Þjóðviljinn - 03.02.1957, Síða 11

Sunnudagur 3. febrúar 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (lf
5. Geriö
þreytt“.

;
101. dagur
Garfield forðaó'ist skæm ljósin og stóö óséður í
skugganum af farþegagrindunum, með uppbrettan
frakkakraga og hattbarðið slútandi til aö hlífa sér fyrir
vindinum. Hann var rennsveittur í fæturna, en hann
gleymdi því þegar hann fór aö virða fyrir sér það sem
gerðist fyrir framan hann. Og blöðin ætluðu að gera
sér mat úr þessu. Votur og gljáandi skrokkurinn á
Fjórum-tveim-núll endurspeglaði í sífelldu glampana
frá myndavélunum. Þegar farþegarnir komu út um
dyrnar — Garfield tók eftir því að sumir voru enn í
björgunarvestum sínum — flykktust fréttamennirnir að
þeim og fóru að spyrja spurninga. Stöðugir glampar
lýstu upp andlit þeirra í myrkrinu, og um stund
skemmti hann sér við að reyna að bera hina raun-
verulegu farþega saman við þá, sem hann hafði ósjálf-
rátt skapaö í huga sínum.
Hann sá ung hjón, og þegar hann tók eft'r hvernig
þau uppgötvuðu veröldina, hvort um sig fremur en 1
sameiningu, þóttist hann viss um að þau væru nýgift.
Hárið á stúlkunni var ljóst og blautt og nú hékk það
niður með hræöslulegu andliti hennaf í rytjulegum
iufsum. Þau voru bæði vandræðaleg og fréttamennirnir
slepptu þeim eftir fáeinar spurningar. Þau hlupu niður
stéttina í fangið á allmörgu rosknu fólki sem faðmaði
þau að sér ákaflega. Brynja æskunnar ei sérlega þvkk,
hugsaði Garfield. Það er hægt að setja í hana dældir,
en erfitt að komast inn úr henni. Eftir eitt eða tvö
ár yrðu þessi tvö búin aö gleyma þessari flugferð. í aug-
um þeirra er allt spennandi og þess vegna er ekkert
spennandi; þannig er unga fólkiö aö vissu leyti lífs-
reyndast af öllum.
„Þér eruð' Gustave Pardee, er það ekki?“ heyröi
Garfield fréttamann spyrja.
„Ég var það. Nú er ég ekki svo viss um þa
svo vel að láta okkur í friði. Við erum mjög
Það eruð þér reyndar, hugsaði Garfield. En þér
þreyttur áður en þér fóruö upp í flugvélina mína. Og
nú hafið þér horfzt í augu við ögn af alvöru lífsins, og
þér undirzt aö nokkuð skuli vera til svo nálægt og raun-
verulegt sem dauðinn. Og eins og þér hafið sjálfsagt
uppgötvað, herra Pardee, er þetta góour mælikvarði á
manndóm. Þér virðist hafa staðizt prófið með prýði,
eins og dæma má af því að þér viljið forðast að
á það. Ég óska yður til hamingju.
„Segið okkur nokkur orð um flugferðma, herra
Pardee“.
„Ég gæti ekki lýst henni í milljón oröum“.
„Hvenær kemur næsta leikrit yðar, herra Pardee?“
„Það dregst eitthvað. Næsta ár, vona ég. Jæja ....
afsakiö!“ Hann tók undir handlegginn á konunni, sem
var bersýnilega ástfangin af honum, og mjakaði stór-
vöxnum líkamanum á undan henni gengum þiöngina.
Garfietd horfði ekki á eftir þeim, því að athygli hans
beihdist að ljóshærðri konu sem stóð hikandi í dyrun-
úm.!|Hún hörfaði undan myndavélarglömpunum; aðeins
uppörvandi hönd Spaldingar kom í veg fyiir að hún
flýði inn aftur. Stundarkorn hélt Garfield að hún hefði
ekki getað losnað við skelfingu sína. Honum datt í hug
að hveffa úr skugganum og sækja lækni; umhugsunin
um dauðann hefði truflað þessa konu, en svo áttaði
hann sig á því aö þaö sem lamað hafði hugrekki hennar,
stóð ekki í neinu sambandi við flugvélina.
Sterk rödd í mannþrönginni kallaði nafniö Sally. Þaö
varð ókyrrö við hliðið og smávaxinn maðui tróö sér
upp að stiganum. Hann hljóp upp stigann, berhöföaöur
í rigningunni og eftir andartak kom hann að flugvélar-
dyrunum. Hann hélt undir handlegg konunnar. Þau
gengu mjög nærri Garfield og ljós blossaði um leið og
augu hans námu viö andlit þeirra. Andlit hennar bar
við dökkan himininn og Garfield hélt að hann hlyti
aö hafa fengið ranga hugmynd um hana þetta andar-
tak. Konan var brosandi! Hún var næstum frá sér
numin af fögnuði og hvergi í augum hennar vottaði
fyrir hræðslu.
Undrandi horfði Garfield á þau leiðast gegmun.
'mannþröngina.
