Þjóðviljinn - 18.09.1955, Blaðsíða 11

Sunnudagur 18. septem'ber 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Hons Kirk:
98. cLagur
fólkið sé siðlaust og óupplýst má furöulegt heita að þaö
skuli ekki enn vera farið að skilja að það beið ósigur.
Hvers vegna í fjandanum fellur þá ekki Stalíngrað?
Stalíngi'að er fallin fyrir löngu, Foringinn hefur unnið
þess dýran eið. En allar undirokaðar þjóðir í Evx-ópu
vita að Stalíngraö er ásinn sem örlög þeiri-a snúast um.
Líf eða dauði, frelsi eða undirokun. Þið bei'jist í leðju og
skami fyrir allri þeiri-i menningu sem fólkið hefur öðlazt
gegnum þrengingár. Sumir deyja í fangabúðum, aörir
sitja í fangelsi og enn aörir hljóta aldui'tila upp við
múrvegg, en það eruð þið sem allt byggist á. Berjist
fyrir allt mannkynnið, félagar í Stalíngi'að. Ef til vill
er mannkynið þess virði, þótt við höfum veriö sljóir og
heimskir.
En viðskiptalífiö vei'ður að hafa eðlilega rás. Navigare
necesse est, það er nauðsynlegt að sigla. Þaö var kjör-
orð gamla Englands og í í'éttri þýðingu merkir það aö
ekki sé hægt aö lifa lífinu án hagnaðar. Og Tómas Klit-
gaard andvarpaöi og honum leið ekki sérlega vel. Hann
hafði að víSu gei't skyldu sína. Hann hafði siglt eða
með' öðrum orðum hagnazt stórkostlega. En kurmi fólk
að meta það? Þaö var ekki laust við að hann væri far-
inn að finna fyrir köldum andblæ. Hvers vegna í fjand-
anxxm tóku þessi svín ekki Stalíngraö?
Stundum geröust' atvik sem urðu til að gleðja dygga
borgara. Eins og til dæmis handtaka Aksels Larsen.
Það var maður sem Tómas Klitgaard hafði ekki mikiö
álit á og bjóst ekki viö góðu af; niðumfsmaöur sem
átti heima í fangelsi eða — jæja, danskur borgari bar
enga ábyrgð á því sem Þjóöverjamir gerðu við hann.
En hann vai'ð að viðui'kenna að Thune Jacobsen dóms-
málaráðherra var dugandi maður og samvinna hans
við þýzku yfirvöldin var til fyrirmyndar. Nú var upp-
hafsmaðurinn kominn í hendur Þjóðverja og gerði
ekki meira illt af sér. Hér þui*fti að halda uppi lögum
og reglu. En hvei’s vegna tóku þeir ekki Stalíngraö? <s
Og í öllum önnunum fékk Tómas Klitgaard heimsókn.
Það var von Di'ieberg — en hvílíkur von Drieberg?
Byggingastjóiinn sem að jafnaði var svo öruggur og
kátur var niðurdreginn og dapur og lét fallast niður
í stól.
— Æ, kæri vinur, hafið þér heyrt hin skelfilegu tíð-
Indi?
— Nei, hvað hefur komið fyiir? Skemmdarverk á ein-
hverjum flugvellinum? spux'ði Tómas Klitgaard.
— Æ, guð minn góður, ef það væii ekki annað en
þaö, sagði von Drieberg. Viö höfum í fullu tré við danska
skemmdai'verkamenn og hvei’ju máli skipta smávegis
óeirðir á flugvelli? Nei, góði maður. Stalíngrað — Stal-
íngrað er fallin!
— Það er ómögulegt, sagði Tómas Klitgaard og spratt
á fætui'. Síðustu þýzkar fréttir ....
— Það er staðreynd engu að síður, sagöi bygginga-
stjórirm dapur. Allur her okkar hefur verið umki'ingdur
og hefur gefizt upp. Aldrei í sögunni hefur önnur eins
svívirða gerzt. Hundvað þúsund hugrakkir þýzkir föð-
urlandsvinir teknir til fanga á sviksamlegan hátt, kæri
vinur, með svívii'ðilegum, lágkúnilegum svikum.
