Þjóðviljinn - 03.05.1957, Blaðsíða 11

Föstudagur 3. maí 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (11
FYRIRHEITNA
LANDIÐ
67. dagur
sig alls ekki, liátt uppi yfir sléttu liafinu og litlir skýja-
flókar liðu um langt fyrir neðan þau. Þau lásu dálítið,
töluðu dálítið, blunduðu dálitið, borðuðu dáiítið. Nóttin
lagðist yfir um leið og þau fóru gegnum skýin i 3 þús.
íeta hæð, og þau sáu ströndina í tunglsljósi. Svo lækk-
aði flugvélin sig yfir landi og lenti á Nandi flugveli-
inúm á Fiji.
Þegar þau stigu út úr vélinni skall hitinn á þeun eíns
0g bylgja. Þau fundu hlýjun vindinn, mettaðan salti
og höfgum blómailmi. Þau gengu yfir veginn og inn á^
ílugvallarhótelið til að borða miödegisverð. í anddyrinu
voru bambusskreytingar og í einu horninu voru húla-
húla-pils og brjostahaldax’ar til sölu ásamt póstkoi'tum,
silfurmunum frá Síam og mingjagripum frá Fiji. Þau
borðuðu í blæstri frá mörgum viftum sem innfæddir
drengir með þykkt, uppstandandi hár önnuðust um, og
þeir voru alveg eins og myndir sem hún hafði séð 1
ferðabókum, og svo drukku þaxx kaffi í anddyrinu á
eftir. Þetta var ólíkt öllu öðru sem Mollie hafði séö áður.
Síðan fóru þau aftur upp í flugvélina og svitinn bog-
aði af þeim í heitu, innilokuðu loftinu, þangað til þau
tókust aftur á loft og vélin komst upp í ílughæð. Smátt
og smátt varð hitinn þægilegri, og þau urðu æ syfjaðri.
Þegar flugfreyjan kom með púöa og teppi, sofnuðu þau
því nær undir eins.
Dagur rann yfir í háioítunum, og eftir morguh-
verðinn sátu þau og lásu, þar til hádegisveröurinn vár
borinn fram. Skömmu seinha lækkaði vélin sig i áttipa
að haffletinum og til vinstri handar steig land úr sjó
og þá fengu þau aftur tilfinningu fyrir hi’aða, Þau
flugu meðfram ströndinni og Stanton benti henni á
Pearl Harbour. Andartaki síðar voiu þau kömin niður
á flugbrautina og vélin rann að flugvallarbyggingunum.
Mollie hafði aldrei séð annað' eins annríki á nokkr-
um flugvelli. Stórar, silfurgráar flugvélar stóðu álengd-
ar eða voru á ferð fram og aftur. Milli malbikaös veg-
ai'ins og hafsins var geysistórt bílastæði með öllum þeim
tegundum bíla sem hún hafði séö í tímaritunum, og
allt var öðru vísi en áður. Andrúmsloftið sjálft virtist
segia henni að hún væri komin til nýs lands. í hvert
skipti sem fólk talaði í námunda við hana þekkti hún
hreiminn sem hún var oi'ðin vön hjá Stanton. Nú var
hann heima en hún var frírmandi. Henni fannst það
dálítið leiðinleg tilhugsun. Þessi tilfinning varð enn
sterkai’i, þegar hún þurfti aö fai’a gegnum toll- og vega-
bréfaeftirlit. Fyi’st var kaliað á Stanton og afgi’eiðsla
li'ans tök skannnan tíma. Hánn var bandan'skur rílás-
boi'gai’i.1 Húri þúrfti að bíða í róðinni og svara fjölþa
spurninga aöur en hún losnaöi. Þegar þessu var lokið
var hún þi’eytt og þung 1 nöfðinu eftir alla fyrirhöfniha
1 þessu raka og heita lofti. Hún var glöö og fegin þegar
hún kom loks aftur til hans. Nú gat hún slakaö á
spennunni, litazt um og notiö fyrstu áhrifanna af
Bandaríkjunum, landinu, þar sem bílarnir eru stærri,
fólkiö önnum kafnara, hafiö sléttara og sólin bjartari
en nokkru öðru landi.
Stan og hún settust inn í flugvallaxbilinn, stói'an bíl
sem leit út eins og geysistór einkabxll en tók tíu far-
þega. Þau óku gegnum bæinn að gistihúsr við strönd-
ina nálægt Waikiki. Á leiðinni sagði Stan: „Jæja, elsk-
an mín, þá eium við komín hingað. Er allt eins og þú
hafðir búizt viö?“
,,Alveg eins og á myndunum," sagði hún og augu
hennar ljómuðu.
Anddyri gistihússins var næstum of lítið handa öllu
fólkinu sem þar var, en þaó var miög nýtizkulegt og
fallega skreytt. Hún var fegin að hún gat vikið til hliö-
ar og hallað sér upp aö veggnum, meðcn Stan stó'ð í bið-
röð til að ganga frá hei’bergjum þeii’ra. Hún virti fyrir
sér Jaþanina og Filippseyingana, sem báru farangurinn,
og umhvei’fis hana ómuðu bandai’ískar í-addir, svo að
hún varð alveg íingluð 1 kollinum. Svo fóru þau 1 lyft-
unni upp á í'ólegu gangana ofar í gistúrúsinu. Þau
höföu fengxö hei’bergi sitt hvoru megin við ganginn.
