Þjóðviljinn - 30.08.1955, Side 7

Þjóðviljinn - 30.08.1955, Side 7
ÞAÐ má ekki minna vera en maður þakki fyrir sig, þegar hann hefur um skeið notið gestrisni Bjarna Bene- diktssonar á þeim stað sem ráðherranum er hjartfólgnast- ur. Það eru nú þrjú ár síðan Bjarni Benediktsson bauð mér að vistast hjá sér bæði oft og iengi. Þá lýsti hann á Alþingi þeim löngun sinni „að taka háttvirtan þingmann hvern ein- asta dag og fá hann dæmdan í nokkur hundruð króna eða þúsund króna sekt — kannski eina á hverjum klukkutíma ef menn vildu svo hafa“. Ráð- herrann var að visu mjög reið- ur þegar hann mælti þessi orð, eii það duldist engum að hug- ur fylgdi máli; það sást beint inn í sálina á þessum leiðtoga Sjálfstæðisflokksins. Þess hefði því mátt vænta að ráðherrann hefði orðið að sama skapi kátur, þegar ég var orðinn innangarðsmaður á Skólavörðustíg 9. En svo und- ax'lega brá við að ráðherrann varð ekkert kátur, heldur virt- ist hann reiðari en nokkru sinni fyrr. Ég var ekki fyrr kominn í vistina hjá honum en hann lét Morgunblaðið hella yfir mig fúkyrðum á fréttasíðum og í forustugrein- um, í bundnu máli og óbundnu. Mun það þó vera heldur sjald- gæft fyrirbrigði að dómsmála- ráðherrar hrakyrði fanga sina meðan þeir eru að afplána refsingu. En einhvern veginn hafði það ekki orðið eins sætt og ráðherrann gerði sér vonir um að vita andstæðing sinn í fangelsi. Það fór svo að dóms- málaréðherrann sá þann grænstan að verja sig fyrir innilokuðum afbrotamanni, hann var píslarvotturinn sem kveinkaði sér; það var raunar hann sem var einangraður og innilokaður af almenningsálit- inu í gamla tukthúsinu við Lækjartorg. Það er auðvelt að búa til iög og láta samþykkja þau á Alþingi, en ef hald á að vera í slíkri lagasetningu verður hún að vera í einhverju sam- ræmi við réttarvitund almenn- ins. Engin lagasetning er jafn marklaus og ákvæðin um meið- yrði, enda brjóta þau gegn ein- földustu' reglum hversdagslegr- ar skynsemi. Væri ákvæðum þessum framfylgt út í æsar, yrði öll gagnrýni á íslandi refsivert athæfi. Samkvæmt lögunum er það ekki síður afbrot að segja satt en að ijúga; það er tekið sérstaklega íram hvernig mönnum skuli refsað fyrir að segja satt. Málavextir og staðreyndir skipta engu í þessari furðulegu löggjöf; þannig var ég dæmd- ur fyrir að ljóstra upp um salt- fiskhneykslin áður en nokkur „rannsókn" hafði verið fram- kvæmd; á sama hátt hefði ver- ið auðvelt að láta dæma mig fyi-ir að koma upp um mál Olíuféiagsins h.f. og er raun- ar hægt enn. Af þessum ástæðum tekur enginn maður mark á meið- yrðalöggjöfinni, i það deplar enginn auga þött. kveðinn sé upp dómur .samkvæmtiihBnni, o'állin.ivitai að. slíkurr démurrer aðeins formeatriðl senT ekkert segir um ■ rétt eða rangt. Og þrótmin er raunar komin Þriðjudagur 30; ágúét 1955 — ÞJÖÐVILJINN — <7 MAGNÚS KJARTANSSON: Þakkað íyrir gistingu lengra. Ærukærir menn eru að mestu hættir að hagnýta sér þessa löggjöf, nú eru það jdir- leitt sakbitnir menn sem leita á náðir hennar, þri þar eiga þeir vísa „uppreisn", eða þá litlir karlar sem verða undir í deilum og hlaupa til og klaga andstæðing sinn. Fólk er farið aðíuályfcta ,§em. . svp; _ að þeir sgro: .ivmpi.^mejðyrðamá) bafi tr-úiftgagJi. ,ei(t>hyeð.uJóhreint -i pokahorijinyv> .rt; ,; „ •-, ,i s ■.,; Það má beit.a að meiðyrða- dómum hafi ekki yerið fram- fylgt á íslandi síðan um alda- mót. Löggjöfinni sjélfri var síðast brejút af taugaæstum stjómmálamönnum í finna- galdrinum 1940, og ætlunin var þá að beita henni gegn sósíal- istum. Höfðu yfir\röldin nokkra tilburði til þess í iyrstu en gáf- ust fljótlega upp á því, er þau höfðu jafnað sig á taugum og almenningsálitið neitaði að taka þessa lagasetningu gildá; Síðan voru þessi málalok stað- tóku upp fvrri hátt og hættu að innheimta meiðyrðasektir, og löggjöfiri varð hlægilegt pappírsgagn. En meiðyrðalöggjöfin er ekki aðeins hlægileg, hún er einnig stórhættuleg í höndum oístæk- isfullra ráðamanna, ef þeir kjósa að beita henni út í æsar. Þeir geta látið dæma andstæð- inga sína hvem einasta dag „í nokkur hundruð króna•eða þúsund króna sekt — kannski eina á hverjum klukkutíma ef menn vildu svo hafa“ eins og Bjami Benediktsson komst. ,aú .prði ^r. h^nn yar-að^befjar þesg- ar ,5 aðge.pðir , sÍB^y«ffUiTv,. þær riipridir fundusj; -jráðþeiy^num eimxig flest skilyrði-- þ^gstæð til