Þjóðviljinn - 05.04.1957, Blaðsíða 11

Föstudagur 5. apríl 1957 — ÞJÓÐVILJINN
•<A*
FYRIRHEITNA
LANDIÐ
49. dagur
SJÖUNDI KAFLI
Mollie svaf lengi þennan morgun. Þegar móðir henn-
ar gægö'ist inn um frönsku dyrnar að herbergi hennar
um ellefuleytið, sá hún að stúlkan var aö rumska í vax-
andi hitanum. Hún sótti tebolla henda henni. Mollie
tók við honum, en átti erfitt með að vakna til fulls.
Móðirin stóð hjá henni og horfði á hana. „Þeir sögðu
í útvarpinu að þú hefðir fundið þiltinn sem hva.rf,“ sagöi
hún. ,,Þú og Stan Laird.“
Minningin um atburði næturinnar varð skýr. ,,Já,
mamma,“ sagði hún. ,,Pabbi varð eftir á Mannah'ill til
aö bíða eftir herra Rogerson.“
„Já, ég frétti það.“ Hún þagnaöi. „Ók Stan Laird þéi;
heim?“
Mollie kinkaöi kolli og þaö var fögnuður í hjarta
hennar. „Við komum heim um fimmleytiö. Mamma,
Stan bað mín.“
Móöir hennar brá ekki svip .,,Jæja.,“ sagði hún. „Eg
var farin að velta fyrir mér hvenær þaö yrði.“
„Ertu þá glöð, mamma?“
„Ætlarðu að giftast honum?“
Mollie kinkaði kolli meö ákvefö.
„Já, hann er geðugur piltur og vel uppalinn. Veit faðir
þihn þetta?“
Stúlkan hristi höfuðið. „Það var allt í svo mikilli ring-
ulreið á Mannahill. Ég vissi ekki heldur, hvemig pabbi
tæki því.“
„Áttu viö.... vegna þess að hann er Ameríkani?“
Mollie kinkaði kolli.
„Föður þínum fellur vel við hann, barn. Viltu heldur
að ég minnist fyrst á það við hann?“
„Já, það væri ágætt, marnma. Ég var einmitt að vona
aö þú byðist til þess.“
„Já, ég skal sjá um það fyrir þig. Hvenær kemur hann
svo hingaö?“
„Hann sagðist ætla að koma um teleytið."
„Hræddur og kvíðandi, býst ég við. Erað þið ósköp
hamingjusöm?"
Stúlkan leit á móður sína og kinkaði kolli. Mööirin
laut niður og kyssti hana. .j.Jæja, nú verðurðu aö fara^
á fætur og hafa þig í bað,“ sagði hún. „Og farðu svo og
hjálpaðu greifafrúnni að búa til matinn."
Bústna, skozka konan gekk út á veröndina og settist
á sinn stað, en hún var eirðarlaus. Skömmu seinna reis
hún á fætur og gekk yfir í geymsluhúsið. í skrifstofunni
var dómarinn að kenna börnunum. Helmingur barn-
ánna var aö læra ensku, fjóröungurinn var að læra að
festa spennu á hnakkgjörð, og loks voru hin að læra
flatarmálsfræði. Allt gerðist þetta samtímis. „Látið þau'
fá eitthvaö að lesa, dómari, og komiö yfir í húsiö,“ sagðí
hún. „Ég þarf að tala við yður.“
Þegar hann kom, sagði hún: „Mollie segist viija gift-
ast Stanton Laird. Hann bað hennar í nótt.“ iy :
Dómarinn kinkaöi kolli meö hægð. „Þér áttuð von á
því, var ekki svo?“
„Jú, ég átti von á því.“
,Hafið þér nokkuð viö það að athuga?“
„Nei, ég hef ekkert á móti þvi. Hann er geðugur pilt-
ur. En ég býst viö að fjölskylda hans í Bandaríkjunum
hafi ef til vill ýmislegt viö það að athuga."
,.Því þá það?“
„Hún er óskilgetin og hún er kaþólsk," sagði frú Reg-
an. „ÞaÖ eru tvær gildar ástæður, og ef það-er ekki nóg
get ég nefnt tíu i viðbót." ■
„Er hann ekki pérsbýteríani?"
„Jú, og hátt skrifaðúr í söfnuðinum. Ég efast ekki um
að'fjÖIskyldá:..'há'íis:ér.'ífmiklu.,áliti í heimabæ ha.ns “
„Him ér í góðú álití hér.“
„Já, en það er ég ekki. Að minnsta kosti hefur Faðir
Ryan ekki mikið álit á mér.“
Dómavinn sagöi alvarlegur í bragði: „Hm, það þaxf aö
íhuga þetta vel.“
„Já, vissulega,” sagði barstúlkan fyrrverandi. „Fáið
yður sæti, dómari. Enn er skammt líöiö á daginn, én
bíöið sarnt,- hérna meðan ég sæki flösku Og ísvatn."
