Þjóðviljinn - 22.09.1956, Qupperneq 11

3
, 'SS-Í
i istísb
bsssdl:
*■#

Laugardagur 22. september 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11
James M. Cain
Mildred Pieree
108. dagur .
yrði að spyrna við fæti, segja aö henni hefði ekM dott-
ið í hug fyrr, fara fram á frest til að átta sig á laga-
legum hliðum þessa máls. Hún tautaði eiíthvað um
þetta og hafði augun opin og sá aö herra Rossi .leit
á herra Eckstein. Þá vissi hún hvað á spýtunni hékk.
Wally var að leika dálítinn leik. Lánardrottnamír áttu
aö fá peninga sína, það átti aö koma rekstrinum á
traustari grundvöll og Veda átti að leggja fram fé.
Henn kom ekki til hugar aö þetta væri réttiætanleg
tilhögun: að lánardrottnarnir hefðu afhent henni vör-
ur og ættu rétt á greiðslu fyrir þær; að Veda ynni fyrir
háum fjárfúlgum og væri dýr í rekstri. Hún skildi þaö
eitt að hýenur voru-í -þann veginn að. ráðast á eftir-
lætið hennar, og henni brást kænskan og hæfrleikinn
til aö látast. Hún varð æst, sagði aö hún léti þaö
aldrei viögangast að barnið þennar yrði rúið ;inn aö
skinni. Síðan leit hún í augu Walíys og héit áfram:
„Og það sem meira er, þá trúi ég því ekkí að þú eða
neinir aðrir hafi lagalegan rétt né annari fétt' til að
taka eigur mínar eða eigur barns míns til að greiða
meö skuldir fyrirtækjanna. Þú ert ef til vill búinn að
gleyma því, Wally Burgan, að þú hvattir mig til aö
stofna hlutafélag. Þaö varst þú sem iézt gera skjölin
og útskýrðir lögin fyrir mér. Og aðalrök þín voru þau
að ef ég stofnaði hlutafélag væru persönulegar eignir
mínar öruggar fyrir kröfum lánardrottna félagsins. Þú
ert ef til vill búinn að gleyma því, en ég man þaö.“
,,Nei, ég er ekki búinn að gleyma því/
Stóll Wallys urgaði við gólfið um leið og hann stóö
upp og sneri sér að henni, þar sem hún stóð nokkur
fótmál frá stóra kringlótta borðinu. „Eg er ekki búinn
að gleyrna því, og þetta er alveg rétt hjá þér. Enginn
getur tekið eyri af peningum þínum eöa eignum né
eignum Vedu til að greiða með skuldakröfur sínar,
hversu réttmætar sem kröfurnar eru. Þeir gejta ekki
hreyft viö neinu og þú getur setið ein að því. Þeir geta
aðeins farið fyrir dómstólana, látið úrskurða þig gjald-
þrota og tekið við rekstrinum. Þú verður dæmd úr leik.“
„Gott og vel, þá hætti ég.“
„Þú hættir og Ida tekur við.‘
„.... Hver?“
„Þú vissii’ þaö ekki, var þaö?“
„Þaö er lygi. Hún tæki þaö ekki í mál —“
„Jú, reyndar. Ida, hún grét og sagði í fyrstu aö hún
vildi ekki heyra þaö nefnt, hún væri góö vinkona þín.
En alla vikuna sem leið gat hún ekki náö tali af þér.
Þú varst svo önnum kafin í sambandi við hijómleika.
Ef til vill sámaði henni þaö. Að minnsta kosti getur
hún nú hlustaö á rök og að okkar áliti getur hún
annazt þenna rekstur eins vel og hver annar. Ef
til vill ekki eins vel og þú, þegar þú ert með hugann
við það. En hún ér mörgum sinnum betri en kvenmaö-
ur með leiksviðsdellu, sem kýs heldur að fara á hljóm-
leika en vinna, og vill heldur sóa peningum í dóttur
sína en greiða lánardrottnum sínum.“
Við þessar upplýsingar um Idu komu tárin fram í
augu Mildredar og hún sneri sér undan meöan Wally
hélt áfrarn ksddri, hljómlausri röddu: „Mildred, þú verö-
ur aö fá það inn í höfuðiö að þú verður aö gera þrennt.
Þú verður að draga úr útgjöldum þínum, svo að þú
getir lifað á því sem þú aflar. Þú verður að útvega
peninga, frá Vedu, frá húsinu við Pierce götu, einhvers
staðar að, svo aö þú getir greitt þessa reikninga og
byrjaö að nýju. Og þú verður að láta af þessum fjar-
vistum og byrja aftur að vinna. Og eins og ég sagði
áðan, þá er engum í nöp viö þig. Viö viljum þér allir vel.
