Þjóðviljinn - 10.02.1956, Side 9

r
RlTSTJÓRl: FRÍMANN HELGASON
Föstudagur 10. febrúar 1956 — ÞJÓÐVILJINN — <8
Svíinn Sixlen feraberg varð
skíðakóngur olympíuleikjanna
Jafnbeztu göngumemiirnir frá Sovétríkjmmm
Skiðagöngukeppni nýafstað-
inna OL í Cortina var hörð og
oft tvísýn. Eins og fyrr voru
það Norðurlöndin sem hlutu öll
gullverðlaunin.
Að þessu sinni voru það Sví-
ar sem vöktu mesta athygli, og
eru þá hafðar í huga ,,ófarir“
þeirra á OL í Osló 1952. Töpin
þar urðu þeim liiminhrópandi
hvatning til að hefja sænska
Vladimir Kusín
gönguíþrótt til vegs og virð-
íngar aftur. Segja má að sænsk-
ir skíðamenn hafi notað timanií
vel og náð ótrúlega góðum
árangri nú á nýafstöðnum OL.
Finnland, Noregur og Svíþjóð
tóku hvert sín gullverðlaun,
en jafnbezta 4 manna sveitina
áttu Riissar þótt þeim tækist
ekki að ná fyrsta. sæti.
30 Iou gangan.
Fyrsta ganga þessara leikja
var 30 Jcm og er það ný keppn-
isgrein á OL.
Sigurvegari þar varð Finninn
V. Hakulinen sem líka sigraði
á OL í Osló og í HM í Falun
1954. Hakulinen var heppinn
með rásnúmer þannig að hann
ga.t fylgzt með hættulegustu
keppinautum sínum, og þá
fyrst og fremst Kúsin og
Koltsjin. Ame Hamre, norek-
ur 'blaðamaður, segir m.a. um
göngu Hakulinen: Sgnnarlega
var hann þreyttur er 'hann gekk
300 m sléttuna að marki. Þao-
h’kt vald sem þessi undramaður
'iiafði jrfir líkama sínum. Á-
horfendur biðu í ofvæni. Von
Svia Sixten Jemberg var ný-
ikominn að marki eftir snilldar-
lega göngu. Fólk s.tóð með
skeiðklukkur og taldi mínútur
og sekúndur. Jú,. þaraa kom
jfiann í léttri og leiltandi göngu
eins og þetta væri lokasprettur
á sunnudagsgöngu með konu
og bömum. Með löngum skref-
«m gekk hann að marki, vitandi
að gullið var hans. — Síðan
var hann tekinn og borinn á
gullstól —.
I þessari göngu var það
Hakulinen sem einn bar unpi
heiður Finnlands; næsti maður,
Olav Latio, var í 9. sæti.
Sovézku göngumemiimir
urðu allir meðal 6 fyrstu og
sýnir það breiddina. Fjögia,-
manna hópur þeirra fékk sam-
anlagt bezta tímaim. Næstir
lcomu Sviar sem vöktu líka
mikla athygli fyrir góða frami-
stöðu, þeir áttu 2., 7., 8. og 11.
mami.
Afturámóti var frammistaða
Norðmanna óvenju slæm og nú
komust Mið-Evrópumenn í
fyrsta sinn fram fyrir þá, en
það voru Pólverji og ítali, er
urðu næstir á undan Brenden í
mark. Hann vai'ð 14. í röðinni.
15 km gangan.
En eins og Norðmennirnir
voru langt niðri eftir 30 km
gönguna, þá vom þeir hátt uppi
eftir hinn glæsilega sigur
Hallgeii'S Brenden. í 15 km
göngunni. Brenden gekk þegar
frá byrjun mjög vel, var hepp-
inn með smuraingu.
Eftir 5 Itm var Brenden 13
sek. á undan Kusin og 14 selc á
undan Jeraberg en hann var
talinn najög Iiklegur sigurveg-
814 og sömuleiðis Kusin. Sá síð-
ast nefndi lagði af stað næstur
á eftir Hakulinen og byrjaði
gönguna þegar með þvi að
draga inná hann. Þessi byrjun
var lionum of erfið svo að þeg-
ar leið á gönguna tók hann að
dragast aftur úr og lenti í 10
sæti.