ofsókna. Þá var búið að hernema ísland; í Kóreu og Indókína geysaði styrjöld sem vel gat hugsazt að breyttist í heimsátök; i Bandaríkjunum þóttu það beztir pólitískir mannasiðir að veifa atóm- sprengjum, æpa fárj’rði og loka kommúnista — réttnefnda og rangnefnda — inni i fangels- um; mestir afreksmenn í hópi „lýðræðissinna“ voru taldir •Syngman Rhee og Sjang Kæ- Sék. Það var ekki að undra úti á íslandi teldi runna upp gullöld og gleðitíð, hefði hug á að apa eftir fyrirmynd- um sínum og reyna að vinna sig í álit hjá valdamönnum fyrir vestan haf. Og Bjarni Benediktsson gaf út fyrirmæli um að meiðyrðalöggjöfinni skyldi beitt til hins ýtrasta gegn andstæðingum sínum og jafnframt var skipulögð hrina að meiðyrðamálum gegn Þjóð- viljanum. Við ritstjórar Þjóðviljans á- kváðum þegar að láta hart mæta hörðu og neita að hlýðn- ast hinum nýju fyrirmáelum um innheimtu meiðyrðasekta. Okkur var Ijóst að meira myndi á eftir korna ef fyrir- ætlanir ráðherrans hepnuðust andstöðulaust. Fyrir rétti mót- mæltuin við aðgerðum Bjama Benediktssonar og lýstum yfir því að við myndum neita að greiða. Ritstjórar Alþýðublaðs- ins og Tímahs mótmæltu einn- ig, og Þórarinn Þórarinsson komst þannig að orði i blaði sínu að þessar aðgerðir væru ,hefnd dómsmálaráðherrans", hann „misnoti lög eins og meið- jnrðalöggjöfina til þess að gera ritfrelsið lítils eða einskis virði“. Síðan stóð lengi í þófi; við vorum kallaðir fyrir rétt nokkr- um sinnum á ári og endurtók- um jafnan neitún okkar. Hins vegar þótti okkur rétt að gefa dómsmálaráðherra tækifæri til að heykjast þegjandi á of- sóknartiiburðum sínum. Við skýrðum því ekki opinberlega frá þessum stanzlausu inn- heimtutilraunum, þannig að Bjami Benediktsson átti þess kost að gefast upp hljóðalaust og taka aftur upp hina fyrri hefð. Á þetta reyndi endan- lega nú í haust, þ\ri stærstu dómamir voru að þvi komnir að fyrnast. En Bjama Bene- diktsson skorti manndóm til að endurskoða afstöðu sína, þótt hann væri kominn i ógöng- ur, hanri lét ástríður sem illa þola dagsljós stjóma gerðum sírium og bauð mér til gist- ingar. Morgunblaðið segir að ég hljóti að hafa mikinn áhuga 3 píslarvætti, fyrst ég guggnaði ekki fyrir Bjama Benedikts- syni heldur lét loka mig inni á Skólavörðustíg 9 samkvæmc fyrirmælum hans. Reynslan hefur nú þegar skorið úr því hver hafi þolað pislir í þessu máli, og það er ekki ég. Allir lesendur Morgunblaðsins haía séð að dómsmálaráðhei’ranum hefur liðið mjög illa siðustu viku, það hefur verið kalt i kringum hann, ekkert annað blað en Morgunblaðið tók málx hans meðan ég var innilokaó- ur. Og öll skrif Morgunblaðs- ins voru ein samfelld vöm með taugaveiklunarblæ. I fyrradag var meira að segja birt ný mynd af ráðherranum í. Morgunblaðinu, og er hann þar með angurværum píslaiv. vættissvip og tekur það fram sér til réttlætingar að hann hafi aldrei farið í mál við Þjóðviljann sjálfur; — það er allt í einu orðin dyggð! Þanni.g hefur alrr.enningur þegar kveð- ið'upp mjög einróma dóm v.m þétVá * ágréiftihgáefiíi '‘J Ökká^' Bfarná''BeriediktSádnöK ':í r..,.'/5ÍK .‘‘j5§ri.:i ijj^Qlt b[?Í9 mirsl'ó: . ^öl ntbnv.xr. í.itjrröír Þeir atburðir sem hér hafa gerzt eru fróðlegt íhugunarefr.i, Bjarni Benediktsson er nú. valdamesti forustumaður Sjálf- stæðisflokksins, mótar steín- una öðrum fremur og leggur á ráðin um starfsaðferðir af alkunnum dugnaði. Hann hefur. þráfaldlega birt þá hugsjón sína að Sjálfstæðisflokkurina fái „þingmeirihluta“, þótt mik- ill meirihiuti þjóðarinnar sé andvígur stefnu hans og starfi. Ráðherrann og málgagn hans iiafa oft lýst því hversu um- hendis þ’að sé að verða að taka tillit til annarra, Sjálfstæðis- flokkurinn þurfi að verða ein- ráður, þá fyrst sé hægt að taka til hendi. En það hefur borið minna á því að skýrt Framhaid á 11. síðu. fést í verki, - þegar yíirvöidin þótt ein litil ráðherranefna Það hefur veriö mikil laxveiði hér í sumar og laxvéiðimenn hafa haft merkar sögur að segja af afrekum sínum. Ekki hefur þó heyrzt að neinn hafi misst af jafnstórum fiski og myndin sýnir, en hann nefnist kaluga og veiddv i i Amurfljóti í Sovétríkjunum. Hann var 310 kíló og þykir heldur lítill austur þar. Fullvaxnir fiskar af þessari teg* und geta orðið meifd en fimm metra langir og tonn á þyngd! 1

x

Þjóðviljinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.