Þjóðviljinn - 04.04.1957, Síða 11

Finuntudagur 4. apríl 1957 — ÞJÖÐVILJINN — (lU
LANDIÐ
48. dagur
ir kalla. Þau kölluðu á móti. Nú komu tvær verur gang-
andi í áttina. til þeirra.
Það var Pat Regan og annar kynblándaði fjárhírðir-
iinn frá Mannahill. Mollie og Stantoií gengu til móts
við þá. „Við fundurn hann, pabbi,“ sagöi stúlkan. „Hann
er voðalega brenndur og getur ekki gengið. En hann er
búinn að drekka talsvert vatn.“
„Hvenær funduð þið hann?“
„Rétt fyrir sólarlág, pabbi. Það var orö'iö dimmt þeg-
ar viö vorum búin að koma okkur fyrir, og við vilöum
ekki setja hann á hestbak, því aö hann er svo brenridur.
Þess vegna bíðum við hérna, þangað til einhver kæmi
og fyndi okkur.“
„Gátuð þið náð ykkur í vatn?“
„Já, Stan gróf það upp.“
„Þú ert dugleg stúlka. Margur maðurinn hefur dáiö
úr þorsta við svona farveg, meö kalt og tært vatn undir
fótunum. Móðir þessa drengs ætti vissulega að brenna
kertum vegna þess kraftaverks drottins sem gerðist þeg-
ar þið’ funduð hann.“
„Stan fann hann fyrst, pabbi. Hann tók eftir vafris-
flöskunni hans á veginum þar sem hann hafði fleygt
henni. Eg heföi ekki tekiö eftir henni. Eg hélt hún væri
steinn.“
„Megi dýrlingarnir launá yður, herra Laird.“
Þau komu aö eldinum. Varlega dró gamli, rauðhærði
maðurinn teppiö til hliðar og athugaði líkama drengs-
ins. Svo rétti hann úr sér. „Það er læknir sem við
þurfura á að halda, ef hann á að halda lífi,“ sagöi hann.
„Hver er læknirinn?” spurði Stanton.
„Hann er á Mannahill ásamt flugmanninum. Þeir
gista þar. Hann flaug og sótti Cy Peters og þrjá aðra til
Forest Downs og þeir eru búnir aö leita til þrautar á
öllu landinu nema hér, og lækniririn er búinn að kryfja
líkið á veröndinni meö aðstoð „Luckys“ og var band-
sjóðandihringavitlaus. Eg sendi skeyti til Clem Rog-
erson gegrium útvarpið, svo að hann gæti komið heim
og tekiö til á búgarði sínum“.
Eftir fyrirsögn gamla mannsins útbjuggu þau böruri
Þau bjuggu til ramma úr tveim löngum greirium og
tveim styttri, sem bundnar voru rammlega saöian með
reipi, og á rammann spenntu þau eitt söðulklæðið meö
ölum og beizli. Svo lögðu þau sjúkhnginn á börurnar,
lyftu hver sínu horninu og báru þær niður á veginn.
Þau teymdu hestana.
Þegar þau komu að bílnum tókst þeim að" komá bör-
unum upp á pallinn. Annar endinn hvílöi á olíutúrinu
og hinn á grindinni kringum pallinn, svo aö greinárnar
fjööruöu og geröu feröalagiö eins þægilegt og
var. Herra Regan sendi fjárhirðinn af staö ríöandi eftir
veginum, og Mollie og Stanton klifmðu upþ á pallinn.
Þau áttu að sjá um aö börurnar dyttu ekki niðúr af
túnnunni. Pat Regan settist viö stýrið og svo
þau af staö til Mannahill í tæru tunglsljósinu.
Aftan á bílnum sátu Mollie og Stanton og héldust í
hendur. Einu sinni sagði Stanton: „Á ég aö segja þér
eitt, ástin mín? Eg hugsa aö ég muni þessa nótt þótt
ég yröi húndraö ára.“
Hún sagöi: „Viö munum hana bæði aíla ævi, Stan.
