Þjóðviljinn - 25.03.1957, Blaðsíða 9

1
Þriðjudagur 26. marz 1957 — ÞJÓÐVILJINN -^RK
1957
Tíunda landsflokkagliman fór
fram í ÍBR-húsinu á föstudags-
kvöld. Skráðir voru til glímunn-
ar 32 keppendur en 26 komu
til leíks, og var forföllum lýst.
Voru glímumenn úr aðeins 4
félögum eða 8 úr Ármanni, 1
úr Ungmennafélagi Biskups-
tungna, 22 úr Ungmennafélagi
Reykjavikur og 1 úr UMF Vöku.
Ungmennafélag Reykjavíkur
sá um mótið. Var það vel aug-
lyst svo að almenningi var gert
Ijöst að mikil glíma stæði fyrir
dyrum. Ágæt leikskrá var gerð
með upplýs'mgum um fyrrver-
andi sigurvegara í þeim 9 lands-
flokkaglímum sem háðar höfðu
verið.
Framkvæmdin og hinn ytri
rammi sem ^Hmumóti þessu
var sniðinn var ekki eins góður.
Er þar fyrst að nefna að leik-
menn komu ekki inn í glímusal
fyrr en 20 mín. eftir auglýstan
tíma, og er slíkt óhæfa og með
öllu óafsakanlegt, og gagnvart
áhorfendum er þetta móðgun og
ábyrgðarleysi, og ágætt ráð til
að fæia frá glímumótum en það
væri mikill skaði.
Þegar flokkar ganga irm í sal
eða á völl, er það venja að, ís-
lenzki fúninn sé háfður í farar-
broddi og heilsað með honum.
Hann var ekki með að þessu
sinni, og þó var um landsmót í
þjóðaríþróttinni að ræða.
Það hefði Hka sett sinn svip
á gönguna og glimumenn ef þeir
hefðu verið í samlitum búning-
iim síns félags, en drengir Ung-
mennafélags Reykjavíkur voru í
mismunandi búnirigum og hefði
mátt méð litlum tilkostnaði láta
það liia betur út, einn þeirra var
lika ber að ofan sem ekki er
heimilt.
Það sem sagt var af stjórn-
endum og ræðumönnum heyrð-
ist ekkl eða illa, af þeim sem
fjærst voru, en hátalara er mik-
tl þörf í ÍBR-húsinu þegar á að
tala þar, og er það reynslan í
þau 12 ár sem það hefur verið í
notkun, en hún virðist ekki hafa
kennt neitt ennþá.
Lækni mótsins vár ekki ætlað-
ur neinn samastaður, og venj-
unni um blaðamenn var ræki-
lega haldið, undir þá var ekki
verið að hlaða.
SjálfUr glímuvöllurinn var í
norðurenda salarins. Þegar líða
tðk á giímuna fylltist hinn end-
inn af drengjum sem viídu glíma
líka og þar gat að líta 6—10
drengi í glímum með tilheyrandi
ys og látum. Um áhuga þeirra
fyrir því að glíma er ekki nema
gott að segja en á þessu augna-
bliki var það ekki hægt, á þess-
um stað. Það bólaði ekki á nein-
um til að róa þessi ólæti svo
að áhorfendur fengju nséði til
að horfa á þá glímumenn sem
voru auglýstir, að ættu að glíma.
Margir drengjanna lágu líka svo
nærri gHmuvellinum og stund-
ura þegar glímumenn lentu með
hraða útfyrir urðu þeir með fót-
fráum tilburðum að stikla á
milli þeirra.
Ekki virtist fara of vel um
þulinn sem lýsti glímunni, því
fólkið skyggði á hann, svo að
hann hlaut að eiga erfitt með
að fylgjast með því sem var
að gerast á sjálfum glímuvell-
inum.
Á það má líka benda að þegar
íþróttamenn standa undir ræðu-
höldum mun það þeim bezt að
standa í hvíldarstöðu. Þess var
ekki gætt að þessu sinni.
Þrátt fyrir þessa galla í fram-
kvæmd glímunnar var viss
stemning í húsinu sem ekki hef-
ur verið um að ræða á undan-
förnum glímum og lofar góðu
fyrir þá, sem hafa það hlutverk
með höndum að viðhalda og
hefja upp glímuna í það veldi
sem hún á skilið. Þeir fundu að
hún á hljómgrunn í hugum fólks-
ins, og það vill að hún lifi og
dafni. Fjöldinn sem kom til
glímu þéssarar sannar þetta, en
þar voru fleiri viðstaddir en átt
hefur sér stað um langt skeið.
Dómafar og-keppeiidur
sýiulu meiri viðleitni
en áður
GHmumót þetta var sett með
ræðu sem Birgir Kjaran flutti.
Vegna fjarlægðar og kliðs í saln-
um heyrðist illa til ræðumanns,
en það var mál manna að ræðan
hefði verið góð hvatning til
glímumanna.
Heildarsvipur glímunnar var
betri en við höfum átt að venj-
ast undanfarið. Leikmenn gerðu
meiri tilraun til að standa skár
að glímunni en þeir eru vanir.
