Þjóðviljinn - 06.09.1955, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 6. september 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Einn af þeim glaepum sem
löggjafar siðmenntaðra Jýð-
ræðisþjóða líta alvarlegast á
og leggja þyngstar hegningar
við, eru tilraunir til að múta
valdhöfum og embættis-
mönnum. Sama máli gegnir um
mútuþægni forráðamanna
þjóðfélaga.
Ef ég vildi kaupa mér ein-
hver fríðindi h.iá ráðherra,
sem útheimti misbeitingu þess
valds er honum er trúað fyrir,
og honum mundi ekki koma
til hugar að veita, ef pening-
ar væru ekki í boði, þá gæti
enginn efazt um það, að ég
hefði gert mig sekan um
alvarlegan glæp, og ráðherr-
ann um annan enn ógeðslegri
og alvarlegri, ef hann brygð-
ist trausti þjóðar sinnar og
tæki við mútum.
í flestum menningarlöndum
er beitt þungum refsingum
fyrir mútustarfsemi og mútu-
gjafir, því það er á vitorði
allra hugsandi manna, að sé
slíkt látið viðgangast óáreitt
verður það eyðandi þjóðfé-
Jagsmein sem grefur um sig
eins og krabbamein og lamar
þjóðfélögin að lokum.
Það væri óneitanlega gam-
an að fá að heyra skýringu
hæstvirts dóms- og tukthús-
málaráðherra Bjarna Bene-
diktssonar, og hins dómsmála-
ráðherrans á íslandi, þess er
ræður löndum og lögum á
Keflavíkurflugvelli, á því í
hverju munurinn er falinn á
vanalegri mútugjöf og þeirri
aðferð sem Bandaríkjamenn
hafa notað hér á landi til að
gera íslenzka valdhafa og
mektarmenn sér háða og únd-
irgefna, og koma þeim til þess
að láta hernaðarlega hagsmuni
Bandaríkjanna sitja í fyrir-
rúmi fyrir lífi, velferð og heill
íslenzku þjóðarinnar.
Sjálfur fæ ég ekki komið
auga á nokkurn mun á þessu
tvennu, hvernig sem ég leita.
Upphaf þess að ísland varð
bandarísk herstöð, var það að
Bandaríkjamenn fóru þess á
Jeit við stjórn vora að fá
leigða flota- og flughöfn hér á
landi til 99 ára. Um það leyti
voru þeir ekkert að breiða
yfir þa staðreynd að ástæða
þeirra til þessara tilmæla
var sú, að efla hernaðarmátt
Bandaríkjanna til sóknar og
varnar, með því að kaupa
hernaðarlega mikiivæga legu
íslands fyrir offjár. Hversu
stórkostleg sú leiga hefði get-
að verið má marka af því að
vitað er að Bandaríkin eru
fús að leggja tugi billjóna
til hernaðarframkvæmda á
íslandi. Ríkisstjórn vor hafn-
aði þessu leigutilboði af því
að liún hafði ekki áhuga fyr-
ir billjónum, er ættu að renna
i ríkissjóð og til þjóðarinnar
sem lreildar. Þá ákváðu
Bandaríkjamenn í örvænt-
ingu sinni að reyna þá glæpa-
aðferð sem gefið hafði þeim
góða raun við að beygja hálf-
eða algerðar frumþjóðir í Suð-
ur Ameríku og Kyrrahafi und-
ir vilja sinn, og gera þær að
einskonar hundingjum herja
sinna. Þeir gripu til þess
ráðs að gefa valdhöfum okkar
og gæðingum þeirra kost á
dulbúnum mútum, og þeim
ekki skornum við nögl. Sem
sé, þeir heimiluðu valdhöfun-
um að taka tO sín gróðann
af hersetunrii. og fara hönd-
um um þau hundruð biiljóna
sem kallað er að renni til
varnarframkvæmda. Auk þess
gerðu þeir valdhöfum okkar
og sjálfum sér og sínum \'erk-
takafélögum um Jeið þann
mikla greiða að heíja þó yf-
ir þau óþægindi sem því eru
samfara að hafa opinberar
fjárreiður sem 'almenningur
getur fylgzt með.
Þetta reyndist einmitt rétta
ieiðin að Iijarta dómsmálaráð-
herra vors, þáverandi utan-
ríkismálaráðherra.
