Þjóðviljinn - 23.03.1956, Side 11

Föstudagur 23. marz 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11
NEVIL SHUTE:
LANDSYN
47. dagur
þær, leikiö tennis og þar fram eftir götunum — og bein-
línis hug'sað eins og þær. Eg kann ekkert af þessu. Ef
viö giftum okkur núna, yröum viö hamingjusöm í einn
mánuö og svo óhamingjusöm upp frá því. Það er ekki
nógu gott.“
Hannþagði stundarkorn. Svo sagöi hann: „Þér skjátl-
ast. Þú verður ekki liösforingjafrú þegar stríöinu er lok-
ið. Eg get ekki verið áfram í flughernum — ekki meö
CaranxslysiÖ á skýrslu minni. Og í stríðinu skiptir allt
þetta engu máli.“
Hún leit framaní hann. „Þú verður áfram í flughern-
um,“ sagði hún, „og þú átt eftir að komast hátt. Þú
veröur marskálkur eöa eitthvað þvíumlíkt áöur en þú
hættir. Þaö er satt, Jerry — ég veit þaö“.
Hartn brosti til hennar, en augu hans voru rök. „Hvað
ætli þú vitir um það,“ sagöi hann. „Heyröu, Móna. Eg
vil að þú giftist mér, undir eins.“
,Ég trúi því vel“, sagði hún. „En ég ætla ekki að
gera þaö.“
Þau stældu um þetta í stundarfjórðung og voru jafn-
nær. Svo sagöi hún: „Þaö er farið að skyggja, Jerry. Ef
við eigum að komast út á þjóðveginn fyrir myrkvun,
verðum við aö fara núna.“
Hann tók hana í fang sér og kyssti hana. „í næstu
viku,“ sagöi hann „þarf ég aö vinna dálítið. Eg verö að
fara snemma í rúmið á hverju kvöldi; ég má ekki vaka
frameftir. Eg ætla að mæla mér mót viö þig á mánu-
dagskvöldið í næstu viku. Ef óveöursdagur kemur lít ég
inn hjá þér aö degi til, en þú skalt ekki gera ráð fyrir
því. Hafðu engar áhyggjur, þótt þú sjáir mig ekki fyrr
en annan mánudag.“
„Það er langur tími, herra Smith“, sagði hún. .
„Kallaðu mig Jerry lávarö af Chambers höll. Minna
má ekki gagn gera.“
Hún hló framaní hann. „Herra Smith í mínum aug-
um.“
að tryggja öryggi tilraunanna. Nú var komið að tilraun-
unum og hann gat ekki gert meira.
Ofreynslan og þreytan geröu það að verkum aö hann
var næstum orðinn sljór. Síöast liðna viku hafði hann
samtals sofið um það bil þrjátíu stundir. Hann hafði
neyðzt til aö fara til Cambridge til aö fá ákveðnar upp-
lýsingar og þrisvar eða fjórum sinum hafði hann kom-
iö á flugvöllinn. Allan hinn tímann haföi hann setið í
dagstofunni í íbúö sinni í Southsea, skrifaö inn óendan-
lega talnadálka og reiknaö á litla svarta vél. Eiginkona
hans hafði hjálpað honum mjög mikiö. Hún haföi fært
honum te og kex á tveggja stunda fresti alla nóttina,
haföi gefið honum aspirín til að hann svæfi betur og
hafði sjálf sofiö litlu meira en hann alla vikuna. Þetta
haföi hún gert án þess að skilja að hverju hann var aö
vinna; hann gaf henni engar upplýsingar um þetta
hernaöarlega mikilvæga starf. Hann haföi aöeins sagt
áö hann væri mjög uggandi um að eitthvert óhapp kæmi
fyrir, vegna þess aö Flotinn ræki svo á eftir honum. Það
voru frú Legge nægar upplýsingar.
Nú þegar komið var aö tilraunafluginu beiö hann í
kvíðafullu ofvæni eftir að undirbúningnum lyki, og haim
ásakaöi sjálfan sig beizklega fyrir að hafa ekki unniö
enn meira og notaö tímann betur. Þegar hann kom frá
Cambridge fór hann um London og hafði sofið í klúbb
sínum um nóttina. Hann haföi komiö til London klukkan
hálfníu aö kvöldi og hafði þá unniö og ferðazt síöan í
dögun. Lest hafði farið til Portsmouth klukkan níu
fjörutíu og sjö, sem hefði flutt hann heim til sín fyrir
miðnætti.