Dómarinn drakk Vommiö sitt óblandaö og dreypti á
rót.tir ]i
I i
Framhald af 9. siðu. , ■ ]
asti maöurinn í liðinú.
Dómari var Hannes Siguríj
son.

ísvatni á eftir. Konan þynnti rommið sitt xtt með ís-
molum, sem glömruðu í glasinu. Þau sátu þegjandi og
íhugúðu málið nokkra stund. Svo sagði dómarinn:
„Elskar hún hann mjög heitt?“
„Já,“ sagði móðirin viðútan. „En hún eiskar víst Sat-
urday Evening Post enn heitav.“
„Mjög athyglisvert blaö,“ sagði dómarinn hugsandi.
„Mjög athyglisvert blaö. Þaö ætti ekki að leyfa þaö utan
Bandaríkj anna.“
Frú Regan leit á hann, „Segið mér, dómari, þér eruö
svo víöförull, haldið þér að þetta blaó gefi rétta mynd
af Bandaríkjunum?“
Hann sagöi hægt: „Já, ég lít svo á aö myndirnar séu
réttar. En myndirnar sýna hluti — hluti, en ekki hug-
arfar fólks. Ef myndirnar sýndu hugi fólks. heföúm við
engan áhuga á þessum blööum. Hugjr fólks eru eins í
Englandi, Bandaríkjunum og Ástralíu.“
Hún reyndi eftir megni að’ skilja hann. „Eigið' þér viö,
aö fólkiö' þar fyrir handan sé rétt eins og viö?“
„Já, það lætur nærri. Það er aö sjálfsögðu frábrugö'iö’,
en þó aö'eins í smáatriöum. Ef maöur skoðar mynd-
skreyttu. tímaritin, fir.nst manni allt vera öö'ru vísi í
Bandaríkjunum, aö þau séu sannkölluð paradís, þar sem
afbrýöi, skortur og lítilmennska séu óþekkt fyrirbrigði.
Land, þar sem hver einasta kona er ung og brosandi og
alltaf meö sólbakaö umhverfi í kringum sig. Land, þar
sem hver einasti maöur er ungur og sólbrenndur og
gengur í Arrow-skyrtu og með Stetson-natt.“ Hann
þagnaði stundarkorn. „Meö leyfi yðar, frú Regan, ætla
ég aö fá mér ögn af rommi í viöbót til aö hreinsa fals-
bragðið úr munni mínum.“
Hún hnyklaö'i brýnnar meöan hann tæmdi glasiö sitt.
„Eigiö þér við. . . . að fólkið þar veröi gamalt, þreytt
og illgjarnt, rétt eins. og hérna?“
,,Já, einmitt, frú Regan — nákvæmlega þannig. En ef
meður les aðeins myndskreytt tímarit verðúr manni á
að halda, aö þar sé allt meö öðrum hætti. Þa'ð er auð-
vita'ö vegna þess aö tímaritin og auglýsingar þeirra sýna j örvhentur o;
aðeins hluti. Og hlutir eru aöeins leikföng. Fuhoröinn jfangs.
maðúr verð'ur þreyttur af leikfangi eftir nokkra daga,
og barn scfmuleiöis. Og reyndar lít ég svo á a'ö' Mollie
sé fulloröin í hugsun þótt hún sé ung ennþá.“
„Eigiö þér viö aö' hún verö'i þreytt á öllu hinu nýja
sem iiún sér í Ameríku, og þaö verði ekki langt þang-
að til?“
„Já, það held ég. Ég er sannfæröur um að hún upp-
götvar fljótlega manngildi. fólksins. Hún kemst, brátt að j virklir ieikmaður bæ.ði í v'örú
raun um að fólkið er hreint ekkert öðruvísi en við n? er skytta góð. Svipað eý
IR—Fram 21; 14 |j
Síðari leikur kvöldsins var
nokkuð tilþrifameiri en sá fyrrn
Var oft mikill hraði í honum oig
voru það ÍRingarnir sem þijr
höfðu forustu. Fram sýn ii
einnig við og við góð tilþrif {é
það nægði ekki til að jafna met-
in við ÍR. Sannaðist það enn
einu sinni að lið Fram er stöð*
ugt að mótast og harðna. Langt
fra.m eftir fyrri hálfleik v^r
markamunur ekki mikillr 6'j4
eftir 15 mín., en þá herða íit-
ingar sóknina og í hálfleik
stóðu leikar 11:6 fyrir iR. Bn.