í leit sinni að þekkingu í
stjórnfræði hafði áhugi hans
ekki hvað sizt beinzt að þeim
stjórnarháttum er tiðkast í
Suður Ameríku og þeim þæg-
indum sem því eru samfara
að vera valdhafi í þeim iönd-
um sem þroski þegnanna er
ekki meira en svo, og almenn-
ingsálitið ekki kröftugra en
það, að valdhafamir geta kom-
sig af því, er vikið úr
embætti hjá öllum siðmennt-
uðum þjóðum nema Suður
Ameriku, þar sem þroski fólks-
ins er ekki beysnari en svo
að mútugjafir eru þar dag-
legt brauð sem engin hneyksl-
ast ó.
Mútur, þetta Ijóta, ógeðs-
lega orð, er ritað þvers og
kruss á alla veggi stjómar-
ráðsins með gylltu, amrísku
letri. Fínu letri, því hið ó-
geðslega athæfi valdhafanna,
hin ábatasama þrælasala
þeirra á sjálfum sér til Banda-
ríkjahers, hefur verið sett í
fínar umbúðir og kallast land-
vamir!
Valdhafar vorir vilja ekki
kannast við að fé það er þeir
og gróðafélög þeirra taka við
frá Kananum séu mútur. Verk-
takafélög þeirra og fyrirtæki
þau e;r fyjir atbeina dr. Krist-
um þeirra, heldur raunveruleg-
ur vilji til að vernda þjóð
vora frá hönnungum styrjalda,
þá mundu þeir ekki láta Það
viðgangast að engu af þeim
tvö hundruð billjónum sem
svo á að heita að hafi verið
varið til „íslenskra landvarna"
væri varið til þess að gera
samskonar almenifingsvarnar-
ráðstafanir og tiðkast i landi
verndara vorra. Ekkert skeytt
um undirbúning á burtflutn-
ingi fólks í st.yrjaldarbyrjun
eins og þar. Engum birgða-
skemmum komið upp utan
hættusvæðanna osfrv.
Svo mjög hefur Bandaríkja-
mönnum tekizt að villa og
trylla valdhafa vora að þeir
láta sér í léttu rúmi liggja
hvað yrði um íslenzku þjóð-
ina í hugsanlegri styrjöld.
Þeir eru alveg kaldir fyrir
því að öllum mannskapnum
Þórður Valdimarsson, þjóðréttarfræðingur
Mektarmenn og mútur
izt upp með hvað sem er,
jafnvel það að hirða sjálfir
gróðann af að leigja náttúru-
auðæfi lands síns eða hern-
aðarlegt mlkilvægi þess, sem
auðvitað ætti að renna til
þjóðarheildarinnar.
Bjami Benediktsson lagði á
ráðin um það hvernig Banda-
ríkjamenn skyldu haga her-
töku sinni á íslandi. Vopnið
skyldi vera kröftugra en
byssa — dalir í stórfúlgum.
Hið fláráða lokabragð hans
heppnaðist það vel að nú
þjónar ríkisstjóm íslands
tveim herrum, öðrum íslenzku
þjóðinni, að nafninu til, rétt
til þes að sýnast, í von um að
geta með því varðveitt völd
sín. Hinum húsbóndanum,
bandaríkjaher, þjónar hún
svo dyggilega að hún lokar
augunum fyrir þeirri viður-r
kenndu tortímingarhættu sem
því er samfara að vera atóm-
stöð í kjamorkustríði. Svo
mjög hafa íslenzkir valdhaf-
ar heillazt af utanríkispóli-
tík Bandaríkjanna, sem er op-
in bók — opin bankabók — að
hún er með öllu tilfinnipga-
laus fyrir afdrifum íslend-
inga í kjarnorkustriði, enda
mun hún hugsa sér að sleppa
sjólf við ósköpin með því að
koma sér í burtu í stríðsbyrj-
un.
Svo grátt hefur almætti
dollarans Ieikið þjóð vora.
Slíkum árangri má ná með
því að bera fé á ríkisstjórnir,
þvi hermangaragróðinn, sá op-
inberi og sá dulbúni og faldi,
er ekkert annað en mútur
lagalega og þjóðréttarlega
séð.