'Vöiubíllinn kom til Mannahill um eittleytið. Nokkr-
ir menn sem sofið höfðu á svalagólfinu spruttu á fætur
þegar bíllinn kom, og komu á móti hmium. og læknir
inn-kom-út úr éinum Mefánum, klæddur riáttfötúiri og
■ reiðstígvéliím. Þeir- báru >klunnalegar börurnar af þílri-
um þg'- .i'riri í kvéfnherbergi og læknirinn fór strax-að
vinna. ,?•' r.,:; - ■ ;
j.Þeir fljúga með .hann á spítalann í morgunsáfið“
sagði Pat Regam „Til Hastings.“ Hann rótaði i allri
ringulreiðinni í víngeymslunni þar til hann fann það
sem hann leitaði að, flösku af rommi. Hanri héllti þriðj-
ungi af innihaldi Jlöskunnar .í stórt glas og drakk úr
því í einum teyg og fékk sér gúlsopa af vatni á eftir.
„Hvílíkt lán aö þeir skildu rommið eftir,“ sagði hann og
leit með velvild á Stanton. Laird. ,,Já, liér getur sanriar-
lega allt komið fyrir, herra Láird; og- eftdr állt yðarærf-
..iöi hafið^þér sjálfsagt þörf fyxir -drykk. Viljiö þér fá
í glas?“
Bandaríkjamaðurinn hikaöi. Honum varö hugsaö til
þess, aö þessi gamli maöur ætti nú aö veröa tengda-
faðir hans. Mollie kom honum til hjálpar. „Mig lang-
ar í tebolla," sagöi hún. „Viltu þaö ekki heldur?“
Hann sagöi afsakandi viö garnla manninn: „Eg á
býsná langt heim, herra Regan. Ef ég drekk romm núna,
villist ég sjálfsagt af leiö, og þá verðiö þið aö gera út
aðra leit.“ Viö Mollie sagöi hann: „Jú, þakk, mig lang-
ar í te. Má ég hjálpa til aö búa þaö til?“
ÞaÖ var ákveöiö aö hann æki Mollie heim til Laragh
í leiðinni heim til búðanna. Pat Regan ætlaði aö vera
um kyrrt á Mannahill þar til Clem Rogerson kæmi
heim frá Perth og gæti sjálfur tekiö viö stjórninni.
Mollie og Stanton voru mjög svöng. Pat Regan æddi um
íbúöarhúsin meö háreisti mikilli, þangaö til hann fann
svartan kvenmann, sehi hann rak á undan sér eins og
skelkaða hænu, meöan hún reyndi að koma sér í bóm-
ullarslopp. Hún kom fljótlega lífi í eldinn í vélinni, og
meöan hún skammaöist hástöfum sótti hann fjórar,
stórar lambakótelettur í sláturhúsiö. Stundarfjóröungi
siöar sátu þau við eldhúsborðið og snæddu ríkulega
máltiö, steikt kjöt, brauö og ávaxtamauk, ost og te.
Klukkan þrjú um nóttiria lögðu Stanton og Mollie af
st-aö og óku til Laragh í jeppanum. Þau óku hægt og
sátu þétt sarnan. Ökuferöin tók tvær klukkustundir, en
þeim fannst hún stutt. Þau komu til Laragh í aftur-
eldingu, en fólk var þegar komiö á stjá. AÖalverkin á bú-
garðinum voru unnin frá sólampprás og til klukkan
tíu á morgnana.
Þegar bíllinn stanzaöi sagöi Stanton lágt: „Eg kem
hingaö um teleytiö, Mollie. Þetta. hefúr veriö dásam-
legasti sólarhringur á ævi minni.“
Hún þrýsti hönd hans. „Þakka þér fyrir, Stan. Þökk
fyrir allt.“ Hún stökk niöur úr jeppanum og gekk til
frænda síns og dómarans sem sátu á veröntímrii. Stan-
t-on ók til olíubúöanna.

