Þjóðviljinn - 03.12.1955, Síða 11

Laugardagnr 3. desember 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Hans Kirki
iCIItgacsrd
og Sgnlr
57. dagur
sósíaldemókiatana. aö' styðjast viö', væri útlitið slæmt. En
nú véröur aö binda enda á þessa hringiöu, hinar sífelldu
kaupkröfur. Nú þarf aö herða sultarólina, auka' fram-
leiðsluna, því að vi'ó’ þurfum á peningum aö halcfa fyrir
mikilvægum innflutningi. $
En áuk hins mikilvæga innflutnings vérðúr líka aö
vera rúm fyxir ánægjustundir í tilverunni, og blöðin
fagna hinum glæsilega útbúnaði nýja veitingahússins
Wiv/ex. Þaö liafa veriö flutt inn dýiindis teppi sem maö-
ur sekkur í, dýr giuggatjaldaefni og veggtjold og brons-
ljósakrónur og fjöldi annarra gersema og allir sem ein-
hvers mega sín í þjóðfélaginu eru boönir til vígslunnar.
Og á ristunúm fyrir utan stánda heiniilislausir menn
og njóta hitans sem berst upp frá stóra veitingahússeld-
húsinu, og þeír finna ilminn af krásunum og verða áö
kingja munnvathi sínu því að flestir þeirrá ’eru mjög
soltnir, en það hlýtur áö vei’á sjálfum þeini að kenna,
þvi að i DanmÖrk þarf enginn að svelta.
Gestimir sem koma til að halda hátíölega vígslu hins
glæsiléga veitingahúss horfa á þá meö meöaumkun —
en hvaö ér hægt aö £era — og þessir veslings fátækling-
ar fá aö niinnsta kosti dálítinn hita í lcroþþinii:
Já, hitilih úr eldhúsinu berst gegnum götÖttá sólana
og þaö er dýrlegur ilmur af steik og sósu og súpu, fín
auðmánna matarlykt sem æsir upp í þeirn sultinn. Og
Þökkum hjartanlega auðsýnda hluttekningu við andlát
og jarðarför
frú Rannveigár Sigurðardóttur
frá Borgarholti
Aðstandendur
En spurníngin er hvort allmargir geri þaö ekki samt.
Því aö verðlagið fer síhækkandi, peningamir verða æ
verðminni. Og það er eingöngu verkamöimunum að
kenna, sta'ðhæfir ríkisstjórnin, því að bæði heimta þeir
forstjóralaun og svo nenna þeir ekkert að gera, Ef trúa
mætti borgarablöðunum eru ekki til aumari vesalingar
á þessari jörð en danskir verkamenn. Þeir hafa áhuga
á því einu að hækka tölurnar, og að peningar þeirra
hröfckva ekki til, stafar sennilega af því að þeir sitja á
krám og drekka út launin sín. Og þeir fara í ólögleg
verlcföll hvað sem á bjátar, og ef maður hefði ekki
Og á ristunum fyrir utan standa heírnUislausir mehn og
njóta hitans sem berst upp frá stóra veitingahússeld-
húsinu.
þeir heyra tónlistina óma fyrir innan stóm gluggana
sem eru vandlega byrgðir með dýrmætum, innfluttum
gluggatjöldum, og kli'ö talandi og hrópandi glaðlegra
radda. Þáð er aðeins þunn glemíða milli auös og alls-
nægta óg hinnar sámstu fátæktar, og þaö er hægt að
mölva hana meö smásteini, og setjrnn nú svo að þeir
brytu glerið og stæðu allt í einu inni í skrautbúna, upp-
ljómaða hátíðasalnum, magrir og vesalir, föíir af sulti
innan um holduga og sjálfumglaða máttarstólpa þjóð-
félag’sins og kvenfólk þeirra í flegnum kjólum og meö
förðuö andlit? Hvað kæmi þá fyrir? En þa'ö kemur ekki
fyrir, ekki ennþá, og nokkrir lögregluþjónar eru á vakki
í nágrenninu ef ske kynni að einhverjir þessara um-
komuleysingja yrðu óðir af matarlyktinni og gengju
berserksgang.
Þaö þarf enginn að svelta í Danmörk, því að nóg er
til af ódýrri matvöru, til dæmis kartöflum, og kartöflur
em góður, heilnæmur og nærandi matur, þótt það geti
ef til vill orðið þreytandi til lengdar að fá hafragraut
og kartöflur með hveitijafningi til miðdegisverðar hvern
einasta dag vikunnar. En hvað er hægt að géra? Ef
maöur á stóran barnahóp er ekki hægt að kaupa kjöt,
smjörskammturinn er of lítill og feiti fá aðeins beztu
viðskiptavinirnir. Nei, guði sé lof fyrir kartöflurnar, vi'ð
höfum lært að meta gildi ævintýris H. C. Andersens um
fátæka drenginn sem fagnaði því að hann átti að fá heit-
ar kartöfíuf til miðdegisverðar.