um miðjan síðari hálfleik var
munurinn ekki nema 2 mörk
aftur. 14:12, en íítingar taka
nú endasprett sem Framarar
fá ekki við z’áðið og skork 6
mörk í röð án þess að Fraim
skori. ,
Leikur ÍR var á köflum
mjög skemmtilegur og hraði í
sendingum mikill, sem opnaði
vörn Fram og um leið tókst
þeim að finna Hermann sem
var nærri linunni, og sem skor-
aði miskunnarlaust. Það var
eins og vörn Fram gæti aldréi
áttað sig á honum. Hermann
hefur fádæma gott grip, og er
því erfiðari við-
Þó ekki fari mikið fyrir Þor«
geiri er hann hinn sikviki og
vakandi maður liðsins. Brýtur
og stöðvar fjölda áhlaupa og
uiidirbýr sókn, og er stunduni
hemillinn á of mikinn þversuná
leik,
Gunnlaugur er orðinn mjþg’
og
um Matthías að segja.
í Framliðinu er það Hilmar
álíka stóran og Hazel í Ameriku, bæ með jafnmörgum
íbúum, íbúum sem rækta gras á sama hátt.... ef við
hérna.“
Þau sátu þögul nokkra stund. „Er yður alvara, dóm-
ari. Ef við hugsum okkur lítinn bæ hérna í Ástralíu, sem er hinn öinggi maður ogr
undra virkur bæði í sókn og
vörn, Karl er svolitil andstæða
við Hilmar: fljótur og kvikur
og skapar ói'ó í vörn mótlierjr
anna. Markmaður Fram varðí
vél. Hilmar skoraði flest mörk-
in fyrir Fz'am eða 5, Jón 4,
Karl 3, Agúst Þór 1 og Einar 1.
Hermann skoraði flest mörk-
in fyrir ÍR eða 10, Gunnlaugtir
5, Matthias 3 og Jóhann 3.
Dómari var Magnus Péturs-
son.
Leikurinn á undan var !
þriðja flokki B milli ÍR og FH
og unnu FH menn með 19:9.
Virðist sem þeir Hafnfirðingar
séu ekki i neinum vandræðum
með framtíðina.
Ef háriö er strítt og stendur út í loftiö og efnin leyfa
ekki 'permanent, getiö þiö samt sem áöw látiö háriö fara
vel, ef ykkur fer vel aö greiöa háriö frá andlitinu. Talciö
háriö .sanian i hnakkamim og greiöiö það yfir höndina í
j þéttan vöndul sem haldiö er niðri meö hárspennum.
Gœtiö þess aö festa rúUúna vandlega.
Til sölu HEIM&MK&MSÍ KÖKUii
Upplýsingar í síma 7161.
Reynið viöskiptin.
Geyxnið auglýsinguna.
ÍIBI*
Framhald af 4. siðu.
ar fyrir hendi, jafnvel ekki
þótt maður leggi sama skiln-
ing í orðið varnarlið og tals-
menn hersetunaar. Ilorfurnar
í heimsmálunum eru í fvrsta
lagi ekki slíkar, að það rétt-
læti dvöl hersins hér, og þótt
svo væri, þá . e.r vera þessa
svokallaða varnarlíðs hór sizt
til þess að auka örýggi okk-
ar. Þess vegna hljótum við að
krefjast þess, að ameriskur
her verði látinn fara héðnn,
svo sém okkuz’ var lieitiþ.
ktMMlriil IIUU ÚtBflBhiU: 8<imeii>lngarllokKur MÞfBu - 86ílBUat»flokKurlnn. - RltsU6r»r: Magnús KAiutansso*
BpBBKj|iíwsr^S:.BIBwB» -'i&b.).. BlgurSur OniSmundason. — Z*rétt»rtt»tíðrl: J6n BJarnason. — Blaðamenn; Á?miuutur- Sicur-
" )6n««p. OuBmundur Vlglússon, lvar B. Júpítou,: M».gnú» Torfl ðlafswn. Blgurlún púhaun.tso.n. —
Auglýilngastlúrtr OvBgelr Kfagnúoaon. - Zutrtjórn. afgrelBata., auglýslng**. prentsmlBJ»: SkólavBrSÚstlg ÍB. - Slm't' 'TSOÖ CB
llBuel. _ Aíkriltarrerll kr. 2S á mtn. 1 Reytjavlk oa nAtrrenni: kr. 22 ann»r*rt. - Lausasðluv. kr. l.SO. - Prentsm Þl6ðvll)»n*.