Þjóðviljinn - 14.10.1956, Blaðsíða 11

Sunnudagur 14. október 1956 ~ ÞJÓÐVILJINN — <11
14. dagur
Þeir fóru hver á sirn stað eins og þegar hljómsveit-
armenn ganga til sæta sinna áð’ur en hljómleikar hefj-
ast. Sullivan settist í stólinn til vinstu og festi öryggis-
beltið. Hann lét á sig hlustunartækin og hóf nákvæma
athugun á stjórntækjnnum, sem mynduðu næstum því
hring utan um hann. Dan settist í stólinn hægra megin
og tók af sér bindið. Rétt fyrir aftan hann dró Leonard
siglingakort upp úr tósku sinni og límdi það vandlega
á borðið fyrir framan sig. Hann lagði hin blöðin einnig
skipulega á borðiö: stormspá veöurútlit, leiðarlínu og
ratsjárkort. Hann raðaði blýöntunum, hringfaranum og
reiknistokknum í bema línu, lagði síðan töskuna frá
sér undir borðið og settist í stólinn.
Hobie hallaði sér rólegur upp að málmsúlunni, sem
náði frá gólfi til lofts rétt fyrir aftan sæti Dans. Fyrst
um sinn hafði hann ekkert við að vera. Seinna, þegar
þeir væru komnir vel á loft og Sullivan teldi allt vera í
lagi, átti hann að sitja við stjórntækin stund og stund
1 einu til að hvíla hina.
„Við skulum fara yúr öryggislistann*', sagði Sullivan.
Dan laut áfram og tók að blaða í lítilli, myndskreyttri
skýringaskrá. Um leið og hann las hvert atriði aðgætti
Sullivan, hvort viökomandi hlutur væri 1 Jagi.
„Ljósmerki: Öryggisbelti, reykingar bannaðar"?
„Já“. •
„Vökvahanddæla?“
„Lokuð“.
„Kælilokur?“
„Opnar“.
„Sjálfstýritæki í lagi?“
„Já“.
„Handhemlar á? Vökvaþrýstingur?“
„Þúsund pund“.
„Blöndungur heitur?“ <e>
„Kaldur“.
„Aðalbenzíngeymar í sambandi? Ég athugaöi benzín-
magnið. Jafnvægisstýri rétt?“
,,Já“.
„Frostlögur?“
„Þrjátíu og fimm gallón“.
„Reyndu brunabjölluna“.
Sullivan studdi á hnapp neðan við höggdeyfarann.
Viðvörunarbj alla tók að hringja fyrir ofan höfuð hans
og fjögur rauð ljós kviknuöu á mælaborðinu. Eftir ör-
stutta stund þagnaöi hringingin og ljósm slokknuðu.
„Þetta er nóg, held ég“, sagði Sullivan. „Athugaðir þú
loftskeytatækin, Dan?“
„Já“.
„Hobie. Fáðu mér Uiðarbókina sem snöggvast“.
Hobie flýtti sér að rétta honum stóva bók meö málm-
speldum. Sullivan opnaði hana í keitu sér, færöi inn
í hana ýmsar athugasemdir og skrifaði síöan nafn sitt
sem flugstjóri. Hann rétti Hobie bókina yfir öxl sér
án þess aö líta viö. Og nú var eins og undarlegur
spenningur kæmi í þá alla; eins og áhöfnin sjálf væri
ákafir farþegar, sem hlökkuðu til aö fara í langþráöa
flugferð.
Sullivan leit á dökrdeitu klukkuna í mælaborðinu.
Hún var nákvæmlega 22:00 eftir Greenwich meðal-
tíma.
„Er nokkur þarna fyrir utan Dan?“ Dan leit út um
gluggann. Þarna stóö vélfræðingur og gaf merki með
því að rétta upp þrjá fingur.
