Þjóðviljinn - 11.09.1955, Blaðsíða 9

Sunnudagur 11. september 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (9!
jfr ÍÞRÓTTIR
RITSTJÓRl FRtMANN HELGASON
Iþróttafélögin verða að taka við af skólunum
Unglingarnir verða að kom-
ast í snertingu við íþróttirnar
eins fljótt og mögulegt er. Það
er mjög þýðingarmikið, bæði
Afbrot unglinga
Framhald af 1. síðu.
allmikinn fjölda afvega-
leiddra stúlkna, sem lítt er
hægt að aðstoða fyrr en sér-
stakt heimili fyrir þær er
orðið til.
Á s.l. ári tók til starfa kven-
lögregla, og var fyrst ráðin til
liennar ungfrú Vilhelmína Þor-
-valdsdóttir og starfaði hún ein
nm skeið, en síðar réðist henni
til aðstoðar ungfrú Sigríður
Jónsdóttir. Hafa konur þessar
unnið ötullega að málum þeirra
kvenna, bæði ungra og gam-
alla, sem lent hafa á glapstig-
um.
Þær hafa haft afskipti af 21
stúlku innan 18 ára aldurs,
haft daglegt eftirlit með sum-
um þeirra, leiðbeint þeim og út-
vegað þeim vinnu hér í bæ eða
í sveit.
Er nú svo komið, að lög-
reglukonurnar hafa að mestu
tekið að sér eftirlit með þessum
stúlkum og hefur það auðveld-
að nefndinni störf hennar að
þessu leyti.
Færri afbrot unglinga
15 ára og eldri
Sýnt er nú, að mikill árangur
hefur þegar orðið af starfi
vistheimilisins í Breiðuvík.
Drengir þeir, sem þaðan hafa
komið, hafa ekki svo vitað sé
lagt aftur út á braut afbrota
og óknytta.
Árið 1954 frömdu álíka
margir drengir afbrot og ár-
ið áður. Flestir eru dreng-
imir á aldrinum 12—15 ára.
Hefur þetta verið svo hin
síðari ár og er svo að sjá
sem verulega dragi úr af-
brotum unglinga eftir fulln-
aðan 15 ára aldur. Má vera
að skýringuna sé að finna í
því, að drengir losna þá í
flestum tilfellum úr skóla og
fara að vinna sér inn pen-
inga og freistast því síður
tíl að taka f jármuni ófrjálsri
hendi.
Sakhæfisaldur er svo sem
kunnugt er miðaður við 15 ár
og hefur það væntanlega áhrif
í sömu átt.
Það má heita sjaldgæft, að
drengir haldi áfram afbrotum
eftir 15 ára aldur, nema þeir
fari að neyta áfengis, en þá er
líka voðinn vís.
Það ber líka nokkuð á því,
að drengir um og yfir 12 ára
séu leiðir á skólasetu, en þrái
að komast í starf, þegar alls-
staðar er nóg vinna og vel
borguð, jafnvel fyrir börn á
þessum aldri.
Þessir unglingar una því lítt
að hafa enga fjármuni til þess
að greiða fyrir sælgæti, kvik-
myndasýningar, „hasarblöð“ og
annan mirnað og verða því oft
fyrir íþróttafélögin og æsku-
fólkið sjálft að heilbrigðar og
skynsamlegar íþróttaiðkanir
verði að lífsvenju sem það get-
ur ekki án verið. Skólaíþrótt-
irnar í landinu veita misjöfn
áhrif, þar csem líkamsæfingar
í skólum eru litlar, geta í-
þróttafélögin sérstaklega unnið
gott og þarft verk. Maður má
nú á dögum ekki sitja og halda
að sér höndum, og bíða eftir
æskunni. Það verður að skipu-
leggja áróðurs- og útbreiðslu-
starfsemina eins nákvæmlega
og hægt er. Á stöðum þar sem
margir eru og e. t. v. stór
íþróttafélög getur auðveldlega
komið til átaka við að ná í
nýja félagsmenn. í þessu efni
er það þýðingarmikið að félög-
in semji um það að sniðganga
allar óheilbrigðar aðferðir í því
efni
Það eðlilegasta og algengasta
er að félögin beini áhuga sínum
að æskufólkinu sem kemur út
úr skólunum. Fyrst og fremst
vegna þess, að eftir þann tíma
fer það inn á erfitt aldursskeið,
þar sem það verulega þarfnast
íþrótta og félagslegs samstarfs.
Á þessu aldursskeiði hverfa
venjulega flestir úr röðum í-
þróttahreyfingarinnar. Maður
verður að gera eitthvað til að
koma í veg fyrir það.