Jemberg gaf ekki eftir og
varð í öðru sæti. Það vakti
mikla athygli að Norðmaðurinn
Brusveen skyldi verða í 5. sæti,
næst á eftir Hakulinen. Martin
Stokken varð í 6. sæti, og
segja má að það hafi ekki verið
undarlegt þótt Norðmenn hafi
verið ánægðir með afrek sinna
'manna.
Enn var það Hakulinen sem
hélt unpi heiðri Finnlands. Hér
vantaði Finna breidd og kemur
blöðum saman um að þeir þurfi
að taka göngumál sín fostum
tökum.
50 kin gang&n.
50 lcm ganga er „marajxm-
hla.up" skiðamanna og þykir sig
u.r í göngu þeiiTÍ mikill vegs-
auki. Venmr ekki annað sagt
en að Jemberg hafi verið verð-
ugur sigurvegari í göngunni
eftir að hafa verið annar bæði
á 30 og 15 km, og með sigri
þessum hefur liann sannað að
hann er hinn ákrýndi skíðakóng
ur þessara Olympíuleikja.
Halculinen byrjaði vel og
hafði betri tíma en Jemberg, en
á næstu 10 km hafði Jemberg
með sínum löngu skrefum dreg-
ið á Hakulinen.
Um miðja gönguna leit út
sem Rússinn Terentéff mundi
líklegur til sigurs. Hann hafði
líka dregið inn forskot Haku-
linens og nálgast Jeniberg, en
ÁLFUR WTANGARfiS:
Jernberg átti meiri krafta af-
lögu. en nokkura granaði.
Jernberg hafði gott rásnúm-
er og gat fylgzt vel með keppi-
nautum sinum. Hakulinen kom
í raark þreyttur eftir erfiða.
göngu. Enn átti Jernberg 21/?
min. miðað við Finnann og á'
samri stundu kom hann í ljós.
Það kom lika í ljós að hann
hafði aulcið forskot sitt á síð-
usjtu. 10 km.
Hér var það Jernberg sem ‘
hélt uppi heiðri Svía, því að ‘
næsti Svíi kom í 10. sæti.
Hér sem fyrr áttu Rússar'
bezta 4 manna liðið, þeir áttu 3.,
5., 6. og 7. mami, notuðu sam-
anlagt 11.52,17 Idst. Fiimar(
voru næstir með 2., 3., 8. og 9’
mann, og tími þeirra 11.58.37.
Svíar sem áttu sigurvegarann ‘
híutu timann 12.17.21 klst.
Rússar unnu boðgönguna.
Terentéff gekk fyrstur og ’
kom 'iy2 min á undan næsta ‘
manni að marki. Þetta afrek ‘
eða sprettur Terentéffs réð úr- ‘
slitum í keppninni. Hinar sveit- ‘
Gróðaveguriim
Veildco Hakulinen
iraar misstu vonina og þótt þeir
Hafculinen, Jernberg og Bren-
den gerðu sitt allra bezta í
Jokasprettinu.m var það von-
la.ust. Rússarair áttu þenna.n
dag og eftir frammistöðu þeirra
í göngunum þrem var þessi sig-
ur þeirra mjög vinsæll. Þannig
skiptu þessar 4 stóru þjóðir
i slciða.göngunni: Svíþjóð, Finn-
land, Noregur og Sovétríkin
gullinu á miKi sín.
tírslít í göngunum.
30 km:
1. Veikko Hakulinen, Finnland
1.44.06
2. Sixten Jernberg, Svíþjóð
1.44.30
3. Pavel Koltsjin, Sovétríkin
1.45.45
Framhald á 11. síðu.
10. dagur 1
erfitt um vik að suxna embættisstörfum ásamt búi sínu
sökum aldurs og brjóstbilunar.
Jæja, Jón minn, sagði hann er þeir höfðu geingið’ til
stofu og tekið sér sæti og oddvitinn þegið í nefi'ð hjá
gesi sínum. Sitthváð hlýturðu aö segja úr þinni laungu
ferð, hu. Þú hefur að sjálfsögðu talað við þa'ð opinbera.
Talað og ekki talaö, ansaöi Jón. Það vanta'öi ekki að ég
tala'öi við nógu marga. En þáð virtist vera erfitt að
henda reiður á þessu opinbera, því það var eins og eing-
inn vildi við það kannast. Og þeir sem ég talaði við
virtust hafa í öðru að vasast helduren að hugsa um
þennan blett af íslandi sem við köllum Vegleysusveit.