Tómas Klitgaard sótti konjak og glös og byggingastjói’-
inn fékk sér nokkx-a styrkjandi sopa.
— Hvenrig vitið þér þetta? spxirði Tómas Klitgaard.
— Eftir öruggum heimildum, sagði von Drieberg og
andvai'paði. Og sjálfsagt vei'ður þetta tilkynnt í næstu
fréttasendingu frá London. Eg kem í viðskiptaerindum
til borgaiinnar alveg grunlaus, og fæ þá þessax skelfi-
legu fréttir. Þér getið geii; yöur í hugarlund, hvernig
góðum, heiðarlegum Þjóðverja er innanbrjósts . . .
— Eg skil yður, sagði Tómas Klitgaard og hellti meira
konjaM 1 glösin. En ein onista getur varla haft úrslita-
þýðingu í svo umfangsmikilli styrjöld.
„Nei, þér skiljið mig ekki, því áð þótt þér séuð reynd-
ar úrvals Dani og ágætur vinur minn, þá eruö þér ekki
af þýzku þjóöemi. Þér vitið ekki aö öll þýzk hjörtu
gi'áta í dag blóðugum tárum. Hinir hugrökku hermenn
okkar, hinar ósigrandi SS-sveitir okkar hafa fallið í
hendur hinna ómennsku, gyðinglegu bolsa. Og með
svikum, góði maður, með lágkúrulegum svikum.
* Hann tæmdi glasið og fékk sér aftur í það.
— Þessi von Paulus, hvað veit maöur eiginlega um
hann? sagði hann og sló feitum fingrunum ógnandi
í boi'öiö. Ef til vill heitir hann Júdas í raun og veru.
Maður er aldrei öruggur, því áð þessir gyðingar geta
troðið sér allsstaðar inn, og ég yröi ekkei-t hissa á því
þótt hann væri gyðingur. Hann hefur gefizt upp, þótt
Foringinn hefði gefið honum fyrirskipun xmi að berjast
meðan nokkur maður væri uppistandandi, til þess aö
halda StalíngTað. Hann hefur sett óafmáanlegan blett
á þýzkan heiður og ég væri reiðubúinn að festa hann
upp meö eigin hendl.
Hinn blómlegi byggingastjóri var svo æstur og hefni-
gjam á svip aö Tómas Klitgaard flýtti sér að hella enn
í glasið hans. Sjálfur fékk hann sér líka glas, því áð ó-
neitanlega hafði hann oi'ðið fyrir áfalli. Að vísu hafði
honum verið ljóst að útlitið við Stalíngrað var ekki sem
bezt og rússneski naglbíturinn hafði lokazt um þýzku
herdeildimar, en hann hafði þó gert sér vonir um að
þýzk hei'kænskulist geymdi sér nokkin' háspil.
— Stríðinú er ekki lokið þótt Stalíngrað falli, herra
byggingastjóri, sagði hann.
— Nei, það getiö þér reitt yöm' á, kæri heri’a forstjóri,
sagði von Drieberg ógnandi. Nú er það fyrst að hefjast.
Viðlhöfum verið of langlundáðir og prúðir, já, heimsku-
lega bi’jóstgóðir ef ég má taka svo til orða. Við höfum
verið alltof mildir við óvinina. En nú verður breyting
á því. Þeir skulu fá aö kynnast hinum tevtónska bei'-
serksgangi. Þeir skulu fá að kynnast hirmi þýzku ógn
okkai'.
