Þjóðviljinn - 09.11.1956, Side 11

----‘Föstudagur 9. névember 1956 — ÞJÓÐVIUINN —- (UJ
35. dagur
ykkur kaldan bjór meðan þið' biðuð eftir eggjunum ....
og þú mundir segja henni frá ferðalaginu meðan þið
drykkjuð bjórinn. Og svo, rétt áður en þið færuð að
hátta, tækir þá upp bakkann og gerðir hana steinhissa.
Þannig átti að fara aö að því .... en hvers yegna
ertu annars með þessi látalæti, Leonard Wilby? Hvers
vegna kannastu ekki við það með sjálfum þér, að það
getur aldrei oröið þannig?
Klukkan veröur orðin hálf þrjú, engin hætta á öðru
.... kannski miklu meira en það, ef vindurinn verður
ekki hagstæður fljótlega. Susie verður ef til vill á flug-
vellinum, þaö fer eftir því, hvort nokkuð sérstakt er
um aö vera. Ef hún verður þar, má eiga það víst, að
hún verður drukkin, því það er hún alltaf meira eða
minna, og hreinasta kraftaverk, að hún skuli hafast úr
bólinu á morgnana. Þegar þú kemur, verður hún búin
í sitt bezta skart, með þykkan andlitsfarða og bleik-
rauðan varalit. Hún kvartar yfir því að hafa þurft að
bíða, eins og þú getir haft taumhald á vindinum ....
En kannski bíður þín aðeins þvælt pappírsblað, eins og
síöast þegar þú varst á eftir áætlun: ,,Velkominn heim.
Fyrirgefðu, en ég varð svo syfjuð og gat ekki beöið,
svo þú verðúr að fá þér leigubíl. Hafðu ekki hátt þegar
þú kemur inn. Ástarkveðjur. Susie“.
En svona mátti hann ekki hugsa .... ekki um Susie.
Þad var sama, hvað hún gerði það hlaut allt að vera
rétt .. v. það varð allt aö vera rétt .... því að hann
elskaði hana. Og ástin var það stórkostlegasta af öllu
í þessum heimi.
Þegár Leonárd sneri sér frá glugganum, varð hann
undrandi að sjá Sullivan liggja 1 neðri kojunni. Hann
hafði, krosslagt handleggina á brjóstinu, og líkami hans
var í algerri hvíldarstellingu, enda þótt augu hans væru
opin. Leonard. var að velta því fvrir sér, hve lengi hann
hefði horft á hann.
„Halló, flugstjóri. Viltu kaffisopa?“
„Nei, takk. Hvernig gengur?"
„Við erum fjórtán mínútum á eftir samkvæmt ,síð-
ustu mælingu11.
„Svo?“
„Við ættum samt að geta haldið áætlun, ef veður-
spáin reynist rétt. Mér sýnist vindstaðan vera að breyt-
ast“.
„Ágætt. Og benzínið?“
Leonard rifjaöi upp í huganum línuritið, sem hann
hafði téiknað'á kortið ásamt staðarákvörðuninni. Það
var leiðarlínan, sem gýndi Ælognar mílur samanborið við
benzíneyöslu. Ef línan, sem táknaði eyðsluna, fór niðúr
fyrir vjsst strik, var hætta á ferðum. Og ef þessi eyðslu-
lína tók upp á því að halda sig lengi neöan við strikið,
var nauðugur einn kostur aö snúa við VI Honululu.
Það kom þó sjaldan fyrir.
„Þaö er allt í lagi ennþá“. Leonard gekk þvert yfir
klefanh og settist á kojubrúnina. Hann lauk við kaffið
úr boll'anum og naut þessarar hvíldárstundar með
mannirium, sem hann dáði svo mjög. Helzt hefði hann
viljað tgla við Sullivan um eitthvað annað en flug.
kannskí um konuna hans, eða Susie, því það var alltaf
ánægjulegt að ræða slík mál blátt áfram við sámverka-
mann sinn — en hann gat ekki komiö séi' að því að
byrja. Eins og svo margir flugstjórar: var Sullivam dá-
lítið út af fyrir sig, og Leonard vissi ekki, hvort hann
átti börn eða ánægjulegt heimili.
„Það er skemmtilegt að hafa maíin- éins og Ejan
Hoirian um borð“, sagði hann. „Mér firinst ég þá ekki
vera afi ykkar allra“.
