Þjóðviljinn - 01.09.1957, Qupperneq 6

*) —- ÞJOÐVIUINN — Sunnudagur 1» september 1957
IllÓÐVILllNN ]
! Útgefandl: Sameinlngarflokkur alþýðu - Sósíalistaflokkurinn. — Ritstjórar:
> Magnús Kjartansson (áb), Sigurður Ouðmundsson. — Fréttaritstjóri: Jón
Bjarnason. - Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Guðmundur Vigfússon,
í ívar H., Jónsson, Magnús Torfi Ólafsson, Sigurjón Jóhannsson. — Auglýs- '
lngastjóri: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prent-
smiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími 17-500 (5 línur). — Áskriftarverð kr. 25 á
mán i Reykjavík og nágrenni; kr. 22 annarsstaðar. — Lausasöluverð kr. 1.50.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
ófyrirleitin skemmdaröfl
¥ lok farmannadeilunnar og
eftir hana lagði Morgun-
blaðið mikið kapp á að níða
Lúðvík Josepsson sjávarút-
vegsmálaráðherra og kenna
honum um hversu mjög deil-
an hefði dregizt á langinn.
, íhaldið fann dóm almennings-
álitsins hvíia mjög þungt á
eér fyrir tvöfeldni og skipu-
lögð skemmdarverk í deilunni,
cg reyndi að forða sér undan
aneð árásum á sjávarútvegs-
málaráðlierra. t nýjasta hefti
af sjómannablaðinu Víkingi er
d'mur sjómanna hins vegar
j kveðinn upp; þar er birt for-
nstpgrein eftir Örn Steinsson,
og ;kemst hann m.a. svo að
i orði:
fremst að deiíau er leyst, kom
í fyrstu sem einstaklingur til
okkar og kynnti sér málin.
1 Sýndi hann þar mjög mikinn
dugnað og þekkingu á störf-
um sjómanr.a. Síðar kom hann
j með takmarkað, að því er
virtist, og seinna með full-
komið umboð frá ríkisstjórn-
1 inni til afskipta af deilunni.
Greiddist þá mjög fljótt úr
deiluatriðunum. Síðasti samn-
ingasólarhringurinn var mjög
jávarútvegsmálaráðherra,
^ sem ég hakka fyrst og
skemmtilegur, en þá fengum
við að ræða við útgerðar- i
mennina, sem þá reyndar köll-
uðu sig blaðamenn".
¥*að var ekki að undra þótt
* útgerðarmennirnir kölluðu
sig „blaðamenn", því mesti
valdamaðurinn í stjórn Eim-
skipafélags íslands er Bjarni
Benediktsson aðalritstjóri
Morgunblaðsins. Og afstaða
hans til deilunnar var ævin-
lega sú að nota hana- til skrifa
og áróðurs í blaði sínu; iðja
hans var sú ein að gera deil-
una sem alvarlegasta og
hættulegasta þjóðinni; hann
hnfði hvorki áhuga á kjörum
sjómanna né hagsmunum
skipaféiaganna heldur var
le’ðarljós hans pólitískt of-
stæki eins og jafnan fyrr.
En ,Bjarni Benediktsson og í-
haldið skutu langt yfir mark-
ið í áfergju sinni, öll þjóðin
skildi samhengið áður en lauk.
Höggið sem átti að lama
efnahagslíf þjóðarinnar gerði
að visu mikið tjón, en það
opnaði einnig augu margra
fyrir bví hversu óf.vrirleitin
skemmdaröfl ráða nú lögum
og lofum í Sjálfstæðisflokkn-
um.
Kynlegar fræðikenningar
1 Tlíorgunblaðið vitnar í gær í
grein sem hinn sérstæði
„fræðimaður" Sjálfstæðis-
fl„' Ólafur Björnsson, skrif-
aði‘ fyrir nokkru i blað Heim-
dellih'ga. Flytur Ólafur þar
ýmsar umtalsverðar kenning-
ar um verklýðsmál, reynir að
gera hlut aiþýðusamtakanna
sem minns.an í þróun sein-
ustú áratuga og víkur að
þeirri hugsjón Sjálfstæðis-
flokksins að banna verkföll.