Þegar di'engurinn var farinn heimsóttu þau hvort ann-
aö til aö sjá hvernig herbergin væru og svo skildu þau
til aö fá sér steypubað og hvflast stundarkorn.
Þessir tveir dagar í Honolulu urðu Mollie dásamleg
reynsla. Heita og raka loftið var ekki til óþæginda úti
viö, því aö þar blés passatvinduiinn, og jafnvel í her-
bergi hennar var þægilegt loft, því að fyrir gluggum og

&
Bæ|arpóstui|
Framhald af 2. síðu. •
býli, og telur hann réttaj-a,
þjóðhagslega séð, að ráðstajfa.
peningunum þannig heldur jen
til að halda uppi stétt, s^m
hann telur óþarfa Þetta jer
hægt að samþykkia að ]iv£
tilskyldu, að tveir fyrstu tdg-
ararnir yrðu mannaðir nxeð
klerkum. Ekki þyrfti iað
hafa áhyggjur af taprekstri
á þeim skipum. Það má telja
víst að kirkjan gegndi betur
hlutverki sínu ef hún væri
ekki svona háð ríkinu. Rétti-
lega á hún engum að véra
háð nema guði, og það er
vantraust á, honum að telja
henni ekki nægja þann stuðn-
ing, sem hann veitir henni í
gegnum söfnuðinn. Það má -
vel þakka Pétri Jakobssýni
greinar hans í Mánudagsbiað-
inu. Þær eru svo skemmtilega
blátt áfram og hagsýnár,
enda er maðurinn iögfræðing-
ur, þótt hann hafi ekki prof.
Og réttilega ætti hans stétt
að vera montin af homim
fyrir örlæti í hugsun, þar sém
kollegar hans tala ekki px'ð
nema fyrir peninga.“
Nýju flugvclarnar
Fi-amhald af 12. síðu
að störf þeirra yrðu félaginu
herrann óskaði Flugfélagi j[s-
og þjóðinni allri heilladi'júg. j
Síðan voru nýju flugvéiunúm
gefin nöfn. Kristín kona Gýð-
mundar Vilhjálmssonar skífði
t.ðra flugvélina Hrímfaxa, jent
Helga, ung dóttir Arnar Jolþr-
son framkvæmdastjóra Fulgjé-
lagsins gaf hinni vélinni nafjiið
GuLlfaxi. Kampavínsflöskur
voru brotnar á stefni flugvjél-
anna við það tækifæri.
Er móttökuathöfninni ýár
lckið, bauð Flugfélag íslgijds
gestum til síðdegisdrykkiu í af-
greiðslusal félagsins á flugvéll-
inum.
Ef þér finnst gaman að sauma
og hefur dálitla: reynslu i þeim
efnum, ættirðu að. geta eignast
eins fallegt pils og stúlkan á
myndinni. Efnið í pilsinu er
þunnt og þétt filt í skærum lit og
mynstrið í bekkinn má að sjáif
sögðu fá áleiknað í hánnyrða-
verzlun ef maður treystir sér
ekki í það sjálfur.
I þ r 6 111 r
Framtiald af 9. síðu. !
á laugardagskvöld. Leikur þejssi
var mjög jafn og spennaýdi
og leik honum með naumým
sigri Fram 11:10.
Framkvæmdaaðili mótsins jH.
K.R.R. sá blaðamönnum ' fyirir
sætum á ágætum stað i húsinu.
Er það gleðilegur vottur þeþs,
að forusta handknattleiks)ns
hér í bæ metur starf blaða-
manna mikils og er þess |að
vænta að þessi háttur verði
viðhafður í framtíðirmi.
e.r.
ÚSKelanúl; eaœelnlr.saríloSkur alþfSu - SOoiaU»taíloU:ur!n.n B!tst)6rar: MaKnúí, KiartansaoB
itó.i, SiaurSur auSmundsson. - Préttarltatjdrl: 36n BJarnastm. - BlaSamenn: Asnaundur etsur-
Jónsson. OuSmundur Vlgfússon, tvar H. Jónsson, MaBnús Torti Olafsson. fitgurjón Jíihunnsson —
AuaU'stneasfjOri. OuOgeti Magnfisson Rltstjórn. afgrelSsla augifsntgas. nrentsmlBja SkAlavBrSustle Siml 7f.no! C3
Ilonet ».«•.--------rerS *r 75 4 u>*n : Ravkiavik as o—.-oni kr 25 "-narsst. - Lausasiiluv. kr. l.SO. - Prentsro t>jó6vllja!nfl
3 p l ö tur ví e ð
> W Y € II O M B I E & II I 8 II « C’ K E W S
t e k n a r u p p í d a g:
„EORIN’ WITH THE IW>CKETS“ (33j a snúninga plata með 10 lögum)
„ROOK, ROC-K, ROCK“ (45 snúninga piata „Extended Pla.y‘.‘ með á lögum)
„LET’S YOU AND I ROCK“ (45 snúninga plata. „Extended Play“ með 4 íögum)
F A 1 K I N N h.t.
hljomplotudpild