Þjóðviljinn - 01.12.1955, Blaðsíða 11

.Fiimutudagxir '1. desember 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Hans Kirki
Klitgaard
og Synlr
55. dagur
— Og hvernig veröur þaö þegar þiö flytjiö? spuröi
Fríöa feita. Hvaö verður um mig?
— Ja, ég hef veriö aö velta því fym’ mér, sagöi Mad-
sen tónlistarmaöur og hellti 1 glösin. Þú getur vei búiö
hjá okkur og leikiö vinnukonu, þá getm- lögreglan ekki
gert þér neitt, því aö auövitaö hefurðu leyfi til aö eiga
amerískan kærasta og taka viö gjöfum fi’á honum; en
þú mátt bai*a ekki lifa á því. Og þú veröur aftm aö út-
vega. þér sýndaratvinnu á hárgreiöslustofunni, Mýsla; en
— ÞaÖ er óþarfi, sagöi Tómas Klitgaard. Mágur
minn á von á mér. Og hann gekk hratt inn ganginn og
að herbergi Abildgaards. Hæstaréttax’lögmaðurinn reis
upp frá skxifboröi sínu og heilsaöi honum hjartanlega.
— Er ég aö ti’ufla þig? Ei’tu aö vimia? spm’ði Tómas
Klitigaard.
— Viö höfum mikið að gei’a eins og sakir standa, og ég
verð aö taka mest aðkallandi málin heim meö mér,
sagði Abildgaaxd. En þú skalt engar áhyggjur hafa af
því. Ég hef alltaf nógan tíma þegar þú átt í hlut. Fáðu
þér sæti og ég skal saskja eitthvaö aö drekka. Gerðu
svo vel. Hér eni-vindlai’.
Meöan hann var frammi litaöist Tómas xmi í stóra
herberguxu, sem honum fannst alltaf furðulega kuida-
legt og fjandsamlegt. Á veggjxmum héngu fjölskyldu-
myndir af biskupxmi og prófessomm, dómurum, prest-
um og hershöföingjum, og honum fannst þeir stara. á
sig í þögulli spurn: — Hvernig er eiginiega ættartölu
þinni háttað, Tómas minn góöur? Þessir menn með
hárpíska og silkivesti, rykkilín og skringilega einkennis-
búninga, og i’eyröar konur þeiira meö fölleit andlit og
þxmnar, hæönislegar varir höföu vei’iömikilsmetnh’ borg-
arar og fánaberar menningarinnar, meöan foi’feöur hans
strituöu á ökmnum og svipan voföi yfir þeim.
— Hér er whiský, sagöi AbilcLgaard og kom sjálfur
imx meö bakkami. Og nú tek ég mér fríkvöld. Sara er 1
leikhúsinu meö bömin, viö höfum allt út af fyrir okkur.
Tú, ég hef mikiö aö gera, en ekki kvarta ég. Okkar á
nilll sagt em þetla ljáman«M tímar fyrir okkur lög-
fræöingana, aö minnsta kosti fyrir málflutningsmenn
með sæmilegt orö. Þessi heimangsmál taka á taugarnar,
þau eru erfiö, en þau em spennandi og gefa mikiö í
aöra hönd. Geröu svo vel, fáöu þér sjálfur whiský, hér er
sódi.
Abildgaard var í ágætu skapi og meðan Tómas Klit-
gaard blandaöi sér whiskýsjúss, raulaöi mágur hans sálm
fyrir munni sér:
Á veggjunum héngu fjölskyldumcUverk af biskupum og
prófessorum, dómurum, prestum og hershöföingjum.
eitt segi ég ykkur í eitt skipti fyrlr öll: Þið megið ekki
koma meö viöskiptavini heim í nýju íbúöina í Vedbæk-
götu, því að heimiliö á aö vera fiiöheilagt og ég vil ekki
láta dærna mig sem melludólg. En þú getw fengiö að
vera hjá okkur, FríÖa, aö minnsta kosti fyrst um sinn.
. — Þakk, sagöi FríÖa feita og var gráti nær af þakk-
læti, því aö frú Madsen haföi alltaf veriö svo góö viö
hana, og ef hún heföi ekki tekið hana upp á sína arma
þama um kvöldiö hefði Fríöa sjálfsagt faiiö alveg í
hundana og siöferðiseftiiiitiö hefði tekiö hana, en svo,
mikiö vissi Fríöa um sjálfa sig aö þótt hún væri engin
pempía, þá gæti samt enginn boxið henni siðleysi á brýn;
15. KAFLI
Maður er dœmdur og dómurinn vekur skélfingu. Og nú
ver'ðum viö öll að herða sultarólina á ný
Tómas Klitgaard heyi’öi dóminn í útvarpsfréttunum
efth’ miödegisveröinn, og hann setti kaffibollann aftur
á borðiö án þess aö bera hann upp áð vöi’unum. Hann
var skelfingu lostinn. Hákon B. Möller haföi ekki ein-
ungis verið ráöheri-a, hann var einn mesti athafnsíj-naöur
viöskiptalífsins, eigandi fyrirtækis sem haföi sambönd
út urn allan heim, og nú var hann dæmdur í tíu mán-
aöa fangelsi fyrir hermang.