Þá var hægt að sjá frarn á tortímingu og vera alger-
lega ósnortinn á eftir? Nei. Þessi kona hafði aöeins
verið í flugferð. Hún sá fram á dauðann þegar hún
kom að flugvélardyrunum — einhverra hluta vegna gat
hún ekki horfzt í augu við hann. Allt sem á undan var
géngið- hafði hún borið saman við þetta anaartak, og
fundizt það þolanlegt.
Garfield yppti öxlum. Mælikvarðinn sem hann hafði
fram aö þessu talið áreiðanlegan, virtist ekki alveg
ömggur. Mér hættir við, hugsaði hann, að flokka alla
hluti og dauðann líka í raðir og kerfi sem ég á auðvelt í
með að skilja. Vegna þess aö flugtækni er nákvæm og j
verður að vera það, held ég að allt annað hljóti aö
vera nákvæmt. Og þess vegna verða mér á mistök, vegna
þess að það er ekki til nein aðferö til aö mæla tilfinn-
ingar. Tilfinningar, viðbrögð mannlegs hjarta, sem eru
óháö blóórásinni, geta gert yfirvofandi tortímingu næsta
afstæða.
Maöur og kona komu niður landganginn og fram-
koma þeirra gerði honum rórra í geði. Garfield fannst
hann hæglega geta skilið þau. Þau voru að sjá eins
og fólk sem var á heimleið úr leyfi og hafði næstum
farizt í Kyrrahafinu. Þau voru enn í björgunarvestum
sínum og héldu á nokkrum rytjulegum blómsveigum.
Þau gáfu fréttamönnunum upp nöfn sín sem herra og
frú Joseph. Þau virtust þreytt, lasin og ringluö. Þau
hlupu næstum niður stíginn. Garfield taldi ekki ólíklegt
aö þau reyndu að fara í mál við flugfélagið, þegar þau
væru búin aö átta sig lítið eitt. Þaö færi eftir því hye
mörg hundruð sinnum þau segðu sögn sína og hvort
lögfræðingur yrði með'al áheyrendanna.
Pípuinunnstykki
Pípur
Pípuhreinsarar
Kveikir
Kveikjarar
Steinar í kveikjara
Söluturninn
við Arnarhól.
Útdregin hilla í eldhúsinu
Útdregnar hillur í eldhúsum
geta verið til mikils gagns, en
þær verða að vera hæfilega há-
ar, þ.e.a.s. þannig að framhand-
leggurinn geti hvílt á borð-
fletinum án þess að lyfta þurfi
öxlinni — sjá annars fyrstu
myndina.
1. Fyrst og fremst er .hilla af
þessu tagi góður vinnustaður
fyrir húsmóðurina, þegar hún
skrælir kartöflur eða hreinsar
grænmeti.o, þvl.
2. Oftast þurfa börnin að fá
matarbita þegar þau koma heim
úr skólanum. Útdregna hillan
kemur þá að góðu gagni og hún
sparar manni fyrirhöfn við að
leggja t.d. á borð í stofunni.
3. Ef eitthvað af börnunum í
fjölskyldunni langar til að að-
stoða við bakstur, er hillan
fyrirtaks vinnuborð, og barninu
usgbs ima
NORSK
BLÖÐ
Blaðaturninn.
Laugavegi 30 B
Ödvi-ii
j
dívanteppin
komin aftur. Verð 155.00
T0LED0
Fischersund .
finnst áreiðanlega gaman að
hafa sitt eigið eldhúsborð.
4. Oft. getur verið erfitt að
nudda t.d. ávöxtum eða berj-
um gegnum sigti eða þess hátt-
ar. Venjulega þarf maður að
lyfta handleggjunum allhátt, og
það er bæði þreytandi og óhent-
ugt, vegna þess að maður er
tilneyddur að standa við eld-
húsborðið. Þegar þannig stend-
ur á er útdregin hilia mjög
kærkomin.
Athugið hvort þið gætuð eldd
komið svona hillu fyrir í ykkar
eigin eldhúsi. Sjálf vildi ég fús-
lega fórna skúffu fyrir hana.
'fclAMmIIUII Útttcfandi: Suuw^iinaalrtJ-crHfciu'-itítíi'Ou - S<VsI»bst»í)okkurtn.n. - KitstJórar: Masmús Kjartaasson
SllöllSfiSdlfflii 8ísœöUi'Citiííanindssoö. - Pi'.éttariUrtjúri; Jóa BJarnason. - Blað'amenn: Ásnmndur Sisur-
iftunstm. jOtift-munítur Víkíússod. lvar.H. Jónsson. Mae'nÚB Torfi Óiaísson, Sigurjfin Jóirannssan.
Au«iís)n«a,EtJOri: *au«eeir Maenils3on. — iuistjóni. afgreiösla. augiýsink»r, preatBmiðja; SkOlnviJrðustiK 1B. Sirni 760U 13
'linurh' Askriniiivcrð kr. art A m'Sn. 't Rfiýkjuyík os' nievninl; kr. 22 »nnarxgt«Sar. - LáueasSÍuv. kr. i. PTrjitsm. WOSviHans.