Hann hefði getáö unniö í þrjár til fjórar stundir í viö-
bót áöur en hann fór að sofa þaö kvöld. í staöinn haföi
hann slegið slöku við, sofið í klúbbnum og ekki farið
heim fyrr en daginn eftir. Þessar stundir voru aö eilífu
glataðar. Ef til vill hefðu þær haft úrslitaþýðingu. Ef
til vill voru einhverjar nýjar upplýsingar á næsta leiti,
fyrirboöi um ógnir.
Hann kvaldi sjálfan sig meö umhugsuninni um aö
hann heföi getaö unnið meira, komið meiru í verk, ef
hann hefði ekki verið latur. Leti hans gæti haft dauöa
þessa unga manns í för með sér.
Hewitt flugforingi kom til hans. „Nú er þetta aö
verða tilbúiö, prófessor. Bíllinn bíöur. Þaö er tími til
kominn að við förum niöur á bryggju.“ Þeir áttu aö
fylgjast með tilrauninni um borö í togara.
Prófessorinn hikaöi og var á báðum áttum. „Aöeins
andartak," sagöi hann. Hann gekk rösklega aftur fyrir
flugvélina og fór inn í hana. Flugforinginn beiö óþol-
inmóður þangað til hann kom aftur.
„Allt eins og það á aö vera?“
Vandlifað
Framhald af 6. síðu.
stoð handbenda sinna úr
hægrikliku Alþýðuflokksins.
Morgimblaðið het'ur með
þessum skrilum sínum lýst þvl
yfir að Sjálístæðisflokkurinn
ætli verkaiýðnum það litut-
skipti að þola hvers konar á-
rásir á lífskjör sín án þess að
hreyfa nokkrum virkum mót-
mæium eða gera minnstu til-
raun til að rétta hlut sinn.
Og' Morgunblaðið hefur einn
ig skýrt frá því að það sé
lielzta áhugamál Sjálfstæðis-
flokksins að verkalýðurinn
gangi sem klofnastur til
ltosninga og áhrif hans verði
sem minnst á löggjafarvald og
stjórnarfar. Að mynda al-
þýðubandalag til þess að
tryggja auldn áhrif og póli-
tísk völd verkalýðsins er eitt
hið versta verk sem Morgun-
blaðið hefur heyrt getið um.
íslenzkur verkalýður veit
hér eftir til hvers Sjálfstæðis-
flokkurinn ætlast af honum.
Hann á að vera þögull, hlýðinn
og undirgefinn og aldrei að
beita samtökum sínum hvernig
sem lífskjör hans eru rýrð af
milliliðum og bröskurum og
því ríkisvaldi sem þessar stétt-
ir hafa tekið í þjónustu sína.
Og sízt af öllu á verkalýður-
inn að fylkja sameiginlega liði
í alþingiskosningum. Þvert á
móti ber honum að vera sem
tvístraðastur og skipta sér
upp á milli sem flestra flokka.
Sérstök fvrirmynd er að votta
þeim mönnum og flokkum
traust kosningar eftir kosn-
ingar, sem leggja sig alla
fram við að hlífa auðfélögum
og gróðamönnum en „velta. öll-
um byrðunum yfir á bök
verkamanna og launþega.
Þannig vill Morgunblaðið og
Sjálfstæðisflokkurinn liafa
það. En hætt er við að verka-
„Ég skil ekki hvers vegna hann er svona æstur,“ sagði
flugmaðurinn. „Hann þarf bara aö horfa á. Hamingjan
hjálpi honum ef hann kemst einhvern tíma í reglulega
klípu.“
Flugforinginn sneri sér við og horfði meö flugmann-
inum á prófessorinn sem stikaði óstyrkur fram og aftur
fyrir framan flugvélina. „Honum finnst hann bera á-
byrgö á þessu. Hann tók þaö mjög nærri sér þegar
Flotinn stytti frestinn. Síðan hefur hann unniö dag og
nótt.“
Flugmaöurinn sagði: „Þaö er auðséö á honum.“
Legge prófessor var meö höfuöverk. Hann gekk fram
og aftur fyrir framan flugvélina, kvíðafullur og eiröar-
laus. Öðru hverju gekk hann aftur fyrir vélina og fór
inn í klefann og virti fyrir sér starf rafvirkjanna sem
voru að koma tækinu fyrir og truflaði þá með sýnilegum
kvíða sínum.
