Þjóðviljinn - 26.02.1956, Blaðsíða 4

4) — ÞJÓÐVILJÍNN — Sunnudagur 26. febrúar 1956
mm^
Birgðastöö Esso í Örfirisey.
Birgðastöð Esso í Hafnarfirði.
Hér við hliðin.a eru birtar
myndir af þremur hinna
miklu olíustöðva sem blá-
snauð olíufélögin hafa kom-
1 ið sér upp á undanfömum
árum, og vantar þó mynd
’ af stærstu olíustöðinni, þeirri
sem B.P. hefur komið sér
upp í Laugamesi. í Þjóð-
vilanum s.l. sunnudag komst
Lúðvík Jósepsson þannig að
orði um þessa fjárfestingu
olíufélaganna:
„Að lokum vil ég svo benda
öllum landsmönnum á þær
staðreyndir sem þeir hafa
sjálfir fyrir augunum um
gróða olíufélaganna. En það
er fjárfesting félaganna.
Tökum dæmi af Esso. Það
bættist hér í hóp olíufélag'-
anna fyrir fáum árum. Það
er því nýgræðingur. Hvað á
það nú:
1. Stór.a birgðastöð í Hval-
firði.
2. Dýra birgðastöð í Örfiris-
ey.
3. Dýra birgðastöð í Hval-
firði.
4. Hundruð olíugeyma í
þorpum og kaupstöðum
um allt land.
5. Benzínstöðvar um allt
land.
6. Olíuskipið Litlafell.
7. Tugi stórra olíubíla, auk
ýmiskonar annarra eigna.
Og nú er það að kaupa 16
þús. tonna olíuflutningaskip.
Þetta allt hefur nýgræðing-
urinn komizt yfir. — Hafa
bankarnir brotið allar sínar
göfugu lánareglur og lánað
þessu félagi á annað hundrað
milljóna? Eða hefur kannski
verið nokkur hagnaður á olíu-
sölunni?
Það er blindur maður sem
ekki sér þessar staðreyndir.
Dnda sjá allir flandsmenn
þetta.“
Bréí úr Blesugróíinni — Hægíara menningarstraum-
ar — Óhentugar (,stopp"-stöðvar
Blesugrófarvagnsins
EFTIRFARANDI bréf er komið
innan úr Blesugróf:
Kæri Bæjarpóstur. Eg sé að
þér verður tíðrætt um strætis-
vagnaferðir eins og vera ber
þar sem þeir koma svo mjög
við sögu bæjarins. Raunar virð-
ist mér að þær séu nú komn-
ar í það horf að flestir megi
vel við una. Verðsveiflur og
styrkir lúta mannviti og sið-
gæði hærri staða. Þú hefur
oft og mörgu sinni bent á það
sem betur mátti fara og oft
með góðum árangri. Þó er eitt
sem engan árangur hefur borið.
Og skal því tekið upp að nýju.
Við sem búum hér við svo-
kallaða Blesugróf erum víst
allra Reykvikinga lengst frá
hjárta borgarinhár. Eins og
blóðið rennur hægt til gómanna
og tánna virðast straUrriar
menningarinnaf mjög hægfara
hér. Það mun þó vera aðeins
augnabliks naglakul og við von-
um að okkur hlýni vel á eftir.
Ég bý hér við B-götu, næsta
gata er C-gata. Við báðar þess-
ar götur er þéttskipað íbúðar-
húsum, en þau eru þéttskipuð
fólki. Við borgum þjónustu
strætisvagnsins jafnt og aðrir
og tökum hækkun með þögn og
þolinmæði. En hann stanzar
hér aldrei.
Á árum áður gekk það oft
illa að handsama kvíðariðinn
hest. Þegar hann sá heim stökk
hann til baka ef hann komst
það, arjnars í hina áttina.
Blesugrófarvagninn hagar sér
mjög iíkt þessu, hann stanzar
á Bústaðahorni. Þar er gott út-
sýni og ekkert hús nálægt,
svo spýtir hann í eins og
byssubrenndur upp að Blesu-
gróf. Þar eru klettar og dauðs-
mannsgjár á báða vegu og
ekkert hús nálægt. Þar verður
fjöidi farþega að snúa aftur á
móti þeim, sem fara út á Bú-
staðahorni, fýlkingarnar mæt-
ast við B-götu eða C-götu.
Raunar er þetta vel þolandi í
björtu og góðu veðri. Þarna er
margt af fallegu kvenfólki jafn-
vel þó spurningarmerkið sé á
hverju andliti: „Hvað á þessi
skrípaleikur að þýða? Vitan-
lega er ekki stætt á þessu til
lengdar, við fáum „stoppistöð“
(eða skilastöð). En mér finnst
dráttur á því með öllu ástæðu-
laus. Það eru vafasöm með-
mæli að sýna réttlæti og fram-
tak aðeins síðustu dagan fyrir
kosningar.
Nú er þorraþræll liðinn og
skammdegið á enda. Á morgun
kemur góa með albjartan
vinnudag óg margháttaða feg-
urð eins og nafnið bendir til.
Þá eiga bændurnir að vera
betri við konur sínar en um
aðra daga ársins, að minnsta
kosti þær sem ekki drógu sig
í hlé á fyrsta þorradag. Ég vildi
því mælast til, eða öilu heldur
skora á þá sem stjórna Blesu-
grófarvagninu að þeir heilsi
góu með því að taka upp að
stanza við B-götu eða C-götu,
og láti börn og kvenfólk sem
hér býr, aldrei framar þurfa að
ganga upp og niðúr á Bústaða-
gróf eða Bústaðahorn til að ná
í Strætisvagn. Raunar hef ég
ekkert umboð, en ég bæði sé
og heyri að sá grelði sem Raf-
stöðvarvagninn gerir fólki hér
með því að skila af sér við
Brúarland er með þökkum þeg-
inn, enda ómetanlegt hagræði,
og mætti þá varla minna vera
en að sá vagninn sem okkur
tilheyrir og ber það virðu-
lega nafn Blesugróf, hætti að
beita okkur bellibrögðum.