Von Di'ieberg byggingastjóri var risinn á fætur og
rétti upp handlegginn eins og harm ætlaði að sverja
fánaeiðinn þar á staönum. Hann var skelfilega æstur
eins og haxm hefði í hyggju að tox'tíma öllu mannkyni,
vegna þess aö það fór ekki að þeim ráðum sem hinn
mikli foi'ingi hafði gefið því. Var Stalíngrað ekki rétt-
mæt þýzk eign? Var Kákasus ekki svæði sem land-
fxæðilega tilheyrði Stórþýzkalandi? Hvemig voguðu þessi
sovézku ómenni sér að virða að engu hirm aríska rétt
Þjóðverja? Og þótt Tómas Klitgaard væri skelfingu lost-
inn yfir fregninni um hinn þýzka ósigur, átti harm dá-

tunðiacus
si&UKmanraRðon
Minningar-
kortin
eru til sölu í skrifstofu Sósí-'
alistaflokksins, Tjarnargötu j
20; afgr. Þjóðviljans; Bóka-j
búð Kron; Bókabúð Máls ogj
menningar, Skólavörðustíg J
21 og í Bókaverzlun Þorvald- <
ar Bjarnasonar í Hafnarfirði j
eimilisþáttur
Bakhár stóll og fótaskemill
Er nokkuð eins gott að lokn-
um vinnudegi og að leggja
fœturna upp á stól eða ein-
hverja upphækkun? Stóllinn á
myndinni er einmitt gerður með
það fyrir augum og skemillinn
er hæfilega hár. Stóllinn og
skemillinn eni klæddir svörtu
ullarefni. Hjá stólnum stendur
lítið saumaborð með tágakörfu
og plötu sem slá má upp. Það
má einnig nota sem reykborð,
ef það er eiginmaðurinn sem
hefur teygt úr sér í stólnum.
Danski arkitektinn Wegner hef-
ur teiknað þessi húsgögn.
Hinar dularlullu iann-
skemmdir
Er sykurinn ekki
versti óvinui'inn?
Enn þann dag í dag er ekki
vitað af hverju tannskemmdir
stafa. Menn vita að tannskemmd-
ir herja meira á sumar þjóðir
en aðrar, en menn vita ekki
hvers vegna. Á síðari árum hef-
ur sykurinn fengið sökina. Þáð
hefur byggst á þeirri reynslu að
á stríðsárum, þegar svkur er
skammtaður hefur mjög dregið
úr tannskemmdum, en þær hafa
aukizt að mun um ieið og sykur-
skömmtun iýkur.
En menn eru engan veginn á
einu máli um áhrif sykursins og
talið er að næringin almeimt
hafi mikla þýðingu, vitamin-
magn fæðunnar og einnig
drykkjarvatnið. Það er því fróð-
legt að kynna sér árangur rann-
sóknar sem gerð var á börnum
á enskum barnaheimilum, þar
sem börnunum 2—14 ára var
skipt í tvo flokka sem fengu
mismunandi fæðu, hvað sykur-
innihald snerti. Báðir flokkarnir
fengu rikulegt af mjólk, brauði
og vítamínum, en annar flokk-
urinn fékk mjög lítinn sykur
en hinn flokkurinn helvning*
meira. í tvö ár hefur verið
fylgzt með þessum börnum og
haft eftirlit með tannskemmd-
um þeirra.
Árangurinn vakfi furðu. Því
nær enginn munur var á tann-
skemmdum innan flokkanna
tveggja, Nokkur böni í sykur-
ílokknum höfðu meira að segja
heilar tennur, en þó er !itið á þau
börn sem undantekningu' og ekki
má líta á þau sem sönnun þess
að sykur sé gagnlegur tönnu'i>
um. Aftur ó móti er rannsóknin
talin sanna að sykur sé ekki
hin eiginlega orsök hinna miklu
tannskemmda nú á timum. Þ>ó
fengu börnin í sykurflokknum
ekki ótakmarkað sykurmagn ög
bent er á að mörg börn fái ratah
meiri sykurskammt. að staðaldri.
Menn vita því enn ekki hvernig
áhrif mikið sykurmagn hefur á
tennur og foreldrum er engu að
síður ráðlagt að halda i sykur
við börn sín. En það er á-
stæðulaust að vera alltof fast-
heldinn ó hann.
Útgefandi: Samelningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. — Ritstjóiar: Magnús Kjartansson (áb), Sigurður Guðmundsson — Fréttarif
UIMM Stiófi: Jón Bjarnason. — Blaðamenn: ÁsmundUr Sigurjónsson, Bjami Benedíktsson, Guðmimdur Vigfússon, ívar H. Jónsson, Magnús Torfi
ÓLafsson. — Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. — Ritstjóm, afgreiðsíá, auglýsingar, prentsmiðja: SkólavöTðustíg 19. — Sími: 7590 (3
■— liniír). — Áskriftarverð kx 20 á ménuði í Reykiavík og nágrenni; kr. 17 annars staðar;.<—- Lausasöluverð kr. JL — Prentsm. Þjóðvilja^o HX.