Meðal hinna kvníegu kenninga
prófessorsms er eftirfarandi
, klausa:
; eginorsök bættra lífs-
■‘•'■* kjara hér á landi er vit-
anjega hinar stórfe’ldu tækni-
framfarir, sem r.(t hafa sér
Sfað á þsim tfna, (Síöastliðna
h'dfa öld). Þ1 * * 4 Stf"r stéttarsam-
takanna í hi.num bættu kjör-
um er, ef á be'ld’na er litið,
langtum mxnni c~ /vist hvort
h-’nn sé jákvæðr.i’".
essi kenning sýnir glöggt
hversu erf'tt fræðimaðux’-
im' í ólafi Br~"ni á ævin-
uppdrr‘4T' h'ncr aftur-
ha'dssömu r' ■- v?*’ir hans
splla dómgr. og gera
honum ók’eift ?5 kveða upp
réttláta dtm?. J ð siálfsögðu
verða h'n?r öru tæ’cniframfar-
ir ekki ski'dar frá baráttu
V''rklýðssamt?k" Tækni
þróást ekk' pf -i'dfu sér held-
«r sem af;eí*i~’- rf breyttum
þ’óðfélag''?'*?''” *■■'■’, og þar
s’íiptir vcrðmr’M v’nnuaflsins
langmestu m;'.!: Þar sem
vinnuafl er mjög ódýrt og
verkalýðurinn lifir á hungur-
takmörkum er tækniþróun á-
kaflega hæg eða engin — af
þeirri einföldu ástæðu að at-
vinnurekendur hegnast þá
betur á þvi að nota vinnu-
afl en vélar. Það er ekkert
sem knýr á um aukna tækni,
ef hægt er að ná hámarks-
gróða með nægu ódýru vinnu-
afli. En alþýðusamtök sem
verð'eggja vinnu verkafólks á
sjálfstæðan hátt enx jafn-
framt svipa á atvinnurekend-
ur að hagnýta vclar og tækni
í sívaxandi mæli. Sú þróun
hefur einmitt verið ákaflega
Ijós hér á íslandi, verklýðs-
semtök’n hafa hreinlega ver-
ið driffjöðurin í ,,h’"um stór-
felldu tækniframfönxm“, og
prófcssor sem skilur ekki slíkt
samhengi á ákaflega bágt.
TT'innig er það svo að stór-
fe’ldar tækniframfarir færa
því aðeins bætt lífskjör að
öll alþýða fái að njóta þeirra.
Islenzkt verkafólk veii fullvel
af langri reynslu að slíkt ger-
ist ekki sjáífkrafa; það hefur
þurft harða og sívökula bar-
áttu til að trvggja íslenzkri
a’þýðu þau lífskjör og rétt-
indi sem hún býr vxð í dag.
Pórfossor sem heldur öðru
fram er ekki -að efla skiln-
ing á þjóðmálum; harm er að-
eins málsvari þröngsýnustu
og íhaldssómustu af'a sem til
eru á íslandi.
>••': :'• >•:•: .h:
-<s>
Skipasmí^ar
í Brefiaiidi
Stykk shólnxi 26/8. 1957.
Undanfarið hefur mikið ver-
ið raett og ritað um deilu þá
er upp hefur kom!ð milli vöru-
bílstjórafélaganna Þróttar i
Reykjavík annars vegar og
Mjölnis í Árnessýslu hins veg-
ar, og kennir þá margra grasa
og sjónarmiða eins og gengur
og gerist þegar um ágreining
er að ræða í sambandi við mik-
ilvæg málefni, þar sem hver
fyrir sig er ákveðinn í að slaka
hvergi frá meiningu sinni, neytt
er allra bragða sem líkleg eru
til hins ýtrasta., og jafnvel ekki
horft í þó beita þurfi ofbeldi
og hörku til þess að koma sínu
máli fram e!ns og í ljós hefur
komið.