„Hreyfill nr. þrjú í gang!“ Sullivan lokaði fyrir seg-
ulkveikjarann meðan Dan teygði sig eftir kveikjusnerl-
inum í loftinu til að ræsa hreyfilinn. Hann beið í tutt-
ugu sekúndur og steig síðan á kúplinguna. Sullivan
þrýsti dálítið á benzíngjöfina og aðgætti benzínþrýsti-
mælinn.
„Nú!“
Þeir voru alveg samtaka, og á augabragði færöist
líf í vélina. Hreyfill m þrjú hóstaði dálítið, en fór svo
að ganga með jöfnum hraða. Það þaut í vökvakerfinu og
þægilegur fiöringur fór um fætur þeirra. Þeim virtist
vaxa ásmegin við þessa undarlegu tilfinningu, svo þeim
gekk miklu fljótar með þá þrjá hreyfla, er eftir voru.
Þegar ganghljóð allra hreyflanna var orðið jafnt, birtist
Spalding allt í einu á flugþiljunum.
„Sextán farþegar komnir um borö, flugstjóri“.
Sullivan sneri sér við og brosti til hennar. „Aðeins
sextán. Nú, þú átt bara frí!“
„Þetta er líka ágætis fólk —“ Hún var þotin, áður en
varði, svo Hobie var ekki viss um hvort hún hafði
heyrt hann segja, að þar sem væru svona fáir far-
þegar hlyti hún að hafa mikinn tíma aflögu handa
áhöfninni.
„Þar á ég við sjálfan mig“, hvíslaöi hann, en þó svo
hátt að hann ætlaðist til að hún ein heyrði það.
Dan Roman hélt taltækinu upp að þunnum vörunum.
„Honolulu flugturn frá Fjórir-tveir-núll. Tilbúnir til
flugtaks“.
Hlustunartækin, sem lágu þétt viö gagnaugu hans,
báru honum svariö. , Roger, Fjórir-tveir-núll. Flug-
braut fjögur. Vindur austlægur, tólf mílur. Hæðarmælir
.... þrjátíu-núll-einn“
Titringur fór um flagvélina. þegar Sullivan sleppti
hemlunum og jók benzíngjöfina Við tarþegahliðið veif-
aði Alsop í kveðjuskyni, þó enginn liti um öxl til að
veita honum athygli. Þyturinn frá hveyflunum neyddi
hann til að líta undan.
Konur í Sovétríkjunum elía ekki
tízkuna eins og þrælar
Láras BJaraason
fyrrverandi skólastjóri Flensborgarskólans, er andaðist
9. þ.m., yerður jarðsettur frá Fossvogskirkju mánudag-
inn 15. október n.k. kl. 1.30 e.h.
Atliöfninni verður útvarpað.
Fyrir liönd aðstandenda
Geir Pálsson
Þökkum öllum vinum og vandamönnum nær og fjær
fyrir auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
.. Sigsssións lénssonar trésmiðs,
j Klapparstíg 12 i ■
Sigríður Guðmundsdóttír,
..... dætur og tengdasynir. ...........
StEZDEILAN
Framhald af 1. síðu
1) Siglingar um skurðina
verði frjálsar skipum allra
þjóða,
2) fullveldi Egyptalands yfir
skurðinum verði viðurkennt,
3) rekstur skurðarins verði
með öllu óháður stjórnmálum,
4) siglingagjöld verði ákveð-
in af Egyptum og ríkjum þeim
sem nota skurðinn í samein-
ingu,
5) sanngjarn hluti gjaldanna
verði notaður til að fullkomna
skurðinn, og
6) allar deilur sem rísa í
sambandi við skurðinn, rekstur
hans og notkun, verði lagðar
fyrir gerðardóm.
Lausn deilunnar enn ófundin
Enda þótt lausn deilunnar
hafi færzt nær með þessu sam-
komulagi, má búast við að
langur tími líði enn áður en
hún verður leidd farsællega til
lykta. Enn er eftir að semja
um með hvaða hætti þessi meg-
inatriði verði bezt tryggð í
framkvæmd og er hætt við að
mikill ágreiningur sé enn um
það milli deiluaðilja.
