Þjóðviljinn - 25.08.1957, Blaðsíða 7

Sunnudagur 25. águst 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Maðurinn minn
JÓN EYJÓLFSSON,
sem andaðist á Landakotsspítala 19. þ.m. verður jarð-
sunginn frá Neskirkju þriðjudaginn 27. ágúst. Jarðar-
förin hefst með húskveðju á heimili hans Fálkagötu 36
kl. 2 e.h. Jarðað verður í gamla kii’kjugarðinum.
Fyrir hönd aðstandenda
Þómmx Páisdóttir.
Til samaetburðar og tttinnis
12 manna kaffistell steintau kr. 290. 12 manna
matarstell, steintau kr. 325. 12 manna kaffistell,
postulín kr. 370. 12 manna matarstell, postulín
kr. 759. Stök bollapör kr. 8.20 Stök bollapör m.
diski, postulín kr. 17. Hitabrúsar kr. 22. Ölsett kr.
65. ávaxtasett kr. 78. Vínsett kr. 40. Stakur leir og
glasavörur í góð'u úrvali.
Glervörudeild Ramxnagerðarinnar
Hafnarstræti 17.

TJLBOÐ ÓSKAST
í nokkrar bifreiðar (fólks og sendiferöa), em
þær til sýnis að Skúlatúni 4, miövikudaginn
28. þ.m., kl. 1 til 3.
Ennfremur nokkrar yfirbyggingar (body) eru
þar einnig til sýnis á sama tíma.
Tilboöin veröa opnuö kl. 5 sama dag.
Nauðsynlegt er aö taka fram símanúmer í til-
boöi.
Sölunefnd vamarliðseigna.
Fasteignir
Kaup — sala
Skrifstofa okkar annast
sölu alls konar fast-
eigna og gerir samn-
inga um kaup og leigu.
Við höfum ætíð á boð-
stólum úrvals íbúðir,
— heilar húseignir,
smáar og stórar, —
einnig lóðir, sumarbú-
staði og jarðir.
Seljið lijá okkur.
Kaiipift hjá okkur.
ALLIR ANÆGÐIR.
Sala og sanmiitgar
Laugavegi 29. Sími 16-9-16
Olíuverðið
Framhald af 5. síðu.
sambandi við olíuverzhmina,
og kratar eru alltaf veikir þeg-
ar Framsókn er annars vegar.
En þrátt fyrir þetta er
verðlældcunin á olíum og
benzíni mjög þýðingarmikU.
Fleiri vörur en olíur hafa
að undanfömu lækkað í verði
vegna farmgjaldalækkunar.
Þannig hefur sement lækkað í
Reykjavík úr 36 í 31 kr. pok-
inn í smásölu.
(Austurland).
Vern Sneider:
T£WVS
AGVSTMAtoAHS
66.
reglustjórans, vill aö’ sjálfsögðu að lög-
reglustjóranum sé sýnd fyllsta sann-
girni.“
Fisby varð að viöurkenna það. „Og
strangt tekiö’, læknir, þá sigraði lögreglu-
stjórinn.“
Læknirinn kinkaöi kolli og stakk vindl-
inum upp í sig aftur. „Eg veit ekki hvað'
skal segja. Þú ert aðalheiöursdómari,
Fisby, þú veröur að taka ákvöröun."
í svipinn var aöalheiðursdómarinn
rennandi sveittur. Hann hafði aldrei
komizt í þvílík vandræöi við rekstur
lyfjabúðarinnar heima í Ohio. „Tja —“
byrjaði hann, ræskti sig og virti fyrir sér
fólkið umhverfis. „Tja, Sakini, ég held
viö verðum að segja að máliö sé óútkljáð.
Já, það er einmitt þaö, viö verðum að
láta þá keppa aftur.“
Þegar Sakini þýddi orð hans, kváðu
við fagnaðarlæti, og Fisby varð hug-
hægra. „Við látum þá keppa annað kvöld
á sama tíma.“
„JOTO. JOTO .... ágætt,“ heyrði
hann og brosti. En svo varð andlit hans
alvarlegt og hann yggldi sig. „En ég
verð að segja aö ég er ekki ánægöur
meö stjórnina á þessu hér í kvöld. Á
morgun veröum við að hafa hlutlausa
dómnefnd og embættismenn.“
Sakini kinkaði kolli. „Allt í lagi, hús-
bóndi. Eiga viö kannski að fá náunga frá
litla Koza?“
„Mér er sama hverja þið fáið, svo
framarlega sem þeir sýna ekki hlut-
drægni“ Fisby horfð'i á vindíl sinn og
stakk honum síöan upp í sig. „Já, og
annað kvöld, Sakini, skulum við láta
fleiri keppa. Svo sem sex eða átta stykki.
Mér þætti gaman að sjá almennilega
glímukeppni.“
16
frá Fyrsta blómi aö koma ekki nálægt
tehúsinu fyrr en um kobirutíma og hann
ráfaði eirðarlaus um þorpið og leit öðru
hverju á úrið sitt — þvi að hann hlakk-
aði til að sjá Cha ya, beið þess með eftir-
væntingu að mega spjalla við stúlkurn-
ar. Einnu sinni eða tvisvar var hann að
því kominn aö laumast í áttina þangað
til að litast um, en hætti við það.
Stundarkorn horfði hann á barnahóp
að leika með steina. Síðan gekk hann yf-
ir að vefstólunum sem settir höfðu verið
upp í bananalundi og horfði á konurnar
önnum kafnar við vefnað sinn. Eftir því
sem hann komst næst voru að minnsta
kosti hundraö vefstólar í gangi, og hann
sá að motturnar hlóðust upp. „Við þurf-
um kannski aö nota þær í vöruskipti
við önnur þorp,“ sagði hann við' sjálfan
sig og hélt áfram.
Sólin virtist vera hægfara þeiman
morgun. Fisby fannst morgunninn aldrei
ætla að líffa. Hann var í nánd við elli-
heimilið og hann ákvaö að líta inn; hann
hafði ekki komið þangað í nokkra daga.
Hann fór inn í garöinn og varð undr-
andi þegar hann sá athafnasemina á
svölunum. Venjulega sátu gömlu menn-
irnh’ þar og sleiktu sólskinið og reyktu
úr löngum bambuspípum. Venjulega
hnipi’uð’u gömlu konurnar sig saman
fyrir framan tebollana og skröfuðu leti-
lega. En þennan morgun voru allir önn-
um kafnir.
Fullur forvitni gekk Fisby nær. Menn-
irnir voru aö búa eiíthvað til. Nokkrir
þeirra voru að saga niður fjalir í litla
búta. Annar hópur var að snúa bútunum
á eins konar rennibekkjum. „Hæ, hús-
bóndi,“ kallaði einliver. „Hvað þú að
gera?“
Fisby hafði fengið ströng fyritmæli
Fisby sá Oshiro, talsmann gamla fólks-
ins, og veifáði. „Eg er bara að' líta í
kringum mig, Oshiro. Hvað eruð þið að
gera?“
Oshiro hló við’. „Plata vitlausa borgar-