Það er leitt til þess að vita,
að slíkir hlutir sem gerzt hafa
í sambandi við þessa deilu
skuli geta átt sér stað innan
eins og sama stéttarsambands
sem lýtur sömu forustu og hefur
á öllum sv'ðum sameiginlegra
hagsmuna að gæta; virðist það
gefa til kynna að meira en lít-
ið sé ábótavant í sambandi við
starfsaðferðir og stjórn þess-<í>-
ara félaga.
Þó verður því ekki neitað,
að það er nokkur vorkun
hversu stutt er síðan samtökin
voru stofnuð og ekkert til þess
að undrast yfir, þótt einhverj’r
árekstrar eigi sér. stað þegar |
um skipu’agsbreytingar er að
ræða á málefnum sem snerta
fjölda aðila, og er því ekki gott
að álasa þe:'m mönnum, sem
með þessi mál fara fyrir sam-
tökin. Þó v'rðist augljóst mál,
að sumir þeirra manna, sem
með þessi mál fara, eru hlut-
drægir í málflutningi sínum í i
þessu sambandi.
, j
I viðta’i er birtist í Morgun-
blaðinu þann 14. þm. v'ð for-
mann Þróttar, hr. Friðleif Frið-
riksson, gefur hann upplýs'ng-
ar sem satt að segia koma þeim
er einhver kynni hafa af mál-
efnum vörubílstjóra einkenni-
lega fyrir sjónir, þar sem hann
fullyrð r í sambandi við fyrr-
nefnda deilu, að öllum félög-
um innan L.V. sé heimilt að
flyfja vörur hvort heldur er út
eða inn á félagssvæði annarra,
og um það séu engar reglur
eða fordæmi
Hið sanna er, að á þingi L.V.
1955 voru samþykktar mjög
greinargóðar reslur sem lög
fyrir félögin :nnan L.V. til eft-
irbreytni í þeim tilgangi að>
rejma eftir beztu getu að hindra
allan slíkan ágrejning eins og
nú á sér stað.
Þá er enn viðtal í Morgun-
blað.'nu við formann Þróttar
24. sama mánaðar, þar sem
hann upplýsir að afgreiðsla
stjórnar L.V. á þessu deilumáli
sé dulbúin frávisun og ekki
þyrfti að búast við úrlausn úr
þeirri átt.
Óneitanlega kemur mér það
spánskt fyrir sjónir að tala um
dulbúna frávísun ákveðins að-
ila á málefni sem, á sama tíma
og slík yfirlýsing er gefin. hef-
ur alls ekki verið afgreidd af
hlutaðeigandi aðila, eins og í
þessu tilfelli.
Stjórn L.V er einmitt hinn
rétti aðili til þess að ráða fram
úr þessum deilumálum og von-
andi tekst það fljótlega.
Það vekur hreinskilningslega
sagt rne.'ri undrun en reiði þeg-
Framhald á 8 síðu.
1‘essi listræna mynd er úr
skipasmíðastöð á Bretlands-
eyjum. Bretar hafa leng! ver-
ið ágætir skipasmiðir; og til
skamms tima. að minnsta kosti
voru mestu skipasmiðjur
heims í Glasgow. Við Islend-
ingar h'ifum átt góð viðskipti
við Breta um skipagerð; t.d.
smíðuðu l’eir f.vrir okkur ný-
sköpunartogaríina, sem hafa
verið stórvirkustu atvinmitæki
okkar um það bil áratug. Eu
Bretar eru líka nýungamenn í
skipa- og bátasmíði: nö oru
þcir farnir að smíða báta úr
hertu plasti, en aðrar þjóðir
læra af þeim. íslenzkur skipa-
smiður dvaldistt.d. í Bretlandi
sl. vetur og kynnti sér plast-
bátasmíði. Er hann nú sjálfur
að gera tilraunxr með plast í
báta, en ekki veit blaðið
hvernig þeinx hefur reitt af tíl
þessa. En væri ekki ómaksins
vert að athuga það? Hver
veit nerna fiskibátar fram-
tímans verði allir úr plastí,
veiðarfærin úr næli og sjó-
mennirnir úr .... nei, þeir
verða áfrara úr holdi og btóðju
°g
Regnkápur
★
Dömutöskur úr leðri
Aíar glæsilegt úrval
MARKAÐURINN
laugavegi 100