Þjóðviljinn - 22.09.1957, Síða 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 22. september 1957
81 91 13 B
-V.V
S 8 8 E
a mm a
* 5» a *
B B B H
n <s ía a
S K ÁM I X
Ritstjóri:
Sveinn Knstinsson
Skckir frá Sfáhibergsmótinu
„Stórmót Táflfélags Reykja-
víkur“ er menn nefna almennt
„Stáhlbergsmótið" og kenna
það þannig við frægasta skák-
mann Norðurlanda, Gideon
StáhJberg, sem er einn af
keppendum; mót þétta er í
algleymingi, og þegar þsssar
línur birtast, er líklegt, að
sþenningurinn um úrslitin fari
áð nálgast hæsta stigið.
Þegar þetta er ritað eru
þeir Pilnik, Benkö, Friðrik og
Ingi jafnir í efstá sæti, en
sarakvæmt spádómi mínum
um síðustu helgi ætti S.táhl-
'berg að ryðjá Inga úr vegi
og setjast i hans sæti, og hef-
ur hann sjálfsagt fullan hug
á því, hvernig sem til tekst.
Á þessu stigi verður auðvitað
engu frekar spáð um úrslitin.
Ségja má, að það sé rétt-
nefni að kalla mót þ'etta stór-
mót. Þar tefla ekki einungis
mörg stórmenni á sviði skák-
arinnar, heídur er rnótið sem
lieild, skipulagning þess og sú
framtaksemi, sem býr þar að
baki hjá Taflfélagi Reykjavík-
ur, allt stórt í sniðum og fé-
laginu til sóma. Mun fetta
vera eitt bezt skipulagða og
. myndarlegasta skákmót, sem
háð liefur verið hér á landi.
Áhorfendur hafa líka sýnt
með góðri aðsókn að mótinu,
að þieir kunna vel að meta
það sem fyrir þá er gert á
þessu sviði, enda veitir Tafl-
félaginu vissulega ekki af
. þeim aðgangseyri, sem inn
kemur, því að mót sem þessi
eru að sjálfsögðu mjög lcostn-
aðarsöm. Góður áhugi og að-
sókn skákunnenda er því
bezta tryggingin fyrir því, að
fleiri slík mót eða stærri verði
lialdin hér í framtíðinni, og
sem betur fer sýnist ekki á-
stæða til að óttast að svo
verði ekki. Til þess benda a.
m. k. fyrstu umferðir Stáhl-
bergsmótsins.
Skálár frá mótinu.
Hvítt: Ingi R. Jóhannsson.
Svart: Guðniundur Pálmason.
HolJenzk vörn.
1 Rf3
(Það væri fróðlegt að vita,
hvort Ingi er undir áhrifum
frá Larsen eða Reti sáluga,
er hann leikur þennan leik).
1. -------------- K
(Ef menn á annað borð eru
hlynntir hollenzkri vörn, þá
er næsta r "krétt að tefla
hana, undir þessum kringum-
stæðum', þvi nú þarf svartur
ekki að óttast hið umdeilda
Stauntonbragð: (1. d4, f5. 2.
e4 o. s. frv.).
2 d4 Bf6
3. g3 S<>
iÞettá er nýjasta liollenzka
tízkani.
4. Bg2 Bff7
o 1 o iíi 0 0
Ji. e4 ■ d6
7 lícfi cfi
8.VBC2 Kb8
9 íldt I)c7
1« (15 Ra6
(Þótt leikur þessi veiki peð-
ið á d6, er liann sennilega
nauðsynlegur liður í heildar-
liðsákipunarkerfi Guðmundar.
Menn hans á drottningarvæng
komast nú betur í spilið, og
hreýfanléiki svarta liðsins
eykst).
12 dxc8 Bxefi
13 b.3 BgS
(Btaða biskuþsins á e6 var.
ótrygg: (Rg5) það var eins
got't að koma honum strax í
var).
14. líacl Rc5
15. Dd2 Had8
1G. B'ifi HfeS
17. Bxg'7t. I)xg7
18 Rd4 Be7
10. Í)b2 hfi
20 BÍ3 Kh7
21 M De5
22 Dc2 Ree4
23 Bg2 Rgl.
24 Rxe4 fxel
25. e3 d5
26. cxd5 Bxd5
27 RJi3
(Fram að þessu hefur skák-
in einkennzt af stöðuþófi, bar-
áttu um mikilvæga reiti og á-;
hrif á miðorðinu. Guðmundur
hefur haft nokkru betur
í þeim átökum; hefur öflug-
an „brúarsporð*1 á e4 og að
öðru leyti nokkru fi’jálslegra
tafl. Með síðasta leik sínum
vill Ingi hindra svarta ridd-
arann frá því að komast til
e5, en kæmist hann þ'angað,
væri hernaðarstaða svarts
har!a ógnandi. Guðmundur
’telur hinsvegar, að nú sé
tækifærið komið til að upp-
skera ávextina af sinni góðu
taflmennsku og loggur út í
vafasama riddarafórn. Örugg-
ara var 27. — Rf6).
og sama máli gegnir með 31.