R I K K A
Syndið 200 metr&jaa
Til
Pálsen lögreglufnlltrúi hai'fti
að vísu sagí við Rikku, að
hann hciði engan úhuga i'yrir
gainanfeikjum, en þó sat hann
í stúku sÍDiii hæstánægður og
lét fara vel um sig. Þa.r sem
hann visst upj» á sig skömm
hafði hann kejrpt sæJgtetís-
kassa lianda konu siuni. „Já,
mér finníst \ift sitja hér á
góðum stað,“ sagði hann og
kveikli sér í vindli með á-
nægjusvip. Kona lians horí'ði
í gegmun leflihúskíkinn. „Og
ég som hélt, að þú hefðir al-
veg gleymt brúðkan psxlegín-
um okkar.“ „Já, já,“ sagði
Pálsen brosandi og þaklíaði
hamingjunni í liljóði, að Verá
Iæe skyldi einmitt hai'a s<'nt
þessa tvo miða þennan dag.
Auðvitað hafði Vera Lee gert
þetta og ekki aft óhugKuðu
siáli. Hún hringiH Ar búntugs-
klefa sínum, og þegar sendill-
inn kom stakk hún peningi í
lófa hans og sagði: „í stúku
númer 15 sitja góðir vinir
mtnir, maður og kona. Hér
er bréf til þeirra. >Iundu, að
þú átt að fá mannintua bréf'ið
sjáli'ur-"
4».