En samt sem áöur viljum við fá peningana okkar. Og
ef þú sýhir einhverja viðleitni næstu viku, þá geturðu
gleymt því sem nú hefur verið sagt. Ef þú gerir það
ekki, þá muntu sjá að við tökum til okkar ráða.“
Klukkan var um ellefu, þegar hún ók upp að húsinu,
en hún danglað; í öxlina á Tommy og lét hann stööva
bílinn þegar hún sá að öll fyrsta hæöin var uppljóm-
"'ð og fimm eða sex bílar stóðu fyrir utan. Hún var á
barmi móðursýkinnar og hún treysti sér ekki til aö
hitta Monty og átta eöa tíu pólóleikara og konur þeirra.
Hún bað Tommv að kalla herra Beragon afsíöis og
segja honum að hún hefði tafizt í vinnunni og kæmi
ekki heim fyrr en seint. Síðan flutti hún sig til, tók
við stýrinu og ók aftur út í Appelsínulundarstræti.
Næstum ósjálfrátt beygði hún til vinstri við umferðar-
hringinn, hélt éfram yfir brúna ög stefndi til Berts í
Glendale. Ekkert ljós var hjá ömiriu, en hún vissi áö
Bert var heima, því að billinn var í skúrnum og hann
var sá eini sem ók honum núna. Þegar hún barði var-
lega að dyrum, opnaði hann glugga og sagðist koma
strax. Þegar hann sá framan í hana stóö hann andar-
tak hikandi í gamalkunnuga, slitna rauða sloppnum
sínum, strauk hönd hennar og sagði að þetta væri eng-
inn staöur til að tala saman. Amma fengi tilfelli, heimt-
aði aö fá að vita hvað væri á seyði, og afi myndi
reyna að segja henni það. Það væri ómögulegt. Hann
bað Mildred að bíða meðan hann klæddi sig og stund-
arkorn sat hún í bílnum og beið og henni leið vitund
betur. Þegar hann kom út, spurði hann hvort hún vildi
að hann æki bílnum og hún færði sig til með glööu
geði og hann ók af stað meö glæsimennsku sem eng-
um var lagin nema honum. Hann sagöi að þetta væri
afbragðs bíll og færi vel á götu. Hún tók undir hand-
legg hans.
„Veda verður að leggja fram sinn skerf.“
Þau höfðu ekið til San Fernando, til Van Nuys, til
Beverly, riiður aö sjónum og nú voru þau stödd í litl-
um næturbar í Santa Monica. Mildred hafði fariö aö
gráta og sagt upp alla söguna, ajð minnsta kosti alla
söguna frá því að Veda kom héim. Hlutdeild Montys
í málinu og hinar óvenjulegu kringumstæður í sam-
bandi við hjónaband þeirra minntist hún ekki á, og ef
til vill var hún búin að gleyma þeim. En hún sagði
afdráttarlaust frá því sem gerzt hafði upp á síðkastið,
sagði honum meira að segja frá 2500 dala ávísunun-
um tveim, sem ungfrú Jaeckel vissi ekki um ennþá.
Bert blístraði og spurði hana síðan spjörunum úr og
hún svaraði hvíslandi og hræöslulega, en samtímis létti
henni, rétt eins og hún sæti 1 skriftastól. Og síðan var
löng notaleg þögn, eftir aö Bert hafði sagt að fram aö
þessu hefði hún ekki aðhafzt neitt ólöglegt, að því er
hann gæti bezt séð. Svo bætti hann vað alvarlegur í
bragði: „Samt sem áður var það mjög heimskulegt.“
„Eg veit það var heimskulegt.“
«----------—---------------7—-----------------------------
Bæjarpóslurinn
Framhald af 4. síðu
lag hið bráðasta.“ *•— Þr.ð
hofur yerið kvartað undan ó-
þefnum frá Klettsverksmioj-
unni, og ekki að ástæðulaus.i,
og ég er satt að segja his::a
á því, að það skuli líðast ’að
öðrum eins óþef sé veitt yfir
bæjarbúa. Og ég vil beina
þeirri fyrirspurn til forráða,-
manna verksmiðjunnar, hvort
ekki standi vonir til að þetta
lagist bráðlega. —
Á MIÐVIKUDAGINN skýrðu
blöðin frá umferðarslysi á
Suðurlandsbrautinni; maður
varð fyrir bifreið og stórslas-
aðist, en bifreiðarstjórinn
stakk af án þess að tilkynna
um slysið. Það hefur oft ver-
ið rætt um umferðina hér og
hin tíðu og alvarlegu slys,
sem fólk verður fyrir af völd-
um bifreiðanna hér í bænum.