í stórum dráttum mundi á-
ætlun um slíka starfsemi líta
þannig út:
Strax og skóternir hafa byrj-
að störf að afloknu sumarhléi
verði 1. bekkjum safnað til um-
ræðufunda. Þessum fundum
ætti að vera stjómað að nokkru
leyti af yngri mönnum félag-
Er hægt að áætla met í hlaiip-
um mörgum árum fyrirfram?
anna og vera fyrst og fremst
skemmtileg samvemstund.
í skemmtunum og alvöru
verður þessu unga fólki svo
sagt frá starfi félagsins, og
stjórnin leggur fyrir það
starfsáætlun fyrir haustið og
veturinn. Hvernig starfið er
skipulagt fer að sjálfsögðu eft-
ir því hve margir hafa áhuga.
Gætið þess að hafa verkefni
bæði fyrir drengina og stúlk-
urnar. Iþróttir inni og leikir
fyrir drengina og handknatt-
leikur, blak og fimleikar fyrir
stúlkurnar er ágætt til að
breyta til með. Byggi félagið
sér upp skynsamlega starfs-
áætlun mun það eftir stutta
stund eiga vel starfandi ung-
lingadeild.
Sýnið æskunni umhyggju og
þá athygli sem hún þarfnast.
Látið markmiðið vera að sér-
hver 1. bekkur fari í barna-
og unglingadeildar félaganna.
Úr „Start“
eftir C. E. Warig.
(Start er lítið mánaðarrit
sem norska íþróttasambandið
gefur út til að vinn að barna-
og unglingaíþróttum í Noregi.
Rit þetta hefur orðið sterkur
tengiliður milli yfirstjórnar,
ráða, félaga, einstaklinga og
skóla.)
Venjuleg stærðfræði er ágæt
þegar meta skal afreksgetu í-
þróttamanna, heldur prófessor
við Kaliforníu-háskólann fram.
Nafn hans er Franklin M.
Henry. Hann kýs a. m. k.
fremur að nota reiknistafi en
‘Wes Santee
skeiðklukkur þegar um met eða
tíma er að ræða.
Sem ‘hæfileikamaður í reikn-
ingslist og líkamsfræðingur í
viðbót, hefur hann nokkra
kröfu á að vera tekinn alvar-
lega, þegar hann heldur því
fram að ensk míla verði hlaup-
in á 3.57 1960 og 3.56 áður en
15 ár eru liðin þar frá og að
heimurinn muni sjá hlaupara
sem hleypur míluna á 3.50 áð-
ur en árið 1980 sér dagsins
ljós.
Hlæið ekki. Henry sagði fyr-
ir fram að mílan yrði hlaupin
á 3.58 í fyrra og hann spáði
því að 10000 m yrðu hlaupnir í
fyrra á 28.54.0 og Zatopek
hljóp þá á 28.54.2 svo það var
ekki langt frá sanni.
Henry skrifaði grein um
þetta efni í fagblað nýlega og
undirstrikar að hann skilyrðis-
laust haldi sig að reiknings-
fræðinni, afrekaskrám og línu-
ritum. Hlauparana sjálfa kærir
hann sig ekkert um. Aftur á
móti hefur hinn þekkti pró-
fessor í líkamsfræði gert sér
sérstakt talnakerfi sem hann
notar við öll hlaup frá 60 m
til maraþonhlaups.
Sérstaklega segist Henry
vera öruggur með hlaup eins
og míluna. Henry segir: „Lík-
ingarnar eru byggðar á beztu
tímum í 50 ár og því sem við
vitum um líkamsbygginguna.
Magn sykurs í blóði og súrefn-
isnotkun, þegar maður hleypur
hefur líka mikið að segja“.
Sem Bandaríkjamaður er
blaðamaðurinn fullur af áhuga
fyrir því að fá að vita hvort
Wes Santee tekst nokkur tíma
að hlaupa mílu undir 4 mín-
útum.
Því svarar Henry að afrek
einstaklinga sé'aðeins hægt að
sjá fyrirfram ef þeir láti rann-
saka sig nákvæmlega á rann-
sóknarstofu.
(Scott Baillie frá Un. Press)

Atbugasemd frá sembráði Frakka
Ársþing ISI
Ársþing l.S.Í. hófst í gær að
Hlégarði í Mosfellssveit. Eru
rösk tvö ár síðan síðasta þing
var haldið en það er nú haldið,
sem kunnugt er, annað hvert
ár.
Ekki er íþróttasíðunni kunn-
ugt um að nein stónnál séu
þar á döfinni.
Telja verður það þó merkis-
viðburð er stjóm ÍSl getur
skýrt þingheimi frá því að 'hún
hefur tryggt heildarsamtökun-
um samastað fyrir starfsemi
sína, því fest hafa verið kaup
á hæð í húsinu Grundarstíg 2,
og hún greidd að fullu.
freistingunni að bráð. Nokkur
dæmi eru þess, að drengir þess-
ir blekkja foreldra sína og að-
standendur með því að láta
sem þeir sæki skóla, þó þeir séu
að slæpast um bæinn í leit að
ævintýrum.