Dómarar voru líka svolítið meira
ó verði um að reglum væri
fylgt en þeir hafa verið. En það
þarf meira en eitt mót til þess
að breyta og lag'a það sem af-
laga liefur farið um túlkun
glímureglnanna, undanfarin
mörg ár. Því„ber þð að fagna
að vilji er sýndur í rétta átt.
Dómarar stöðvuðu oft
ólöglega glímustöðu, og þó var
minna um slíkar stöður en vant
er. Þó sást þeim mjög yfir hina
stífu handleggi sem svo margir
glímumenn temja sér og ekki er
leyfilegt, og eyðileggur hverja
þá glímu sem það er leyft. Þeim
sást líka yfir er þeir leyfðu
mönnum að halda bognum fæti
á lofti milli bragða, og var það
áberandi í glímu Guðmundar
Jónssonar t.d. við Hilmar.
I glímu þessari var minna urn
níð en sézt hefur í langan tíma
á glímumótum hér. Segja má að.
í eitt sinn hafi áberandi verið
nítt, og þó ekki verra en við
höfum átt að venjast, og allt
talið í lagi.
Dómararnir tóku þetta ekki
sem góða og gilda vöru og'
dæmdu það ekki byltu. Hins
vegar létu þeir glímuna halda
áfram athugasemdalaust en í 22.
grein glímulaganna segir að fyrir
það skuii dæma vítabyltu. (Eða
var þetta ekki níð að áliti dóm-
aranna?).
Það skortir á kunnáttu
lijá mörgum
Það verður ekki sagt að stór
hluti þeirra glímumanna sem
komu fram á glímu þessari hafi
ráðið yfir mikilli kunnáttu í ís-
lenzkri glímu. Þegar ó það er
litið að langt er iiðið á æfinga-
tímabiiið og hér er um að ræða
iandsmót, verður að gera meiri
kröfur. Hin mikla þátttaka ætti
að lofa góðu um að menn lærðu
glímuna sér og öðrum til gam-
ans, þ.e. að ná sem mestu valdi
yfir henni. Til þess þarf raunar
mikinn áhuga því glíman er ekki
auðlærð.
í fyrsta flokki bar Ármann J.
Lárusson af keppendum sínum,
um allt er að glímunni laut.
Hann vann til eignar bikar þann
sem keppt var um, með því að
vinna hann þrisvar í röð, en
alls hefur hann unnið hann 4
sinnum.
Það kom á óvart að Trausti
skyldi ekki vinna í öðrum flokld,
en hann varð í þriðja sæti. Hann
féll -fyrir félaga sínum, Kristjáni
Andréssyni, og síðár fyrir Haf-
steini Steindórssyni. Trausti
glímdi að þessu sinni mjög vel og
ef til vill hlaut hann byltur sín-
ar einmitt fyrir það. Hann stóð
vel að glímunni og var léttur
og hreyfanlegur, enda urðu glím-
Ármann J. Lárusson
LIl.'-
ur hans líflegar og fjörlegar.
Viðureignin við Hafstein hefði
getað farið öðruvísi ef hann
hefði getað komizt nær honum,
en það er mikill Ijóður á jafn-
efnilegum glímumanni og Haf-
steini hvað hann glímir með
stífa handleggi og eins og allir
sem það gera torvelda viðfangs-
manni sókn, en þetta er brot á
reglum.
Vafálaust á þetta glímulag
Trausta eftir að gera liann að
glæsilegum glímumanni, og
minnir á Guðmund Ágústsson.
Hafsteinn vann annan flokk,
og glímdi þrátt fyrir allt betur
en hann hefur gert áður.
Guðmundur Jónsson hefur
ekki glímt um nokkurt skeið
og er í lítilli æfingu. Þrátt fyr-
ir það er hann brögðóttur og
sterkur glímumaður, og skæður,
en hann stendur stundum illa að
glímu og ólöglega eins og áð-
ur var sagt. Eigi að síður er
Guðmundur eitt mesta efni sem
fram hefur komið um langan
aldur. Með betri glimustöðu fær
hann meiri glæsileik yfir glím-
ur sínar, en vera kann að hann
fái fremur byltur með því að
glíma frjálst og leikandi, en það
er eðli glímunnar.
Ungur maður, Kristján Andrés-
son, úr Ármanni sýndi ágæta
glimu, og að fella Trausta gerir
enginn skussi. Hann tók hrein
brögð og var léttur og leikandi,
og samóf brögðin stundum vel.
Hilmar hefur oft glímt betur, og
honum hættir til að glíma of
boginn bæði í hnjám og baki.
í þriðja flokki var aðeins ein
glíma og felldi Reynir Bjarnason
UMFR Sigmund Ámundasou
eftir stutta viðure’ign.
Drengjaflokkinn eldri en 15
ára vann Þórir Sigurðsson frá
Haukadal. Er þar sýnilega gott
glímumannsefni á ferðinni. Hann
kann mikið af brögðum og beit-
ir þeim af töluverðri kunnáttu,
en hann ætti að gjalda varhuga
við að „þyngja sig niður“ og
þó dómarar taki ekki á það þá
er það ólöglegt, og þetta má
benda öllum hinum á sem gera
slíkt hið sama, en það er ljótur
vani flestra.