En allt í einu eru kartöflur ófáanlegar. Stjórnin hef-
ur flutt út heila skipsfarma áf þeim til þess a.ð útvega
eriendan gjaldeyri, enda er sahharlega tím’i til kominn
að við fáum rauðvin til landsins. Og það sem eftir er af
kartöflum hefur frosið í geymslunum cg það er ekki
hægt að nota þær í annaö en brennivín. En hiö heims-
fræga danslca ákavíti er líka þý'ðingarmikil útflutnings-
vara og fát-t er svo með öllu illt að ekki fylgi nokkuð gott.
Húsmæðurnar frá alþýðuheimilunum hlaupa búö úr
búð til að reyna að verða sér úti um nokkur kíló af
kartöflum, því að hvað geta þær annars gefið svöngum
bömunum? En þáð eru engar kartöflur til og fái maöur
einhvérs staöar slatta- í poka eru þærsvartar og frosnar
og ekki til annars en fleygja í ruslafötuna. En til eru
skynsamir næringarfræöingar sem nota þékkingu sína
fátælclinguhum til hjálpár. Rófur eru heilnæín og' nær-
andi fæöutégund, og rófur eru fáanlegar, þótt þær séu
ekki eins ódýrar og þær ættu að vera. Rófur eru morandi
1 vítamínum og kýrnar kunna að'meta þær og þáð þarf
mannfólkið aö læra líka, Við verðum aö breyta matar-
venjum okkar eftir kringumstæðunum og heröa sultar-
ólina......
Og það er hert á sultarólinni. Það em þó elcki holdugu
forstjórarnir sem herða á henni, þáð g’eta þeir nefniléga
ekki, því að þeir ganga með axlabönd. En þeir hafa aðrar
áliyggjur, þvi'að hvenær koma nýju bílarnir til laridsins?
Þaö nær ekkí nokkurriátt áð viö skúlum erinskrölta um
göturnar í þessum hlægilegum skrjóðum frá því fyrir
Noklcur orð um . . .
Framhald af 7. síðu.
voni unairhoð. Landssamhand
iðnaðarmanna sýndi ríkis-
stjóminni heimiídir fyrir því
að um undirboð var að ræða,
en stefnu ríkisstjórnarinnar
varð ekki breytt. Héðan af
skiptir þetta kannski ekki
miklu máli, þegar bátarnir
eni einnig sendir út til við-
gerða, með stuðningi valdhaf-
ans. Þá þarf ekki að brúa
nein bil á miili viðgerðanna
með nýsmíði. Engar ójöfnur
að jafna, hið friðsama jafn-
vægi er fundið, jafnvægi dauð-
ans verður hlutskipti þessarar
starfsgreinar hér á landi. Eg
efast svo ekki u.m, að útvegs-
menn halda áfram, hér eftir
sem hingað til, að bera fram
frómar óskir á fiskiþingum
og öðrum mannfundum, um
fleiri skipabrautir og betri
viðgerðarþjónustu.
Skrifstofan er í Þingholts- j
stræti 27, opin alla virka
áaga nema laugardaga frá
kiukkan 5—7. Einnig opin á
föstudögum frá kl. 8—10 e,h.,
' J ÚTBREIÐIÐ J Jn
J J ÞJÓDVILJANN J
Getið þið'búið iil bákka-
b®rS?
Þessar teikningar eru fyrir-
myndin — ef maður er dugleg-
ur að smiða heima. Sporöskju-
lagað te- (kaffi’) borð með
brúnum allt í kring, sem nota
má sem handföng þegar lausa
borðpiatan er notuð sem bakki.
Þetta er sem sagt bakkaborðið.
iKémnuiNH
Útgofandl: Samelnlngarflokkur albýBu — SðslallEtaílokkurlnn. — Rltstjðrar: MagnOa
Kjartans,son (áb.). SigurSur GuBmundsson. - Préttarltstjóri: Jðn BJarnason. - BlaSa-
menn: Asmundur Sigurjðnsson, BJarnl Benediktsson, GuSmundur Vlgfússon. Ivar H.
Jónsson, Magús Toríl Ólafsson. -■ AuglýsingastJðrl: Jðnstelnn Haraldsson. - Rltstjórn.
afgrciSsla. áuglýsingar, prentsmiSJu: SkðlavörSustJg 19. — Símt: 7500 (3 línur). - Aakrlft-
arverS kr. 20 á mánuðl 1 Reykjavik ok nágrennl: kx. 17 annarsstaSar. — Lauiuðluvorb
kr. 1. - PrentsmlSJa WðBvJUaog bX