Héreftir einsog híngaðtil verðum vi'ð aö lifa og deyja
uppá eigin ábyrgö. Þaö opinbera er ekki til okkar vegna
og viö ekki til vegna þess. Þetta haf'öi ég nú uppúr
krafsinu og má segja áö sú vitneskja hafi borgaö ferðina
þegar öllu er á botninn hvolft.
Þeir segja þó anna'ð í bla'ðinu, sagði oddvitinn og
vildi ekki fallast skilyrðislaust á staöhæfíngar granna
síns, þó hann hefði hinsvegar aldrei rejmt hann aÖ
skreytni í alvarlegum málum. Þar stendur þaö æ ofaní
æ aö viö bændurnh’ séum ómissandi fyrir þjóöfélagið
og landbúnaöurinn eina atvinnugreinin sem raunar eigi
rétt á sér, hu, og þaö opinbera sé blátt áfram skyldugt
til þess a'ö styöja okkur og styrkja. ÞaÖ hlýtur líka hver
heilvita máður áö sjá aö það kann ekki góðri lukku aö
stýra ef sveitirnar fara í eyöi, hu.
Þeir hafa sínar hugmyndir um þaö hverja eigi aö
styrkja og hverja ekki, sagöi Jón. Og eftir þaö sem ég
heíi heyrt og sé'ö í þessari ferö legg ég ekki mikiö uppúi’
því sem þeir segja á prenti.
Hvaö sem þeir kunna aö skrafa og skrifa, hélt odd-
vitinn áfi-am, lít ég svo á, hu, aö þáö standi ekki öörum
nær en því opinbera aö létta undir meö okkur á einn og
annan hátt. Ekki gefur þaö sitt eftir, þaö er mér mæta
vel kunnugt sem oddvita, hu. Já, svo sannarlega geingur
þaö efth’ sínu.
Ójá, híngaötil höfum viö í Vatnsleysusveit goldið keis-
aranum það sem honum ber, ansaöi Jón. Og það munar
um minna i haröæri. Ég hef þó góöar heimildir fyrir því
aö sjálfm’ ríkissjóöur sé á hvínandi lcúpunni, og satt aÖ
segja furöa ég mig ekkert á því eftir þeirri óráössíu sem
viröist vera á öllum hlutum hjá þeim fyrir sunnan.
Á, er það, sagöi oddvitinn. Þetta hefui’ manni kannski
grunað að ekki væri allt meö felldu í þeim sökum, hu.
Þeir viröast þó ævinlega hafa penínga afgángs handa
trollaraeigendum og svoleiöis köllum, sem ævinlega cru
þó fallítt hvort iö er, hu. HvaÖ sagöi annars blessa'öur
þíngmaðurinn okkar um þetta alltsaman? Honum hefur
trúi ég, ekki litist á þegar hann frétti hvernig komiö
er fyrir okkur. -
Ekki sást þáö utaná honum, aö hann tæki sér þaö
tiltakanlega nærri, sagöi Jón. Við þurfum ekki aö gera
því skóna aö hann leggi mikiö á sig fyrir okkur eins og
hann á annríkt viö áö stjórna heimimmi. Auk þess er
okkur áreiöanlega best borgiö án hans hjálpar í bráö
og leingd
Kannski var oddvitanum vorkunn þó hann gæfi ekki
gaum aö breyttum raddblæ granna síns þegar taliö ba rst
aö þíngmanninum, því hann átti lángt í land aö' öölast
lífsr.eynslu Jóns bónda.
Já, ég hefi lesi'ö þaö í blaöinu áö þeir hafi mikiö álit
á honum í útlöndum, sagöi oddvitinn. Mér skilst bara
aö þeh’ þurfi alltaf áö spyrja hann rá'ða þegar einhver
meiriháttar mál eru á döfinni hjá þeim, hu. Þetta getur
maöur kallaö tiltni. Og uppá vissan máta megum við
hér í FjarÖasýslu vera stoltir af því aö eiga slíkan þmg-
mann, og skiljanlegt aö hann megi ekki vera áð því að
sinna smámunum, því hvaö eru erfiðleikar okkar hér í
Vegleysusveit annaö en smámunir hjá vandamálum
heimsins, hu. Svo bætir þaö ekki fyrir aö vera í stjórn-
arandstööu, því vitanlega lætur stjórnin sína menn. sitja
fyrir um hlunnindi. ÞaÖ er ekki nema mannlegt, þó
blóöugt sé uppá áö horfa, hu.
Þetta með stjórnarandstöðuna getur veriö mál útaf