Reykjavíkuræviii-
týri Bakkabræðra
Segja má, að lítið hafi borið
á kvikmyndum við hæfi barna
undanfarið í bíóunum. Óskar
Gíslason, kvikmyndari, hefur
gert tvær kvikmyndir fyrir
börn, sem þau hafa haft mikla
skemmtun af, Síðasta bæinn í
dalnum og Bakkabræður. Hefur
hann tekið upp sýningar á
þeim annað veifið og ávallt við
beztu undirtektir yngstu bíó-
gestanna. — Kl. 3 í dag sýnir
hann Bakkabræður í Stjörnu-
bíói og munu þeir ekki svíkjast
um að vekja ósvikinn hlátur
krakka á öllum aldri.
Það er auðséð að konurnar í
Sovét telja sig ekki þurfa að
þjóta upp til handa og fóta þó
að einhver ný bóla komi fram
í tízkunni, en af vaxandi vel-
m'egun leiðir þó það, að konur
verða vandfýsnari u’m klæðnað.
Það ber meira og meira á því,
að konur kjósi sér kvenlegan
klæðnað. En vinsælust eru slétt,
einföld og þægjleg föt enda
hæfa þau bezt vinnandi fóiki.
Öfgar tízkunnar eiga hinsvegar
litlum vinsældum að fagna,
klæðaburður. vesturlandakvenna
hvetur ekki til eftirbreytni
eigi hann of mikið skylt við ó-
hóf og prjál._ I stéttiausu, sósí-
ölsku þjóðfélagi á kiæðaburður
ekki að tákna stétt, og það þyk-
ir sjálfsagt, að sveitafólkið sé
ekki miður klætt en borgar-
fóikið.
Það eru sextán tízkufyrir-
tælci, sem gera uppköst að ný-
ungum, og eru þau í höfuð-
borgunum, og í hinum miklu
iðnaðarborgum Leningrad,
Sverdiovsk og Lwow.
Stjóraarkreppan leyst
Framhald af 12. síðu
50 milljón sænskra króna sem
veita á lán úr til bænda, svo að
þeir njóti jafngóðrar aðstöðu
og iðnCyrirtæki til lánsfjár-
öflunar.
Þá fá bændur skattaívilnan-
ir, en Bændaflokkurinn fellst
með vissum skilmálum á fyrir-
ætlanir sósíaldemókrata um
lagasetningu sem tryggja á
öllum launþegum föst eftirlaun.

tam§ie€&s
simmmasaammi
yfinninearkorur er« tíl söl»
J ekrifstofn Sósiafistaftokks
ins, Tjarnargöto 20; afgreiðslo
Þjóðviljans; Bókabúð Kron:
Bökabúft Máls os menningaf.
Skólavörftnstíjr 31: og i Bóka-
verzlun Þorvaldar Bjarnasoa-
wr í HafnarftrSt
PJOÐwiUlNN ÚUefandi: Sameiningartlokkur albíSu - Sósíalistaflokkurinn. - Ritstjórar: Magnús Eiartanss,
(úb.), Sieurður Quðmundsson. — Préttaritstjóri: Jón Bjamason. — BlaSamenn: Ásmunrtur Sigo
» ,. ' jonssojn. BjarniBenediktsson,, ÍJuðnruindnr, .VJgfússon.- ívar Jóneson. Mflgnút Tnrfi óif»f«cnrt
JÓftS^tnn w’ T" Ritstjórny afBrtíiðsla- augíýsingar, prentsmiöja: Skólavörðustíg 19 — Símí 7500
ÞjóðviUans hlf 0 2 & mánuðl 1 Reykjavik oe n**r.enol: kr. 22 aœaarsstaSar. - Lausasöluverö kr. 1. - PrentsrJs