Raunar veit ég það verður, en
ég trúi því ekki að nokkurs
manns heiðri sé hætt þó það
verði ákveðið nú þegar og jafn-
vel er það klókara en að gera
það nokkru fyrir kosningar.
Þetta kostar ekki neitt, næstu
stanzar yrðu þeim mun minni,
oftast enginn á Bústaðahorni.
Margt fleira mætti um þetta
segja, en ég ætla að sjá hvað
setur fram í góulokin.
Með fyrirfram þökk fyrir
birtinguna.
Þorsteinn Magnússon
frá Gilhaga
OG SVO VÆRI held ég ráð að
taka til óspilltra málanna við
bundna máli. Hér eru tveir
fyrripartar, sem krefjast þess
að vera botnaðir hið fyrsta;
annar er rammpólitískur; hinn
upphaf á sérkennilegri ástavísu
(eða bara hverju sem er), og
auk þess með miðrím:
1. Við skulum orðsnilld Mogg-
ans muna,
meðan riOkkur fjóla grær.
j
2. Ástúð má í augum sjá,
auðargnáin væna.
Lúðvík Jósepsson:
Hvar er ©líuiréinsi?
Eigendur olíufélaganna
græða á olíuaölu, en þeir
græða ekltí á blaðadeilum um
olíusölumálin, það er öllum
orðið ljóst af deilurn þeim,
sem orðið hafa í blöðunum.
Það liggur við sjálft, að ég
vorkenni vesalings olíumönn-
unum, sem reknir eru af olíu-
félögunum út í það vonleysis-
verk, að halda uppi blaðadeil-
um til 'vamar olíu-okrinu.
Þarna bisast þessir vesaling-
ar dag eftir dag, við þann ó-
gjörning að neita opinberum
reikningum ög þverskallast
við staðreyndum. Varnir
þeirra lenda allar i handaskol-
um og þeir verða sér og um-
bjóðendum sínum til athlægis.
Hér eru örfá dæmi um til-
burði þeirra úr síðustu vörn-
inni:
1. „Kommúnistar æstu til
verkfalla“, segja þeir oliu-
menn, og leggja á það megin
áherzlu í fyrirsögn.
IMenn taki ve! eftir, að þessi
tullyrðing á að vera vorn í
deilu um olíuverð hér og olíu-
verð erlendis. Bálaglegt inn-
legg það.
2. Olíumenn segja:
„Eins og lesendur munu sjá,
er það ef til viil þýðingar-
mest, sem Lúðvík hefur
ekki talað um.“
Eg hefi sagí, að oliuverð
væri miklu hærra hér en í ná-
lægum lönduin og sannað mál
mitt með tölum
Það atriði, sem deilan er
um, skiptir ékki mestu máli,
að dómi þeirra olíumanna,
heldur hitt sem ég hefi eklti
talað mn eins og t.d. benzin-
verð, húsakynding í smáþorp-
um í Þýzkalaridi, mjólkur-
verð ihér og þar og tímakaup
mælt í olíulítnim.
Þetta eru nú rökræður í
lagi.
3. Þá er ein vörn þeirra
oliumanna í formi þessara
samvizkuspurninga til mín:
„Hvað mundi L.J. segja, ef
hér á íslandi væru ekki til
nein frystihús og við flytt-
um fiskinn út ónnninn? Og
hvað hefur Þjóðviljinn sagt
út af því, að við flytjúm
lýsi út. óhert, og missum
þar með vinnslukostnað-
inn.“
Við lestur þessara furðu-
legu spurninga fallast mér
í rauninni hendur. Mér er
sem sagt Ijóst að þeir, sem
spyrja, geta ekltí verið með
réttu ráði, eða liljóta að
vera úti á þekju.
Það er í rau»inni fiill-
komlega framhærileg kross-
gáta áð ráða fram úr því,
livernig liægt er að setja
þessar spurningar í sain-
band við deilu okkar um
það hve olíuverð á Islandi
sé miklu hærra, en í nálæg-
um löndum.
Eg tel þá Mogga-olíumenn
afgreidda með því sem hér
hefur verið sagt, enda ætla
ég þá svo steindauða í þessum
deilum, að þeir hreyfi hvorki
legg né lið hér eftir.
Þeir Tímamenn hafa valið
sér hyggilegri kost í þessum
olíudeilum. Þeir geystust að
vísu af stað með miklum lát-
um og stórum fullyrðingum.
Strax við fyrsta svar mitt
fór úr þeim allur vindur og
þeir hættu beinum deilum.
Þess í stað tóku þeir að
skrifa framhaldssögu um þró-
un olíumála. Þeir skýrðu olíu-
vinnslu, olíu-dælingu, olíu-
flutninga og mismunandi teg-
undir olíu.
Auðvitað fer þessi fram-
haldssaga Tímans út fyrir
mörk sannleikans annað slag-
ið eins og t.d. þegar sagt er
að öll olía sé undir verðlags-
eftirliti.
Það er rangt, ]>ví öll togara-
olía er utan verðlagseftirlits.
Þá segir (og birt er línurit
og mynd af því) að verðlag á
olíu sé nú miðað við flutnings
gjald 51-52 sli. á tonnið, en
Framhald á 11. síðu.