Samstarf milli heimila og
skóla þarf að verða það gott,
að tekið sé fyrir slík „skróp“
iþegar í upphafi og drengjum
þessum ráðstafað á viðeigandi
uppeldisstofnanir.
Þjóðviljanum barst í gær
eftirfarandi orðsending frá
franska sendiráðinu:
„Hinn 3. september síðastlið-
inn birti dagblaðið Þjóðvilj-
inn í Reykjavík ritstjórnar-
grein undir fyrirsögninni „Lýð-
ræðisvernd“, þar sem lesa má
meðal annars eftirfarandi um-
mæli í sambandi við atburði
þá, er gerzt hafa nýlega í
Norður-Afríku:
„....Nú hafa nánari fregnir
sjónarvotta borizt af hinu
grimmdarlega Og svívirðilega
framferði franska afturhalds-
ins í Norður-Afríku. Þar fet-
ar þetta Atlanzhafsbandalags-
ríki í fótspor þýzka nazismans,
lætur her sinn gereyða níu
þorpum, myrða alla íbúa þess,
jafnt karla og konur, gamal-
menni og börn, í hefndarskyni
fyrir eitthvað sem aðrir menn
hafa gert einhvers staðar ann-
ars staðar....“
Franska Sendiráðið lýsir
gremju sinni yfir slíkri með-
ferð staðreynda, sem er fyrst
og fremst alvarlegt brot gegn
sannleikanum. Því allir þeir,
sem fylgjast hið minnsta með
rás viðburðanna vita, að ráð-
stöfun sú, er gerð var gegn
níu umræddum þorpum —
„Mechtas" í Norður Constat-
ine —, og sem var boðuð með
opinberri orðsendingu frá að-
alstjóm Algiers dagsettri 22.
ágúst, gat ekki komið niður
á konum og börnum af þeirri
einföldu ástæðu, að þau höfðu
áður verið flutt brott. Þeir
hinir sömu vita einnig, að í
þessum þorpum höfðu bæki-
stöðvar sínar flokkar ofstækis-
manna, sem með viðurstyggi-
legum ódæðisverkum voru
bein orsök að blóðsúthelling-
unum hinn 20. ágúst í fyr-
nefndu héraði. í óaidarflokk-
um þessum voru einmitt að
langmestu leyti menn, sem
heima áttu í þessum þorpum.
Það er líka sérstaklega
alvarlegt, að höfundur rit-
stjórnargreinarinnar skuli bera
Frakkland svo þungum sökum
án þess að hirða um — eins að
sjálfsagt var í heiðarleg-
um málflutningi — að
minna á þau illverk og þá
hryllilegu atburði, sem aug-
ljóslega, og hvernig sem á'
stóð, kröfðust umsvifalausra og
harðvítugra gagnaðgerða frá
þeirra hálfu, sem ábyrgir eru
fyrir reglu í landinu. Það
er með þessum gagnaðgerðum
einum, sem tókst, áður en
stefnt var í voða, að kæfa
hreyfingu, sem þegar í byrj-
un hneigðist til fjöldamorða
ekki eingöngu á frönskum,
heldur og á öðrum evrópsk-
um íbúum. Allir hljóta að vera
á einu máli um, að til þess
að geta myndað sér skoðun
á málinu er að minsta kosti
vitneskja um þessar staðreynd-
ir algerlega óhjákvæmileg.
Að sjálfsögðu getur slík mál-
færsla engan blett sett á
Frakkland, né heldur það orð-
bragð, sem höfundur rit-
stjórnargreinarinnar hefur
haldið sig geta leyft sér í
grein sinni. Engu að síður
þótti Sendiráðinu leitt, að ís-
lenzkt dagblað geti í slíkum
mæli iítilsvirt grundvallarregl-
ur alþjóðakurteisi: það tillit,
sem vinaþjóð á skilið í opin-
berum, frjálsum umræðum sem
henni við koma, hvernig sem
kringumstæður og persónuleg-
ar skoðanir kunna að vera,
og þá sér í lagi þegar þessi
vinaþjóð hefur fulltrúa á
staðnum.
Reykjavík 8. september 1955.
Franska Sendiráðið.'4
Þessi athugasemd sendi-
ráðsins er rædd í forustu-
grein blaðsins í dag.

10. Regnbogabókin
Regnbogaútgáfan hefur nú
sent frá sér nýja bók, 10.
Regnbogabókina. Heitir bókin
Freyðandi eitur, sakamálasaga
eftir Agöthu Ohristie. Bókin er
eins og hinar fyrri Regnboga-
bækur í litlu vasabókarbroti og
tæpar 200 bls.
^ > ÚTBREIÐIÐ r> Jf]
* * ÞJÓDVILJANN