„Já,. háriri íéttir mér starfiö. Ég get légið hérria og
látið fara vel um mig“.
„Mér finnst fjandi hart að sjá mann eins og Dan
fljúga sem aðstoðarflugstjóra. Lenti hann í einhverju
klahdri?^
„Nei,/f?að held ég ekki. Hann er bara einn af þessum
máungiini/ senr geta ekki um annað hyt,gsftðv en flugvélar.
Það er eiris ogisjúkdómur .... ólæknandi, sjúkdómur11. .
„Hefur 'þú' ekki fengiö hann?“ . . . , .' .
„Nei, það veit hamingjan. Eftir fimm ár verð ég
fertugur. Eftir fimm ár lít ég ekki einu sinni upp, þó
að vélarnar fljúgi beint yfir höfðinu á mér“.
„Hvað hefurðu þá hugsað þér, flugstjóri .... ef mér
leyfist að spyrja?“
„Ég á tvö bílastæði, sem nú eru farin að gefa af sér
dálítinn hagnað. Ég er á hnotskóg eftir bílaverkstæði
og kannski heppnast mér að krækja í gott og öruggt
bifreiðaumboð. Ef það tekst, læt ég flugið sigla sinn
sjó“.
Leonard brosti, þegar hann hugsaði um, hve oft
hann hafði heyrt þetta. sama heit. Það virtist ekki skipta
miklu máli, hversu gamall flugmaður var — ef hann
hafði starfað sem flugstjóri í nokkur ár, vildi hann
hætta að fljúga. Og ástæðurnar voru fjölmargar —
fasteignir, búgaröur, silfurnámur, leiksýningar — og
það líktist hvað öðru að því leyti, að það voru allt
einkafyrirtæki og áttu þar að auki ekkert skylt við
flug. Og þessar fyrirætlanir áttu fleira sameiginlegt,
fannst Leonard. Þær heppnuðust sára sjaldan. Ef eitt-
hvað var að marka skýrslurnar, þá voru atvinnuflug-
menn alveg í sérflokki; þó að þeir væru snillingar í að
fást viö duttlunga háloftanna, voru þeir oft hreinustu
blábjánar á jörðu niðri. Það var alltaf sneyptur flug-
maður, sem sneri aftur heim til hjarðar sinnar.
Leonard fleygði pappírsbollanum þvert yfir klefann og
hitti beint 1 bréfakörfuna, sér til mikillar ánægju. Hann
stóð upp og klappaöi á magann á sér meö meiri vel-
þóknun en honum fannst samlokan með svínafleskinu
eiga skilið. Svo teygði hann handlegginn upp úndir
loftið til að reyna að ná gigtarstingnum úr bakinu.
„Einhvern tíma“, sagði hann og leit á Sullivan, „ein-
hvern tíma finna þeir upp stól handa siglingafræðing-
um, sem þeir geta setið í án þess að eiga á hættu að
veröa krypplingar“.
„Ertu að fara fram á, Lennie?“
„Getur -hugsazt". Leonard sá, að Sullivan hafði snúið
sér til, svo að hann lá á annarri hliðinni. Hann hnyklaði
brúnir.
„Spurðu Hobie, hvort hann geti samstillt skrúfurnar
betur. Ég veit ekki, hvprt það er í hreyfil nr. eitt eða
þrjú, en ein þeirra gengur ójafnt, og það fer 1 taugarn-
ar á mér“.
„Sjálfsagt, flugstjóri‘‘.
Leonard stakk höndunum í vasana og gekk í hægð-
um sínum fram á flugþiljur. Hann tók sér stööu á milli
þeirra Hobies og Dans.
„Flugstjórinn spyr, hver fjandinn sé að ykkur, strák-
ar .... getið þið ekki samstillt skrúfurnar betur?“
Hobie var hálf móðgaður á aö sjá, þegar hann sneri
sér við í sætinu. „Þær eru samstilltar. Líttu bara á mæl-
ana“.