Mútur, ljótt orð og ógeðs-
legt, að áliti sómasamlegs
fólks. Orð tengt lítilsigldum
samvizkusnauðum mönnum,
dauðum úr öllum æðum rétt-
lætiskenndar, ærukærleika og
ábyrgðartilfinningar. Orð er
táknar hugtak sem er fy.rir-
litið af öllum siðmenntuðum
þjóðum. Svo hatað að ráðherr-
um og embættismönnum sem
liggja undir grun um að þiggja
mútur og geta ekki breinsað
ins og Bjama Beriediktssonar
hafa haft einkarétt á því að
hirða stórfelldan gróða af
þeim tvö hundruð billjónum
sem oss er tjáð að bandaríska
flugstöðin hafi kostað, segja
gerðir sínar sprottnar af föð-
urlandsást og fúllyrða að þar
sé aðeins að ræða um eðlileg
viðskipti. Þeir menn sem
glæpast á að trúa þvi eru ó-
islenzkir að viti, enda munu
þeir fáir nú orðið, og þeim
fer fækkandi.
Hver einasti hugsandi fs-
lendingur, jafnt íhaldsmenn,
Framsóknarmenn, Þjóðvarnar-
menn sem sósíalistar og Al-
þýðuflokksmemr vita að ef að
það væru ekki hinir gildu
fjársjóðir sem valdhafarnir og
gæðingar þeirra fá til að skipta
á milli sín sem stjórnuðu gerð-
hér á landi, allri þjóðinni,
konum, börnum og gamal-
mennura yrði fórnað á altari
ameríska gullkálfsins og ame-
rískrar hernaðarnauðsynjar.
Þegar svo atómeldurinn færi
um Suðurlandsundirlendið
gæti Bjami Benediktsson refsi-
málaráðherra, staddur hátt í
lofti í flugvél á leið til Banda-
ríkjanna, breitt út sinn feita
faðm á móti eldinum eins og
sálufélagi hans Nero forðurn
á móti eldhafi brennandi
Rómaborgar, og sagt sem
hann. „Sko hvað ég gerði“.
og dr. Kristinn Guðmundsson
gæti tíst að baki hans: „Ég
líka“.
Það er mála sannast að það
eru ekki menn með skaphöfn
Neros ■— hans sjúka valda- og
ofsóknarlöngun, hans þorsta
eftir spillingu og þjóðfélags-
roti sem hið unga og nýend-
urreista íslenzka lýðveldi
þarfnast. Ef það ber ekki
gæfu til að losa sig hið fyrsta
við valdhafa sem eru þannig
gerðir að þeir telja það sína
vitsmuni að leika á þjóð sína,
ljúga að henni og dulbúa
mútuþægni sína sem föðrir-
landsást og þjónustu við al-
menningsheill, þá er íslenzka
þjóðin feig, og dæmd af
skeytingarleysi sínu til að
hverfa úr tölu frjálsra
þjóða.
Það vantar ekki að með-
limir ríkisstjórnarinnar tali
fagurlega um ást sína á hug-
sjón lýðveldisins, en þeir eru
ófáanlegir til að sýna hana
í verki með því að fallast á i
að fram verði látin fara þjóð-
aratkvæðagreiðsla um það.
hvort meirihluti þjóðarinar sé
því samþykkur að ísland verði
um aldur og ævi amerísk flug-
og flotastöð.
Vilji þjóðarinnar í þessu
máli á og þarf og má til með
að koma í Ijós með beinni
atkvæðagreiðslu. Ef meiri-
hluti þjóðarinnar kýs sér að
herinn verði látinn hverf,a af
landi burt eins og hann ef-
laust mundi gera þá er það
lýðræðisleg skylda ríkisstjórn-
arinnar að segja upp her-
verndarsamningnum hið bráð-
asta.
Ef svo ólíklega vildi til að
þjóðaratkvæðagreiðsla leiddi í
Ijós að þjóðin. vildi áframhald-
andi hersetu þrátt fyrir þá
hættu, smán og sjálfstæðis-
skerðingu sem því er samfara,
mundu vinstrimenn taka fuílt
tillit til vilja meirihlutans,,
beygja sig fyrir honum og
framkvæma hann ef þeirn
væri trúað fyrir því að fara
með ríkisvald. Því vilji meiri-
hlutans á að ráða og ríkis-
stjórn ber að framkvæma
hann, jafnvel þótt henni sé
það um og ó og þótt svo húm
sé í andstöðu við hann. Að
sjálfsög'ðu mundi vinstristjóra
undir slíkum kringumstæðurn
Framhald á 10. siðu
Vonn KpímcmpíctíirQnn* 1 tondskeppni Bandaríkjanna og Sovétríkjanna
T llCllllðlllClðlal ollll* { skák vann Reshevskí fyrstu skák sína við
heimsmeistarann Botvinnik; en hinar þrjár urðú jafntefli. Hér sést Reshevskí (sitjandi
til hcsgri) skýra vinningsskrák sína fyrit sovézkum áhugamönnum.