Langoftast er bílstjórunum
kennt um slysin, en það er
alls ekki sanngjarnt, þeir eiga
í mörgum tilfellum ekki sök
á þeim. Aftur á móti er það
algerlega óafsakanlegt, þegar
bilstjóri, sem valdið hefur
slysi ekur af slysstaðnum án
þess að iáta vita um atburð-
inn. Slíkt virðingarieysi fyrir
siðferðilegum skyldum og lífi
og limum samborgaranna er
allsendis ófarsvaranlegt.
Laagaveg 36
Slmi 82209
FjöJhreyíi esvai >t
ítetnbringiun ■— Pöstsendam.
Árás á skóframieÉðemdur
Skórnir entust prisvar eöa fjórum sinnum
lengur ef þeir fylgdu laginu á fótunum.
Nýtizku skór eru ekki sniðnir
eftir lögun fótanna, Það sést
strax ef litið er í sýningarglugga
skóverzlananna og lagið á skón-
um borið saman við fæturna. j
Þótt tærnar á okkur hafi aflag-
azt gegnum árin hafa þær þó
ekki fengið sömu lögun og skórn-
ir.
I danska sjónvarpinu var fyrir
nokkru gerð hvöss árás á skó-
framleiðeodur og þeim gefin
sökin á því að lögun skónna
er svo fáránleg. Þvi var haldið
fram að skór sem fylgdu eðli-
legri lögun fótanna entust þrisv-1
ar eða fjórum sinnum lengur
en skór sem ekki eru mátuleg-
ir. Þegar fætinum er troðið nið-
ur í illa lagaðan skó, lætur skór-
inn undan, hann aflagast eins og
sagt er, og fljótlega verður fóik
að fá sér nýtt par, og framleið-
endurnir hagnast á því.
Minnzt var á barnaskóna og
þess getið að flest börn séu dá-
lítið flatfætt og þessvegna eigi
ekkert að gera annað en láta
börnin ganga sem mest berfætt
og í mjúkum sokkum inni á vet-
urna. Börn hafa gott af því að
hreyfa tærnar, já beinlínis gera
æfingar með þeim, svo að' þær
verði liðugar og hreyfanlegar.
Támjóu hælaháu kvenskórnir
voru taldir fyrsta flokks píning-
artæki,' og vissulegá er það ekki
alltaf tekið út með sældinni að
koma tánum fyrir á támjóum
skóm og ganga á háum, mjó-
um hælum. í áðurnefndum fyr-
irlestri var minnzt á fyrirlitn-
ingu menningarþjóða á skarti
frumstæðra þjóða, svo sem nef-
hringum og öðru slíku, en minnt
var á að við hefðum ekki af
miklu að státa meðan skófatnað-
ur okkar væri ekki hentugri en
raun ber vitni. Eyrnahringir
frumstæðra þjóða eyðilegðu ekki
heyrnina og nefhringirnir ekki
ilmanina, en illa sniðnir skór or-
sökuðu margskonar þjáningar
og kvalir, Ef til vill væri rétt
að hafa þetta í huga í næsta
skipti sem við veljum okkur skó.
Sæstsfciir Isefciali* varar við
itierfcililefci
Sænskur læknir, dr. Bertil
Lindquist, hefur gert rannsókn
á þeim slysum á sænskum börn-
um sem orsakast af eitrun, og
hann varar sérstaklega við
merkibleki og getur þess að ein
teskeið sé nóg til að koma barni
í lífshættu. Barnið verður með-
vitundarlaust, blóðið fær annar-
legan lit og eina björgunin er
að gef,a barninu nýtt blóð.
Þetta lætur óhugnanlega í eyr-
um, en hversu mikil hætta er á
því að börn drekki merkiblek?
Á glösunum er aðvörun um að
láta börn ekki ná til þeirra. Og
hættulaust er að merkja föt með
merkibleki að undanskildumc
ungbarnafatnaði, en i Danmörku
t. d. hefur heilbrigðisstjórnin
bannað þvottahúsum að nota
merkiblek á ungbarnaföt.
Merkiblek er venjulega selij
í mjög litlum glösum og það erj
ekki auðvelt að ná blekinu úrj
glasinu, en samt sem áður þarf
að geyrna glösin þar sem börnj
ná ekki til þeirra.
‘ Útgefandl: SameininEarflokkur alþýðu - Sósiaiistanokkurimi. — Ritstjðrar: Magnús Kiartansson
(áb.i, Siguröur Guðmundsson. — Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason. — Blaðamenn: Ásmundur Sigur-
AiiKlv^nro^HArÞ wSS°íi Bjarni ^e^ktsson, Guömundur Vigfússon, ivar H. Jónsson, Magnús Torfi Ólafsson. -
Jónsteinn Haraldsson. — Hitstjórn. aígreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími 7500 (3
ÞJó3viljanASh?ítarVerB kr' 25 & mánuS1 1 Reyk3avík OK nágrennU *r. 22 annar««taSar. — LausasöluverS kr. 1. — PrentsmiSJfc'