„Mér er sama um mælana .... ein skrúfan hrekkur
úr fasa öðru hvoru. Ég fann það sjálfur, þegar ég var
aftur á“. Ef gengið hefði verið á Leonard, heföi hann
verið vís til að segja, að hann hefði ekki fundið neitt,
en þessi fullyrðing hans hafði tilætluð áhrif á Hobie
og meira segja á Dan líka. Þeiiusneru sér báðir í sætun-
um til aö athuga hi'eyflana, hvor sínum megin, og loks
rannsökuðu þeir vandlega snúningsmælana og ski'úfu-
stjórnina-.
fþróttir i
%
Framhald af 9. síðu.
þarna langt erindi um hina sál-
fræðilegu ástæðu fyrir því, að
menn vildu keppa og berjast í
leik. Var þetta fróðlegt erindi
og vísindalegt. Hann áleit að
að löngunin til þess að keppa og
berjast við mótherja, væri þör£
mannsins fyrir baráttu sem leit-
aði út i einhverri mynd. Það
yrði ekki annað sagt en að í-
þróttaleikir væri heppileg út-
rás og með iðkun þeirra mætti
móta manninn og baráttu hans.
Hann hélt því fram, að í-
þróttamenn væru ekki tauga-
sterkari en aðrir, en það hefði
margoft verið rannsakað í sanr-
bandi við prófraunir, að það
hefði sýnt sig að þeir hefðu
meira úthald og meira vald á
líkama sínum.
Urðu miklar umræður um er-
indið, og margar fyrirspurnir
lagðar fyiir Lundberg.
Ýms íleiri erindi voru flutt
þarna, en þau voru meira bundin
við hin Norðurlöndin.
Þess má geta að það er við-
tekin regla að leikinn er knatt-
spyrnuleikur í sambandi við mót
þessi, og' leikur þá það land sem
sér um móttökur gegn hinum
og' þarna var það Svíþjóð gegn
„Rest of the North“.
I hinu sameinaða liði voru
6 Danir, 3 Norðmenn, 1 Finni
og 1 íslendingur (Frímann
Helgason). „Rest of the North“
vann með 5:3.
Ráðgert er að næsta ráðstefna
íþróttablaðamanna Norðurlanda
verði í Finnlandí á næsta ári.
LIGGUB LEISIN
ÚfbreiSiS
ÞjóSviljann
Slys eru nú hin algengasta
dánarorsök barna
Eitt af hlutverkum heilbrigð-
isstofnunar Sameinuðu þjóð-
anna á árinu sem er gð líða er
að rannsaka hvernig forða
megi börnum frá slysum.
Það sést á skýrslu stofnun-
Rrinnar, sem er úrdráttur úr
skýrslum ýmissa landa innan
SÞ, að slys eru nú orðin al-
gengasta dánarorsök barna, þar
í löndum, sem barnadauði af
völdum sjúkdóma hefur minnic-
að, svo sem er í flestum lönd-
um í Vestur-Evrópu, og á þetta
við um alla aldursflokka upp
að tvítugu.
Annarsstaðar í heiminum
eru slys ekki jafn algeng meðal
barna, það er eins og þeim
fjölgi í jöfnu hlutfalli við bætt
lífskjör og batnandt heilsufar
Með hliðsjón af þessu ætlar
nefnd sú sem stofnunin hefur
kvatt til að finna ráð við þessu
böli, að koma saman til skrafs
og ráðagerða og semja ályktan-
ir sem lagðar verða fram fyrir
heilbrigðismálastpfnunina.
Eiturefní eru oft sett þar sem
börnum tekst að ná í ]sau.
Mynd þessi er úr hinu stenska
riti Rauða krossins.
« * ÚTBREIÐIÐ i
* * Þ.TÓDVILJANN
PIOÐWB&rllNVI Utgefandl: Samelningarflokkur alþýSu — Sóslalistaflokkurlnn. — Rltstjórar: Magnús KJartanssoSi
(áb.J. Sigurfíur auðmundsson. — Préttarltstjóri: Jón BJarnason. — BlaSamenn: Ásmundur 'Siéur-
jónsson. Bjarnl. Bénediktsson, Guðmundur Vlgfússon, ívar H. Jónsson, Magnús Torfi Ólaísson -
óuglýslngastjóri: Jónstelnn Haraldsson. — Rttstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, orentsmiðja: Skólavörðustig 19. — Slmi 7500 <1
linur). - Askrlftarverð kr. 25 á mánuði í Reykjavik og uágrenni; kr. 22 aunarsstaðar. — Lausasöluverð kr 1. — Prentsmiðj#
f>)óðviljans h.t.