Kristján Tryggvason (Gunn-
arssonar) er byrjandi í glímu en
varð í öðru sæti. Iiann virðist
lofa góðu, er léttur og með meiri
bragðakunnáttu ætti Ármann að
eignast þar ágætan glímumann.
Sjö drengir undir 16 ára
kepptu í drengjaflokki, og voru
6 þeirra úr UMFR en einn úr
Ármanni. Drengir þessir voru of
misjafnir bæði að stærð og
kunnáttu. Beztir voru þeir
Gunnar Pétursson og Pálmi
Hlöðvesson úr UMFR. Verður
gaman að fylgjast með þesáum
ungu mönnum, því með góðri
æfingu og áhuga og góðri
kennslu geta margir þeirra náð
góðum árangri.
Yfirdómarar voru þeir Gunn-
laugur Briem og Ingimundur
Guðmundsson. Verðlaun afhenti
forseti ÍSÍ Ben. G. Waage og
flutti ræðu við það tækifæri,
Framliald á 11. síðiu
Knattspyrnusamband Is
lands 10 ára í dag
Knattspymusamband íslands
(KSÍ) var stofnað 26. marz 1947
fyrir atbeina Knattspyrnnráðs
Reykjavíkur. Aðilar að stofnun
sambandsins voru þessir: Knatt-
spyrnuráð Reykjavíkur, íþrótta-
bandalag Akraness, íþrótta-
bandalag Akureyrar, íþrótta-
bandalag Hafnarfjarðar, íþrótta-
bandalag ísfirðinga, íþrótta-
bandalag Siglfirðinga, íþrótta-
bandalag Vestmannaeyja.
Tilgangurinn með stofnun
sambaildsins var (að sameina
öll knattspyrnuhéruð Taridsins
undir eina yfirstjórh, sem hefði
það hlutverk, að vinna að fram-
gangi knattspyrnumálanna í
landinu.
Vonir stofnenda hafa orðið
að áhrínsorðum, því innan sam-
bandsins ríkir traust samvinna
allra knattspymuráða og héraðs-
sambanda landsins. Störf K.S.Í.
hafa vaxið og eflst frá ári til
árs og þau grípa nú árlega meir
og meir inn í félagsstörf ein-
stakra félaga á þeim sviðum,
sem aðilar óska eftir eða þörf
þykir á til leiðbeiningar og fyr-
irgreiðslu. Nú er svo komið að
allir aðilar Í.S.Í., sem knatt-
spyrnu stunda, eru virkir þátt-
takendur í störfum K.S.Í. Þannig
liefur K.S.Í. útvegað þjálfara til
lengri eða skemmri tima til
dvalar út um land, haldið nám-
skeið í knattspyrnukennslu og
knattspymudómi.
Aðalkennari sambandsins síð-
ustu árin hefur verið Karl Guð-
mundsson. Þá hefur samband-
ið komið upp vísi að kvikmynda-
safni og þannig getað útvegað
sambandsaðilum ýmsar gagn-
legar kennslumyndir í knatt-
spyrnu. K.S.Í. hefur skipulagt
landsmótin og staðið fyrir milli-
ríkjaleikjum í knattspymu bæði
hér heima og erlendis, að und-
anteknum einum landsleik, seiri
háður var áður en sambandið
var stofnað.
Alls hafa verið háðir 15 lands-
leikir, 9 hér heima og 6 erlend-
is. Hafa 11 leikir tapazt en 4
unnizt.
Á vegum K.S.Í. hafa starfað
fjöldi nefnda, sem séð hafa um
ýmsar framkvæmdir fyrir sam-
bandið, svo sem landsliðsnefnd,
sem sér um þjálfun landsliðsins
og velur það hverju sirini. Nú-
verandi forma’ður hennar er
Gunnlaugur Lárusson. Lands-
dómaranefnd, er hefur með
höndum yfirumsjón knattspyrnu-
dómaramála í landinu, en nú-
verandi formaður hennar er
Guðjón ‘Einarsson. Ennfremur
starfar sérstakur knattspymu-
dómstóll kosinn af ársþingi K.S.Í.
Á síðasta ári var skipuð ung-
linganefnd, sem þegar hefur
unnið mjög merkt starf fyrir
yngstu knattspyrnumennina. Sér
hún m.a. um unglingapróf K.S.Í.,
en það starf má óefað telja með-
al heillavænlegustu starfa K.S.Í.
frá byrjun. Hefur fjöidi unglinga
lokið hæfnisprófum K.S.Í og
hlotið brons-, silfur- og gull-
nierki sambandsins. Væntir
stjórn sambandsins sér mikils
af þessum ungu merkisberum í
framtíðinni. Formaður unglinga-
nefndarinnar er Frímann Helga-
son. Allmiklar breytingai' hafa
orðið frá byrjun á landsmótun-
Framhald á 10. síðu»