sagði hann. Og hú i þarf að fá ró, það er henni lífsnauðsyn — en þér ver'Ö'iÖ að tala við hana fyrst. Hún spyr eftir yður. Farið bava inn til hennar en hafið samtalið eins stutt og unnt er. Ég verð aö fara núna, en hjúkmnarkonan hringir i mig ef einhver breyting vei’ður á og ég kem allavega aftur fyrir kvöldið. Hann kvaddi og Grejs gekk inn í svefnherbergið. Hann settist við rúmið, og Kjestín opriaöi augun og fálmaði eftir hen<K hám. Hjú3tfunarkoriari læddist út. — Líður þér illa, Kjestínmíri? sþurði Grejs. — Nei, mér líður skár .... en lastu það .. ljóta bréf? — Ég las það, sagði Grejs. Var það bréfið .... — Ég gat ekki áfborið að lesa þessi ljótu orð um þig og bömin. Þú verður að segja mér það hreinskilnislega, Grejs, hvort þetta er satt? Vinnið þið fýrir Þjóðverjana og græðið á því of fjár? Þú mátt ekki segja inér ósatt, Grejs. j Hún léit á hanri bæriaraugum og hann átti erfitt með að halda svipbrigðum sínum í skefjum. Hann hafði aldrei — að minnsta kosti ekki viljandi — sagt Kjestínu eða nokkrum öðrum ósatt. Það hafði vérið lögmál hans í Strojexport eimilisþáttnr Fallegar Ifalskar dragflr lífinu að orðum heiðárlegs marins yrði áð vera. hægt að treysta til fullnustu. Harin vissi að þótt Kjestín jafnáði sig að þessu sinni, átti hún ekki langt eftir ólifáð. Ætti hann nú að segja sannleikann og valda henni sárum harmi og vonbrigöum þegar hún var að kveðja þennan heim, eða ætti hann að ljúga að henni, sem hann hafði j aldrei logið að og treysti honum framar öUu? Hann laut yfir hana og kyssti hana blíölega á kaldar varimar. I — Kjestín, það er ekki heil brú í þessu bréfi, sagði hann rólegri, einbeittri röddu. Annaðhvort hefur eitt- hvert illmenni skrifáð það, eða maður sem lagt hefur eynm við ljótum rógburöi. Tómas hefur unniö lítið eittj fyrir Þjóðverjana, en þáð er samkvæmt beiðni rikis- stjómarirmar, vegna föðurlandsins sjálfs .... — Er það satt? hvíslaði hún. — Ég hef sjálfur séð bréfið frá forsætisráðherranum, sem bað Tómas að takast þetta á herðar til að hjálpa ríkisstjórninni. Og hvað gat hann annaö gert? Og ekki eyii hefur fyrirtækið hagnazt á þessum verkum. Þaö heíur ékki einu sinni haft upp í kostnáðinn. Tómas er heiðai’legur maður og hann vill ekki græða fé á neyð Danmerkur. Það er skammarlegt að nokkur skuli geta fengið af sér aö skfifa svona ljótt bref. — Æ, guði sé lof, andvarpaði Kjestín. Nú get ég dáiö róleg. — Þú deyrð ekki, sagði Grejs. Læknirixm býst við að þú jafnir þig, ef þú færð fullkomna hvíld um tíma. — Hvað ætli haim viti um þáð? hvísláði hún. Þessir læknar halda að þeir viti allt. En það gerir ekkert til, Grejs, því að ég er svo skelfirig þreytt og bráðum kemur þú á eftir mér. En eitt vil ég biðja þig um: mig langar svo til að ég verði jörðuð heima óg þú líka þegar röðin kémur áð þér. Þar em ökkar raunverulegu heimkynni. — Því lofa ég, Kjestín, sagði Grejs hrærður. Og þakka þér svo fyrir allt, Grejs, sagði hún. Það hefur alltaf verið gott að búa með þér. Og skilaðu kveðju til barnanna frá mér, allra fjögurra þau hafa nóg með sig, en þau hafa alltaf verið góð böm. Og nú langar mig til að hvíla mig dálítið, því að ég er svo þreytt. Og guði sé ióf að það er ekki satt sem stóð í bréfinu. Hanri kyssti hana og stráuk hönd hennar sem lá ofan á sænginni, mögur og máttvana, svo læddist hann út og gaf hjúkrunarkonunni merki um aö hún gæti farið inn í svefnherbergið. Hann settist, en gat ekki setið kyrr og Ljósavélár 5—1200 KW. Hagstœtt verö HÉÐINN Dívanar ■ Odýrir dívanar fyrirliggjandi« Fyrst til okkar — þaft borgar sig. Verzi ÁSBRÍ), Grettisgötn 54, sími 82108 LIGGUR LEIÐIM Skolabuxur á drengi, margar teg. Toledo Fischersundi I Á. > Dragtir eru alítaf í sínu gíltö, og hér eru m.vndlr af þrem ítölskmn drögt- um, sem fylgja allai- sí- gttda dragtarsniðinu, eru þó hver með sínu ( móii og allar skemmtileg- ! I ar. Fýrst er dragtin með' skávösunum. Hún er úr bláu ullarefni með smá- gerðu, hvítu mynstri. Þetta er hentug dragt, einnig hér á norðurhveli jarðar. I>jósa dragíin er sumar- legri og hún fer mjög vel á kontim sem komnar ern af æsltuskeiði. Hún er meS breiðum sjalkraga með litlum v-Iaga raufum í. Þriðja dragttn er góð handa háum og gröimum stúlkum. Jakkinn er þver- röndóttur £ fjölmörguni hiæbrigðum af gráu. Hatt- ur og hálsklútur em bieik. AHair dragtii-nar, sem eru úr Noi Donne, eru nieð sléttum ermum. - Dragtir sem eiga að endast árum saman eru yfirleitt ekki hafðai- með víðum ermum, effa ’erihum út í eitt. Útgefandi: Sameiningarílokkur. 'atþýðu’— SóSíalistaflókkúrinn. — Ritstjói ar: Magnús Kjartansson (áb), Sigu'rður Guðmundsson — Fréttarit- stióri: Jón Bjarnason. — Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjami BeriecXktsson, Guðmundur Vigfússón, 'íva'r H. Jónsson, Magnós' Torfi Óiáfssön. — Auglýsingástjóri: Jónsteinn Haraldeson. — Ritstjórn, afgreiðslá, auglýsingar, preritsmiðjá: Skólavörðustíg 19. — Sími: 7500 (3 iíriur). — Áskriftárverð kr. 20'á má'hÚði í ReýkjaVík'og fiágrenrii; kr. 17 arihárs staðár. — Lausásöluverð kr. 1. — Prentsm. Þjóðviljans h.f.

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.