Hann haföi lagt hart að sér vikuna á undan, unniö
meira en hann þoldi. Án allrar aöstoöar hafði hann á
emni viku lokið þeim rannsóknurn sem hann haföi á-
ætlaö aö tækju sex vikur. Hann haföi lokiö um þaö bil
helmingnum af þeim útreikningum sem meö þurfti til
Þökkum inn.ilega öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hluttekningu við andlát og jarðarför móður okkar
Sigsíðai: Suðrúítat Siguvgeirsdóitur
Sigríður Einarsdóttir
Ánii Einarsson
Sigurgeir Eiuarsson
Barnið mitf vill ekki sofa
Óregla á svefni barna er
talsvert vandamál og það staf-
ar að nokkru leyti af flýti og
hraða nútímans, óróleika for-
eldranna, hávaða og glamri á
götum úti og þrengslum í húsa-
kynnum.
Svefnþörf barnsins rénar
með ahlrinum.
Áhyggjufullar mæður gera
sér ekki ævinlega ljóst að
svefnþörf barnsins minnkar
þegar frá líður og hún er
mjög mismunandi hjá einstakl-
ingum. Ungbörn sofa allt að
20 tíma á sólarhring, en 6—12
mánaða börn sofa aðeins 15
stundir, þar af 12 yfir nóttina.
Á öðru aldursári sofa flest börn
enn 12 tíma nætursvefn og auk
þess einn eða tvo tíma á dag-
inn, sem þau eiga gjarnan að
gera allt til fjórða árs.
Iláttatíminn skemmtitími.
Eins og áður er getið er
svefnþörfin mismunandi og
hún breytist líka nokkuð eftir
árstíðum. En þýðingarmest er
að taka upp .fástar venjur í
þessum efnurri elns ljótt og
hægt er. Ef barnið venst á að
fara í rúnrð rétt eftir síðustu
máltíð er iitil liætta á erfið-
léikum ef ekki er út af því
brugðið og þess er gætt að
a.llt fari fram með ró og friði.
Reyna þarf að gera háttatím-
ann að skemmtilegri stund fyr-
ir barnið. Það þarf að tala við
það um atburði dagsins, e. t.
v. segja því smásögu, syngja
við það eða þvíumlíkt, í stað
þess að reka á eftir því með
rexi og óþolinmæði til að ljúka
þessu af sem fyrst. Það getur
verið erfitt að halda róseminni
þegar maður er sjálfur þreytt-
ur og illa fyrir kallaður, en
þó borgar sig að reyna það, því
að annars ,,smitast“ barnið ó-
hjákvæmilega.
fólk og allur almenningur
hafi sinar athiigasenulir að
gera við kenningarnar og
dragi af þeim nokkuð aðrar á-
lyktanir en til var ætlazt þeg-
ar þær drupu úr penna skrif-
finnanna við Morgunblaðið.
Gamlar náttbuxur
sem nærbuxur
Drengir sem komnir eru á
þann aldur að þeir nota stutt-
ar nærbuxur finna oft til kulda
á fótunum þegar kaldast er í
veðri. Ef til eru gamlar nátt-
fatabuxur sem orðnar eru of
stuttar eru þær afbragð til að
færa drengina i innanundir
stuttu nærbuxurnar. Víðu nátt-
fatabuxurnar eru mjög hlýjar.
Pólfarar sem þurfa mjög á
hlýjum klæðnaði að halda hafa
uppgötvað þetta sama, og í leið
öngrunum eru þeir nú hættir
að nota síðar, þröngar nærbux-
ur og hafa tekið upp víðar nær-
buxur með riáttbuxnasniði. Ætli
Óla litla þætti ekki gaman að
heyra að klæðnaður hans sé
sniðinn eftir fyrirmynd fræg-
ustu pólí'ara?
i Útgefandl: SonVeinltigarílokfcur a|E>Wu — SósIallstanokkBrlnn. — Rltstjórar: Magnós SjartanssoB
(Ab,). SlgurSur OuSmundsson. — Préttarltstjórl: .Jón Biarruison. — Blaðamenn: Ásmundur Slgur-
'ónsson. Bjarnl BenedUstsson, Guðmundur Vtgtússon, ívar H. Jónsson, Magnús Torfi Óiafson. —
AuglíslngastJóri: Jónstelnn Haraidsson. — Ritstjóm, aígrelSsia. auelýsingar. prentsmiðja: StólavörSusttc 19, — stiui 7800 Ct
ltnur). — AsSriftarverð kr. 20 & mónuðl 1 Revkjavtlc og n&eretmi: kr. 17 armarsstaðar. — Lausasöiuverð kr 1 — J»r«atai»'""
ÞJóðvilians 'tí.l.