— Hd6. En vinningur væri
langsóttur fyrir Inga eftir
drottningakaupin, og gæti
jafnvel brugðið til beggja
vona með framhaldið).
32. Hgl!
(Þcnnan mi'.lileik liefur
Guðmundi sézt yfir. Ráddarinn
er nú ekki leppur lengur, og
biskupinn á b3 er í uppnámi
’éuik' rnáthótunarinnar á g-lín-
unr.i. Aðeins einn leikur and-
æfir ’ báðurri liótununum:)
32 ------------- Bf7
33 Refi!
CRothÖggið).
33. ------------- KgS
34 ItxdS HxdS
35. Df2 Dd3
36 Hg3 Dd5
37 Df4
(Ingi smáleggur undir sig
aukið landrými i skjóli liðs-
yfirburða sinna. Framhaldið
þarfnast ekki s'kýringa).
37-----
38. Bg2
39. He2i
40 Hge3
41 HÍ2
42. Hxe4
43. Exel
44 DbSt
Hvítt: Arinbjörn Guðmundss,
Svart: Gideon Stáhlberg.
„Móttekið“ drottningarbragð.
1 d4 d5
2 c4 dxc4
3. Rf3 Iíffi
4. e3 efi
5. Bxcl afi
6 Rc3 c5
7. o—o b5
8. Bb3 Bb7
9. De2 Rbd7
10. Ildl b4
11. Rbl
(Til greina kom að leika 11.
Ra4. Með hinum gerða leik
hyggst Arinbjörn væntanlega
koma riddaranum d2 til c4).
11 -------------- I)c7
12. Rbd2 Be7
13. Bc4
Skyndilega fær Arinbjörn
aðra hugmynd: að staðsetja
biskupinn á c4, leika b3 og
siðan drottningarbiskupnum
til b2. Úr því hann lætur hjá
liða að leika e4, er sú ósk
hans skiljanleg að koma
drottningarbiskupnum í spilið
á þennan hátt).
13 --- o—o
14 dxc5
(Það kann naumast góðri
lukku að stýra að gefa mið-
borðið svo eftir sem Arin-
björn gerir. Stáhlberg fær nú
frjálslegt tafl með góðu spili
fvrir léttu mennina).
14 -------------- Rxc5
15. b3 Kcc4
16. Rxel Rxel
17. Bþ2 Bffi
18. Rd4 Hfd8
19. Hdcl Bbfi
20. Hc2 a5
21 Hacl a4
22. fcxa4 Rc5
23. a5
(Peðið var alJavega dauða-
28. -—
29 Hxc3
bxc3
Stáhlberg'
ABCDEFGH
mí wm . i#
wm. wm
a i í i
m&m *
m.mim m
„ WM,.ÉIÉ
191 II 8
W§ ó W& Wj% j
'ém ■*■■:■'. m, wm
§ ffinfo • /tm
m m m&m
S Báll

w m iH ip
ABCDEFGH
Arinbjörn
. 29. - Hxc4!
(Arinbirni hefur sézt yfir
þennan mótleik. Ef mi 30. —
Hxc4 kemur Dbl) 31. Dfl,
Dxflf 32. Kxfl, Bn6 33. Hc2,
Hc8 og svartur vinnur larók-
inn og á þá heilum manni
meira. — Arinbjörn gafst því
upp.
h5 dæmt).
He8 23 Hxa5
I)c4 24 f3
a5 (Þessi lé;kur veikir stöðuna
b5 Iskýggilegá' rríikið, en Arin-
Hxt-l björn té’.úr síg tilneyddan að
co ,ná valdi a e4-reitnum).
sefid. 24. Ra4
25. Bal Hg5
bítur. 2G'Df2 Rc3!
27. Htl2
(Ekki 27. Bx3. bxc3 18.
Hxc3, Hxd4! o. s.*frv.).
27. ---- • He5!
(StáhJberg er glöggur á
veilurnar í 'stöðii hvíts. Ef
biskupinn hörfar, kemur 28.
— Bxd4 og síðan Re2f og
vinnur skiptamun. 28. Dfl er
því eirii léikurinn, enda þótt
staða Arinbjarnar væri áfram
mjög' erfið).
28 Bxc3?
(Þessi leikur leiðir hins
vegar til mannstaps).
Kyimiiigarrit
um Island
á ensku, þýzku og
dönsku
Facis cib.out Iceland
Taisacliei iibcr IskitfU
Fakta ©ai Eslasid j
Þessi vinsælu og liand-:
hægu kynnirigarrit fást i
hjá öllum bóksölum, en:
auk þess beint frá
útgefanda.
m
Rit þessi eru einkar •
smekldegar gjafir til •
erlendra viðskiptavina j
og kunningja.