ISIt á barnso
á einnm stað
Daglega
eitthvað nýtt.
1 dag:
POLí iBuxiiB .
barna (vatnsheldar)
frá 2ja til 7 ára.
Verð frá kr. 88'
Völborg
Austurstrætí
seiíi
éiwé þsirf
divfst í s
ítiidl vatn
Bandarfskar húsmæður geta
bráðlega keypt kjöt, sem hægt
er að bera beint á boroið eftir
mínútna bað í sjóð-
andi vatni.
Það er prófessor Aloys L.
Tappel frá Kaliforniu sem á
heiðurinn af þessari nýju með-
höndlun. Þa.ð var einnig hann
sem komst að raun um að
hægt er að geyma. ósoðið frost-
þurrkað lcjöt mjög lengi í loft-
þéttum ílátum og síðan fram-
reiða það eftir nokkvirrn rnín-
utna suðu. Einnig hefur reynzt
vel að geyma steikur, hæsnaá
kjöt og fisk á þennán hátt.
Við þessa nýju meðhöndlun
er kjötið látið frosið í '• sog-
þurrkara í sólarhring'. Það er
þessi sogþurrkun sem. eihkennir
þessa nýju aðferö. Váthið í
I kjötinu. gufar upp við sog-
þurrkuniná og síðan- ej búið
jum kjötið í loftþéttum um-
, húðum úr plasti, tini eða
jgleri. Þannig 'getúr' kjötið
| geymzÍ áfúnt sáman við ven ju-
j legan - stofuhiín.' Steiá ííem.
| þannig er meðhöndinð' er jafn-
KIQClll* ^vítar blúudublú^sur við S'oartar j mik'l fyrirferðar og venjuleg
KSvðlBl' ega áöjcfcuf dragtir éfu ævinlega •:steik' en veSur aðeins fjórða
fallegur og smekklegur búnmgur. Efnisins vegna þurfa. | hbitann. Þegar á að fram'reiða
" þurrkuðu steikiria, þarf aðeius
Framháld ‘af 4. síðu.
það gerðu fleiri. Það var
jafnvel alveg hreinasta slembi-
lukka, að ég var ekki búina
að hringja í fréttamenn Þjóó-
viljans og skamma þá fyrir
að láta slíka stórfrétt, ‘ fara
fram hjá sér, þegar tilkýnnt
var, að þetta væri 1. ápríl
frétt. Mér fannst ..fréttaáiiki**
bessi býsna hugvntssamlega
■saminn og benda til þess, a«
höfundar hans gætu samiS
spennandi skáldsögu, eðo, a.m,
k. reyfara, ef í það færi. ..
þœr að vera sléttar og einfaldar í sniði, og það er koshir
iy.rir þœr sem- sauma sjúlfar.
að dýfa henni stundarkorn nið-
ur í sjóðandi vatn.
*' ^“^Vjneprtloikur alþfSu SOeltttlstiLnnkkurlnn. - Rltgtjórar: Magr.fls Kínr(»nsao«
!~r ^tfoútkjórt: Jðp B.laruason. - BlaBamenn: Asmundur Slsur-
.... _ Jþwsuit. OuBœundUr VlBfusson. tvar K. Jónerci. Maunú* Toríl ðlafsson, Sigurlón JóhRnns«on —
Auglftaniaatjórt: OuB««lr Magnflsson. - mtstfórn, afgreiBala, augifsíngas. prvntsmlSía: 8kólavör6ustlg lfl. _ sími TftOO 03
linu > - AskrlftarwrB kr. 2S 6 min. 1 Rertja'rtk «« négrennl.- kr. 22 ancaxíKt. - Lausasfthiv. kr. 1.50. - Prentsm Þkióvlljan*.