Þjóðviljinn - 10.08.1957, Blaðsíða 7

——— ---------------------------------------— ----------——■ ■ ■ ......... ' ...........-LaugardBgur 10, ágúst 1597 — ÞJÖÐVILJINN —• (7
*
Þakkft atíðsýnöa sarmVð við andlát og jarðarför
GUÐLAUGS HINRIKSSONAK,
tré.Krn iðameistara.
líermaim Guðiaugsson
®taaa
Þökkum innilega auðsýnda saanúð við andlát og
jarðarför
JÖHONNU STEINSDÖT3PUR,
Framnesvegi 23.
Aðstandend ur
Vern Sneider:
T£WMS
ÁCMSTMANANS
4
i •
5'
Öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýbug við
andlát og jarðarför
BJARTAR litlu,
vottum við okkar hjartanlegustu þakkir,
Sigrid Österby, Teodor Norðquist,
Ólöf og Hennaim Österby.
un í tómstundum. Það er eins gptt að vera
við öllu búinn“.
Og MacLean læknir beygði sig aftur
yfir blaðiö.
Þegar hann var tilbúinn lagði hanií
upphæðirnar saman í skyndi og tók upp
seölaveski sitt. „Fisby, ef þú ekur mér að-
pósthúsinu þá get. ég keypt póstávísun fyr-
ir þessi hernámsyen. Ég vil helzt senda
pöntunina þegar í stað“.
„Nei, nei, læknir“. Fisby lyfti hendfinni
í mótmælaskyni. „Ég borga þetta“.
Það uröu talsveröar umræður um þetta-.
Læknirinn hélt því fram að þetta vaari
hans fyrirtæki og hann ætti að borga. Ea
Fisby staöliæfði að það væri skylda hsm®
sem þorpsyfirmanns. Loks vörpuð'u þeir
hlutkesti og Fisby hlaut heiðurmn. ;..Ert
næstu pöntun fæ ég aö borga“, sagði tækita,-
irinn.
Þegar Barton liðþjálfi kom frá því a5
safna tágum, lögðu þeir af sta'ð í jeppan-
um. Fyrsti viðkomustaður var póstliúsið,
en svo ákvað Fisby að athuga hoTfarnsBr í
temálunum, og hann ók að matarbirgða-
tjg.ldi stórskotaliösdeildar.
„Ég vildi gjarnan hjálpa þér“, sagSI
birgðastjórinn við Fisby, en hann var sým-
lega gamall í hettunni og út undir sig. ,jKa
þú veizt hvernig þetta er. Þessu er útMut-
að handa deildunum, og ég má ekki láta
það af hendi“.
„En birgðastjóri góður“, sagði Fisby.
veizt eins vel og ég, að það er alltaf te af-
lögu. Ég stjómaði svona deild í tvö ár, o®
ég veit það“.
Birgðastjóranum þótti þaö leitt, en her-
mennirnir drukku mikið te nú orðið. Auk
þess voru reglur um notkun á skömmture
hersjórnarinnar. Já, birgðastjórinn vissi
um fyrsta matsvein heima 1 Bandaríkjun-
um, sem haföi verið dreginn fyrir herrétt
fyrir aö taka steikur heim til sín.
Fisby fann aö honum varö ekkert á-
gengt. Hann tók af sér hjálminn og þerr-
aði á sér ennið. Þá mundi hann eftir geta,
tréskónum sem hann var að láta smiðina
búa til handa lýðræðiskonunum. „Birgða-
stjóri“, sagði hann. „Hefurð'u náð þér i
Hiinnli hami á, að langt var
um liðið síðau hann var hér
síðast. Á matstofu fékk hann
sér það bcata, er var á boðstól-
um og naut þess sérstaklega
hvernig honum var þjénað með
ínestu stimainýkt. Var það
ekkj sáðast í gæx sem varð-
maður liafði komið með súpu-
pottinn, sett eina sleif í skál-
ina hans og síðan rekið kana í
hann? Þetta tilheyrði fortíð-
inni. Ilaun ætlaði í híó, til að
hafa uin ammð hugsa. Þegar
hann stóð aftur úti á götunni,
hálf ruglaður af ys og þys
stórborgarinnar, festi liann
augun á stóru auglýsingaspjaldi
frá lcikhúsi. Þar gat að Hta
Veru Lee, hina frægu stjörnu,
er lék í gleðileiknuni „Paradis
Suðurhafsins“, og vrar myndia
af hénni í fuliri líkamsstærð.