— Hermang! Þetta andstyggilega orö sem fyllti hann
ógeöi. Hann vissi aö það var líka notaö um hann, og
þótt Abildgaard mágur hans fullvissaöi hann um aö
fyrirtæki hans væri ekki í neinni hættu, var þaö þá öld-
ungis öruggt? Ef til vill yröi hann einn góöan veðurdag
dreginn fyrir dómstól og dæmdur til fangelsisvistar,
eins og þessi duglegi ráöherra var dæmdur fyrir það að
hafa þjónaö hagsmunum lands síns undir ei’fiöum
kringumstæöum.
Hann tók bíl og ók út aö einbýlishúsi mágsins viö
kyri’láta götuna í Hellerup. Vel siðuö þjónustustúlka
opnaði fyrir honum og tók viö yfirhöfn hans.
— 'Nú skal ég tilkynna aö foi’stjórinn........

eiitiilisjþáttur
Aukavasi á síSgakka
Eggert Stefánsson
Framhald af 4. síðu.
1944 í Ríkisátvarpinu. Það ,er
trú mín, að Óðurinn verði lang-
lífari en flest það, sem ritað
liefur verið um stofnun lýð-
veldis á íslandi.
Svo undarlega brá við, að
sumum íslendingum fannst fátt
um þetta listaverk Eggerts.
Var engu líkara en þeir kveink-
uðu sér undan þvú. Var það
veg'na skilningsskorts? Eða var
samvizka þeirra gagnvart sjálf-
stæði og fullu frelsi þjóðarinn-
ar undir niðri ekki hrein?
Ég vil óska íslenzku þjóð-
inni þeirrar hamingju, að Egg-
ert Stefánsson megi lifa heill
og glaður um ókomna áratugi
og að öll þjóðin beri gæfu til
að skilja og meta þennan á-
gæta son íslands, njóta listar
hans og speki og láta hana
verma hug sinn og hjarta.
EGGEUT STEFÁNSSON, þú
íslenzki hjartahreini listamað-
ur! Þér sendi ég kæra kveðju
með beztu árnaðaróskum á
þessum degi. Og ég þakka þér
það, að þú hefur meðv söng
þínum og ritverkum, með list
þinni og með vináttu þinni
auðgað líf mitt og fegrað og
bætt allt umhverfi þitt.
Lifðu heill!
Áskell Snorrason.
ir síðjakkar eru beinsniðnir og
sumir þrengjast eilitið að neð-
an eins og jakkinn á myndinni,
sem er mjög látlaus og hent-
ugur í sniðinu. Hið eina óvenjvi-
lega við hann er litli vasinn
sem hafður er fyrir ofan ann-
an stóra^vasann. Þetta er dá-
lítið skrýtið að sjá, en þessa
vasa sem lokaðir eru með
hnappi eða rennilás er hægt að
nota til að geyma í peninga,
lykla o. þvl., svo að þeir koma
alveg í stað handtösku og þeir
eru mjög hentugir.
í staðinn fyrír
afþurrkunarklút
Allar húsmæður vita að til
eru staðir í íbúðinni, sem mjög
erfitt er að þrífa, hvort heldur
er með afþurrkunarklútnum
eða gólfskrubbum. Mjóa bilið
milli veggja og margra þungra
húsgagna er oft alls ekki hægt
að þrífa nema flytja húsgögn-
in til, og undir mörg lág hús-
gögn er alls ekki hægt ,að
komast með skrubbinn. Þá
væri handhægt að hafa langan
spaða eins og þann sem sýnd-
ur er á myndinni, klæddan
frottéefni. En maður gæti iíka
notíært sér hugmyndina og
notað venjulegan spaða og
vafið um hann afþurrkunar-
klút eða frottéklút.
Hvort á nú að kalla þettaof stuttar. Þá þarf ekki annað
stuttkápu eða síðjakka? Enen klippa tíu sentímetra í við-
síddin er mjög í tízku og húnbót neðan af kápunni og þá er
er ágæt fyrir þá sem eigakomin nýtízku stuttkápa í stað
gamlar kápur sem orðnar erugamallar ofstuttrar lcápu. Flest-
fttóeviuiNM
ÚtBefandl: SamelntnKarflokkur alþýSu — Sóslalistaflokkurlnn. — Rttstjðrar: Mnni’l
K.iartansson (áb.). Slsurður Guðmundsson. — Fréttarltstjóri: Jðn BJarnason. - Blaða-
menn: Ásmundur SiKUrJðnsson, Bjarnl Benediktsson, Guðmundur Vigfússon. Ivar H,
Jónsson, Magús Torfl Ólafsson. -■ Auglýslngastjðri: Jðnstelnn Haraldsson. — Klrstjðrn.
afEreiðsla, auglýsinBar, prentsmiðjD: Skólavörðustig 19. — Siml: 7500 (3 linur). — Áskrtít-
arverð kr. 20 & minuði i Reykjavík og nágrennl: kr. 17 annarsstaðar. — Lauaasðiuvevý'
kr. 1. — Prentsmiðía l>lððyjli»ns hJ