Verð ritanna er hið
sa'ma á öllum málunum, ii
kr. 20.oo. ■
i*
ii
Bókaútgáía j
Menningarsjóðs i
Gúðmundur
A8CDEFGH

u km.m. m
W.m..
mm mm
M m&W
m wá wá.
m mmm
-•mr w mi

. & Wm mw w ^
mpm mjt
m
•Q/ ö
abcdefgh
Ingi R.
27.
Rxe3!?
Dxg3t
Dxe3t
Hf8
(Eftir 10 —- cxd5 gæti kom-
ið 11. Rb'5 með márgvíslegum
hÖtúnumj.
11 Be3 e5
28 fxe3
29 DS2
30. Kh2
(Guðmundur hefur unnið 3
peð fyrir manninn og hótar
nú að vinna drottninguna
með Hf2. Ingi á ekki um
margl að velja).
31 Hc2 Bxb39
(Þegar friðsemdarmenn sldpta
um ‘haxri', kunna þeir sér oft
ekkert hóf! Þessi síðari fórn
Guðmundar ieiðir beint til
taps, þar sem hann missir
nú skiþtamun til viðbótar við
manninn, sem hatin var búinn
að fórna. Raunar virðist staða
Inga það traust, að erfitt sé
að vinna á henni, hvernig sem
leikið er. 31. —- Hf6 gæti Ingi
t. d. svarað með 32. Dg3 og
þvingað fram drottningakaup
Hagnýting vinnuaflsins — Vinnuheimili —
Oryrkjum sé séð fyrir vinnu við sitt hæfi-
ÞAJÐ ER stúndum talað um,
að við Islendingár séum fáir
og smáir og verðum að hag-
nýta 'vinnuafl okkar eins vel
og frekast er unnt. Vafalaust
er það rétt, að okkur ríður
á að virinuafllð hagnýtist sem
bezt hjá okkur; en i fi’am-
kvæmdinni virðist mér þó
talsverðúr misbrestur á því
að hágnýting vinnuaflsins sé
viðurkennd sem skyldi. Hér á
ég einfaldlega við það, að
fólk, sem heilsu sinnar vegna
getur ekki gengið að hvaða,
vinnu sem er, á iðulega í erf-
iðleikum með að fá nokkra
vinnu við sitt hæfi, þótt. það
geti leyst ýmis léttari störf
prýðilega af hendi. SlBS hef-
ur rneð vinnuheimilinu að
Reykjalundi sýnt frábæra við-
leilni í þá átt að hagnýta
vinnuafl öryrkja og gera þeim
jafnframt kieift að vinna
fyrir sér. Þessu fordæmi
þyrfti að fylgja eftir. Það eru
fleiri öryrkjar en þeir sem
sýkzt hafa af berkluni, og-
þeir eiga ekki aðgang að
neinu vinnuheimili, sambæri-
legu við Reylíjalund, þótt
skylt sé að nefna Blindraiðn í
þessu sambandi. Örorka fólks
er metin í próseritum og ör-
orkubætur greiddar sam-
kvæmt því, en í því einu sam-
an kemur ekki fram neinn
skilningur á nauðsvn þess að
hagnýta það vinnuafl, sem ör-
yrkjarnir gætu í te látið, né
heidur hinu, liver nauðsyn
það er fólkinu sjálfu að fá
störf við sitt hæfi. Úg: þekki
menn, sem af ýmsum orsökum
hafa misst heilsuna, þannig
að ‘þeir geta ekki gengið að
almennri vinnu með fullfrísk-
um mönnum, vmriú. sem bund-
in' er við ákveðinn vinnu-
stundaf j'ilda á dag, og ég
veit, að sumir þeir menn
ganga gersamlega atvinnu-
lausir árum saman, enda þótt
þeir gætu ýmislegt unnið ef
vinnutimi og aðrar aðstæður
væru sniðnar við þeirra hæfi.
En það er bókstaflega eins
og það sé ekki reiknað með
slíkum mönnum í þjóðfélag-
inu, þeim virðist vera ofauk-
ið, þess verður ekki vart, að
nein þörf sé á því að hagnýta
vinnuafl þeirrá, og þjóðfélag-
ið rieitar að skíija, áp.þéim sé
nauðsynlegt að fá virinu við
sitt hæfi, að hafa einhver
nytjastörf fyrir stafni. Það
• ér sannarlega’ ekki nóg að
muna eftir slílcum mönnum,
þegar selja þarf happdrættis-
miðá til á'góða fyrir lórkjur
og félagshéimili, svo að heil-
brigða fólk:ð geti tilbeðið guð
sinn sómásamlega og sinnt
þess á milli veraldlegum á-
hugamálum og skemmt sér í
féiagsheimiliim sínu. Nei, slíkt
er ekld nðg. Þjóðfé’agið hef-
ur ekki efni á að forsmá
þann skerf, sem öryrkjar
gætú iagt af mcrkum v:ð ým-
iskónar léttari frámieiðslu-
störf, og því ber siðferðileg
skylda til að gera þeim heilsu-
missinn eins léttbæraxi og
frekast er kostur á.