Kjólar
handa
þrekjmm
konum
Ekki er hað bráðnauðsynlegtkvenfólki, en ef valið er lat-
að konur séu tággrannar til
þess að þær séu vei búnar og
glæsilegar á velii,
Enska óperusöngkonan Stella
Talbot úr Covent Garden óper-
unni er ekkert fís. Samt sem
áður er hún alltaf mjög vel
klædd. Á vetuma er hún gjarn-
an í felldu uiiarpilsi með smá-
gerðu kaflamyiistri, þar sem
föllin eru stungin alllangt nið-
ur, svo að þau auki ekki fyr-
irferð í mittið. Við þctta ber
hún látlausa prjónapeysu, sem
er 5 rauninni jafn lientug sum-
ar sem vetur.
Sumarkjóllmn er í tvennu
lagi. Efnið er Ijöslæitt franskt
rayon með litlum bvítum yrj-
um. Kjóllinn er injög látlaus í
sniðinu og eina skraútið er
hvít ræma i hálsinn.
Stella Talbot scgir að eigin-
lega séu ljósir litir mj"g ó-
heppiiegir handa feitlögnu
ÚtbreiBiS
ÞjóSviliann
laust snið og sneitt hjá rykk-
ingum og áberandi skrauti sé
óhætt að velja milda pastel-
liti.
Það er ofur skiljainlegt, að
Tanan, sem liafðá dvalið lang-
au tíma í fangelsi, fyndist lest-
in ekbi bera liaim nógn liratt
tU frelsisins á ný. Hann varp
iindiiuii léttar, er hann koni
til ákviirðunarstaðarins. Margt
vai' eias, og áðm*, en margt aýtt
54.
, ,Mannf ræðiathugananna*
„Já, auðvitaö. Ég var búinn að gleyma
þeim í bili. Ég hef leyfi til aö vera hér eins
lengi og nauðsyn krefur, Fisby. Ðardögum
er lokið á eyjunni. Það er ekkert að ger-
ast, svo að Purdy ofursti sagði . . . það er
að segja, hann sagði að ég skyldi gera
nákvæmar rannsóknir. Ég býst við að ég
geti komiö þessu í kring.:“ Læknirinn neri
saman höndum. „Nú vantar okkur gott
fræ. Burpee er ágætt fyrirtæki, sömuleiðis
Ferry og -—“ - .
„Áttu við að þú ætlir að senda til Banda-
ríkjanna eftir fræi?“
„Auðvitað. Það er þýðmgarmikið að fá
beztu tegundir. Og við þurfum tæki til
jarövegsprófunar.“ Læknirinn lyfti fingrin-
um áminnandi. „Maöur á alltaf að prófa
jarðveginn, Fisby. Það er fyrsta meginregl-
an“.
„En hvernig ætlaröu að nálgast fræið?“
spurði. Fisby.
„Nú, ég sendi bara inn pöntun“, svar-
aði læknirinn. „Það er ofur einfalt. Ég veit
nokkurnveginn um verð og tegundir — var
vanur að kynna mér verölistana vandlega
á veturna. Og ef ég gæti nú fengið blað og
blýant —“
Þeir fóru heim í aðalstöövarnar og lækn-
irinn lagði undir sig skrifborö Fisbys. „Við
skulum sjá, við byrjum á spergli — Martha
Washington afbrigöi.“ Læknirinn skrif-
aði og Fisby horfði yfir öxlina á honum
á meðan. Læknirinn skrifaði upp tegunö-
irnar eftir röð og Fisby kinkaði kolli til
samþykkis, þótt hann hefði aldrei heyrt
getið um steinselju, seljurót og blaölauk.
Loks leit læknirinn upp. „Jæja, Fishy.
Þetta ætti að duga“.
En Fisby var ekki viss um það. „Hefurðu
skrifað niöur krýsantemufræ, læknir?“
Hann vildi vera við öllu búinn ef á þyrfti að
halda.
„Nei, Fisby, Ég hafði ekki gert ráð fyrir
neinum blómum. Viltu að ég panti þau?“
„Þú skalt biöja um nokkra pakka“, ráð-
lagði Fisby. „Ég held að Félag lýðræðis-
sinnaðra kvenna ætli að byrja á blómaröö-
*
».«